Hallo leuke mensen en welkom op dinsdag 5 december! Uit m’n koptelefoon klinken de instrumentale klanken van een kerstlijstje op Spotify, voor me staat een kopje thee te dampen, ik draag skisokken en een glittershirt, rochel nog steeds als een snipverkouden kettingroker en ik zit klaar om jou bij te praten over een roerig december-weekend. Weet je nog dat ik vorige week in mijn dagboek schreef dat het weekend onwijs druk zou worden met een flinke autorit langs Lemmer, Groningen, Lelystad en Haarlem op één dag met neefjes en baby’s? Nou, dat viel allemaal in het water. In plaats daarvan zaten we in het ziekenhuis bij de spoedeisende hulp, dronken we wijn en warme choco, keken we The Holiday, ging ik naar een geweldig concert, kwamen we in een penibele situatie met een Schotse Hooglander kalf en z’n moeder en hebben we een 3 meter hoge kerstboom opgetuigd in ons huis met plafonds van 2.98. Lees je mee?
Vrijdag:
Oké daar gaan we. Vrijdag was een topdag; ik startte vroeg met werk, had van 10 tot 12 weer die mega fijne yoga waar ik iedere vrijdag naartoe ga en daarna was het tijd voor een lunchdate met m’n Haarlemse sportvriendin en tevens de redacteur van mijn eerste twee kookboeken: Juliët!
We spraken af bij een nieuw tentje in de stad: Hare of the Dog. Zij kent de eigenaren en voor mij was het nog helemaal nieuw dat deze lunchspot in de Zijlstraat is geopend. En mannn dat was top! Echt een verrassende kaart en ik heb heel erg lekker gezeten, gegeten en ze schonken een echt goede decaf havercappu. Ja, je meid is erggg enthousiast.
Ook de zaken (het boek :O) waarover we spraken waren leuk en als dingen doorgaan, dan moet ik in januari flinkkkkk aan de bak. Daarover later meer :D.
‘s Middags ging ik verder met m’n werk; ik zette een campagne live, leverde een preview aan, schreef een concept en werkte wat laatste dingen weg. Om 5 uur was het tijd voor weekend en dat begon vandaag meteen al met hele leuke plannen.
Een tijdje geleden had ik kaartjes gekocht voor een Candelight concert in Haarlem; dat is een klassiek concert dat verlicht wordt door kaarslicht. Het zag er online altijd super cool uit, dus nu het in Haarlem was wilde ik het graag meemaken. Ik nam vriendin Mikki mee en samen genoten we in Het Verhalenhuis in Haarlem Noord van een heerlijk klassiek strijkerskwartet dat de muziek van Hans Zimmer speelde. Bij kaarslicht. ZO vet! Echt een aanrader!
Om half 9 was ik alweer thuis, want het was maar een heel kort concert. Maar ik weet zeker dat ik er vaker naartoe wil, want ik vond het echt onwijs vet.
Daarna nam de avond een hele andere turn. Waar ik de hele week al verkouden was met keelpijn, had Snorrie het inmiddels ook flink tepakken en om half 11 werd ‘ie na een avondje vrij onrustig slapen, dus ook echt wakker en kregen we ‘m pas om 1 of 2 uur weer in slaap; tussen ons in in bed. Om 2 uur lagen Jan en Snor weer lekker te slapen, maar ik had een minuscuul stukje bed voor mezelf én had te dealen met m’n eigen verkoudheid, waardoor ik van geen meterrrrrr sliep. Als ik twee uurtjes slaap heb gehad, is het veel.
Zaterdag:
Om 7 uur werd de hele goegemeente in één bed wakker (ik lag inmiddels gesandwicht tussen Ted en Morris) en was de situatie niet echt best. Morris was duidelijk wat benauwd en dus belden we voor de zekerheid maar even de huisartsenpost.
Snorrie zou dit weekend uit logeren gaan bij de ouders van Jan, zodat Jan en ik in volle aandacht een weekendje met mijn neefjes konden doorbrengen als verjaardagscadeautje aan m’n oudste neefje. We zouden naar Aviodrome, pizza’s maken, spelletjes spelen en logeren in het grote tweepersoonsbed op onze logeerkamer, maar dit alles viel in duigen toen we naar de spoedpost moesten in het ziekenhuis.
