Leo’s leven 182: doorslapen, ons huis verhuren en poesje van 4 maand <3

Goedemorgen leuke mensen en welkom bij mijn dagboek van vrijdag de 13e *dramatische tudududuuuuuu*. Ik ben al een paar uur op en heb tot nu toe een topdag, ondanks de regen en het vroege begin van de dag. Iets met een goed humeur en iets met AL BIJNA EEN WEEK LANG IEDERE NACHT DOORSLAPEN. God, wat doet slaap een mens goed.

Vandaag praat ik je vrolijk gehumeurd bij over m’n afgelopen dagen, maar wel met een zeker pepertje in m’n reet want ik heb een volle agenda vandaag.

M’n afgelopen dagen stonden in het teken van met mezelf naar het strand gaan voor een lunchdate en wandeling, flink gekraakt worden, restorative yoga doen bij Glow (en daar verzinken in totale heimwee), verder heb ik ontzettend lekker gekookt, ben ik op kittendate geweest bij een Briste korthaar van 4 maanden, heb ik de finale van Ted Lasso gemist én werd ons huis een dag lang gebruikt als shootlocatie voor een koffiemerk. Lees je mee?

Dinsdag:
Dinsdag was een super leuke dag. Hij begon vroeg, want ik had ochtendshift met Morris en dat betekent dat je om 7 uur uit bed bent en twee uurtjes babyentertainment op de planning hebt. Verschonen, flesje geven, spelen met speeltjes, boekjes lezen (of in Morris’ geval: zoveel mogelijk pagina’s in je mond stoppen/aflikken/opeten), samen koffie zetten; we hebben een heel ritueel met z’n twee. Om kwart over 8 bracht ik Snor naar de oppas, zodat ik op tijd klaarstond voor de shoot die vandaag in ons huis plaatsvond.

Om 9 uur stonden er allemaal gezellige mensen op de stoep die onze woonkamer hadden afgehuurd als shootlocatie voor hun koffiemerk. Je kan je huis daarvoor aanmelden via behaalde websites en die kijken dan of je woning er geschikt voor is. Ik zit nog middenin dat aanmeldproces bij een van de bedrijven die dit faciliteert, maar was dit keer direct door de fotograaf benaderd; Of we ons huis hiervoor wilden verhuren een dagje. En daar zeiden Jan en ik volmondig ja op. Casa Ripperda is een set! VET LEUK!

Dus om 9 uur werd de hele boel beneden overgenomen, terwijl ik lekker boven aan het werk was. En boyyyy ik had een drukke werkdag. Van een heel uitgebreid artikel schrijven over de financiën rondom onze verbouwing tot het aanleveren van previews voor een samenwerking, reacties beantwoorden op m’n blog, recepten uitwerken, m’n dagboek schrijven en mails & planningen doen. Lekker dagje hoor.

Rond 5 uur was de shoot afgelopen en haalde ik Morris weer terug naar huis. Daar hebben we nog een uurtje met elkaar gespeeld, maar toen was ‘ie alweer super moe, dus ging ‘ie weer lekker vroeg naar bed. We proberen zijn naar bed tijd uit te stellen naar 7 uur, maar tot nu toe ligt ‘ie er vaker om 6 in dan om 7, haha.

‘s Avonds werkte Jan wat langer door op kantoor en ik ben lekker de keuken in gedoken om de drukke dag van me af te koken. Ik maakte coq au vin, volgens dit recept en dat was weer heer-lijk. Ookal ziet het er op de foto niet echt lekker uit, haha.

Woensdag:
Op woensdag was ik de hele dag met Snorrie. Hij slaapt best veel op zo’n dag en doet dat super goed volgens z’n slaapschema én in zijn eigen bed. En dat is top, want looooove dit ritme, maar het zorgt er ook voor dat je erg aan tijden gebonden bent. Hij slaapt van 9-9.30/10, van 12-14 en van 16-16.30 en gaat dan rond 18 weer naar bed voor een nachtdut tot een uur of 6/7 in de ochtend. Heerlijk ritme, maar de momenten waarop je iets met hem kan ondernemen, zijn kort. Maar; we gingen ervoor.

‘s Ochtends had ik een kittendate gepland met vriendin Amber. Die heeft sinds een paar weken een derde Britse korthaar in huis en het is een kitten van 4 maanden oud en hij heet Woody. En het is zoooooo’n schattig klein beestje. Tijd om kennis te maken met Woody, dus ik ging met Morris op pad.

