Leo’s leven 204: geweldig designhuisje, CHAOS en griep

Goedemorgen fijne mensen en welkom op dinsdag 30 januari. Dit weekend ben ik lekker op pad geweest met baby Snor en Jan naar een heerlijk designhuisje in België. Het was een weekend vol speciaalbiertjes, spelen bij de open haard, uitstapjes naar mooie natuurgebieden en een kinderboerderij. Het was ook een weekend van heel weinig slaap en daardoor ging het weer helemaal slecht met mijn weerstand en kwam deze mademoiselle thuis met een koortsachtige griep die twee dagen duurde; dat wil zeggen zondag en maandag. Want vandaag is het dinsdag en op wat hitteaanvallen en menstruatiekrampen from hell (voor het eerst Aleve feminax geprobeerd: ben fan) voel ik me weer top. Tijd om het huis op te ruimen, tijd om m’n hoofd op te ruimen, tijd om m’n week in te plannen, tijd om m’n werk weer op te pakken en allereerst: tijd om jou bij te praten over de afgelopen dagen.

Vrijdag
CHAOS. Cha-os. We stonden vrijdagochtend vroeg op, met z’n drie, want er stond van alles te gebeuren deze dag. Het huis was een teringzooi, nog van het zonnepanelen plaatsen de dag ervoor. Maar om 8:40 stond de schoonmaker op de stoep en dan denk je; toppp die gaat lekker alles onder handen nemen en dat is inderdaad het geval. Maar Jan en ik zijn allebei van het type mens dat dan gaat zitten opruimen en zelfs schoonmaken voordat de schoonmaker komt. Zo stond Jan om half 9 ‘s ochtends de zolderkamer te stofzuigen, omdat het anders wel heel aso is in wat voor bende ze aankomt. Is dit idioot?

Ondertussen was ik de keuken aan het opruimen en Morris aan het entertainen. Ennnn ik moest nog snel aan het werk, want om 11 uur stonden Tom & Femke op de stoep om een weekendje op ons huis en Teddy te passen. Ondertussen moest er nog een tas ingepakt worden voor onszelf, voor Snorrie, voor voedsel en weet ik wat we allemaal wel niet meer mee hebben gesleept dit weekend. Potverdikkie, je hebt ook echt wel meer dingen nodig dan drie babykleertjes als je twee nachtjes weg gaan met baby. Overigens hoeven we de volgende trip de tent waar Morris in slaapt wellicht niet eens mee te nemen, want daar weigert hij toch in te tukken haha. Maar daarover straks meer.

Om 12:40 vertrokken we naar België. Ongeveer een uur later dan gepland, hahaha. Maar zo gaat het nou eenmaal met baby. Dit kan je je voordat je ouder wordt NIET voorstellen en nu ik ouder ben kan ik nog steeds niet bedenken waarom alles in godsnaam zoveel langer duurt, maar wil je gewoon even vertrekken, dan ben je al gauw 40 minuten bezig met van alles. Maar goed; Snorrie was wel oké en viel in de auto gelijk als een blok in slaap en heeft toen de hele rit lekker getukt, dus dat was top.

Funfact: we gingen dus naar België naar een geweldig A-frame huisje in de natuur en het was 1 uur en 45 minuten rijden vanuit Haarlem. Dat is nog minder dan de afstand naar mijn ouders of zus! Echt zo chill. Overigens hebben we er wel bijna 3 uur over gedaan, want we stonden in een enorme file bij Rotterdam, maar dat mocht de pret niet drukken. Snorrie, of liever gezegd: Knorrie, lag lekker op de achterbank te snurken en ik heb zelf misschien ook nog even een uiltje geknapt in het zonnetje op de A13.

Om half 4 kwamen we aan in ons huisje en dat was top. Ik moest al sinds het begin van onze trip ontzettend kakken en had dat al 2,5 uur op zitten houden (dingen die je opeens kan als de slaap van je baby heilig is), dus van het introverhaal van de eigenaar van het huisje heb ik precies niets gehoord. Maar: hele aardige man. En een gewelllldige huisje (met heerlijk toilet, pfoe).

