Goedemorgen schatten en patatten! Welkom op dinsdag 8 april! Vandaag praat ik je bij over mijn afgelopen dagen, die in het teken stonden van een heerlijk zonnig weekend in Assen, plankjes op de babykamer, flink opruimen, een ge-wel-di-ge stranddate, een spontane barbecue met vrienden en een geweldig boek uitlezen. Let’s dagboek!
Vrijdag:
Op vrijdag had ik een overzichtelijke werkdag en lukte het me dus om in de ochtend al mijn werk af te ronden. Lekker bezig Leo! Daarna was het tijd om de 2e verdieping even op te ruimen, want Jan en ik zaten al weken te werken in de zooi en dat geeft – vooral bij mij – zo’n onrust. Tijd om eens even wat spullen te verplaatsen, zodat het geheel wat netter voelt.
Before:
After:
Daarna was het tijd voor een afspraak bij de huisarts; ik ging ff overleggen of we iets moeten met mijn lage ferritine, maar de huisarts was er heel chill onder. Ik ga komende week nog een keer bloedprikken om m’n foliumzuur en B12 te checken, maar we verwachten er niet zo veel van en dat is prima. Fijn!
Eenmaal thuis maakte ik nog even foto’s voor een kleine samenwerking en daarna was het tijd voor w e e k e n d! En omdat het super mooi weer was, gingen we lekker naar het strand. Oh oh oh, wat een goed idee.
Het waaide best hard, maar we konden een heerlijk zonnig plekje uit de wind vinden bij Rapa Nui, waar héél veel ouders met jonge kinderen aan het chillen waren. Kindjes in het zand met emmertjes, schepjes en ander speelgoed, ouders aan de borrel in de zon. GOD, wat lekker.
Omdat ik de avondspits alleen met Morris zou doen, bestelde ik de hele borrelkaart (ongeveer), zodat we ons avondeten op het strand konden nuttigen in het zonnetje en ik er thuis geen werk meer van had. En we zaten ZO lekker op het strand met z’n drie, dat Jan z’n eetdate ook iets later plande, zodat we ultiem konden genieten. MAN, wat lekker.
Eenmaal thuis bracht ik Morris naar bed en ben toen zelf op de bank gekropen met Teddy en m’n leesboek Vrij Uitzicht (op de e-reader), terwijl Jan lekker op stap ging met vriend Paul in de stad. Wat een heerlijke dag zeg!
Zaterdag:
Op zaterdagochtend leek het me lekker om weer eens een stukje te wandelen. De realiteit is echter wel dat ik – 27 weken zwanger – niet heel ver meer kom en dat wandelen met Morris vaak neerkomt op max een kilometer verplaatsen en that’s it, haha. Zo ook vanochtend.
We hadden de rugzak mee om Morris in te vervoeren, maar daar wilde hij niet in zitten. Dat was ook al een tijdje geleden, dus misschien was het weer even wennen? Maar een huilend kind in een rugzak is weinig rustgevend voor een wandeling, dus we haalden hem er weer uit en hij mocht zelf lopen én wilde vooral door mij – al baby dragend – getild worden. Naja, dat is dan maar zo.
We wandelden een klein stukje bij ‘t Wed en hoewel we dus niet ver kwamen, was het wel een heel erg lekker begin van de dag. Zo omringd door natuur en in de buitenlucht <3.
Na het korte rondje te voet, streken we nog even neer op het zonnige terras bij ‘t Wed voor een taartje en koffie. Heerlijk! Overigens was dit taartje meer een TAART te noemen, want het voelde voor ons alledrie als lunch, twee van die appelpunten met z’n drie. Scheelt weer, hoeven we ook niet meer te lunchen.
Eenmaal thuis pakten we snel onze spullen in, want het was tijd voor een weekendje Assen! En met weekendje bedoelen we: 24 uur in Assen. We reden weg op Morris z’n middagdutje – die heerlijk ging slapen tijdens de 2,5 uur rijden naar mijn ouderlijk huis – en kwamen terug op zondag op z’n middagdut.
Rond 3 uur waren we bij mijn ouders en streken we gezellig neer in de zon in de tuin. Ooooh wat lekker. M’n zus kwam ook nog langs met haar drie zoontjes, dus dat was helemaal gezellig voor ons en Morris. Heerlijk; wij even bijkletsen en borrelen, de kindjes lekker aan het spelen in de tuin van opa en oma. Wat een fijne middag.
‘s Avonds dook m’n vader de keuken in om pannenkoeken te bakken voor het hele stel, omdat een zekere zwangere vrouw al 15 weken zin in pannenkoeken heeft hahaha. En dat was ZOOOO lekker. Van die lekkere verse pannenkoeken met spek met zo’n knapperig randje, ooooh. Nu alweer zin in.
Rond 7 ging Morris naar bed – die echt kapot was van een hele gezellige dag – en hij sliep meteen. Zo chill! Ik trok zelf ook lekker m’n pyjama aan en ben lekker op de bank gekropen bij m’n ouders, waar we ‘s avonds nog gezellig bijkletsten.
Zondag:
Op zondag was het weer een lekkere zonnige dag, dus tijd om er op uit te gaan. Jan ging een flinke ronde hardlopen in de buurt en mijn ouders en ik vertrokken naar de kinderboerderij in Assen. Iets te laat realiseerde ik me dat ik daar als zwangere vrouw niet helemaal op m’n plek ben in dit trimester in combi met – geloof ik – lammetjestijd, maar ik heb geen dier aangeraakt, dus dat is vast oké.