En dat was een hele toestand kan ik je vertellen. Het was namelijk voor het eerst dat ik alleen met Morris en de bakfiets weg ging en dat vergt zo zijn voorbereidingen. Dus terwijl Morris z’n ochtenddutje deed van 9 tot 10, pakte ik zijn tas in met dingen die we mogelijk nodig zouden hebben. Zoals dikke hydrofieldoeken om op te liggen, spuugdoeken tegen kots-sessies, extra kleding in het geval van Major Kots, alles voor een fles in het geval van honger. Nou ja; dat verhaal.

Daarna was het tijd om de bakfiets voor te bereiden op ons vertrek. Dus: regenkap erop, want het was geen mooi weer. En even een dikke hydrofiel in het babystoeltje, want die was ook nat geregend.

En toen was het tijd om Morris erbij te halen, maar dat vond ik logistiek ook nog wel een uitdaging. Want we hebben geen voortuin, de bakfiets staat gewoon voor m’n huis. En ik heb een baby die in die bakfiets moet. Maar ook een grote tas die ik moet tillen. En de accu moet er nog in. En hij moet nog van het slot. En Teddy zit in de woonkamer en die mag niet via de voordeur naar buiten. En de tussendeur waait ondanks zijn enorme gewicht steeds open want er staat vet veel wind voor het huis. En Morris ligt in de box en gaat dat wel goed??

Het zweet stond me tussen de bilnaad toen we eenmaal vertrokken waren. En toen stonden we ook nog onder tijdsdruk, want Snorrie moest wel op tijd weer thuis zijn om te eten, omdat een hongerige baby in een bakfiets niet mijn ideaalplaatje voor deze woensdag was.

Nou goed; het ligt het er vooral aan dat dit een ‘eerste keer’ was en ‘eerste keren’ zijn in het ouderschap allemaal een uitdaging als je het mij vraagt. Maar ik was onwijs trots op mezelf dat ik het had gedaan. Alleen op pad met de bakfiets en allemaal spullen en m’n kleine vriend. Lekker bezig Leo!

Oh en Woody was echt om opppppp te eten. ZO lief.

De rest van de dag stonden weer in het teken van dutjes, we wandelden nog even om wat nieuwe rompertjes te kopen voor m’n grote kleine man van maat 74 en om half 6 nam Jan ‘m van me over.

Ik wilde namelijk een nieuw recept uitproberen voor mijn blog en heb inmiddels alweer te maken met de uitdaging die de ondergaande zon heet. Daardoor heb ik ‘s avonds minder licht om m’n eten te fotograferen en dat is sad bij leuke recepten, dus hoe eerder ik kan koken, hoe beter.

Jan bracht Morris naar bed, terwijl ik Big Mac Wraps klaarmaakte voor het eerst. Ooooh wat was het LEKKER en goed gelukt!! Echt een vet recept. Ik hoop dat ik vandaag tijd heb om het uit te typen.

‘s Avonds had ik een lesje restorative yoga gepland bij Glow. Dit is m’n favoriete yogastudio in Haarlem en deze les had ik nog nooit gevolgd. Het was tijd voor ontspanning, want ik merk dat mijn lijf ontzettend gespannen is sinds de zwangerschap & bevalling. Niet in m’n hoofd – daar ben ik best wel chill – maar m’n lichaam zit me op allemaal plekken in de weg met rugpijntjes en stijve nek en gespannen bekken (en daardoor stomme seks), dat het tijd is om weer even iets actiever aan de slag te gaan met ontspanning vinden. Dus: restorative yoga it is.

Restorative yoga is een vorm van yoga waarbij je je lichaam zoveel mogelijk ondersteunt, zodat je diepe ontspanning kan ervaren. Iedere houding waar je in ligt, ondersteun je met kussens en dekens en andere props om ervoor te zorgen dat álles in je lichaam lekker warm en comfortabel is, zodat je kunt loslaten. Heeeerlijk is het.

