Goedemiddag fijne mensen en welkom bij mijn dagboek van vrijdag 19 juli. Het is zonnig, het is heerlijk, ik praat je in alle vrolijkheid bij over een heer-lijke paar dagen in zonnig Haarlem. Ik vertel je over ONZE NIEUWE AUTO, over m’n lievelingsserie met m’n lievelingsman, over horrornachten en dé verklaring ervoor, over JUIST NU pasta carbonara eten, strand, fietsen én sporten in de tuin. Lees je gezellig mee?
Dinsdag:
M’n dinsdag begon uitermate slecht, want hoewel ik al een paar dagen ongesteld was, werd ik vandaag wakker met immense menstruatiekramp. Zo een die in je rug en je benen trekt, waardoor je benen doof aanvoelen. Niet best, kan ik je vertellen. Nadat ik Morris naar de opvang bracht, ben ik zelf weer in bed gekropen, want ik kon eigenlijk niet echt iets anders dan dat (of gehurkt onder de douche zitten). Top.
Het kwam me niet zo lekker uit, want ik had maandag al te weinig gewerkt doordat ik Morris op tijd van de opvang moest halen en wilde dat deze dinsdag inhalen, maar dat moest dan wel in een korter tijdsbestek dan ik van plan was.
Gelukkig hielp paracetamol en drie uur slaap goed tegen de krampen en kon ik ‘s middags gewoon aan het werk. In een paar uur tijd heb ik bijna al m’n achterstallig werk er doorheen geramd (lekker bezig Leo) en kon ik Morris wederom op tijd ophalen van de opvang, want die sliep weer eens niet.
Met de bakfiets pikte ik ‘m op bij z’n dreumesvriendjes, in de hoop dat een uurtje fietsen ‘m nog lekker even in slaap zou doen vallen, maar niets was minder waar. Ik zat met een luidkeels zingend kind op de fiets, die zich een uur lang ontzettend goed vermaakt heeft met wijzen naar alle bomen, meeuwen en andere mensen op de fiets. Heerlijk :D.
Daarna dook deze superouder de keuken in om een gezond maaltje voor het hele gezin te maken, want Jan en ik zouden ‘s avonds sporten, dus we aten met z’n drie tegelijkertijd en het moest vroeg. Jan was gelukkig wat eerder uit werk gekomen, zodat we de load konden verdelen van een kindje dat eerder van de opvang komt.
Snor ging gelukkig op tijd naar bed en heel braaf slapen, zodat Jan en ik in de tuin konden gaan sporten met PT Jet. Nu was ik natuurlijk zo ongesteld als maar kan en Jan had dit weekend buikgriep gehad, dus het waren niet de allerbeste sportcondities, maar… WE DID IT! Echt goed man. Erg trots op mezelf/op ons.
Daarna was het tijd om op de bank te ploffen met B&B vol liefde <3.
Woensdag:
Op woensdag waren Jan en ik allebei vrij en hadden we snode plannen. We stapten in onze Ford Puma richting Loo, in het Oosten van ons land voor een proefrit in onze nieuwe auto.
Want ja beste mensen, na bijna 6 jaar stopt mijn samenwerking met Ford! Ze gaan werken met een andere influencer, wat ik heel goed begrijp. We kregen het ongeveer een maandje geleden te horen en zijn sinds dien druk opzoek naar onze eerste écht eigen auto. VET leuk! De afgelopen weken stonden in het teken van onze wensenlijst opstellen en daarna flink inperken, want je hebt natuurlijk een bepaald budget voor ogen en je kan wel alle nieuwe snufjes willen van de nieuwe auto’s die we gewend waren om te rijden, maar is het ook realistisch? Nee 😀
Zo ga ik m’n limit knop, lane correctie, Megabox en fancy dashboard enorm missen, maar gaan we wel rijden in een geweldige auto met panoramadak dat open kan (een langgekoesterde wens!), met achteruitrijcamera’s, veel bergruimte en lichte bekleding :D. Oh en Apple Carplay laten we er nog in zetten, want dat is een must :D.
We gingen dus naar Loo om de auto samen te bekijken en om een aankoopkeuring te laten doen bij een lokale garage, om te checken wat er allemaal mis is met de auto. En dat is nogal een lijstje. We kopen namelijk een auto van 15 (!) jaar oud, omdat daar een fijne regeling op zit qua belasting betalen. Gelukkig wel een redelijk zuinige auto en best modern qua functies, dus dat is top. Maar dus wel een waarvan de cruise control nog gemaakt moet worden, de wielophanging rammelt, de sleutel niet in het gat blijft hangen, de zonwering van het panoramadak gewaaid is, het belangrijkste elektrische raamknopje het niet doet en een mistlamp aan vervanging toe is, hahaha. Klinkt allemaal rampzalig, maar veel wordt nog gemaakt voor de overdracht en tja; het is wel een auto van 15 jaar oud ;-). Half augustus krijgen we ‘m en ik heb er helemaal zin in! Maar geniet óók nog even intens van de laatste weken in onze mooie nieuwe Puma.
We waren dus de hele dag druk met autorijden van Haarlem naar Loo naar Deventer en weer terug en kwamen rond 5 uur thuis. Het was tijd voor thuisbezorgd lasagne die we vanuit de auto al hadden besteld en dat smaakte heerlijk.
