Leo’s leven 268: heidag in Drenthe, ijzertekort & borrelen met baby’s

Goedemorgen fijne mensen en welkom bij mijn dagboek van dinsdag 28 januari! Waar je de hele maand denkt: potverdikkeme wat duurt januari lang, vind ik het zo aan het einde van de maand opeens een totale toestand dat de eerste maand van het jaar er alweer op zit!! Dat biedt perspectief én stress mensen; de lente komt eraan (yay), maar als de lente er al is is de zomer er ook best snel en als de zomer er is is de baby er al ongeveer en aaaaaah ik moet nog beginnen met de babykamer. Hot topic, in mijn wereld momenteel. En alleen in de mijne, want m’n wederhelft heeft het veel te druk op werk om na te denken over of de ene giraffeprint nou leuker is dan de andere XD. Anyway; binnenkort een update daarover.

Vandaag praat ik je bij over m’n afgelopen dagen en die stonden in het teken van iets heel speciaals: Jan en ik hadden Heidag in Drenthe! We gingen samen in een hutje op de hei slapen om na te denken over onze bedrijven en ik vertel je er zo alles over. Verder sliep Morris bij opa & oma, hadden we een bonuszondag op het strand en borrelend met vrienden, was m’n maandag ongelofelijk zonnig en productief (ínclusief twee uur well spent on het nieuwe seizoen van Echte meisjes in de jungle) ennnn verder voel ik dat vandaag een goede dag wordt, puur en alleen omdat het licht is buiten. Nieteens zonnig, gewoon licht. Heerlijk! Lees je mee?

Vrijdag:
De vrijdag begon chaotisch, want we hadden dus die rare nacht gehad van Morris die alles onderkotste. Op vrijdagochtend ging het best wel weer goed met ons schatje, hij was alleen heeeeeel moe en heeft nog één keer over gegeven, maar daarna was het… goed? Jan had Morris in de ochtend en we spraken af om even aan te kijken hoe hij zich voelde, om daarna te beslissen of ons heiweekend in Drenthe wel door kon gaan. Ondertussen was ik ‘s ochtends aan het werk.

Maar ik deed alleen het broodnodige, zodat ik om 11 uur klaar was om spullen in te pakken, mochten we tóch naar Drenthe gaan. En omdat Snorrie zich best oké voelde, gingen we ervoor. Op naar Assen!

Omdat Mor de hele ochtend zo moe was, dachten we dat die eindelijk wel eens lekker zou slapen in de auto, maar wederom was dit niet het geval. Dit kind en het concept ‘gewoon je ogen dicht doen en je hoofd naar achter leggen in je kinderstoel’ zijn twee hele verschillende werelden die zelllllllden samenkomen. En ik snap daar niets van, want je kan mij echt 5 minuten in een auto zetten en ik moet vechten tegen de slaap. Maar Morris niet. Die zit luidkeels brabbelend (lees: commanderend) op de achterbank, z’n moeder bezig te houden. Het was weer een lange 2,5 uur naar Assen, kan ik je vertellen.

Eenmaal in m’n ouderlijk huis was er van ziekte al helemáál geen sprake meer, want wát was Morris blij om z’n opa & oma te zien. Jan en ik konden met een gerust hart de hort op, want voor ons had ‘ie geen oog meer. Top! Op naar ons hutje op de hei!

We boekten een tinyhouse in Drenthe aan een bosrand, op 15 minuutjes rijden van mijn ouders. En dat was MEGA chill. Wat een toplocatie.

We begonnen ons heiweekend met boodschappen, zodat er voldoende snacks in huis waren én we niet het huis uit hoefden om te eten. En om 4 uur was het brainstorm-tijd! De vrijdagavond gebruikten we voor wilde plannen en op zaterdag gingen we dan iets concreter aan de slag.

Als eerste schreven we op post-its ALLES wat we wilden bespreken dit weekend. Dat was natuurlijk veel meer dan we kónden bespreken, maar dat is niet erg. Dan staat het in ieder geval ergens.

We bekladderden post-its met wilde plannen als ‘een huis kopen in zweden’ of ‘een stacaravan opknappen in België’, maar penden ook veel concretere doelen neer als ‘de hypotheek dekken’, ‘Leo wil meer met affiliates doen’ en ‘we moeten ons geregistreerd partnerschap regelen’. Onder het genot van diepvriespizza’s bij het haardvuur was dag 1 meteen al een hele geslaagde dag!

Zaterdag:
Op zaterdag konden we natuurlijk heer-lijk uitslapen, omdat Morris bij m’n ouders was. We hadden ook echt een ongelofelijk lekker bed en een hele donkere kamer, dus de slaapcondities waren top. Wat een heerlijke nacht zeg!

Daarna was het tijd om concreet aan de slag te gaan. We maakten een lijst van to do’s die we vandaag wilden realiseren (werkt altijd lekker, om dingen af te kunnen strepen) en gingen aan de slag. Vandaag op de agenda: de financiën van december doen, 2 uur werken aan affiliatemarketing, wandelen, 2 uur werken aan takenlijsten voor de overige projecten en toen was de dag alweer voorbij.

Maar man, wat waren we productief dit weekend!

Het was zaterdag rond etenstijd tijd om met een bomvol hoofd weer lekker richting mijn ouders te gaan, waar m’n vader een lekker avondmaal kookte en Morris het heel gezellig vond om ons weer te zien. We aten even een hapje met z’n allen, maar omdat Snor heel moe was – die had allemaal leuke uitstapjes gemaakt met opa & oma – stapten we alweer op tijd in de auto richting Haarlem. Wederom 2,5 uur terug, maar dit keer in het donker én rondom Morris z’n avondbedtijd, dus je zou denken dat ‘ie wel gaat slapen.