Waar normaal de vakantie wel begint zodra je aankomt en je spullen een beetje uitpakt, was het nu wel nog steeds totale chaos. Want je komt aan in chaos (waar is het toilet, waar is het toilet, wáár is het toilet, kan ik al inbreken in dit introverhaal om te vragen waar het toilet is?), dan moet een baby een melkfles (waar is de melkfles?), dan wil de baby spelen (waar is het speelgoed?), dan wil je zelf nog even naar buiten (waar kunnen we wandelen? Ach deze route door de berm van deze weg waar mensen met 50 km/h langs sjezen is prima)(baby wil ondertussen niet meer in de kinderwagen want heeft genoeg gezeten vandaag), dan is het alweer 5 uur en wil de baby weer eten, dus snel naar huis eten maken, er is geen kinderstoel (wisten we van te voren) dus baby op schoot eten geven (alles geel van de wortelpuree), bedje klaarmaken, eten op, baby naar bed, heel bedritueel, andere slaapkamer, drama, ga maar slapen, komt goed, papa mama zijn hier, slaap lekker, deur dicht, lamp schiet aan want werkt op een sensor, nee niets aan de hand, ga maar slapen, kus kus, ja lekker slapen, deur dicht, zachtjes naar beneden en dan… ploffen we op de bank en kan onze minivakantie beginnen. Wijntje?

Een voorbereid mens is een eindbaas en gelukkig had deze eindbaas donderdagavond al een flinke pan stoofvlees gemaakt. Want reizen met Morris betekent dat je ‘s avonds aan huis gekluisterd bent. Niet meer uit eten, maar zelf lekker koken. En boyyyy ik had me een pan vol lekker stoofvlees gemaakt!

Stoofvlees in bruin bier met frietjes

We hadden de Airfryer mee – ja ik voel me lichtelijk idioot als ik dit doe, maar het is wel gewoon chill – dus ik maakte frietjes bij het stoofvlees, Jan schonk twee lekkere wijntjes in en zo hadden we een heerlijke avond bij het haardvuur.

Om 10 uur waren we allebei kapot en zijn we lekker naar bed gegaan. En dat was maar goed ook, want vanaf een uur of 12 vond Morris het wel mooi geweest met z’n Deryan-tentje-kampeer-avontuur-op-de-slaapkamer-naast-ons en die zette het op een ontroostbaar krijsen. Uiteindelijk is hij bij ons in bed beland en hebben we de nacht lekker met z’n drietjes dicht bij elkaar doorgebracht. Reuze gezellig. En ietwat gebroken. Maar! De volgende ochtend werden we alledrie top wakker.

Zaterdag
We stonden met z’n drie op en hadden allemaal lekkere plannen vandaag. Ontbijten bij de open haard, daarna even spelen met Snorrie en daarna ging hij weer naar bed. We deden een poging in de tent, maar dit was geen succes, dus hij heeft lekker een half uurtje op mijn arm geslapen. Zo gezellig dat hij dat – na een kleine strijd – toch nog toelaat <3.

Daarna was het tijd voor actie. Tijd om de omgeving te ontdekken, dus we reden naar een natuurgebied in de buurt. Het was even verdwalen naar de ingang van de Eksterheide, maar we werden wel beloond met een hele fijne wandeling over een modderig pad.

Morris had het wederom gehad met de kinderwagen en zat flink te klagen, tot ik ‘m bij me in de draagzak nam. Toen vond ‘ie het opeens allemaal helemaal leuk, haha.

Rond een uur of half 1 stapten we weer in de auto. Onze volgende bestemming was een biertje drinken in een leuke Belgische kroeg, maar Morris moest nog even een middagdut doen. Aangezien hij in z’n tent niet tukte, besloten we maar een stuk te gaan rijden. En hoewel het dorpje waar we ons biertje wilden drinken op slechts 30 minuten rijden lag van het natuurgebied waar we waren, zijn we er in 2 uur naartoe gereden, haha. Over random Belgische wegen hebben we een beetje getoerd. Zo’n babyslaapje is nogal heilig ;-).

