Goedemorgen fijne mensen en welkom bij mijn dagboek van dinsdag 15 oktober! Vandaag praat ik je bij over een dinner on steroids bij Toujours in Haarlem, een boswandeling en de langste middagdut ooit, familiedag in Leiden en werken aan mijn boek met uitzicht over Haarlem station. Lees je mee?
Vrijdag:
Op vrijdag had ik een drukke werkdag, daarover schreef ik al in mijn vorige dagboek. Zo skipte ik m’n geliefde yogales en dat vond ik echt balen, want ik ben niet alleen druk, ik vóel me ook druk in m’n hoofd. En op dat soort momenten is yoga een perfect toevluchtsoord om even tot jezelf te komen. Maar nee, de agenda liet het even niet toe. Jammer de bammer.
Rond half 5 was het mooi geweest qua werk en dat moest ook wel, want om 5 uur hadden Jan, Morris & ik een tafeltje gereserveerd bij Toujours in Haarlem. Mijn soort van laatste avondmaal – als alles goed gaat qua terugplaatsing. We reserveerden bij Toujours vanwege de menukaart (oesters, steak tartare én sushi – alles wat ik als het goed is de komende negen maanden niet mag eten) en omdat we hier al vaker zijn gaan eten met Morris. Het restaurant is opgedeeld in allemaal knusse hoekjes, waar je prima met je kindje kan zitten.
Wel moet ik toegeven dat uit eten gaan met Morris steevast een dinner on steroids is, want we gaan echt als een malle. Max anderhalf uur hebben we de tijd. In die tijd klappen we zoveel mogelijk eten naar binnen en slaan we wijn achterover en wordt Morris continu vermaakt, zodat we geen krijsend kind aan tafel hebben, hahaha. Ik ben nog bezig in een opvoedboek over hoe Franse kinderen nooit met eten smijten (en zo erg is het echt niet met Morris als we uit eten gaan, maar er is nog wel winst te behalen) :D.
Het was wel echt een vet gezellig diner en Jan en ik genieten hier allebei altijd echt intens van. Hele intense anderhalf uur, maar zó leuk.
Eenmaal thuis legden we Morris keurig om 7 uur in bed en begon voor ons de avond. Heerlijk, met al twee wijntjes achter de kiezen zo lekker rozig hangen op de bank – zo’n avond. We dronken nog een speciaalbiertje (#nuhetnogkan) en keken de laatste beschikbare aflevering van Mocro Maffia. Oh, de romantiek.
Zaterdag:
Op zaterdag zou ik een hele dag met Morris zijn, terwijl Jan ging klussen bij vriend Paul (die bij ons logeerde), maar een zekere vriend die bij ons logeerde werd wakker met een ENORME kater en was daardoor niet in staat om vroeg te gaan klussen, dus opeens was Jan ook gezellig met Morris en mij.
We hadden een heerlijke rustige zaterdagochtend en zijn rond half 11 vertrokken naar het Wisenten uitkijkpunt, waar je lekker in het bos kunt wandelen. Ooooh wat was dit lekker!
Daarna ging Morris naar bed en kwamen er nog wat vrienden bij ons over de vloer. Rond 2 uur vertrok iedereen richting het huis waar geklust moest worden en bleef ik alleen – met een slapende Morris – over. En die besloot eens even de aller langste middagdut ooit te doen. Holy moly! Hij lag van 12 tot 16:15 te tukken en toen heb ik ‘m maar wakker gemaakt, omdat ik bang was dat ‘ie anders ‘s avonds nog meer zou slapen. Dus deze moeder had even een heeeeeerlijke middag voor zichzelf!
Alle plannen die ik ‘s middags nog met Morris had, vielen in het water omdat Mor zo laat wakker was, dus we hadden alleen nog tijd voor gezamenlijk boodschappen doen, koken en daarna weer… naar bed :D. En het was rete gezellig met m’n kleine vriend <3.
Jan ging tot 8 uur door met klussen en ik had de uitstekende deal gemaakt dat als ik Morris op bed zou leggen, Jan het avondeten zou verzorgen, dus ik werd op m’n wenken bediend, terwijl ik met m’n warme bibs op de bank lag. Er werd me een biefstukje (#nuhetnogkan) met aardappeltjes en sperziebonen voorgeschoteld en we keken de nieuwste aflevering van Boerderij van Dorst. Heeeeerlijk!
Zondag:
Op zondagochtend wilden we eigenlijk gaan zwemmen met Morris en vriend Jort, maar het lukte niet helemaal in de planning. We moesten nog boodschappen doen en koken voor die avond, want Morris zou vandaag thuis blijven met oppas, terwijl Jan en ik naar mijn familiedag in Leiden zouden gaan.
