Leo’s leven 216: een dierenvriend, podcasten met Liesbeth & het design van m’n boek

Goedemorgen gezellige mensen en welkom bij mijn dagboek van dinsdag 26 maart. Vandaag praat ik je bij over mijn afgelopen dagen die in het teken stonden van podcastopnames met Liesbeth Rasker, een familiedag in Ermelo, borrelen op zaterdagavond, de buitenkeuken weer een stukje verder afmaken, lunchen bij een nieuw café, een bezoekje aan de kinderboederij en heel druk werken aan de cover van m’n nieuwe boek. Lees je mee?

Vrijdag:
Op vrijdag begonnen we de dag met een wandeling bij Elswout. Het was niet echt fantastisch weer, maar Jan en ik hadden allebei zin om er even uit te gaan en dan is bij regenachtig weer Elswout wel een goede plek om beschut onder de bomen een stukje te wandelen. Heerlijk begin van de dag!

Daarna ben ik aan het werk gegaan. Vandaag stond op de planning het werken aan m’n dagboek en daarna aan de cover van m’n e-book. Ik kreeg de eerste proefbeelden te zien van de foto’s voor de cover en kon daar mee aan de slag om het ontwerp van de cover te maken. Maaarrrrr, dat is echt een proces. Echt een proces van heel veel verschillende dingen proberen en op een gegeven moment voel je wel wanner het design klopt. En dat punt heb ik nog niet bereikt.

Aan het einde van de middag had ik echt uren zitten designen en was ik wel een stapje verder gekomen, maar het resultaat was nog niet naar tevredenheid. Maar goed; tijd voor weekend.

Op vrijdagavond ging Jan uit eten met vrienden, dus ik deed de avondspits alleen met Morris. Wat echt super gezellig was en heel goed ging. Ik heb ‘m na het eten nog even lekker in bad gedaan en daarna viel hij vrij goed in slaap. 2 Minuutjes huilen en toen ging hij liggen, de schat.

Ik kreeg op Instagram trouwens nog een tip om hier mee om te gaan en dat vond ik wel fijn om te lezen. Een van m’n volgers vertelde dat het inderdaad best wel lastig kan zijn om je kindje even te horen huilen, maar dat het helpt om je te bedenken dat het beter is voor jullie allebei als het kindje zelf in slaap kan vallen. En daar sta ik echt achter. Natuurlijk laat ik hem niet te lang huilen en bied ik ook troost, maar het is óók heel goed voor z’n zelfvertrouwen (en slaap) om zelf in slaap te kunnen vallen. Dus als Morris eventjes huilt, vertel ik mezelf in een soort mantra dat het heel goed is wat ik doe, dat het heel goed is wat Morris doet. En ik neem dus de regel van dat het max 5 minuten mag duren en dan ga ik weer troosten, maar vandaag viel hij al na 2 minuutjes in slaap. <3.

Sidenote: ik heb hier natuurlijk helemaal geen verstand van en haal mijn info van websites en IG accounts die er (hopelijk) meer verstand van hebben. Neem niet klakkeloos aan wat ik hierover schrijf!

Zo, en toen begon de avond voor mezelf. Ik bestelde frietjes en drie snacks en ben op de bank geploft met de 7e aflevering van The Gentlemen. Zoooo goed. En daarna ben ik lekker uitgebreid gaan douchen en lag ik om 10 uur in bed. Heerlijk.

Zaterdag:
Op zaterdag hadden we duidelijke plannen: op de momenten dat Morris zou slapen gingen we verder met de deurtjes van de buitenkeuken. Een KUT KLUS die maar niet wilde lukken, maar we wisten sinds de woensdag ervoor hoe we het moesten fixen; we moesten het alleen nog doen.

Nou, dat ging weer helemáál niet van een leien dakje. De scharnieren zaten op de verkeerde plek, we moesten weer dingen lijmen en verplaatsen en stukjes inkorten, maar uiteindelijk hingen de deurtjes. Als klapper op de vuurpijl viel het laatste deurtje – die onder de green egg komt – nog op de grond en toen spatten álle latjes eraf terwijl Morris begon te huilen en dus na een kort slaapje alweer wakker was. Totale escalatie. Maar! Aan het einde van de dag had Snorreknor twee goede dutjes gedaan en hadden wij de deurtjes a l l e m a a l in de kastjes hangen. Holycow. Eindelijk.

Tussen de slaapjes door was Morris zo’n 3 uur wakker en hebben we gezellig even buiten de deur geluncht bij Café Lief. Aan het einde van de middag zijn we ook nog naar de kinderboerderij geweest. ZO leuk was dat.

Voor Morris hadden we z’n wintersportlaarzen meegenomen, want er is bij de kinderboerderij een omheining waar hij zich – had ik bedacht – goed aan vast kan houden, dus dan is het wel zo leuk dat ‘ie ook even uit de kinderwagen kan en zelf tegen het hekje aan kan staan. En daarvoor heeft ‘ie schoenen nodig!

