Een goede morgen fijne mensen en welkom op dinsdag! Vandaag praat ik je bij over de afgelopen dagen, die in het teken stonden van getrokken verstandskiezen, totale huis-stress, Eigen Huis en Tuin, een super spannende Netflix serie en meer. Lees je mee?
Dinsdag: super spannende Netflix serie
We begonnen de dag in alle vroegte samen op kantoor, om een contract van een aannemer door te nemen. Taaie kost om 8 uur ‘s ochtends, maar het moet wel gebeuren.
Daarna gingen Jan en ik allebei aan het werk. Mijn werkdag stond in het teken van Podcast De Verbouwing, m’n dagboek, het uitschrijven van recepten, er ging een campagne live, ik schreef een contentplan voor een eventuele keukensamenwerking, betaalde facturen én fotografeerde m’n halve kledingkast voor een samenwerking met Vinted. Check mijn Vinted closet hierzo!
Dinsdagavond hadden we zin om ‘even iets te kijken’ en mijn moeder had het spannende Kastanjemanen getipt. Jan was niet echt overtuigd, maar ik zette de eerste aflevering aan en.. OH BOY, dit was spannend. Holymoly.
Om 2 uur ‘s nachts gingen we naar bed en hebben we in één avond het hele eerste seizoen gekeken. Oeps, hahaha. Maar het was zó spannend en vet en ik moest gewoon verder kijken. Man o man. Aanrader!
Woensdag: gewoon een werkdag
Woensdag was gewoon een werkdag. Niets bijzonders; ik hield me bezig met een campagne voor een cake-merk, maakte een grote pan bami omdat vriend Luc kwam eten en deed verder weinig noemenswaardige dingen.
Donderdag: verstandskiezen laten trekken
Donderdag was dan wel weer een veelbewogen dag; ‘s ochtends had ik een afspraak bij de kaakchirurg om mijn twee laatste verstandskiezen te laten trekken. De eerste twee waren er deze zomer al uitgehaald en daar had ik weinig last van gehad. Ook wel eens fijn om te horen, want ik heb deze ingreep echt JAREN uitgesteld omdat het me zo doodeng leek. Ik dacht ook echt dat je anderhalf uur op de stoel van de tandarts zou liggen en dat het totale ellende zou zijn en pffff ik moest er niet aan denken. Maar van ‘t zomer ben ik toch gegaan en viel het me alles mee. Het is niet leuk, maar door de verdoving voelde ik er weinig van en is het alleen even 10 minuten niet te veel nadenken over het feit dat iemand – met alle bijbehorende geluiden – een paar kiezen uit je mond aan het breken is. En naderhand gewoon veel koelen (hele dag!!) en paracetamol nemen (dat slik ik nog steeds; 8 stuks op een dag, sinds donderdag).
Goed; dus ik zag er niet echt tegenop en stapte redelijk ontspannen de kamer van de kaakchirurg binnen. Na 10 minuten was ze ook alweer klaar met beide kiezen aan de rechterkant. Het was niet m’n meest favoriete moment van de week – ze moest een kies eruit boren en kraken en brrr geen leuke geluiden – maar het ging ook zo snel dat ik het wel prima overleefde. Tijd om naar huis te gaan en mezelf te vertroetelen.
Eenmaal thuis dook ik terug m’n bed in met veel paracetamol en een zak bevroren erwtjes. Ik had nog een meeting voor werk waar ik bij moest zijn, maar daarna heb ik de hele dag in bed Anne+ liggen kijken. Heer-lijke serie. En ik kwam de dag best goed door.
Vrijdag: terrasje in de zon
Op vrijdag werd ik echt geradbraakt wakker. Ik had een bijzonder slechte nacht gehad met kiespijn en huisstress. Ergens deze week kregen we namelijk ook nog een nieuwe offerte binnen van een aannemer en die pakte flink hoger uit dan verwacht en pfffff; ik lag er van wakker. Niet dat we het niet kunnen betalen, maar het is wel echt veel meer geld dan verwacht en blegh; ik kon het even heel slecht hebben. Tel daar die kiespijn én ongesteldheidsellende bij op en mijn humeur was onweer.
