Leo’s leven 205: nieuw knutselproject, stikken in mango en m’n boek uit

Goedemiddag leuke mensen en welkom bij mijn dagboek van vrijdag 2 februari! Het is weer eens vrijdag chaos-dag en ik weet niet of het aan mijn verleerde planskills ligt of de stand van de maan (kidding), maar de wervelwind gaat en het is opeens februari. Unpolular opinion, maar ik vind het dus bizar dat er al een maand voorbij is in het nieuwe jaar. Ik bedoel; we hebben er maar 12, nu nog maar 11. Wat zeg ik? Over 10 is het alweer KERST. Nou goed; de week was leuk, want de tijd vloog weer voorbij. Hoewel leuk; ik ging lekker met ups en downs want boyyyyy wat hing er een donderwolk rondom mij en mijn ongesteldheid heen. Maar los van dat donderwolkje waar af en toe ff een bliksem uit kwam (voornamelijk richting Jan, echt interessant dat je degene die het aller dichtst bij je staat het ‘t leven het moeilijkst wil maken in zo’n bui), was het dus een leuke week.

Ik had echt een heerlijke dag met Morris – van koffiedrinken buiten de deur tot badderen, klimmen en klauteren-, had een hele fijne werkdag op dinsdag, vond ergens de tijd om een nieuw knutselproject op te pakken (en heb nu bijna een heel geweldig nieuw kunstwerk in huis), ging de stad in voor baby-wintersportaankopen ennnn las m’n geweldige boek uit. Ohhh, genoten. Lees je mee?

Dinsdag:
Dinsdag was een werkdag die razendsnel voorbij vloog. Ik hield me bezig met m’n dagboek, schreef een recept uit, beantwoorde reacties op m’n blog, stuurde een factuur, betaalde belastingzaken, leverde statistieken aan voor een samenwerking en bracht orde in m’n mailbox. Lekker bezig Leo!

‘s Middags was ik om half 4 klaar met werk en had ik nog net ff speling om met een knutselproject aan de slag te gaan. Ik had op instagram een video voorbij zien komen van een meid die een geweldig kunstwerk maakte van reddingsdeken in een neon-roze lijst en dacht; dit kan ik & ik wil het. Dus! Op naar de hobbywinkel.

Bij de Kluswijs op de Zijlweg (Zijlstraat??) in Haarlem scoorde ik Neon roze spuitverf, bij Action een paar lijsten om te spuiten en bij Bever haalde ik een reddingsdeken; je weet wel, zo’n ding voor als je onderkoeld bent. Tijd om ermee te knutselen had ik niet, want Snorrie moest opgehaald worden bij de opvang en dus was het tijd voor ons avondritueel.

Terwijl Jan Morris naar bed bracht, dook ik de keuken in om wraps te maken met plantaardige shoarma, paprika, ui, courgette, aubergine, hummus, sambal en knoflooksaus. Oooooh wat was dit LEKKER. We aten de wraps op de bank op voor de televisie en keken de Netflix serie ‘You are what you eat – a twin experiment’. Wat wel een interessante docu is!

Woensdag:
Op woensdag had ik de hele dag Morris onder m’n hoede en dat werd een super gezellige dag. Z’n ochtenddutje liep niet helemaal zoals gepland, want normaal slaapt ‘ie van 9.30-10 en dit keer was ‘ie om 10:50 nog niet wakker, terwijl ik om 11 uur had afgesproken met vriendin Jente en baby Lora om koffie te drinken bij een kindercafé hier in de buurt. Maar! Om 5 voor 11 werd ‘ie wakker en kon het feest gelukkig gewoon doorgaan.

De koffiedate was een groot succes en om 1 uur was ik weer thuis met Snor. Tijd om samen te lunchen en om half 2 ging ‘ie weer naar bed. Ik verwachtte niet veel van dit dutje, maar ook dit keer bleef ‘ie super lang tukken. Wat chill! Ik had opeens tijd om dingen te doen! M’n boek lezen bijvoorbeeld. Ongekend, wat heerlijk.

‘s Middags hebben we nog gezellig in de woonkamer gespeeld, heb ik Snorrie nog ff in bad gedaan en hebben we een klein stukje gewandeld. Om 5 uur was het weer tijd voor het avondritueel en om 6 lag ‘ie in bed. Heerlijk!

Terwijl Jan ‘s avonds ging sporten, ben ik lekker op de bank gekropen met een oorlogsfilm. ‘Lekker’ en ‘oorlogsfilm’ horen overigens niet echt in één zin thuis, maar het was wel echt een lekkere avond. Ik keek Im Westen Nichts Neues, een film die ik al een tijd wilde zien. Het gaat over de eerste wereldoorlog en het is echt tragisch. Overigens vond ik het niet een echte must see, maar het is wel een goede film waar ik me goed mee “vermaakt” heb.

Donderdag:
Op donderdagochtend was het wederom Snorrietime, maar dit keer zat ik iets slechter in m’n humeur en wist ik even niet wat ik met mezelf aanmoest. Morris’ ritme ging weer helemaal anders dan anders; hij sliep van 9.30-10 maar bleef chillen in bed zonder te huilen, dus ik liet ‘m maar en toen viel ie om 10.45 weer in slaap tot 11.55 XD. En daardoor vielen allen plannen die ik had in het water. We zouden ff naar de boekhandel wandelen of fietsen, maar dat ging niet door. Terwijl het super lekker weer was!

