Leo’s leven 274: de griep from hell, maar wel met een gloednieuw kapsel

Goedemorgen fijne mensen en welkom bij mijn dagboek van vrijdag 21 februari! Vandaag praat ik je bij over mijn afgelopen week, die vooral in het teken stond van De Griep From Hell, aanstelleritis, wandelen langs het ijs, voor het eerst door de carwash met dreumes, ziek dineren bij IKEA, beginnen aan Band of Brothers ennn m’n haren blonderen. Lees je mee?

Vrijdag 14 februari
Het was vandaag Valentijnsdag, maar daar deden Jan en ik niets aan. Wel was het een lekkere dag; ‘s ochtends was ik rete productief aan het werk, ‘s middags had ik een GEWELDIGE zwangerschapsmassage (ik ben een reeks reels erover aan het maken dus dat komt nog online) ennnn daarna ben ik lekker gaan wandelen met m’n schatten. Jan, Morris en ik gingen ff een rondje lopen bij ‘t Wed, dat helemaal bevroren was. Vet mooi. En het was zuuuulk lekker weer, dus het was echt heer-lijk. Ook al kom je met een kind soms echt niet ver en is een wandeling al gauw een ommetje van max een kilometer; het was heerlijk om even buiten te zijn met z’n drie.

‘s Avonds aten we lekker smashburgers en toen Morris op bed lag, zijn Jan en ik heel gezellig aan de slag gegaan met het in elkaar zetten van een bos rode rozen van de LEGO Botanical collectie. En dat was echt een heerlijk tijdverdrijf. Lekker muziekje op de achtergrond, versgebakken brownie van de buurvrouw erbij. Heerlijk!

Zaterdag 15 februari
Op zaterdag begon bij Jan De Griep From Hell. Hoewel ik dat nog niet door had, want man man man wat vond ik dat hij zich aan het aanstellen was. Prima dat je je een beetje ziek voelt, maar dat gezucht en gesteun de hele dag; hou oppppp hoor. (Ik kom hier later op terug). Dus; we gingen van alles ondernemen vandaag en op de een of andere manier ging Jan wel gewoon mee in al mijn wilde plannen, hahaha.

We begonnen de dag met een wandeling naar een speeltuin waar we nog nooit waren geweest en dat was echt een top plek (hoewel de foto’s vrij statisch zijn haha). Toen het tijd was voor Morris z’n middagdut, gingen ook Jan en ik op één oor. Daarna was het tijd voor een rondje klusjes wegwerken: we reden met heel veel afval – o.a. de kerstkrans – naar de stort, moesten ff tanken, gingen voor het eerst door de autowasstraat met Morris (groot succes) en eindigden bij IKEA voor een rondje stoelenoriëntatie (lees: tijdverdrijf) én om een hapje te eten. Jan zat ondertussen te rillen in het IKEA restaurant en cancelde zijn plannen voor die avond. Hij voelde zich niet lekker.

Ik bracht Morris op bed en had een lekker avondje voor mezelf en ben toen begonnen aan de serie Band of Brothers. Deze stond al heeeel lang op mijn kijklijst, maar ik voelde er nooit echt de goeie “vibe” voor? Maar bij gebrek aan beter dacht ik toch; dit is het moment. En oooh wat is het goed.

Zondag 16 februari
Op zondagochtend zijn we lekker naar het strand gegaan. Jan was nog steeds niet echt fit, maar van een beetje uitwaaien langs de kust is nog nooit iemand slechter geworden, dus we gingen ervoor. En dat was zo gezellig. Ook al was het echt IJSKOUD door een gierende oostenwind, dat mocht de pret niet drukken. Loved it!

Rond het middaguur doken we alledrie weer de middagdut in, alleen moest Jan dit keer op tijd vertrekken, want hij had een condoleance in Drenthe waar hij naartoe wilde, dus dat betekende: bijna 2 uur in de auto, dienst bijwonen en weer 2 uur terug. En die arme, arme jongen was totáál niet fit.

Ondertussen vermaakte ik me uitstekend met Morris. We fietsten een eind, gingen even langs de bloemist, deden boodschappen en hebben eindeloos met Duplo gespeeld. ‘s Avonds was Jan pas laat thuis, dus ik ging lekker verder met m’n nieuwe serie.

