Terugblik op 2025: nieuwe baby, nieuwe podcast, heel veel make-overs, veel ups, grote downs en geweldige vakanties!

Hallo fijne mensen en welkom bij EINDELIJK weer eens een nieuwe post hier op mijn blog. Sinds oktober ben ik terug van zwangerschapsverlof, maar ik heb in dit nieuwe leven met twee kleine kindjes nog niet de tijd (of puf?) gevonden om mijn wekelijkse dagboeken weer te gaan schrijven. Ik wil het wel, maar het lukt me tijdtechnisch nog niet. Maar! Vandaag ga ik (en dus jij ook) er eens even goed voor zitten, om net als ieder jaar wél even een terugblik te schrijven op het afgelopen jaar. Want boyyyy dat was me m’n jaartje wel. Tweeduizendvijfentwintig. Wat bizar dat het alweer bijna voorbij is.

Dit was het jaar van de geboorte van Senna, van m’n nieuwe podcast met Frank van der Lende, van vakantie in Drenthe en heiweekend met Jan, het jaar van heel fijn zwanger zijn en een prachtige bikinishoot op het strand, het jaar van Teddy die ziek is, geregistreerd partnerschap met Janneman, het jaar van de wasmachineombouw een nieuwe babykamer en andere mini-makeovers in huis, het jaar van paniekaanvallen op Lowlands, cranberries zoeken op Vlieland en vooral: heel veel kneuterlife in en om ons fijne huis in Haarlem. Vandaag blikken we terug. Ga er goed voor zitten, schenk een kop thee (of glühwein) in en lees mee met mijn 2025…

PS: vergeef me al m’n spelfouten en snelheidsfoutjes; je gaat in dit stuk lezen over chronisch tijd tekort en drukte aan m’n hoofd en daardoor maak ik ontelbaar veel fouten momenteel. Maar ach; er is nog nooit iemand dood gegaan aan een spelfout teveel of weinig, dus let’s deal with it.

Januari: het minst succesvolle heiweekend ooit
We beginnen deze terugblik meteen met een flinke portie realiteit: Jan en ik hadden in januari een heer-lijk heiweekend met z’n twee in Drenthe. Een weekend waarin we ff twee dagen ons terug konden trekken zonder afleiding van kinderen, social media, sociaal leven of de was, want we gingen in een prachtig huisje in Drenthe zitten met sticky notes en kladpapier om eens na te denken over wat voor projecten we dit jaar samen op wilden pakken. We bedachten concepten om iets meer geld te verdienen zodat de hypotheeklast of die van de kinderopvang, íets minder drukkend zijn zijn op ons dagelijks leven en we voerden precies NUL van deze plannen uit dit jaar. We verzonnen kinderboeken, kunstprojecten, kalenders en nog veel meer vette dingen, maar vergaten even dat ik aan het broeden was op een vrij groots project: baby Senna. Positief punt: het was een geweldig weekend, we hebben veel geleerd, veel leuke plannen gemaakt en ach… dat er niks tot uitvoer is gekomen is ook weer niet zo’n ramp. Het jaar is gewoon ómgevlogen en wellicht komen die projecten ooit nog tot leven. Wellicht ook niet. We zien het wel.

PS: wist je dat januari ook de maand was van de voordeur-make-over?

Februari…
… was een ongelofelijk saaie maand, waarin ik qua werk veel te weinig te doen had (Meid; pak een heiproject op??), veel verkouden en ziek was en ik basically de hele maand niks uit m’n vingers kreeg. Gelukkig is feb een korte maand, op naar maart!

