Leo’s leven 194: ziekjes, PMS en een nieuw restaurant

Goedemiddag leuke mensen en welkom bij mijn dagboek van vrijdag 1 december. Vandaag is de dag dat je het eerste vakje van een eventuele adventskalender open mag maken en ik moet toegeven dat ik van de 5 adventskalenders die ik in huis heb, al 4 volledig heb uitgepakt :D. Ja; zo’n type ben ik. Maar je had toch niet anders verwacht, of wel?

Anyway; 1 december dus. Man o man, de laatste maand van het jaar is aangebroken en ik heb er een partijtje zín in! Maandag zet ik de kerstboom op, ik ga deze maand met Snorrie naar het tuincentrum om z’n eerste eigen kerstbal uit te zoeken (nieuwe traditie in de maak), ik kijk uit naar een geweldig etentje met vriendinnen en aanhang, ga allemaal lekkere recepten uitwerken de komende weken, geniet intens van het zonnige koude weer en hoop heel veel wandelingen te maken in dit weer, heb zin om m’n loved ones in de watten te leggen, heb zin om mezelf in de watten (lees: bad) te leggen en als klapper op de vuurpijl is dit de maand van terugkijken op een heel bijzonder jaar. Nou mensen, ik heb er helemaal zin in. EN! Dan heb ik het nog niet eens gehad over het feit dat Netflix alweer VOL staat met kerstfilms en ik weet niet waar ik de tijd vandaan moet halen om ze allemaal te kijken. ZIN IN! Overigens is dit overzicht helemaal geïnspireerd op deze insta post van Lianne Keemink.

Maar voordat ik dat alles ga ondernemen en ondergaan, is het tijd om je nog even bij te praten over de laatste dagen van November. Die stonden in het teken van ziek zijn en overreden-door-een-trein-gevoelens, m’n ouders kwamen op Morris passen, ik was ONTZETTEND ongesteld en merkte dat pas toen ik het niet meer was, ik ging uit eten bij een oke-ish-matig restaurant en heb verder eigenlijk alleen maar gewerkt?

Dinsdag:
Maar m’n week begon allerminst werkend; ik ging namelijk dinsdagochtend wandelen op het strand, met mezelf. Morris was naar de oppas, Jan was op kantoor en om 10 uur zou er iemand bij ons thuis komen om het sedumdak op de 2e verdieping af te maken – waardoor ik aan huis gekluisterd was – dus voor die tijd besloot ik er nog even lekker op uit te gaan met mezelf. En dat was het beste idee van de dag, want het was HEERLIJK op het strand. Ik heb er een halfuurtje gewandeld met de laatste aflevering van de Campagne Daily – de podcast over de tweede kamerverkiezingscampagne – en daarna snelde ik naar huis om om 10 uur de deur open te doen voor de klusjesman.

Verder heb ik lekker thuis gewerkt. Ik was wel ontzettend moe vandaag, doordat ik de hele week eigenlijk al snipverkouden was. Echt totale overreden-door-een-trein-gevoelens in m’n hele lijf. Maar ja; life goes on. En dat betekende dat ik vandaag gewoon aan de slag moest met een paar facturen, mijn dagboek, een preview voor Snuggs, reacties beantwoorden op m’n blog, een reels-video maken over babykleding en eentje over m’n auto ennn wat recepten inplannen. Het leek een rustig dagje, maar ik was er de hele dag druk mee.

Om 5 uur kwam Snorrie weer thuis en om kwart voor 6 nam Jan ‘m van me over, zodat ik me klaar kon maken voor een diner met vriendin Layla. Er is een nieuw restaurant in Haarlem met míjn naam en dus moest ik daar gauw eens naartoe om het uit te proberen.

We streken om 6 uur neer in het restaurant en hadden een hele gezellige avond. Heerlijk om bij te kletsen met m’n goede vriendin Layla en we zaten allebei even heerlijk hormonaal te zeuren op van alles. Soms kan dat gewoon héél fijn zijn en is het heerlijk om dan herkenning te vinden bij een vriendin.

Het eten vond ik overigens oké. Ik had er meer van gehoopt, maar het was wel gewoon lekker. De foccacia vooraf is echt heerlijk, de vitello tonnato vond ik lekker, de pasta met courgette, pistache en straciatelle is echtttt geen succes en de tiramisu vond ik wel weer lekker. Maar ik hoor van twee andere Haarlemmers die er zijn geweest ook wisselende verhalen, dus het is niet de knettergoede Italiaan waar ik op gehoopt had…

Na 2 gezellig uurtjes was ik om half 10 weer thuis en dook ik lekker vroeg m’n bed in met een leesboek en een hydrofieldoek tegen snotneuzen. Serieus; waar die dingen wel niet goed voor zijn. Echt geweldig.

Woensdag:
Op woensdag werd ik overreden door twéé vrachtwagens wakker, pffff. Maar vandaag kwamen m’n ouders gezellig oppassen en daar had ik veel zin in. M’n ouders zijn allebei niet echt in een hele goede gezondheid momenteel, wat echt heel rot is, en daarom verdeelden we de zorg voor Morris vandaag met z’n drie. Dan kon ik wel wat werk doen – er waren wel gewoon deadlines namelijk – , maar hoefde de zorg voor Snorrie niet alleen bij hun te liggen. Heel fijn dat we het zo samen konden doen.