Ik besloot ook vandaag weinig aan werk te doen en mezelf nog een dag te vertroetelen. Dus ik deed volgens mij één werkding en ben toen op de bank geploft met Videoland en Youtube. Rond lunchtijd ging ik ff de stad in om te terrassen met een vriendin die ik al een eeuw niet had gezien – en dat was HEERLIJK want super zonnig-, in de middag maakten Jan en ik nog even een wandelingetje én we gingen langs de stort en de autowassstraat, want die dingen moesten ook echt even gebeuren. ‘s Avonds ging ik met een maskertje in bad en vond ik het allemaal wel bami.
Zaterdag: bij Eigen Huis en Tuin
Op zaterdag werd ik een stuk beter wakker; weer een slechte nacht gehad, maar ik kon tenminste lekker uitslapen én Jan was niet thuis, want die hielp een vriend met verhuizen. En man, wat vond ik het lekker om even zo’n zaterdagochtend voor mezelf te hebben. Ik besloot niet te lang in bed te blijven en ben even lekker… het huis gaan poetsen. Echt, noem mij een idioot, maar ik haal hier tegenwoordig voldoening uit. Echt totaal onbegrijpelijk, maar ik vind het sinds kort dus heerlijk om het hele huis schoon te maken en dat alles er dan weer lekker bij staat. Wie had dat ooit gedacht. Maar goed; het hele huis was na een paar uur heerlijk schoon en dat maakte m’n hoofd ook lekker opgeruimd.
‘s Middags stapte ik in de auto richting Loods5 om even rond te kijken en een cadeautje te kopen. Dit is overigens geen aanrader op een regenachtige zaterdag. Wat. Een. Drukte.
Aan het einde van de middag snelde ik naar huis, want om half 5 waren Jan en ik op tv in Eigen Huis en Tuin Lekker Leven. We werden door Vinted uitgedaagd om voor elkaar een tweedehands outfit te shoppen, via de Vinted app, uit onze comfortzone én onder de honder euro. Voor een hele outfit. Super leuk! We waren allebei druk aan het shoppen gegaan en in de studio van Eigen Huis en Tuin showden we aan elkaar de ouftis. Die opnames waren een paar weken geleden, zowel bij ons thuis als in de studio. SUPER leuk! Je kan het terugkijken via de Ziggo Go app.
Na ons tv-debuut als stel hielden we een pannenkoekennight at home en gingen we vroeg naar bed.
Zondag: totale breakdown
Op zondagochtend werd ik weer slecht wakker door een roerige nacht met kiespijn en piekersessies. We besloten lekker even te gaan wandelen in de natuur en daar had ik een mental breakdown, haha. Klinkt ernstiger dan het is, maar ik wil het wel ook gewoon vertellen omdat dit óók onderdeel is van een verbouwing. Ik had het gevoel dat ik de controle niet had over de verbouwing, en dan vooral over de financiën. Er kwamen echt enorme offertes binnen met veel hogere bedragen dan gebudgetteerd en dat gaf me ongelofelijk veel stress. Dat je toch gewoon wakker ligt ‘s nachts en allerlei scenario’s in je hoofd zich afspelen. Ik kon het gewoon even niet overzien allemaal en voelde me helemaal overweldigd erdoor.
We wandelden in het bos en kletsten eerst nog gezellig over de hele toestand en opeens bekroop mij een gevoel van totale paniek en barstte de bom. Ik moest gewoon echt even goed huilen. We streken neer op een bankje, praten uitvoerig over wat me dwars zat, knuffelden en toen was het weer goed. Wat een opluchting. Het blijkt gewoon dat ik (of je – in het algemeen) af en toe even moet huilen tijdens een verbouwing om shit los te laten en te laten gaan. Het gaat ook nooit vlekkeloos. En dat wisten we van te voren, maar ik vergat along the way dat dat dus ook betekent dat je af en toe het gevoel hebt dat alles de verkeerde kant op gaat en dat je daar even goed om moet kunnen huilen. En toen ik dat eenmaal in had gezien, voelde ik me een stuk beter.
Inmiddels is alles weer goed en voel ik me weer rustig. Had ik al verteld dat ik ook nog ongesteld ben en m’n hormonen alle kanten op vliegen met m’n humeur? Tja; gewoon niet echt een ideale combi. En dan óók nog met die stomme verstandskiespijn.