Snorrie was gelukkig wel gewoon vrolijk, maar ook erg aan het hoesten en benauwd. Bij de spoeddienst deden ze een kort onderzoekje en daaruit bleek dat ‘ie inderdaad wat onder de leden heeft. Hij kreeg een masker op met een soort vernevelspul wat ‘ie heel vervelend vond en het bracht gelukkig wel íets van verlichting. Dus we kregen een puffer mee naar huis om z’n longen wat vrij te maken. Het was niet ernstig en we waren ook niet geel erg geschrokken, maar ik ben wel blij dat we gewoon meteen actie hebben ondernomen en het zekere voor het onzekere hebben genomen en Morris nu actief kunnen helpen bij z’n verkoudheid en benauwdheid.
Eenmaal thuis na een flinke ochtenddut, hadden we ons vrolijke schatje weer in ons midden. En met de puffer kwamen we de dag goed door.
Aan het einde van de middag besloten we nog even een wandeling te maken in de duinen. Dat deed ons alledrie goed, ondanks dat het een beetje regende én dat we tussen een moeder en haar Schotse Hooglander kalf in kwamen te staan. HELP, haha.
Die beesten zijn helemaal niet agressief ofzo en lopen je te pas en te onpas voor de voeten in de duinen (of naja: wij hén natuurlijk), maar zo tussen een moeder en een jong in, was geen ideale situatie. Het jong rende namelijk voor ons weg, maar er was maar één kant waar we op konden en dat was richting het jong. Jan sommeerde me dat ik gewoon steevast door moest lopen, terwijl hij de situatie managede. Wat ik achteraf echt hilarisch vind, want ik vertrouwde hem helemaal en ging er gewoon voor (met kinderwagen volop richting het jong), terwijl Jan de moeder (en de rest van de kudde) in de gaten hield. Dat je denkt; als die moeder wél op je af komt, wat ga jij dan doen?! Hahahhaha. Maar goed; het jong stapte opzij, merkte dat wij geen bedreiging waren en toen we er voorbij waren liepen we snel door. Ternauwernood ontsnapt ;-).
Eenmaal thuis aten we nog een hapje met Snorrie aan tafel en daarna ging hij naar bed. Hij had heel slecht gedronken vandaag door de benauwdheid, maar eten ging ‘m gelukkig wel goed af <3. En nu hopen op een goede nacht. Tijd voor een wijntje!
De avond verliep super rustig en Snorrie lag gelukkig goed te slapen, heel fijn. Want slapen = beter worden <3.
Jan en ik kropen ondertussen op de bank met warme chocolademelk en The Holiday. Die film had Jan nog nooit gezien en dat was schandalig, dus let’ssssss go.
Zondag:
Op zondag ging het nog steeds hetzelfde met Morris. Heel vrolijk, maar ook heel verkouden. We waren wel blij dat we het weekend gecanceld hadden en dat hij niet uit logeren was, maar gewoon dicht bij ons <3.
We begonnen de dag met een wandelingetje door het centrum. Heerlijk!
Op de terugweg haalden we meteen een kerstboom op. Ik zou ‘m eigenlijk maandag gaan optuigen – op mijn ingeplande vrije dag na een druk weekend -, maar dat was nu niet meer nodig. Het kon gewoon zondag al!
Dus we gingen langs onze vaste kerstbomenplek in Haarlem – de B&B bloemenstal achter het station – en scoorden voor €75 een boom van 3 meter hoog. Flinke kerstboominflatie t.o.v. vorig jaar, maar we hebben nu wel de grote kerstboom waar ik altijd van droom :D.
Letterlijk. Want de boom is 3 meter hoog en onze plafonds zijn 2.98, hahaha. Jan zette de boom in de tuin even uit, om te checken of ‘ie net als vorig jaar ook vol beestjes zat. En daar kwamen we erachter dat er een klein stukje van de top af moest. Maar verder: topboom. Zonder beestjes :D.
‘s Avonds toen Morris op bed lag hadden we tijd om de boom op te tuigen en voor het eerst deden we het eens samen. Vet gezellig.
Verder deed Morris overdag niet zo’n goed slaapje, dus zijn we ‘s middags nog maar even gaan wandelen met elkaar. Met Snor in de draagzak en dat was zoooo lekker. Ik geniet echt zo van m’n kleine schatje zo dicht tegen me aan en dat hij dan z’n armpjes om me heen klemt en ik zijn voetjes vast kan pakken door de zakken heen. Heerlijk echt.
Aan het einde van de middag kwamen vrienden Paul en Kyra nog even een wijntje drinken en dat was vet gezellig. Ook hadden ze een heel lief cadeau meegenomen voor Morris, voor onder de Kerstboom. Maar ze konden vooral zelf niet wachten met het cadeau geven en dus mocht m’n kleine vriend het meteen uitpakken, hahaha.
