Leo’s leven 197: een nieuw boek, een hondje en naar de kerstmarkt

Goedemiddag fijne mensen en welkom bij mijn dagboek van dinsdag 12 december. Het is een druilerige dag en mijn bui is ook druilerig, want ik ben nog steeds verkouden, heb slecht geslapen én heb vandaag voor het eerst sinds Glitter-december geen zin om een feestoutfit aan te trekken #mood. Dus; je meid heeft de dag gecanceld en doet vandaag the bare minimum. Ik schrijf wel even mijn dagboek, maar andere werkdingen verplaats ik allemaal naar verderop in de week. Daar zal niemand van wakker liggen.

Maar het is wel even dagboek-tijd; tijd om je bij te praten over de afgelopen dagen en die stonden in het teken van… de kerstmarkt in Haarlem, veel qualitytime met m’n liefdes, zwemmen met Snorrie, een nieuw boek lezen, ontbijten met stroopwafels en wandelen met Bratwurst Boris. Lees je mee?

Vrijdag:
Vrijdag was een prima werkdag; ‘s ochtends deed ik wat, daarna was ik twee uur in de weer met yoga en ‘s middags dook ik in mijn mailbox om eindelijk 79 belangrijke mails weg te werken. Wat behoorlijk goed lukte en om half 4 was ik klaar met m’n werk. Tijd voor de kerstmarkt. Of niet?

Jan had de ergste kater uit z’n leven (durf ik wel te zeggen), maar wist toch alles op alles te zetten om z’n kerst-liefhebbende-vriendin te vergezellen op de grootste kerstmarkt van ons land; die in Haarlem. En dus wandelden we vrijdagmiddag richting het centrum om ons onder te dompelen in kerstmuziek, kneuterige kraampjes en gluhwein. Voor Morris was het zijn eerste kerstmarkt en hij keek zijn ogen uit, zó lief. Helemaal onder de indruk van alle lampjes, mensen en gezelligheid.

Om 5 uur waren we weer thuis, zodat Morris’ z’n avondritueel wel gewoon normaal bleef en dus gingen we om kwart over 5 aan tafel voor een hapje voor Snorrie, die vervolgens om kwart voor 6 naar boven ging voor z’n laatste fles en om kwart over 6 in bed lag te tukken. Heerlijk. Tijd voor een avondje op de bank.

Ik bestelde thuisbezorgd bij The Roast Chicken Bar, wat ik altijd echt ongekend duur vind (€36,48 voor een halve kip met frites, groene salade en appelcompote), maar wel onnnnnngelofelijk lekker. Kostte me een rib uit m’n lijf, maar ik heb wel echt heerlijk gegeten.

De rest van de avond was een oninspirerende bankhangavond en om 11 uur lagen we in bed.

Zaterdag:
Op zaterdag heb ik eens even heeeerlijk uitgeslapen. Ik deal (nog steeds) met een verkoudheid from hell en heb echt ff wat meer slaap nodig dan deze nieuwbakken moeder krijgt momenteel. Tijd voor uitslapings, terwijl Jan ‘m de pan uit chillt met Morris.

Uiteindelijk werd ik om 10 uur wakker en besloot toen toch maar een Corona test te doen. Ik weet niet zo goed of dat nog echt een ding is, maar omdat het nu zo lang bleef hangen leek het me slim om het ff uit te zoeken. Maar Corona was het niet. Gewoon een verkoudheid from hell dus. #klaarmee.

Terwijl Jan onder de douche sprong, kwam Morris even gezellig bij mij chillen in het logeerbed. Daar had ik heerlijk in alle rust uit kunnen slapen, zonder wakker te worden van baby-geluiden. Wat een genot <3. Daarna was het tijd voor een glitteroutfit, lunchen met Snor en z’n nieuwe favoriete maaltijd: wit brood – en daarna gingen we naar vrienden Jort en Nina voor een verjaardag.

‘s Avonds hadden we een filmavondje op de bank. Ik kroop tegen Janneman aan, Ted lag aan m’n voeten, theetje erbij, wollen deken erover en niets meer aan doen. We keken de film The Courier en ik vond het vrij matig, maar heb me er wel oké mee vermaakt.

Zondag:
Op zondag was het Jans beurt om uit te slapen en chillde ik een hele gezellige ochtend met m’n kleine vriend. Snor had voor het eerst een capuchontrui aan en dat zag er super schattig uit, hahaha. Tel daar bij op dat hij zich eindelijk wat beter begint te voelen in zijn verkoudheid en dus is ‘ie nóg vrolijker dan anders. Zo gezellig :D.