Anyway; na een jankende boswandeling (god, wat heerlijk), voelde m’n zondag daarna een stuk lichter aan. We gingen lekker samen even de stad in om een winterjas voor Jan te shoppen, we dronken een koffietje bij een van onze favoriete koffietentjes in de stad en wandelden weer lekker naar huis. Heer-lijk. Het voelde echt alsof er een last van m’n schouders was gevallen die ochtend.
‘s Avonds had ik nog een date met vriendinnen op de planning, waarvoor ik door een INTENSE regenbui naar Rotterdam moest rijden. En dit was wel echt m’n diepste dieptepunt van de week. Met m’n rijangst en de spanning die ik al in m’n lijf had, achter het stuur op de snelweg waar we met z’n allen 50 reden omdat je GEEN REET zag vanwege de regen. Mijn god, wat doe ik mezelf aan.
Maar; ik kwam veilig aan in Rotterdam, had een super fijne avond bij Marte met vriendinnen Hiemke en Viv en was blij dat ik er toch lekker naartoe was gegaan. ‘s Avonds sjeeste ik met 130 op de snelweg – zonder regen – terug naar huis en was ik weer chill. Klaar voor een nieuwe, spannende week.
Maandag: ons huis in de verkoop!
Een van de dingen die de afgelopen weken zo spannend maakt, is de verkoop van ons huis. Ik hoorde een vriend al zeggen dat het verkopen van je huis eigenlijk heelmaal niet leuk is, omdat er veel van afhankelijk is en het maar net moet lukken allemaal. Ja, zelfs als de woningmarkt oververhit is en iedereen miljarden overbiedt, is het spannend, want het moet wel maar net gebeuren. Dat + die dikke rekening van de aannemer maakte dat ik behoorlijk in spanning zat. Maar… maandag werd alles beter. Ons huis ging in de verkoop! In een soort stille verkoop; eerst alleen via mijn Instagram en het bestand van de makelaar en vanaf aanstaande woensdag komt hij pas op Funda.
Ik had tegen Jan gezegd dat ik rustiger zou slapen als er in ieder geval gewoon drie bezichtigingen ingepland zouden worden; iets waar Jan fel op tegen was, ‘want ga nou geen verwachting scheppen Leo’. Maar het kwam helemaal goed. Al voor tien uur hadden we de 3 aangetikt en teller loopt alleen maar enorm op; echt veel meer dan ik had durven dromen en ik ben zelfs bang dat de bezichtigingen al vol zijn, vóór hij op Funda staat. Misschien moeten we wel een dag extra erbij doen. Ik heb geen idee, maar laat me sturen door wat de makelaar zegt.
M’n humeur is in ieder geval weer helemaal in orde. Ik ben niet meer ongesteld, niet meer gestresst, de zon schijnt weer (letterlijk en figuurlijk) en ik kan de wereld weer aan, haha.
Tja; het hoort er gewoon bij, dit soort dipjes tijdens een bouwval-project. En ik probeer je maar een zo eerlijk mogelijk kijkje in het hele proces te geven. Ik sta er nog steeds heel positief in en heb er nog steeds bijzonder veel zin in. Niet alleen in het eindresultaat (waarvan we inmiddels wel wat duidelijker voor ogen hebben dat dat nog langggggg niet af gaat zijn), maar ook het hele proces. Of naja; het bouwproces. Dat financiële stuk zal nooit m’n hobby worden, maar het hoort er bij, we leren er van en we zullen ongetwijfeld fouten maken, maar ook dat is prima. Je weet gewoon van te voren de weg nog niet; we weten de eindbestemming en hoe we er komen zien we wel. Stapje voor stapje, afslag na afslag. Met hier en daar een flinke huilbui voor opluchting en dan gewoon weer dóór.
Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!
Geef mijn nieuwste boek cadeau aan jezelf of een zwangere in je omgeving!
Onlangs kwam mijn 6e kookboek uit en dit keer eentje voor baby’s! Gewoon wat mijn baby ‘s avonds eet is een ideaal boek voor jonge ouders met kindjes tussen 4 maanden en 1,5 jaar. Met 50 recepten en heel veel tips en informatie helpt het boek je te starten met vaste voeding voor je kleintje én biedt het inspiratie voor het eerste levensjaar (en net even daarna). Bestel het boek op Bol.com, vraag ernaar in je lokale boekhandel of koop het hier direct bij mijn uitgeverij (dan houd ik er het meeste aan over). En niet vergeten: GEEF HET CADEAU!