Oooooh mensen, wat was dit SCHATTIG. Jan en ik hebben het écht goed gedaan, want we hebben een kindje gemaakt dat GEK is op dieren. Hij krijgt regelmatig de slappe lach om Teddy, lag laatst in een scheur in het park om een hond die aan het apporteren was en begon ook op de kinderboerderij instant te lachen om alle dieren. Hardop. ZO LIEF!

Hij stond tegen het hekje aan en hield zich goed vast met z’n kleine vingertjes om de spijlen van het hek. Z’n schoenen vond ‘ie eerst nog wat onwennig, maar na een minuut of 10 heeft ‘ie er zelfs even een stukje op gelopen (aan de hand). Jan gaf de dieren wat gras en Morris vond het ‘t einnnnnde. Alle hertjes, geitjes en schapen die dichterbij kwamen… Hij wilde zelf ook maar wat graag gras geven aan de beesten en begon zélfs zelf plukjes gras te plukken van de grond. Oooh, wat was ik INTENS gelukkig in de hele situatie.

Daarna zijn we nog even met elkaar boodschappen gaan doen – daarover later meer in de podcats van Liesbeth Rasker! – en eenmaal thuis ben ik aan het koken gegaan. Ik maakte gehaktballen met stamppot broccoi en Morris vond het heerlijk :D.

‘s Avonds had ik met vriendin Vera afgesproken om wijn te drinken bij haar thuis en dat werd een super fijne avond waarbij ik veel later dan gepland in bed lag. Oooh shit en dat terwijl ik de ochtendshift met Morris had.

Zondag:
Op zondagochtend besloot Morris ook nét even eerder wakker te worden dan anders, dus ik had 5 uurtjes slaap gehad en mocht toen in baby-entertainment-modus. Help. Ik probeerde mezelf wat op te peppen met spreuken als “‘s Avonds een vent, ‘s ochtends een vent” en heb zo min mogelijk op de bank gehangen met baby. Dus… tijd voor aankledings, verschonings, fles, spelen en hup… naar buiten. Wat echt een Bijzonder Slecht Idee was, want toen we één voet buiten de deur stapten barstte de hemel open en kwam er toch een regen naar beneden. Morris zette het op een krijsen in de kinderwagen en geef het kind eens ongelijk, hahaha. Ik zat ingesnoerd in m’n weinig waterdichte zeekomkommerjas maar was vastbesloten om door te zetten.

Het plan was eigenlijk om even naar Starbucks te wandelen en een koffie voor mezelf te halen, maar door de regen besloot ik te veranderen van route en heb ik uiteindelijk een paar rondjes Cronjé gewandeld. Dat is een overdekte winkelstraat hier in de buurt en het is ideaal op regenachtige dagen.

Mooi was ook dat ik niet de enige ouder met baby was die op zondagochtend om half 9 rondjes liep over een overdekte winkelstraat, waarbij alle winkels nog gesloten waren – want zondagochtend half 9. Hahah. Mooi dit.

Om half 10 ging Morris weer lekker naar bed en om half 11 sliep hij nog steeds niet. Hij zat heel lief in z’n bed rechtop te zitten en lief te spelen met z’n hydrofieldoekje (waar hij mee slaapt), maar wilde absoluut niet slapen.

Ondertussen was ik zelf wel nog ff terug in bed gekropen en hield Jan de babyfoon in de gaten, zodat ik nog heel even kon tukken. En dat lukte: een volle 10 minuten. En dat deed me GOED, holymoly. Ik ben er weer!

Om half 11 besloot ik Morris nog maar ff een fles te geven in een poging tot slaap en daar werd ‘ie inderdaad lekker moe van, maar slapen wilde hij nog steeds niet. Uiteindelijk bleek er een kakluier in de weg te zitten en viel hij na het verschonen metéén in mijn armen in slaap. Ik legde ‘m in bed en hij verdween in een diepe, diepe slaap.

De grap was alleen dat we behoorlijk op tijd stonden vandaag. Om 1 uur hadden we namelijk met mijn familie afgesproken in Ermelo, voor de jaarlijkse familiedag. Ik weet niet precies wat er bij mij mis is gegaan, maar de laatste keer dat ik hierbij was, was 6 jaar geleden, oeps. Anyway; ik moest Morris uiteindelijk wakker maken om half 1, omdat we anders écht heel erg laat zouden zijn. Uiteindelijk kwamen we er pas om half 3 aan. Maar! Snor had wel lekker getukt en zat vól energie om z’n familie te ontmoeten <3.

En dat was echt heel erg gezellig. We lunchten in een café in Ermelo en kletsten uitgebreid bij. Ik heb best een grote familie, dus ik moest m’n best doen om iedereen even te spreken, maar het is aardig gelukt. Vet leuk!

Om half 5 gingen we weer richting huis. Morris werd -logisch – alweer moe en kon mooi een dutje doen in de auto. Hij viel meteen in slaap en sliep een kort halfuurtje. Prima!

Om 6 uur waren we thuis en gaven we Morris lekker te eten. Voor ons zelf hadden we een diepvriespizza en Snorremans kreeg wat restjes van de dagen ervoor.