We hadden echt een heerlijk ochtendje en Jan werd om half 11 wakker, samen met Snor die toen z’n ochtenddutje erop had zitten. En toen moesten we ons haasten, want we wilden deze ochtend gaan zwemmen in het zwembad in IJmuiden, maar daar kan je maar tot 12 uur terecht met je baby. Dus opppp naar het zwembad!

In alle haast vergat ik voor mezelf droog ondergoed in te pakken, maar ik denk dat we daar allemaal wel eens zijn geweest – als nieuwbakken moeders. Anyway; ik had gelukkig wel een bikini aan, dus opzich was er weinig aan de hand.

We zwommen nog een halfuurtje met elkaar en dat was echt super leuk. Daarna snelden we – onderbroekloos – weer naar huis voor een fles en een middagdutje. Die middagdut verliep vrij slecht (30 minuten in plaats van 2 uur), dus we hadden een volledige middag met z’n drie voor de boeg.

Ik was ondertussen – in die 30 minuten middagdut – begonnen in een nieuw boek, namelijk het nieuwste boek van Aaf Brandt Corstius: Gun iedere kabouter zijn eigen muts. Een boek vol levenslessen waar ik me ongelofelijk goed in kan vinden. Aanrader!

Maar goed; ik kon ongeveer 30 bladzijden lezen en toen was het weer tijd voor baby entertainment. Na brood eten aan tafel zijn we naar Bloemendaal gereden om daar te wandelen door een of andere wijk met hele moderne huizen van 4 miljoen, hahaha. Ja mensen, je verzint wat met zo’n baby (die in een kinderwagen zit en dan wil je wel wandelen over verharde paden).

Om kwart over 5 was het weer tijd voor een hapje aan tafel met onze vrolijke man, we gingen nog even samen in bad en daarna ging hij alweer naar bed, terwijl Jan en ik wederom gingen bankhangen met een tv serie.

Maandag:
Op maandag had ik een heerlijke werkdag. Lekker druk, veel gedaan en daardoor waarschijnlijk ook al m’n kruit verschoten voor vandaag. Maar dat is prima, want ik kreeg écht veel gedaan. Zo ging ik aan de slag met vier campagnes, paste ik e.e.a. aan op m’n site zodat de kerstrecepten weer wat prominenter aanwezig zijn, beantwoordde ik de rest van de 30 mails die nog in m’n inbox hingen én pakte ik een stukje administratie op.

Tussen de middag mochten we de hond van buurvrouw Carmen uitlaten en dus gingen we even een blokje om met Bratwurst Boris. Wat echt vet gezellig was. Jan en ik zijn allebei dol op honden (op alle dieren eigenlijk) en kunnen maar moeilijk wachten tot we zelf een keer een hond kunnen nemen. Maar… alles op z’n tijd. Eerst een baby, dan misschien nog een tweede baby, dan een keer een hond over een paar jaar.

Aan het einde van de middag deed ik weekboodschappen voor de hele week en daarna was het alweer tijd om Snor op te halen op het kinderdagverblijf. Ook hij had een topdag gehad, dus dat was fijn.

‘s Avonds heb ik lekker lang gebeld met een vriendin, op de bank in een chilloutfit met thee, terwijl Jan in het kantoor boven aan het overwerken was. Heeeerlijk.

In inmiddels is het alweer dinsdag. En voer ik dus vrij weinig uit. Hoewel… ik heb uitgeslapen tot half 12, maar daarna wel bedden verschoond, wasjes verzameld, aangezet en gedroogd, de slaapkamer, badkamer en babykamer opgeruimd, uitgebreid gedoucht (en eindelijk de dode marmot uit m’n nek weggekamd en uitgewassen) ennnn ik heb bijna m’n dagboek klaar. Best wel lekker bezig meid.

De komende dagen staan in het teken van chillen met een baby in de regen (stuur activiteiteninspiratie!!), een datenight met Jan, een operatie van een loved one, zonnepanelen op ‘t dak en hopelijk heel weinig snotneuzen. Maar over dat laatste ben ik nog sceptisch. Nou goed; je leest het vrijdag allemaal weer.

Thanks voor het lezen en tot dan!

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, lekker koken, knuffelen met poes Teddy tot verbouwstories, m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Volg mijn recepten via Facebook
Op Facebook deel ik iedere dag 2 recepten. Zit je zonder inspiratie? I’m your girl! Volg Gewoon wat een studentje’ s avonds eet op Facebook en je zal nooit meer zonder inspiratie zitten!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.