Kijkkkk nou:
Z’n eerste loopfiets! ZO lief. Ik ben heel benieuwd wanneer hij hier daadwerkelijk op kan zitten, maar ik vind het nu al het schattigste op aarde :D.
Maandag:
Op maandag werden we allemaal een stukje beter wakker. Met Morris ging het ook echt een stuk beter. De verkoudheid kwam echt flink los, dus hij snottert en hoest maar is in ieder geval niet meer benauwd. Hij kon dus gewoon naar de oppas toe, terwijl Jan en ik allebei thuis waren. Jan aan het werk en ik een dagje vrij. Want tja; ik had het ingepland dus waarom zou ik daar nu niet van genieten, ondanks dat het weekend anders was gelopen?
Ik begon m’n dag met Expeditie Robinson in bed, kleedde me daarna aan en dook de keuken in voor een banaanpannenkoekjes-ontbijt.
Daarna verzamelde ik allemaal dozen en ander vuil in huis, dat ik ff naar de stort bracht. Daarna was het tijd voor weekboodschappen bij de Vomar (€115 totaal; is echt een stuk goedkoper dan de AH waar ik m’n boodschappen ook vaak doe).
En daarna had ik zin om een boek te lezen én om podcasts te luisteren, maar dat gaat absoluut niet samen. Dus ik besloot m’n kleurboek er maar weer eens bij te pakken en ging inkleuren met podcasts. Wat ik wel een mooi contrast vind, want ik zit een soort kinder-kleurplaat in te kleuren, maar luister ondertussen naar NRC Haagse Zaken over de opkomst van de PVV. Wat een heel interessante podcast was!
Aan het einde van de middag haalde Jan Snorrie weer op van de oppas, waar hij een topdag had gehad. Goed geslapen, goed gedronken. Ooh, wat fijn! We aten even gezellig met z’n drie aan tafel en daarna ging de kleine man alweer naar bed. Ted kroop ondertussen in de Tylko om voor het eerst (!!) daar op z’n kussentje te gaan liggen. Ik had nooit verwacht dat ‘ie daadwerkelijk daar zou gaan liggen, maar I looooooove dat hij het doet :D.
Ondertussen ben ik de keuken in gedoken om zelf een pasta pesto te maken. Ik slingerde de pastamachine van Philips weer eens aan om écht zelf pasta te maken – ik was even vergeten dat we dat ding hebben – en maakte er een lekkere zelfgemaakte pesto bij. Beetje garnalen opbakken, boerenkool erbij en eten maar. Het recept komt als het goed is vanmiddag online.
We aten ons maaltje op voor de tv op de bank en keken daarbij de documentaire over Acda en de Munnik die op NPO staat. Vettttt leuk om te kijken. Aanrader!
‘s Avonds ging Jan naar de sportschool en ik bleef thuis om lekker een boek te lezen. Ik ben inmiddels bijna door het eerste deel van De vrouwen van de Leeuwenhof heen en heb echt zin om het uit te lezen. Hierna ga ik het nieuwste boek van Aaf Brandt Corstius lezen en daarna verder in deel twee van de vrouwen van de Leeuwenhof. Zin in!
Inmiddels is het dinsdag lunchtijd en heb ik er alweer een heerlijk ochtendje op zitten. Ik heb eens even m’n kledingkast uitgezocht. Echt alles wat geen joy sparkles en dat ook niet anytime soon gaat doen omdat m’n lijf veranderd is en ik niet zie hoe ik binnen nu en een jaar wél weer in die kleding pas, doe ik weg. Mocht ik wel ooit weer een kleinere kledingmaat hebben dan nu, dan wil ik vast toch andere kleding aan. Dus ik kan het nu net zo goed weg doen. Dus een deel gaat naar de kringloop, een deel in een textielcontainer en een deel in de verkoop. Want er zitten ook echt nog mooie items tussen.
Verder ben ik vandaag aan het werk en ga ik me vooral focussen op het schrijven van nieuwe recepten. Ik heb nog een stapeltje foto’s liggen namelijk en wil die allemaal vandaag online hebben. Een flinke klus!
De rest van m’n week staan in het teken van opnames voor tv en verder heb ik nog geen idee 😀 Je leest er vrijdag over. Tot dan!
Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!
Volg mijn recepten via Facebook
Op Facebook deel ik iedere dag 2 recepten. Zit je zonder inspiratie? I’m your girl! Volg Gewoon wat een studentje’ s avonds eet op Facebook en je zal nooit meer zonder inspiratie zitten!
Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.