De avond stond in het teken van Heel Holland Bakt (wij moesten de finale nog kijken) en daarna ging ik vroeg naar bed, want ik was kapot. Maar! Wat was dit een leuk weekend geweest <3.

Maandag:
Op maandag had ik een hele leuke dag op de planning. Om 10 uur had ik een afspraak met Gracelocations om ons huis te fotograferen, zodat bedrijven, magazines en andere commerciële partijen ons huis kunnen huren als shoot-locatie voor foto’s of film. Vet leuk! Dus om half 9 stond ik de vloeren te dweilen en nog even de puntjes op de i te zetten, zodat het huis er om 10 uur spik en span bij stond. Heerlijk!

De afspraak met Gracelocations was super leuk en ging veel sneller dan gedacht. Om 11 uur hadden we het rijk alweer voor ons zelf en dat kwam wel goed uit, want zo kon ik nog even verder knutselen aan de cover van m’n boek.

Ik had tot 3 uur de tijd en heb die tijd weer goed ingezet. Ik ben nog steeds niet tevreden over het design, maar heb wel weer een flinke slag geslagen. Ik twijfel wel echt of ik niet een designer zou vragen voor het boek, maar om eerlijk te zijn vind ik het wel fijn als ik íets verdien op het boek en dat zal niet heel veel zijn, waardoor je het risico loopt dat áls je er een designer op zet, je zelf niets meer verdient aan het boek. Ja; zo laag zijn de verdiensten over het algemeen. Dus pffff, ik twijfel enorm.

Nou goed; tot 3 uur ben ik lekker bezig geweest en daarna was het tijd om me klaar te maken voor podcastopnames in Amsterdam. Ik smeerde ff een make-uppie op m’n gezicht en stapte in de trein richting CS. Daar stapte ik over op een tram richting het Javaplein en bij de dappermarkt stapte ik uit om me naar de podcaststudio van Meer Van Dit te bewegen. Oeeeh ik had er zin in!

Het was mega gezellig om Liesbeth weer te zien en de opnames gingen heel leuk en goed. De podcast komt 11 april online, dus ik ben heel benieuwd. Het is trouwens de Kroegpraat podcast en ik zit in de tweede aflevering. De eerste komt 4 april en wordt denk ik ook heel leuk (ik heb de gast gezien, dus dat belooft veel goeds!). Oh en de jingles die beloven óók veel goeds. Dus dit wordt leuk. Ga jij luisteren? 😀

Na de opnames had ik helemaal zin in een wijntje en uit eten in Amsterdam. Dus ik belde wat vrienden en vriendinnen op, maar moest helaas tot de conclusie komen dat echt veel van m’n vrienden ook weg verhuist zijn uit de stad. Nog heel even heb ik overwogen om alleen ergens te gaan eten, maar ik vond het toch wat ongemakkelijk en besloot maar gewoon naar m’n twee schatten thuis te gaan.

Om 7 uur kwam ik thuis en lag Morris nog niet op bed, dus dat was ook helemaal gezellig. Uiteindelijk heeft Jan ‘m naar bed gebracht en ben ik aan de slag gegaan met het avondeten. Ik schonk het wijntje waar ik zo’n zin in had voor mezelf in, besloot niet meer te gaan sporten en kroop met Jan op de bank voor een avondje Kopen Zonder Kijken. Heerlijk!

Inmiddels is het een zonnige dinsdagochtend en ben ik lekker aan het werk in de woonkamer. Na m’n dagboek ga ik aan de slag met wat recepten koken en fotograferen voor m’n boek. Ik wil er vandaag 5 klaarmaken en uitschrijven, dus daar zal ik de hele middag wel druk mee zijn. Zin in!

Morgen ben ik de hele dag met Morris en gaan we denk ik even een paar schoenen voor ‘m kopen waar hij nu makkelijk op kan gaan lopen en donderdag heb ik nog geen plannen. Oeh, maar vrijdag wel! Ik ga vrijdag namelijk met mezelf een nachtje weg naar Maastricht! Omdat mijn kapper uit Amsterdam naar Maastricht is verhuisd en ik m’n haren weer wil blonderen en dat alleen aan haar toevertrouw, hahaha. Dus ja mensen: ik ga naar Maastricht voor een kappersbezoek. Want, waarom eigenlijk niet?

Dat betekent trouwens dat ik ‘s ochtends geen tijd heb om mijn dagboek te schrijven – want autorijden-, maar misschien dat het ‘s middags wel lukt als ik urenlang in de verf zit. En anders sla ik m’n dagboek even over omdat ik aan het genieten ben van welverdiende me-time. Verder wil ik dit weekend lekker shoppen, is het Pasen en hebben we nog geen plannen ennnn duim ik op mooi weer. Komt vast allemaal goed <3.

Ik spreek je dus óf vrijdagmiddag of dinsdag weer. Voor nu wens ik je een heerlijke zonnige week en vergeet niet om iedere dag áls de zon schijnt er echt even een kwartier van te genieten. Precies dat ga ik nu even doen. En daarna doorrrrr met m’n boek. Ciao!

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.