Goedemorgen fijne mensen en welkom bij mij dagboek van de afgelopen dagen. Gisteren lukte het me niet om mijn dagboek te schrijven, want ik kreeg ‘s ochtends onverwacht nieuws in het ziekenhuis en heb de rest van de dag in bed doorgebracht. Daarover straks meer. Maar vandaag ben ik er weer en vertel ik je over mijn afgelopen dagen in Rotterdam, een geweldig etentje in Haarlem bij Kus van de Cactus, de enoooooorme lekkage die we vrijdag opeens hadden, een weekend als uit de boekjes met kinderboerderijen en koffie’s buiten de deur, maden in m’n kruidenla (minder als uit de boekjes) en natuurlijk het feit dat ik EINDELIJK kon vertellen dat ik een ECHT BOEK aan het maken ben. Lees je mee?
Vrijdag:
Ik begon m’n dag in de auto naar Rotterdam wat een mega stressvolle rit was omdat ik VET NODIG naar de wc moest terwijl ik in de file vast stond midden in de stad. Boy o boy, ik kwam weinig ontspannen aan in het Erasmus, maar I made it to the toilet en toen was het tijd voor cyclusmonitoring 2! Dat verliep allemaal prima. Tijd om weer in de auto te stappen en dit keer naar Marte, die in Rotterdam woont.
Tijd voor een koffiedate met klei en kinderen, helemaal gezellig. We kletsten snel bij en na een uurtje vertrok ik weer richting huis, want er moest ook gewoon gewerkt worden vandaag.
‘s Middags zou ik aan de slag met mijn dagboek, tostidingen en een column, maar dat plannetje viel in het water (see what I did there), omdat we last bleken te hebben van ENORME lekkage.
Ik kwam thuis uit Rotterdam en Jan zat op de bank te mopperen om drie druppels water die via het raamkozijn op de vensterbank druppelden. We vermoedden dat er iets onder de vensterbank van Morris aan het lekker was – het regende ook uitzonderlijk hard en het waaide horizontaal, dus kan gebeuren), maar ik maakte me er niet zo druk om.
Tot Jan Morris uit bed haalde. Die had 2 uur lang heerlijk liggen slapen en met heerijk bedoel ik: nietsvermoedend en kletsnat. Ja, want de lekkage bleek veel erger dan die drie druppels die in de woonkamer op de vensterbank kletterden. Morris z’n kamer was helemaal onder gelopen. Door twee gaatjes in het plafond – namelijk die van Morris’ z’n hemeltje, recht boven zijn bed, en die van de plafondlamp midden in de kamer, druppelde liters (!!) water naar beneden. Zó Morris zo’n bed in (de helft van z’n matras en slaapzak waren nat) en zó de plafondlamp IN. De houten vloer was zeiknat, op het plafond zag je overal op de gipsplaten natte vlekken en de glazen plafondlamp hing als een ware vissenkom (gevuld met water) aan het plafond. Het was echt heel erg.
En dat alles, omdat de regenpijp verstopt was met bladeren, waardoor de goot overliep en het zo ons huis binnenstroomde. Oh oh oh. Dat wordt een verzekeringsdingetje…
Positieve mensen als we zijn hielden we het hoofd boven water (…) en de spirit alive, dus ach; komt allemaal wel goed. We boorden twee grote gaten in het plafond zodat het water weg kon lopen én het plafond kan luchten en naja, we zien wel hoe het verder afloopt.
Dus in plaats van het schrijven van een column en tostimails, was ik bezig met het föhnen van Morris z’n matras. Prima.
Aan het einde van de middag lukte het nog om mijn dagboek te schrijven en daarna was het mooi geweest. Tijd voor weekend! Ik heb even 10 minuten in bed gelegen om de chaos van me af te laten glijden, maar dat lukte van geen meter en toen was het tijd voor het avoddprogramma. Vrienden Paul & Kyra stonden op de stoep, ik bracht Morris op bed, oppas Carrie kwam aan met een zak vol friet en snacks, Jan regelde een borrelplank die we besteld hadden via Flink en toen ik beneden kwam van het naar bed brengen van Morris, was de chaos beneden compleet. Friet met borrelplank, wijn en vrienden. Heerlijk!
Maar we mochten niet te veel snaaien, wantttt er stond een etentje op de planning. Niet ideaal, op de dag dat Morris z’n kamer overstroomd was, maar we hadden oppas geregeld en wilden van de gelegenheid gebruik maken. Dus Carrie bleef bij Morris thuis (die heerlijk doorsliep de hele avond) en wij gingen op pad met Paul, Kyra, Floris en Dido. Tijd voor een etentje bij Kus van de Cactus in Haarlem.