De dag bestond uit wandelen, badderen, ik maakte een super simpel kerstrecept voor een Instagram video en leverde teksten aan voor een andere samenwerking en op die manier vloog de dag voorbij. Voor we het wisten was het half 5 en dook ik de keuken in voor een lekker avondmaaltje.

We gingen om 5 uur samen met Snor aan tafel, die een lekker hapje at terwijl wij een wijntje dronken uit m’n nieuwe wijnglazen die ik op Black Friday had besteld bij Westwing. Om 6 uur ging de kleine vriend naar bed en dineerden we met z’n vieren een ravioli-lasagne. Een experimenteel maaltje dat zeer goed uitpakte; je vindt het recept binnenkort op mijn blog.

M’n ouders vertrokken weer richting huis, Jan ging naar de sportschool en ik kroop met een kruikje op de bank onder een dekentje met thee en zelfmedelijden. Pffff, ik had het wel pittig met m’n verkoudheid in combinatie met PMS en zelfmedelijden deze week.

Donderdag:
Op donderdag besloot Morris opeens uit te slapen tot 9 uur ‘s ochtends. Ja, dat lees je goed. Mijn baby die iedere ochtend om kwart voor 6 (!!!) wakker is, sliep uit tot 9 uur. Hij is duidelijk zelf ook niet helemaal fit, maar god wat was dit een cadeautje voor mijn overreden-door-een-trein-gevoelens. Man, wat stond ik lekker op.

Tel daarbij op dat de zon scheen en m’n mood was helemaal heerlijk. M’n menstruatie was ook over (je wacht er dan wel 71 dagen op, maar in 5-6 dagen is het voorbij, waar ik voorheen een menstruatie had van minimaal 12 dagen!!) en de PMS was helemaal weggetrokken. Oeiiiiii wat had ik me slecht gevoeld deze week. Boy o boy; zo kattig, zo kortaf, zooo geïrriteerd om van alles. En nu bleek het gewoon die PMS te zijn. Echt een eye opener. Het voelde donderdagochtend alsof er een zware deken van me afgetrokken werd. I’m back!

Donderdag was vervolgens ook echt een heerlijke dag. In de ochtend vermaakte ik me met een hele vrolijke baby die ondanks z’n uitslapings ook ‘s ochtends veel sliep. Verder zijn we even naar de markt gewandeld, heeft Snor een Vietnamese Loempia uit m’n handen gekeken en heb ik ‘m om 1 uur afgezet bij de oppas. Tijd voor mijn vrije middag!

Maar omdat de vrijdag (vandaag dus) best druk zou worden, ging ik donderdagmiddag ook gewoon even aan het werk. Ik moest ff wat content maken, wat previews aanleveren en in de planning het een en ander aanpassen. Ook stuurde ik wat facturen én maakte ik een begin met een interieurblog. Lekker middagje hoor!

Om half 5 was ik klaar en heb ik nog een halfuurtje op m’n gat gezeten, om daarna Snorrie weer op te halen. Die was alweer helemaal moe, dus ik bracht ‘m vroeg naar bed en kroop daarna zelf op de bank.

Samen met Jan maakte ik ‘s avonds een simpel maaltje van broccoli uit de oven, aardappeltjes uit de Airfryer en schnitzels uit de pan en we kropen samen op de bank met een heerlijke Netflix docu over een of andere ijswoestijn in het noorden van Zweden. Echt alles waar ik zin in had <3.

Eigenlijk zou ik donderdagavond nog sporten, maar ik gunde m’n lichaam meer rust en warmte onder een dekentje op de bank, dan een fikse workout in een barre studio in het centrum. Volgende week – als er geen vrachtwagens meer over me heen rijden – ga ik wel weer wat actiever sporten.

Inmiddels is het vrijdagochtend en klink ik nog steeds als een snipverkouden kettingroker, maar ik voel me in ieder geval íets energieker. En dat is top, want ik heb een heel druk weekend voor de boeg. Morris gaat uit logeren en ik ruil ‘m in voor twee andere kleine vrienden en daarmee ga ik samen met Jan het hele land door sjezen. Tel daarbij op dat ik maandag de kerstboom (EINDELIJK) ga opzetten en mijn weekend kan niet meer stuk.

Dat was m’n dagboek van vandaag. Ik zou het super gezellig vinden om in de reacties hieronder te lezen waar jij naar uitkijkt deze decembermaand. Denk klein en groots en laat je horen! 😀

Thanks voor het lezen en tot dinsdag! 😀

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Geef mijn nieuwste boek cadeau aan jezelf of een zwangere in je omgeving!
Onlangs kwam mijn 6e kookboek uit en dit keer eentje voor baby’s! Gewoon wat mijn baby ‘s avonds eet is een ideaal boek voor jonge ouders met kindjes tussen 4 maanden en 1,5 jaar. Met 50 recepten en heel veel tips en informatie helpt het boek je te starten met vaste voeding voor je kleintje én biedt het inspiratie voor het eerste levensjaar (en net even daarna). Bestel het boek op Bol.com, vraag ernaar in je lokale boekhandel of koop het hier direct bij mijn uitgeverij (dan houd ik er het meeste aan over). En niet vergeten: GEEF HET CADEAU!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.