Maar niets was minder waar ;-). Mor slaapt nóóit ‘s avonds in de auto; hoe moe hij ook is. Uiteindelijk viel hij een halfuurtje voordat we thuis waren ein-de-lijk in slaap en kon Jan hem bij thuiskomst gelukkig slapend overtillen naar z’n bed. Chill!

Rond half 9 waren we thuis en hadden Jan en ik – tegen alle verwachting in – nog een lekker avondje met z’n vier op de bank (incl. Ted & baby in m’n buik). We keken het tweede seizoen van Squid Game uit (wat eindigt met een open einde en nu moeten we noggggg een seizoen kijken en grrrr ik ben er klaar mee, maar wil wel weten hoe het afloopt) en dat was een vrij goed idee, want deze gekke en gruwelijke serie overschreef alle wilde ideeën en plannen in m’n hoofd, waardoor ik daarna wel lekker kon slapen. Yay!

Zondag:
Op zondag hadden we een absolute bonusdag, omdat we gewoon al lekker thuis in Haarlem waren en nul plannen hadden. We deden het ‘s ochtends rustig aan en besloten even naar het strand te gaan met z’n allen voor een kopje koffie. Het waaide nogal hard op het strand en Morris was nog steeds moe, dus die vond het ook wel prima om lekker op schoot te zitten in een strandtent. Heeeeerlijk begin van de dag.

Daarna ging Morris naar bed en ben ik verder gegaan met m’n minimake-over van de hal. Jan ging ondertussen hardlopen en ik hield me bezig met foto’s uitprinten en in lijstjes stoppen, een nieuwe brievenbus monteren en m’n diy-tegel-sleutel-project. Heerlijk!

We moesten Morris om 3 uur wakker maken uit een diepe, diepe middagdut (maar dat doen we zodat hij ‘s avonds gewoon weer goed slaapt) en daarna was het tijd om ff met z’n drie in de buurt wat winkels af te gaan. Ik wilde even langs kwantum voor nieuwe gordijnen en daarna deden we boodschappen, zodat Jan alvast wat maaltijden kon mealpreppen voor komende week. Lekker bezig wij!

Daarna kwamen vrienden Dido en Floris en baby Wally borrelen en dat was echt mega gezellig. Het is zo fijn om te borrelen met vrienden die ook een kindje van jonge leeftijd hebben, omdat je heel erg hetzelfde ritme leeft. Dat je elkaar volledig begrijpt als om kwart voor 7 zíj naar huis sjezen en wij haast hebben omdat Morris naar bed wil. Echt top dat die kindjes een beetje dezelfde timing hebben. Dus; kort borreltje, maar daarom niet minder gezellig <3.

‘s Avonds waren Jan en ik uitgeteld en was het tijd voor een avondje Winter vol liefde <3.

Maandag:
Op maandag begon m’n dag super chaotisch, want ik moest om 10 uur bloed prikken om m’n ijzerwaardes te checken en ik was m’n lab-formulier kwijt, ontdekte ik om half 10. Top. Dus ik nog ff snel naar de verloskundige om een nieuw formulier te halen, maar voordat ik daar kwam was ik de auto kwijt, dus heb de hele buurt rondgewandeld opzoek naar onze Audi (gevonden), toen naar de VK en toen plankgas naar het ziekenhuis om op tijd te komen voor mijn afspraak om 10 uur. Dat lukte natuurlijk niet, dus toen zat ik in een wachtkamer zonder receptie en moest ik maar hopen dat m’n naam nog genoemd zou worden… En dat gebeurde 😀 Om 10.30 was ik aan de beurt, yay!

Ik moest twee buisjes bloed prikken om mijn ferritine te checken; die was 6 weken geleden ook gechekt en bleek toen heel laag (23, ipv 30 wat geloof ik gebruikelijk is?). Dus ik drink al 6 weken een goor ijzerdrankje om m’n waarden op te krikken. Maar…. helaas heeft het NUL zin gehad, want m’n waarde is nog verder gezakt en zit nu op 14(!). Pffffff. Vet irritant. Dus nu ga ik aan de medicatie, om het omhoog te krijgen. Over 6 weken hopelijk beter nieuws.

Na de chaotische start van de dag, verliep de middag gewoon wel succesvol en productief. Ik hield me vandaag bezig met een planning, een samenwerking, editte vier video’s, regelde iets met affiliates en had ‘s middags nog tijd om retouren te regelen en verse bloemen te halen. Wat een dag!

Rond 4 uur was ik klaar met alles en ben ik lekker op de bank gekropen met het nieuwe seizoen van Echte meisje in de Jungle. Heeeeerlijk weer.

‘s Avonds aten we lasagne (of zoals Morris het zegt: sauna) en daarna gingen we nog ff yoga-en in de woonkamer. De rest van de avond was Jan aan het werk en kroop ik lekker op de bank met Winter vol liefde <3.

Inmiddels is het dinsdagochtend en nog geen 10 uur – lekkere start van de dag dit! De komende dagen staan behoorlijk in het teken van het feit dat we morgen ons huis verhuren voor een fotoshoot voor een kindervoedingmerk (vet leuk), waardoor ik de hele dag van huis moet zijn en Jan met Morris naar Pake & Beppe gaat om daar te werken. Verder is de donderdag nog leeg in mijn agenda en is vrijdag ook nog flexi. Nou, wat heeeerlijk!

Ik spreek jullie vrijdag weer 😀

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.