Morris vond het in ieder geval heel leuk tussen de geitjes, pony’s, konijnen en varkens. Heerlijk ochtendje zo.
Rond 12 uur waren we thuis, lunchten we wat en pakte Jan alle spullen in, zodat we rond 1 weer terug konden rijden naar Haarlem. Ik had echt het gevoel dat we er lekker even tussenuit waren geweest, dus dat was top.
Eenmaal thuis had ik precies 10 minuten om op m’n gat te zitten en een kop thee te drinken, want Jan stond te popelen om door te gaan met activiteiten en dit keer stond een spontane barbecue bij vrienden op de planning. Tenminste, zo werd het aan mij verkocht. Maar die barbecue begint natuurlijk niet om 4 uur ‘s middags, nee we moesten ons haasten omdat het *rolt met haar ogen* wielrenseizoen weer begonnen is en we een of andere klassieker moesten kijken op tv, hahaha. Had ‘ie me mooi in meegesleept.
Dus we ploften neer op de bank bij vriend Floris en samen met Paulie, Peter en kids Wally en Paco keken we naar de ehmm.. Amstelgoldrace? Nee, het was volgens mij iets anders. Maakt ook niet uit, het werkte bij mij vooral op m’n slaapsysteem, dus ik zat heerlijk uit te tunen daar op de bank. Morrie was ook niet helemaal fit, dus die hing er ook lekker bij.
Na de finish was het tijd voor de spontane barbecue waarvoor we (ik) vooral gekomen waren en dat was HEERLIJK. Het was een grote chaos waarbij we met zeven volwassenen en drie kinderen een diner probeerden klaar te maken, waarbij de spitskool die gehalveerde gegrild moest worden op de barbecue, eindigde als een soort ijsbergsla in een slakom, waarbij de ham al opgegeten was tijdens de borrel, voordat het om de meloen gedrapeerd kon worden en de druiven met burrata en venkelzaad uit de oven, haalden de oven überhaupt niet. TOTAL CHAOS. Maar het was zoooo gezellig.
Rond een uurtje of half 7 gingen we weer naar huis, want Morris was hartstikke moe en moest broodnodig lekker naar bed. De rest van de avond stond in het teken van kopen zonder kijken <3.
Maandag:
Op maandag twijfelden Jan en ik of Morris fit genoeg was voor de opvang, maar we brachten hem wel en keken het even aan. Hij hield het prima vol de hele dag, maar Jan en ik hebben allebei echt gewerkt het met idee: we kunnen elk moment gebeld worden dat we ‘m op moeten halen. Dus: AAN DE SLAG!
Ik hield me bezig met het wegwerken van heel veel was – love dit op maandagochtend – stuurde een mediakit uit, deed boodschappen voor een campagne, zette een andere samenwerking live, maakte een preview voor een reel en stuurde factuurtjes uit. Lekker productief Leo!
Aan het einde van de dag was ik super moe, maar toch twijfelde ik of ik niet nog ff een deel van de wastoren in elkaar moest gaan zetten. Maar nee: het was tijd om op m’n gat te zitten in de zon met een leesboek. Ik ben helemaal hooked aan Vrij Uitzicht, dus ik kroop lekker in m’n verhaal.
Na een minuut of 10 viel ik in slaap op de bank en ik werd weer wakker toen Jan thuis kwam met Morris van het KDV. Toen was het tijd voor mij om de avondspits te rocken – ik maakte pasta bolo, er werd geschilderd met yoghurt en we eindigden voor de tv – omdat Jan uit eten ging met zijn broer en zus.
Morrie lag – nog steeds niet helemaal fit – op tijd in bed en ik kroop op de bank om vervolgens de HELE AVOND te lezen. Want m’n e-reader gaf precies aan hoelang ik nog moest lezen tot m’n boek uit was en ik zat volledig in de ontknoping. ZO lekker. Dus rond 11 uur had ik mijn boek uit. Zoooo van genoten. En toen kwam ook net Jan weer thuis. Dus we kletsten nog even bij over de avond en toen was het bedtijdddd <3.
Deze pagina niet lezen als je geen spoilers wil over iemand die dood gaat in het boek Vrij Uitzicht:
Inmiddels is het dinsdagochtend en ben ik lekker thuis aan het werk. De schoonmaker poetst eindelijk ons huis weer even fatsoenlijk, Jan zit luid kakelend tegenover me te bellen met allemaal internationale werkmensen en ik probeer me straks te concentreren op mijn kwartaaladministratie. Het is lekker weer, dus ik heb expres nog geen taart gehaald, zodat ik mezelf na m’n admini kan trakteren op een zonnige wandeling en taart.
De komende dagen staan in het teken van Morris & Mama dag, een nieuw adresje in m’n zoektocht naar de beste zwangerschapsmassage van Haarlem, yoga, koffie met een vriendin en misschien (hopelijk) een bezoekje aan IKEA <3. Want! De planken hangen eindelijk op de babykamer! En dat betekent dat ik verder kan met inrichten 😀 Woehoeeee!
Ik spreek je vrijdag weer!
Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!
Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.