Uiteindelijk kwamen aan in Brasschaat en hebben we lekker een drankje gedronken en een hapje gegeten bij D’oude pastorie. Daarna snelden we weer naar huis voor een beetje spelen bij de open haard, voor we begonnen aan Morris z’n avondritueel.

Voor vanavond hadden we voor ons zelf speklapjes gehaald bij de Haarlemse slager en daar ook meteen stamppot andijvie gescoord, dus ook vanavond was het makkelijk en lekker avondeten in ons mooie huisje.

We hadden wederom een avond met z’n twee bij de open haard en het was HEERLIJK. Om half 10 lagen we in bed, want Snor was deze avond iets onrustiger en we voorzagen een roerig nachtje, dus we konden er maar beter op tijd in liggen. Lekker man!

Zondag
En inderdaad; we werden zondagochtend wederom met z’n drie wakker in één bed. Dit keer was ik iets minder uitgeslapen dan de dag ervoor, want ik voelde me echt alsof ik was overreden door een vrachtwagen. Allessss aan mijn lijf deed pijn.

Maar! Tijd voor een laatste dag in ons heerlijke huisje. We hoefden pas om 4 uur uit te checken (dat is standaard bij dit huis en dat is zooooo relaxt) en daardoor hadden we nog allemaal leuke plannen.

Morris z’n ochtenddut probeerden we weer in de tent, maar eindigde weer bij mij op de arm. Dit keer was ik goed voorbereid en had ik het bed helemaal vol gelegd met kussens en dekens, dus ik lag er zelf ook heerlijk bij en zodra Snor z’n ogen dicht deed en toegaf aan z’n ochtendslaap, vertrok ik ook naar dromenland. Wat heeeeeeerlijk.

Ondertussen was Jan het leven aan het uitspelen tijdens een lekker rondje hardlopen in de zon met zijn beste tempo per kilometer sinds tijden en zo deden we allemaal iets waar we blij van werden.

Om half 11 ging de dag dan echt van start; tijd om naar de kinderboerderij te gaan! We hadden getipt gekregen dat er in Brasschaat een leuke kinderboerderij was en daaraan was niets gelogen.

Morris keek z’n ogen uit; de vorige keer dat we naar een kinderboerderij gingen was ‘ie nog niet zo geïnteresseerd, maar hier op kinderboerderij Mikerf kreeg je z’n blik echt niet van de dieren af. Het was ZO leuk. Jan en ik zijn ook zo dolllllll op dieren en om dan te zien dat je kindje dat ook lijkt te hebben, is echt geweldig. Ik hoop zo dat dit blijft <3.

Na een uurtje chillen met geiten, kippen, koeien en een heel groot paard, was het tijd om naar huis te gaan. We reden nog even langs een bakker omdat Jan zin had in alles wat een bakker bakt (en dus die hele bakkerij leeg kocht), en daarna snelden we naar huis om in te pakken.

Eén van ons twee at een broodje met Morris en de ander ging in sneltreinvaart door het huis om alle spullen bij elkaar te rapen en in te pakken.

Om half 2 waren we klaar om te gaan. Wederom iets later dan ideaal is, want normaal slaapt Morris dan allang, maar het was even niet anders. Morris was overduidelijk heel moe, want we waren de straat nog niet uit, of hij lag al te tukken en dat bleef hij doen tot we onze auto weer voor de deur parkeerden in Haarlem.

Eenmaal thuis chillden we nog even met Tom & Femke – die ook een lekker weekend in ons huis hadden gehad. Ik deed Morris nog even in bad en om 5 uur begonnen we aan z’n avondritueel, want ons kleine schatje was moeee. En ik ook. Ik voelde me – ondanks 6 paracetamol verdeeld over de dag – nog steeds alsof ik was overreden door een vrachtwagen. Dus; Snor op tijd naar bed, zodat wij (ik) konden bijkomen.