Dit is echt een méga leuk restaurant, waar je authentiek Mexicaans eet. Het eten is heerlijk, de drankjes zijn GEWELLLLLLDIG en het personeel is echt meeeega aardig. De sfeer in het restaurant is ook on-Haarlems goed. Echt een enorme aanrader, deze plek!!
Zaterdag:
Op zaterdagochtend werd ik wakker met een licht katertje, maar dat is niet heel gek na een avond van Frozen Margarita’s. Mjam! Met kater en al sleepten Jan en ik ons samen met Morris naar de kinderboerderij in de Hout en dat was echt een vet leuk begin van de dag. De frisse lucht deed ons goed en Morris was druk in de weer met alle geitjes en varkens en een hark om de kinderboerderij aan te harken. Zo’n leuke plek dit <3.
Tussen de middag ging Morris naar bed en moest ik echt even aan het werk. Ik had namelijk de eerste correctieronde voor…. MIJN NIEUWE BOEK! Ja mensen; in augustus heb ik een boekcontract getekend met uitgeverij The Food Lane! 😀 En nu gaan we een écht boek maken van Gewoon wat mijn baby ‘s avonds eet. De afgelopen weken heb ik druk gekokkereld om nog 20 extra recepten te maken en nu ligt het boek bij de ontwerper, die het in dezelfde stijl als het e-book, drukklaar maakt. Deze zaterdag was het tijd om de eerste versie na te kijken en het was echt HEERLIJK. Het wordt zooooo leuk en vrolijk <3.
Na een uurtje nakijken vielen m’n ogen dicht en was het tijd om bij Jan in bed te kruipen. Ik bedoel; de kater was nog steeds aanwezig en we hadden sinds vrijdagavond ons winterdekbed op bed, dus het bed RIEP mijn naam. Morris sliep, en so did we. HEERLIJK.
Aan het einde van de middag maakte ik de rest van mijn werk af, terwijl Jan met Morris pasta ging maken met onze pastamachine. Wat niet alleen voor volwassenen een top apparaat is, maar ook voor kinderen echt een hit om bij te helpen. Love it!
De zaterdagavond was óók al zo fijn, want Jan zat lekker te chillen op de bank en ik ging lekker aan de eettafel aan de slag met m’n lego kunstwerk. Halverwege de avond kwamen vrienden Paul en Kyra weer bij ons thuis, om nog een nachtje hier te logeren, omdat ze in hun Haarlemse huis aan het verbouwen zijn. Vet gezellig. Iedereen ging lekker z’n eigen gang, de kaarsjes stonden aan, op de achtergrond een lekker muziekje dat we zachtjes meezongen. Echt een heeeeerlijke avond.
Zondag:
En ook zondag was een dag uit de boekjes. We begonnen de dag met een koffietje buiten de deur bij het Kweekcafé, wat een soort kindercafé is. Daar kan Morris lekker rondscharrelen met speelgoed en andere kindjes en kunnen wij ff genieten van een havercappu. Mjam!
Daarna was het tijd voor Jan om zich klaar te maken voor de halve marathon van Haarlem. Hij startte om 10 voor 12 en kwam 1 uur en 43 minuten later over de finish. Vet goed! Ik heb er helaas niets van gezien, want dit was precies tijdens Morris z’n slaapje, dus ik zat aan huis gekluisterd.
Tijdens Morris z’n tukkie maakte ik even een video voor meiden met lange benen en daarna ben ik ongelofelijk gaan chillen op de bank met I Kissed A Girl op Videoland. Heeeerlijk.
Morris werd rond 3 uur wakker en toen was Jan al lang en breed weer thuis en gedoucht. Tijd voor een gezellige middag met z’n drie. Maar… maden gooiden roet in het eten. BAH BAH BAH.
We hadden al een paar dagen dat we in de keuken liepen en iets aparts roken. Maar ik ben al weken snotverkouden en ik ruik amper iets, anders hadden we dit probleem VEEL EERDER ontdekt. Nu mijn reuk een beetje terug begon te komen, besloot ik op onderzoek uit te gaan… Waar komt die lucht vandaan?! Is het de plant? De koelkast? De oven? Nee… De kruidenla? JA! De gekke geur kwam overduidelijk uit de kruidenla. Dus ik til wat dingen op en sta op een gegeven moment TOTAAL BEVROREN in de keuken met in mijn hand een ui die aan de onderkant compleet bestaat uit pulp en MADEN. EEN UI. MADEN. GATVER. AAAAAAH. In de categorie ‘fight, flight or freeze’ besloot mijn gestel volledig te gaan voor FREEZE en ik kon alleen maar staan en gillen. Morris keek z’n moeder met grote ogen aan en Jan kwam me gelukkig redden.
