Goedemiddag leuke mensen en welkom op de late vrijdag middag! Ik heb een drukke werkdag achter de rug en heb nog twee to do’s op m’n lijstje, namelijk mijn dagboek schrijven en mails beantwoorden. Dat laatste gebeurt steevast te laat de afgelopen weken en ik heb het idee dat het ligt aan de tijd van het jaar. Want die tijd, die vliegt voorbij. Voor je het weet is het alweer een nieuwe vrijdagmiddag en heb je wéér minder uitgevoerd dan je had willen doen. Maar! Zo lang we geen hersenchirurgie beoefenen zij het zo en dus worden die mails wederom een weekje opgeschoven en is het bíjna tijd voor weekend. Maar voordat we de fles wijn ontkurken en neerstrijken bij een restaurant voor een van de hopelijk laatste sushi-steak-tartare-oester-diners voor een tijdje, praat ik je nog bij over mijn afgelopen dagen. Die stonden in het teken van Nelis Nelinus Snorrebaard de derde, van steak tartare, een bezoekje van m’n ouders, Nobody wants this, een geweldig bezoekje aan de kinderboekenwinkel en niet sporten. Lees je mee?
Dinsdag:
Ik begon m’n dinsdag uitstekend in bed. Morris sliep uit, die bracht ik vervolgens naar de opvang en daarna had ik een date met mezelf en m’n bed/bank/ieder horizontaal meubel in m’n huis. Want! Ik mocht bijkomen van m’n mosterklus die avond ervoor en had tot precies 5 voor 11 om dat te doen, want om 11 uur werd ik in de massagesalon verwacht. Zelf de slingers ophangen, hè mensen!
Na een heerlijke massage was het tijd om terug te stappen in de realiteit van normale mensen die gewoon hard werken en dat niet hoeven te compenseren met massages, en ging ik aan het werk. Maar! Ik heb mezelf niet voor niets losgevochten uit een kantoorbaan, dus m’n zzp-office of today bevond zich aan het strand.
Ik streek neer bij de Republiek in Bloemendaal aan zee en lunchte daar een steak tartare met frietjes en uitzicht op zee. Heeeerlijk. Ondertussen dook ik in de derde versie van mijn boek dat binnenkort naar de drukken moet en schreef ik m’n dagboek. Lekker bezig Leo!
Om 5 uur was het tijd om Morris op te halen van de opvang en die rit naar huis duurt tegenwoordig makkelijk een half uur. We wonen weliswaar op 5 minuten lopen van de opvang, maar sinds we wandelen met een dreumes, sta je gewoon bij ieder loshangend flupje, iedere viervoeter (of ieder standbeeld van een viervoeter), iedere plas water en elke fiets even te wachten tot je kindje het helemaal heeft ontdekt en uitgevogeld. Vet leuk en het duurt allemaal even. Maar! Ik heb mezelf voorgenomen om er lering uit te halen en me over te geven aan dit langzame leven. Want: waarom zouden we ook gehaast naar huis moeten als dat eigenlijk niet eens per se nodig is? Dus we doen er gewoon tering lang over en Morris vermaakt zich uitstekend, terwijl ik geniet van 30 minuutjes buitenlucht door de ogen van m’n kleintje.
Na het eten ging Morris naar bed, Jan kroop nog ff achter z’n laptop om wat dingen voor werk te doen en ik ging gestrekt op de bank met een nieuwe serie op Netflix: Nobody wants this. Prima wegkijkertje.
Woensdag:
Op woensdag had ik een Morris & Mama dag en we begonnen met een baddersessie, daarna deden we samen boodschappen en omdat Knorkel voor de tweede dag op rij had uitgeslapen tot 8:30, was de ochtend daarna alweer voorbij. Heerlijk! Snor ging lekker slapen, ik ruimde het huis op en om 2 uur stonden mijn ouders op de stoep voor een middagje gezelligheid met mij en Morris.
Vet leuk! Nu mijn ouders iets regelmatiger naar Haarlem komen om Morris te zien, zie je echt dat de band tussen die drie groeit. Heel fijn <3.
We zijn lekker met z’n allen naar de kinderboerderij geweest, wat weer een unaniem belachelijk groot succes was.
Eenmaal thuis schoof ik een die middag gemaakte ovenschotel met banaan, zuurkool en gekruid gehakt in de oven en na een gezamenlijk diner met z’n 5en gingen m’n ouders weer terug naar Assen. Jan ging hardlopen en ik kroop wederom op de bank met m’n nieuwe serie. Heerlijk!
Donderdag:
Op donderdag stond de ochtend ook weer in het teken van Morris. Dit keer zijn we naar de speeltuin gegaan én hebben we een bezoekje gebracht aan de kinderboekenwinkel. En dat was echt meeeega leuk. Morris is dol op boekjes en was als een kind in een snoepwinkel, dus dat was top.
Op donderdag gaat Snor altijd wat eerder z’n middagdut in, dus om kwart voor 11 lag ‘ie al in bed en tukte hij tot half 1. Had ik mooi de tijd om even aan het werk te gaan.
Nadat ik Morrie naar de opvang had gebracht voor de middag, was het voor mezelf tijd om eindelijk ff te douchen en fatsoenlijke kleren aan te trekken, maar wel in sneltreinvaart, want ik ging naar de fysio in Amsterdam. Ik heb nu een stuk of 4 of 5 behandelingen gehad van Annemiek en het helpt wel wat bij mijn vastzittende heup, maar m’n heup zit nog steeds wel ERG vast. Of naja, niet per se m’n heup, maar de spieren die over m’n buik lopen, langs de binnenkant van m’n bovenbeen, over m’n knie en naar m’n enkels. Eigenlijk zit het allemaal vast, sinds de bevalling. Hopeloos.
Maar! Het uurtje bij Annemiek is wel altijd fijn (en pijnlijk) en ik blijf er maar mee door gaan…
Daarna snelde ik weer naar huis, want ik moest vanmiddag aan de slag voor een samenwerking, waarbij ik een lekker receptje klaarmaakte in de keuken. Mjam!
Daarna haalde ik Morris weer op van de opvang en was het tijd voor keten met mama. Voetballen, stoeien, dansen en Morris z’n nieuwe hobby: zitten op mijn gezicht. Echt een heerlijk moment van de dag is dit <3.
Na het eten ging Knorrie weer naar bed, maar vandaag had hij niet zo’n zin in tukkelina’s. Hij sliep van 7 tot half 9 en precies toen wij bezig waren met onze warming up met PT Jet bij ons thuis, zette Morris het op een krijsen. Uiteindelijk zijn Jan en ik om en om de hele sportles bezig geweest om Morris rustig en in slaap te krijgen, waar ik uiteindelijk in slaagde toen Jan en Jet nét klaar waren met de laatste ronde van een intensieve workout. Toeval? Dat houden we nog even in het midden.
Inmiddels is het vrijdagmiddag en heb ik er alweer een mega drukke werkdag op zitten, waarbij ik drie recepten kookte, de vierde proef van m’n boek nakeek, in statistieken dook, een andere video editte en van voice-over voorzag en nog veel meer. Pffff. Weer niet gelukt om nog ff een ivf-update op insta te maken. Maar dat komt dit weekend wel. Nu eerst dit dagboek afronden en dan is het tijd voor UIT ETENNNN!
Ik spreek je dinsdag weer. Dan zal ik je bijpraten over mijn zaterdag met Snor (we gaan op kraamvisite!!), zondag familiedag en maandag een meeting met m’n uitgever. Gezelllll! Tot dinsdag!
Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!
Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.