Ik bestelde fatsoenlijk avondeten bij SLA (en kreeg salade met zand, maar dat mocht de pret niet drukken want ik had behoefffffte aan groentes) en daarna ging ik lekker in bad. Eens even m’n sore lijf verwarmen en ontspannen met een lekker warm bad.

Nou, dat was maar heel even een succes, want na een halfuurtje had ik het IJSkoud. Ik heb het bad zelfs nog bijgevuld met heet water, maar het mocht niet baten. Ik kwam klappertandend uit bad en ben in jogginbroek en teddy-vest met skisokken aan om 8 uur in m’n bed gekropen om op te warmen en in slaap te vallen. Brrrrr, wat voelde ik me koud en verkleumd en ziekig.

De nacht was onrustig en warm en koud en baby huilt en ontroostbaar en toch weer in slaap en slapeloos en ZWETEN en rillen. Ik denk dat we wel kunnen stellen dat ik wat koortsig was.

Maandag
Op maandag werd ik wakker met knallende koppijn en m’n lijf deed nog steeds overal pijn. Jan had de ochtend met Morris en ik ben in bed blijven liggen. Tot 12.

Toen was het tijd voor een groene smoothie en de restjes SLA van gister. En de rest van de dag ben ik gewoon op de bank gebleven. Vandaag was een dagje voor herstel. Ik voelde me niet echt best en had moeite om dat toe te geven, maar ben wel gewoon op de bank gebleven en heb de hele dag doelloos zitten scrollen. Saai.

Om 5 uur kwam Snorremans weer thuis en gingen we samen avondeten. Bij het naar bed brengen hadden we weer een ietwat ontroostbare baby, dus uiteindelijk viel hij in mijn armen in slaap. Dit moet geen gewoonte worden, maar voor nu was het wel gezellig.

Jan kookte ondertussen een AGV’tje – dé maaltijd waar ik zin in heb als ik ziek ben – en samen ploften we op de bank met een nieuwe serie.

De rest van de avond voelde ik me wel wat opknappen, dus dat was top. We gingen vroeg naar bed en hoe ongezellig ook; ik besloot ff op de logeerkamer te gaan tukken. Jan had de nachtshift en op de logeerkamer met oordoppen in zou ik daar niets van merken. Tijd om even góed bij te slapen.

Inmiddels is het dinsdagochtend en voel ik me dus weer een stuk beter. M’n hoofdpijn is weg, m’n keelpijn is een stuk minder en de klieren in m’n nek zijn niet meer formaat The Hulk. Scheelt een hoop, kan ik je vertellen.

Vandaag ben ik dus gewoon weer aan het werk en dat mag ook wel want sjezus wat heb ik weinig gewerkt de afgelopen dagen. Maar dat ga ik ff inhalen, komt goed.

Vandaag staat in het teken van m’n dagboek, mail, de belastingdienst, 88 wasjes en een knutselproject. Morgen heb ik Morris de hele dag en donderdag begin ik aan een nieuw project onder de werknaam “Gewoon wat een baby ‘s avonds eet”. Misschien wordt dat wel de def naam zelfs. Of een variant daarop. ZIN IN!

Vrijdag praat ik je weer bij over hoe m’n dagen waren. Voor nu vond ik het weer helemaal gezellig dat je meelas en wens ik je een lekkere dinsdag!

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Geef mijn nieuwste boek cadeau aan jezelf of een zwangere in je omgeving!
Onlangs kwam mijn 6e kookboek uit en dit keer eentje voor baby’s! Gewoon wat mijn baby ‘s avonds eet is een ideaal boek voor jonge ouders met kindjes tussen 4 maanden en 1,5 jaar. Met 50 recepten en heel veel tips en informatie helpt het boek je te starten met vaste voeding voor je kleintje én biedt het inspiratie voor het eerste levensjaar (en net even daarna). Bestel het boek op Bol.com, vraag ernaar in je lokale boekhandel of koop het hier direct bij mijn uitgeverij (dan houd ik er het meeste aan over). En niet vergeten: GEEF HET CADEAU!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.