Maandag 17 februari
Op maandag stond er een heerlijke dag op de planning; ik begon lekker productief met een paar werkdingen. Zo had ik eindelijk weer eens een samenwerking met Westwing (kortingscode LEONIE werkt tot 27 feb!) en mocht daar weer mooie content voor opnemen. Leuk!! Maar ik had weinig tijd, want om 11 uur had ik een afspraak staan bij de kapper. Het was tijd voor een wat frisser kapsel, want ik was het grauwe weer en mijn bijpassende grauwe haren zo zat! Dus ik boekte een maand geleden al een kappersafspraak van 4 uur lang, zodat ik iets had om naar uit te kijken. En vandaag was het zover.

Inmiddels had ik zelf overigens een vervelend kriebelhoestje in m’n keel – daar begon het bij Jan ook mee -, maar ik had die week ervoor al geblaft als een zeehond, dus ik verwachtte er niet te veel van en ging gewoon in de kappersstoel zitten.

De 3,5 uur vlogen voorbij en ik heb me prima vermaakt met voor me uit staren, andere gesprekken afluisteren en lekker gepamperd worden. Ik was niet echt in een sociale bui, maar dat ging prima. Heerlijk!

Na 4 uur kwam ik weer thuis en toen was ik opeens… KAPOT. Oké ik had m’n middagdutje overgeslagen, dus misschien lag het daar wel aan? Maar naarmate de tijd verstrekte ging ik me steeds slechter voelen. De rest van de dag was ik dan ook NIETS waard. En Jan ook niet – die had zich vandaag zelfs ziek gemeld van z’n freelance job-, en Morris ging ook maar matig…

Dinsdag 18 februari
Op dinsdag werden we alledrie echt ziek wakker. Drie keer koorts, drie keer slecht geslapen, drie keer verkouden, volgepropt met snot en hoestend en proestend de dag doorkomen; dat was onze dinsdag. Oi oi oi, en allllles aan mijn lijf deed pijn. En op een gegeven moment ging ik zelfs zúchten van ellende. En toen begreep ik opeens: Oepssssss Jan zat zich helemaal niet aan te stellen; ik voelde precies wat hij al die dagen al had doorgemaakt terwijl ik met rollende ogen toekeek naar zijn “mannengriepje”. (Excuses zijn gemaakt, haha).

Tja en mooier kan ik het niet maken: alle plannen werden gecanceld op dinsdag, woensdag, donderdag én vandaag. De dagen bestonden uit: om de 6 uur paracetamol, heel veel slapen, heel veel hangen en schermtijd voor Morris, iedere dag proberen een halfuurtje buiten te zijn, zo makkelijk mogelijk eten en zoveel mogelijk rust nemen. Lange dagen en nog langere nachten waren het, waarbij Jan en ik al sinds zaterdag niet samen slapen, omdat dan de een, dan de ander de wederhelft wakker houdt met gekuch, gesteun of gedraai in koortsige nachten. Het is veilig om te zeggen dat het geen topweek was.

Inmiddels is het vrijdagochtend en ik leef ontzettend op van het idee dat het straks ZESTIEN graden wordt in Haarlem. Dat is ALLES wat ik nodig heb, met hopelijk ook nog met een beetje zon erbij. Verder voel ik me iedere dag een stuk beter en is het fantastisch dat de pijn overal in m’n lijf (voorál in m’n heupen), nu redelijk onder controle is met paracetamol. Ik heb ook voor het eerst in dagen niet 80 lagen kleding aan terwijl ik ril van de kou, dus dat lijkt me ook een goed teken. Bij Jan is inmiddels een voorhoofdholteontsteking ontstaan, dus die gaat nog steeds zeer matig, maar… Morris is er weer bovenop :D. Die had sinds woensdag geen koorts meer en is alleen nog hangerig en snotterig, maar daar is goed mee te leven als je zelf ook hangerig en snotterig bent.

Dus ja mensen; dat was de week. Ontzettend weinig gebeurd, hahaha. Maar ik wilde je toch even bijpraten. Ik heb me in tijden niet ZO slecht gevoeld, maar gelukkig bleef baby 2 al die tijd gezellig doorgaan met trappelen in mijn onderbuik, dus dat was in ieder geval een geruststelling.

Ik wil nog niet te hard juichen, omdat ik van iedereen die deze zelfde griep doormaakt hoor dat je niet te snel te hard van stapel moet lopen, want de griep komt in golven van twee of meer, maar ik héb het idee dat ik echt aan de betere hand ben.

Dit weekend staat in ieder geval volledig in het teken van kinderverjaardagen, en ik weet nog niet helemaal of dat de vibe is waar ik me aan over ga geven 😛 Maar ik kijk per dag hoe het gaat. En ik spreek jou dinsdag weer, dan lees je er alles over.

Heb jij ‘m al gehad; de griep die zoveel mensen momenteel in hun greep (lees: bed) houdt?

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.