Overigens was dit de tweede keer dat ik weer bij Glow was, sinds de geboorte van Morris en ik werd opeens overvallen door een ontzettende heimwee naar de zwangerschapsyoga die ik hier heb gevolgd. Die lessen waren zoooooo fijn. Ik mis de docente die je iedere week weer even overspoelde met liefde en complimentjes en hoe goed je het allemaal doet, maar ik miste ook de verhalen van iedereen in die les en ik vond het gewoon zooo’n fijn moment in de week. Ik kan echt niet wachten tot ik weer zwanger ben en deze les weer kan gaan volgen, haha. En het zou echt een uitkomst zijn als je ook een soort ontzwangeren-yogales zou hebben. Met diezelfde groep, om te zorgen voor ontspanning voor nieuwe ouders. God, wat zou dat lekker zijn. Als iemand zo’n lesje kent in Haarlem; let me know. Sowieso ben ik wel benieuwd naar alle sportlesjes voor nieuwe moeders, dus als je tips hebt…

Donderdag:
Op donderdag was ik een dagje vrij. We begonnen de dag met z’n drie, want hoewel Jan de nachtshift had, was er weinig te doen in de nacht, want Morris slaapt al bijna een week lang iedere nacht door. En dat is zooooooo’n cadeau iedere ochtend. Zo ook deze ochtend, want we werden alletwee (allevier?) uitgerust wakker. Heerlijk. Dus stonden we met z’n allen op en deden we de ochtendshift samen. Vet gezellig.

Om half 10 moest Morris nog even langs tante Beth – de chiropractor die ‘m helpt met de afvlakking van z’n achterhoofd – en daarna was het tijd voor z’n ochtendslaapje.

Na z’n dut heb ik ‘m lekker in bad gedaan en om 1 uur ging hij naar de oppas en was het tijd voor mijn vrije middag. Ik stapte meteen in de auto en reed naar Tijn Akersloot voor een lunchdate met mezelf en een nieuw leesboek. Ik ben net begonnen in het eerste boek van de trilogie De vrouwen van de Leeuwenhoek (geloof dat het zo heet) en zit nu al helemaal in het verhaal. Heerlijk. Dus onder het genot van twee kroketten op bruin brood en een flikkerend haardvuurtje aan m’n linkerzij, heb ik heerlijk een boek zitten lezen bij Tijn Akersloot.

Daarna was het tijd voor een strandwandeling en ook dat was top. Het regende heel minimaal, het was niet koud, er was amper wind, het was rustig, de zee was rustig en toch stonden er onwijs hoge golven waar mensen echt heel mooi op aan het surfen waren. Ooh, wat was dit genieten.

Om half 5 was ik weer in Haarlem voor m’n eigen afspraak bij de chiropractor, die me eens even flinkkkk gekraakt heeft. En ik vind het nog iedere keer doodeng, maar het is helemaal niet pijnlijk ofzo. Gewoon doodeng XD.

Om 5 uur haalde ik Morris weer op van z’n oppasadres en om half 7 lag Snorremans alweer lekker te tukken in z’n eigen bed. Ik dook ondertussen de keuken in om een herfstige plaattaart te maken, die ONTZETTEND goed lukte, dus dat recept komt ook z.s.m. online.

‘s Avonds kropen Jan en ik op de bank voor de laatste drie afleveringen van Ted Lasso; m’n nieuwe favoriete serie. Maar ondanks dat ik de serie geweldig vind én ondanks de goede nachten, viel ik tijdens de finale aflevering in slaap, haha. Dus die moet ik nog ff terugkijken, zodat ik wel weer hoe het afloopt. Maar Jan heeft er geloof ik wel erg van genoten :D.

Inmiddels is het vrijdagochtend en is het echt zo’n super regenachtige ochtend waarop je instant zin hebt om op de bank te kruipen met Virgin River en zelfgebakken koekjes. Maar niets is minder waar. Ik ga vandaag hard aan het werk met een enorme deadline voor Santa Maria, neem een reel op voor Easytoys, wil twee recepten uitschrijven, duik de keuken in met Green Chef en dán is het tijd voor weekend. En raad eens? NUL plannen. Alweer! Pure winst. Dus ik praat je dinsdag bij over wat ik allemaal heb meegemaakt :D. Groetjes!

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Geef mijn nieuwste boek cadeau aan jezelf of een zwangere in je omgeving!
Onlangs kwam mijn 6e kookboek uit en dit keer eentje voor baby’s! Gewoon wat mijn baby ‘s avonds eet is een ideaal boek voor jonge ouders met kindjes tussen 4 maanden en 1,5 jaar. Met 50 recepten en heel veel tips en informatie helpt het boek je te starten met vaste voeding voor je kleintje én biedt het inspiratie voor het eerste levensjaar (en net even daarna). Bestel het boek op Bol.com, vraag ernaar in je lokale boekhandel of koop het hier direct bij mijn uitgeverij (dan houd ik er het meeste aan over). En niet vergeten: GEEF HET CADEAU!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.