Bleek er dus onder één ui en één aardappel een hele familie made te leven en het was het goorste op aarde. WEG ERMEE. Al het eten dat ook maar een beetje open was, heb ik weggegooid. Uit alle laden uit het keukenblok. GADVER. De kruidenpotjes heb ik allemaal uitvoerig schoongeboend en de hele boel is flink ontsmet. Bijkomend voordeel: dit was wel de herfst-opruimsessie waar ik zin in had. Jammer dat het gepaard moest gaan met maden, maar ik heb wel echt ongelofelijk lekker opgeruimde laden nu. Winst!
Na deze hele toestand zijn we nog even lekker met z’n drie gaan tuinieren. Heerlijk in de buitenlucht en Morris helpt altijd heel goed mee met z’n harkje. Gezel!
‘s Avonds schonk ik mezelf een wijntje in en bestelde Ramen voor Jan en mij, terwijl Morris lekker genoot van een pastaatje en daarna ben ik nog lekker op de bank gekropen met de reünie van I Kissed a Girl en zo was het een heer-lijk weekend geweest.
Maandag:
Op maandag begon een nieuwe, rustige week. Zo fijn, na alle stress van de afgelopen weken waarbij ik met een fikse deadline te maken had omdat het boek z.s.m. naar de drukker moet, om eind november uit te kunnen komen. De ochtend begon met dat ik het nieuws van het boek eindelijk op instagram kon delen, omdat de pre-order open stond! Je kunt het boek hier pre-orderen en als je dat doet:
- maak je kans om uitgenodigd te worden op de boekpresentatie als je dat wil
- ontvang je een gesigneerd exemplaar
- help je mij om inzicht te krijgen in het aantal bestellingen
- help je mij om een kans te maken om op een bestsellerlijstje terecht te komen
Dus hop bestellen maar! Het boek is een uitbreiding op het e-book; in totaal staan er 50 recepten in voor baby’s van 4 maanden tot 1 jaar. Je vindt in het boek tips, anekdotes en handige info én nieuw is dat er invulpagina’s in het boek staan waarop je zelf kunt bijhouden hoe jouw kindje eet. Vindt ‘ie een maaltijd lekker of niet, heb je zelf een leuk recept ontdekt: je kunt het allemaal opschrijven, zodat je voor nu een handig overzicht hebt en voor later een leuk eetdagboekje om op terug te kijken <3. En het was echt HEERLIJK om er de afgelopen weken aan te werken <3.
Verder bestond deze maandagochtend uit het opruimen en schoonmaken van ons huis, een planning maken voor de week en een tosti-project oppakken, wat ik eigenlijk vrijdag-lekkage-dag had willen doen.
Na de lunch was het tijd voor m’n mailbox en een klein stukje administratie en aan het einde van de middag dook ik de keuken in om een vegetarische Moussaka te maken voor m’n gezin.
‘s Avonds twijfelde ik nog of ik naar yoga zou gaan, maar ik had eigenlijk meer zin in wijn én ik had het nieuws dat er een nieuw boek komt om te vieren, dus de fles wijn ging open en yoga werd gecanceld. <3 Overigens had ik niet alleen het nieuws van het boek te vieren, maar óók nog dat ik een ONTZETTEND goede uitslag kreeg van mijn receptivfity test! De uitslag was ‘high’, wat betekent dat de kans op een zwangerschap bij mij momenteel 64% is, als het aan mijn vaginale bacteriën ligt. En dat is top, want dat betekent dat de kans dat de volgende terugplaatsing succesvol is, heel groot is!
Oooh wat was ik blij. En wat was het kak dat ik gisterochtend in het ziekenhuis opeens heel ander nieuws kreeg; namelijk dat mijn cyclus niet helemaal doet was het moet doen en de kans op een terugplaatsing deze maand toch eigenlijk heel klein is. Kut. Kak. Shit. En dat nieuws vond ik gister echt moeilijk te verkroppen. Man, wat is zwanger willen worden toch een rollercoaster.
Vrijdag heb ik de volgende check in het ziekenhuis, maar ik denk dat ik daarvoor al m’n nieuwe dagboek geschreven heb, dus daarover lees je volgende week dinsdag wel. Voor nu: duimen dat we vrijdag tóch groen licht krijgen, maar de kans is wel echt heeel erg klein…. Fingers Crossed!
Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!
Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.