Dan maar even wandelen door de buurt. Weer over de winkelstraat, even z’n eerste tandenborstel kopen, en daarna gewoon door de buurt. Ik genoot intens van het zonnetje, maar m’n eigen donderwolkje was wel gewoon aanwezig.

Overigens was de aanleiding tot m’n slechte humeur het feit dat Morris bijna stikte in een stuk mango, die ik ‘m die ochtend gegeven had. Om 9.15 eten we altijd wat fruit en dan combineer ik zo’n knuipfruit-ding vaak met een stuk fruit dat ‘ie echt moet eten. Hij is dol op mandarijn (maar dit schijnt ook niet echt top te zijn voor baby’s in het kader van stikgevaar), vaak geef ik ‘m wat banaan en sinds deze week ook grote stukken mango. Waar hij dan zelf op kan sabbelen en een stukje vanaf kan bijten. Nou, dat ging twee dagen goed en vandaag heel erg mis.

Hij had een veel te groot stuk in z’n keel zitten en bleef het maar doorslikken en ophoesten en doorslikken en ophoesten en uiteindelijk heb ik het eruit gekregen door op z’n rug te slaan en het stuk uit z’n mond te grijpen. Maar we waren allebei zeer overstuur na de hele toestand. Oooooh wat rot om mee te maken. En heel normaal om mee te maken volgens mij, want dit “hoort” gewoon een beetje bij de ‘nieuw eten uitproberen’ fase. Maar pfffff, vanaf nu alleen nog gepureerd 😛 Anyway; dit gaf m’n dag een 1-0 achterstand want de schrik zat flink in m’n lijf en ik kon het moeilijk opzij zetten wegens donderwolkgevoelens.

Anywayyyy, om 1 uur ging Morris naar de oppas en had ik tijd voor mezelf. Tijd om aan het werk te gaan! Maar! Ik wilde ook ff naar de stad om een nieuwe muts te kopen voor Morris voor wintersport en dacht; dan zoek ik in de stad wel een caféetje waar ik kan beginnen aan mijn nieuwe project ‘Gewoon wat een baby eet’. Maar dat liep even anders.

Het bezoekje aan de stad was een groot succes, want ik scoorde een hele leuke muts met 50% korting (yay). Maar het werken in een café gedeelte mislukte behoorlijk, omdat ik me super ongesteld en draaierig voelde en gewoon naar huis wilde. Dus dat deed ik.

Eenmaal thuis vond dat ik wat van m’n dag moest maken, dus ik ging aan de slag met m’n knutselproject. Tijd om de fotolijst neon-roze te spuiten. Nou, die verf pakte van geen METER en daardoor liep alles in de soep en dat was natuurlijk kóren op mijn slecht-humeur-zie-je-wel-dat-alles-vandaag-mislukt-molen. Tijd om op de bank te gaan liggen NIKSEN.

‘s Ochtends tijdens het geweldige dutje van Snor had ik m’n boek al uitgelezen (ohhhh wat een goed boeeeeeek, helemaal zin in deel 3), dus nu had ik zin om te scrollen. En bij de eerste de beste video op YouTube viel ik al in slaap.

Gelukkig had ik de helderheid van geest gehad om een wekker te zetten en zo werd ik netjes om kwart voor 5 wakker, zodat ik Morris wel even van de oppas op kon halen. Morris en ik hadden allebei heer-lijk getukt deze middag.

‘s Avonds was het weer een kwestie van avondroutine en dit keer deed ik ‘m alleen, want Jan ging naar de Best Social Awardshow in Amsterdam, terwijl ik thuis bleef in m’n kloffie en pizza bestelde. Alles wat ik nodig had was een bank, een dekentje, een truffelpizza en Echte Meisjes In De Jungle (en een doorslaapbaby); en dat kwam gelukkig goed.

Inmiddels is het vrijdagochtend en voel ik dat m’n menstruatie wat afneemt en m’n energie wat terugkomt. Yay! Overigens is m’n donderwolk wel nog helemaal gezellig in m’n aura, want ik heb vanochtend echt met heel veel moeite niet iemand over de toonbank getrokken in het gemeentehuis in Haarlem toen we daar waren voor een afspraak die vanuit hun verkeerd genoteerd was en niet door ging. Oeeeeeeh stoom uit m’n oren. Maar ik hield me redelijk gedeisd. Terwijl dit me normaal echt niets uitmaakt; normaal denk ik ‘johhh kan gebeuren!’, maar nu… oei.

Nou goed; chag Leo maakt zeer binnenkort wel weer ruimte voor blije Leo en ik heb er zin in. Waar ik ook zin in heb, is het komende weekend. Het is namelijk tijd voor… omaweekend! En dat betekent dat ik met m’n beste vriendinnen in een hutje op de hei ga chillen. Wijn drinken, hottubben, escape room doen, lekker eten en heel veel bijkletsen. Bijkomend voordeel dit jaar: uitslapen en geen gebroken nachten!! Jan is het hele weekend met Morris en Ted en ik weet zeker dat die het ook helemaal leuk gaan hebben. Maar mama is even weg. Even opladen met vriendinnen en chips <3. ZIN IN!

Ik praat je er dinsdag over bij. Heb jij leuke plannen dit weekend? Geniet ervan!

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, lekker koken, knuffelen met poes Teddy tot verbouwstories, m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.