Nadat ik een pasta bolo voor die avond in elkaar had geflanst en we met z’n drie lunchten aan de eettafel, ging Morris naar bed voor z’n middagdut. Als ‘ie wakker zou worden, stond vriend Jort klaar om ‘m uit bed te halen en te entertainen tot wij weer thuis kwamen rond zijn bedtijd.
Ondertussen genoten Jan en ik van familiedag in Leiden. We deden een stadswandeling door Leiden en leerden allemaal leuke feitjes (zoals waar het spreekwoord ‘een steentje bijdragen’ vandaan komt). Daarna was het tijd voor een frisse boottocht, waarbij we met elkaar konden bijkletsen – we zien elkaar maar eens per twee jaar – en daarna hadden we een diner bij de Pizzabakkers in Leiden. Wat echt ongelofelijk lekker was én heel gezellig. We zien elkaar dus helemaal niet vaak, maar als we elkaar zien is het vet leuk en is er genoeg bij te praten. Van wereldreizen tot zwangerschappen, gebroken relaties tot heupoperaties – genoeg te beleven bij de familie Folkerts.
Rond half 7 vertrokken Jan en ik weer richting Haarlem, omdat we Morris zelf op bed zouden leggen. Na een middagje keten met z’n kindervriendjes Joep en Cato vonden we het wel zo fijn om zelf nog even ons avondritueel met ‘m te doen. Het oppassen was in ieder geval super goed gegaan, dus voor ons ook een mooi moment om te beseffen dat we dit wel vaker kunnen doen <3. Yay!
Toen Morris op bed lag, waren Jan en ik ook uitgeteld en ploften we met een buik vol pizza lekker op de bank. Wat ik nog niet had verteld, was dat onze uitslapende dreumes die de hele week rond 8 uur / half 9 wakker werd ‘s ochtends, vanochtend al om half 6 (!!!!) wakker was en dat ik het Jan – die niet helemaal fit was – gunde om ff lekker door te tukken. Dus deze meid was vanaf half 6 wakker en dat gaat je niet in de koude kleren zitten, haha. We lagen er deze zondagavond dus lekker vroeg in.
Maandag:
Op maandag gingen Jan en ik allebei aan het werk. Ik had echt een hele chille werkdag, waarbij ik uitgebreid de tijd had voor de dingen die ik ging doen. Zo fijn om even écht relaxt te werken. Ik editte een video, plande m’n week in en bereidde een meeting met mijn uitgever voor. ‘s Middags zijn we neergestreken bij Westhoff, met uitzicht over het station van Haarlem (echt een leuke werkplek met reuring), om allerlei marketingplannen met elkaar door te spreken en een plan te maken voor de boeklancering van Gewoon wat mijn baby ‘s avonds eet. Want beste mensen: groot nieuws… Hij is ZOJUIST naar de drukker verstuurd! AAAAAH! Mijn boek komt er echt!!
Aan het einde van de dag wandelde ik in het zonnetje naar huis. Heerlijk! Daarna haalden Jan en ik Morris samen van de opvang op en hebben we nog even op het veldje voor ons huis gevoetbald. Zo’n heerlijke traditie is dit inmiddels geworden <3.
‘s Avonds dook ik de keuken in om de restjes pasta bolo op te warmen, we aten gezellig met z’n drie en daarna gingen Jan en ik nog ff sporten in de achtertuin met PT Jet. Ik had precies -20 motivatie om ook maar íets actiefs uit te voeren met dit lijf, dus het was een training vol gezeur en gepiep van mijn kant, maar ik heb vandaag wel spierpijn. Dus kennelijk heb ik toch iets uitgevoerd met dit luie lijf.
Na het sporten had ik nog allemaal plannen voor klusje sin huis, maar m’n levensmotivatie was naar ongekende diepte gedaald, dus ik plofte op de bank en heb lekker zitten scrollen. Om 10 uur lag ik in bed en was ‘t mooi geweest voor vandaag.
Inmiddels is het dinsdagochtend en zit ik te wachten op een telefoontje uit het Erasmus. Daarover later meer, zoals ik eerder al schreef.
De komende dagen staan in het teken van werk, ik ga ff langs IKEA, ga uit eten met m’n schoonouders bij Deplanu (hopen dat Morris ‘s avonds goed tukt en de oppas niets hoeft te doen) en verder heb ik nog maar weinig plannen. Lekker man! Ik spreek je vrijdag!
Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!
Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.