Daarna brachten we Morris naar bed en ben ik lekker voor het huis gaan zitten met een wijntje in de zon. Het is wel interessant hoe ik de avondzon in de tuin nooit miste toen ik nog geen kind had, omdat ik dan overdag veel meer van de zon kon genieten op vrije dagen. Nu is dat minder en mis ik het avondzonnetje dus nog wel eens bij ons in de tuin. Maar gelukkig hebben we ‘m voor heel lang voor het huis. Ik moet er alleen nog even een bankje neerzetten. Maar! Dat wordt onderdeel van project geveltuin. Ik wil volgend jaar namelijk wat stoeptegels eruit wippen en daar allemaal plantjes (vooral een gevelklimplant!!) in zetten en er dan een leuk bankje bij plaatsen. Helemaal zin in, maar nog even geduld :D.
Jan was ondertussen even aan het checken of de verbouwing goed gaat van vrienden die op vakantie zijn en toen ‘ie weer thuis was, besloten we toch nog maar een aflevering van B&B vol liefde te kijken. Dit is voor het eerst dat Jan met me meekijkt naar m’n favoeite serie en het is echt heeeeeerlijk.
Donderdag:
De nacht van woensdag op donderdag was rommelig. Morris werd twee keer wakker en dat is eigenlijk niet echt iets voor hem. Waaronder een keer rond 5 uur, waarbij hij een bepaald huiltje liet horen dat duidelijk slaperig was. We wilden er dus niet naartoe gaan, want zodra hij ons ziet is ‘ie wakker en vrolijk en zijn we langer bezig om ‘m weer in slaap te krijgen, maar het probleem was… Hij wilde slapen, maar hij bleef staan. Ik weet zeker dat als ‘ie ging liggen dat ‘ie meteen in slaap zou vallen, maar hij bleef maar staan. Tot op het punt dat ie bijna staand tegen de spijlen van z’n bedje aan in slaap viel, hahaha. Het was heel grappig om te zien op de babyfoon.
Uiteindelijk ging ‘ie toch weer zitten en ben ik zelf in slaap gevallen, en hij ook. Tot een uur of 8. Top!
Toen moest ik ‘m ook wel wakker maken, want we hadden een druk bezocht ochtendje. Zo stond de schoonmaker om 8 op de stoep en kwam de aannemer om 9 uur langs om wat te fixen in de tuin. Ondertussen was ik Morris aan het entertainen, die niet met z’n beste been uit bed was gestapt en heel moe was.
Eigenlijk wil ik ‘m iedere dag een halfuur later in bed leggen, zodat hij z’n ochtendslaapje in de middag gaat doen, maar vandaag kon het echt niet. Hij was zo moe. Dus ik bracht ‘m om half 10 naar bed en hij tukte tot half 12 :D.
Na de lunch bracht ik Snor naar de opvang en ging ik zelf naar het strand. Ooooh dat was LEKKER.
Ik had eigenlijk in de planning om aan het werk te gaan, maar er was gedoe met een klant en ik moest een campagne on hold zetten, dus spontaan was m’n middag vrij. Lekker hoor! Dus ik stapte op de bakfiets en gewapend met wetsuit voor het geval er gesurft kon worden en leesboek voor het geval er niet gesurft kon worden, fietste ik naar Bloemendaal aan zee. Waar inderdaad niet gesurft kon worden. Dan maar lekker zwemmen en boek lezen. OMG, wat was dit lekker.
Om 4 uur fietste ik naar huis en deed ik ff boodschappen en daarna haalde ik Morris op en kookte een lekker gezond maaltje voor ‘m. Aardappelpuree met zalm en broccoli dit keer. En appelmoes, want Morris loooooves appelmoes. Hij at heerlijk en kan inmiddels heel goed communiceren over wanneer hij er klaar mee is. Hij duwt z’n bordje weg, krijgt dan nog drie happen yoghurt en wil daarna uit de stoel om een boekje te lezen. Echt een kind dat helemaal volgens bepaalde regelmaat leeft. Heerlijk :D.
Na het eten kwam ein-de-lijk de aap uit de mouw waarom we de afgelopen weken zo rommelig slapen: Morris liep van de ene kan van de woonkamer naar de andere. HIJ LOOPT! Hij had de afgelopen weken wel wat stapjes richting ons gezet, maar nog niet écht een flinke afstand overbrugd en nu wel! Hij gooit z’n bal en loopt er dan zelf achteraan en pakt ‘m en gooit ‘m weer verder. Hij loopt! Dát verklaart waarom we zulke rommelige nachten hadden; ons kleintje heeft een nieuwe skill ontwikkelt! 😀
‘s Avonds brachten we Morris vroeg naar bed en dook ik de keuken in om pasta carbonara te maken. Dat was lang geleden én ik heb een soort van gevoel dat ik allemaal dingen nu moet eten en drinken die ik straks tijdens een zwangerschap niet meer mag – wie weet is dat al snel – dus dat het NU MOET. Dus: carbonara. OOooh het was zo lekker. We aten het heerlijk op in de tuin en bleven daar chillen met B&B vol liefde én Aperol Spritz. Omg, wat een leven <3.
Inmiddels is het vrijdagmiddag en bloedheet en zit ik op kantoor weg te zweten. Maar! Ik heb vanochtend al veel voor werk kunnen doen, dus ik hoef straks alleen nog maar 2 mails te beantwoorden en dan ga ik naar Amsterdam om iemand interieuradvies te geven en ik vind het HEEL SPANNEND. Maar ik ga gewoon zien hoe het gaat en dan zien we het wel :D.
Verder slapen Jan en ik dit weekend op een zeilboot met vrienden (ZIN INNNN) en wordt het heerlijk weer, dus let’s summer met z’n allen. Heerlie! Wat ga jij dit weekend doen?
Ik spreek je dinsdag!
Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!
Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.