Maart: de babykamer
We beginnen de maand maart goed, want op de eerste dag van maart zat ik BUITEN in de TUIN in de ZON. En dat vind ik me toch een fijn vooruitzicht, nu het de donkere dagen voor kerst zijn. 1 Maart, dat is al bijna!! Verder was maart ook echt een toppppmaand, want we begonnen aan de babykamer. Die van extreme rommelkamer naar geweldig kinderkamertje transformeerde:

Verder vierden we mijn verjaardag met gruwelijk goede taart uit Heemstede, werkte ik aan hele vette campagnes voor o.a. Dr. Oetker, Hema en vier (!) kledingmerken waar ik fan van ben.

En een ander ongelofelijk hoogtepunt was de hotelovernachting in Van der Valk Apeldoorn, wat echt een praaaachtig hotel is én er zit een geweldig restaurant bij (Huisje James). De reel die ik over dit hotel maakte, is bijna 1 miljoen keer bekeken, zo bizar. En best wel terecht, want wat een fijne plek. En wat was het HEERLIJK dat ik er samen met m’n zus naartoe ging <3. Hoogtepuntje!

April: de podcats is geboren!
April stond in het teken van de verjaardag van Morris, die twee werd én de geboorte van de podcast KINDEREN!!!! die ik samen met Frank van der Lende maak. Op 2 april ontmoette ik Frank voor het eerst. Hoe dat ging, luister je deze week in de nieuwste aflevering van de podcast; die komt woensdag online. Op 14 april draaiden we de eerste pilot: funfact; we maakten twee afleveringen over het onderwerp spenen, waarbij één door Frank werd gepresenteerd en de ander door mijzelf; om ff af te tasten hoe het ging. We hadden meteen een super goede klik en besloten na de pilot; Ja, we gaan door.

Toen was het al snel tijd voor een fotoshoot mét alle kinderen, in een bloedhete studio in Amsterdam, waar we ongeveer 30 min de tijd hadden om met drie kleine kindjes (en één in de buik) een goede foto te maken. En dat was een uitdaging, hahaha. Drie kindjes onherkenbaar in beeld, twee presentatoren charmant in beeld en dat allemaal met kinderen die niet weten wat ze overkomt. Zo’n fotograaf is natuurlijk super interessant en die flits al helemaal! Maar de kindjes moesten juist níet naar de fotograaf kijken. Uiteindelijk is het gelukt doordat één van de oprichters van het podcastbedrijf waarmee we dit maken, óp de grond achter Frank en mij ligt te zwaaien en gillen naar Morris, Koos en Fransje, zodat die naar hem kijken, hahaha. Fijne insider info, als je naar ons artwork kijkt… Toch? 😀

Mei: veel vakanties in eigen land
De maand mei voelde als zomervakantie. Zowel in als buiten regio Haarlem. Het was ultra zonnig weer (lees: dat is dus misschien over 4 maanden alweer zo hè meiden!!), we gingen veel naar het strand én hadden een minivakantie op camping Kallumaan in Kraggenburg. Zo’n fijne plek!!

Eind mei gingen we ook nog naar vrienden op een gewellllldige camping in Overijssel, maar dat werd een dieptepuntje. Ik was namelijk hoogzwanger en het was veel te warm voor mij om nog iets oncomfortabels te doen als zitten op een picnicbank in de bloedhitte of chillen op een picnickleed bij een meertje op de grond. Niet meer te doen. En dus moesten we na een uurtje alweer afhaken en naar huis en dat vond ik echt HEEL erg. Ik wilde helemaal niet toegeven aan m’n onfitte toestand nu ik zo ver zwanger was. Maar het was echt even een reality check dat ik niet meer in staat was tot uitstapjes die normaal zo makkelijk zijn. Erg sad.

Wél weer hoogtepuntje deze maand – ja er gebeurde veel in mei- was het plaatsen van de wasmachine toren. Dit wilde ik al heel lang en het washok is er wederom zó van opgeknapt. Echt heerlijk, al die kleine make-overs in huis, waardoor we toch echt wel weer mooie stappen hebben gemaakt in ons interieur.

Overigens was het plan om het washok ook nog verder aan te pakken; ik wil de boel nog schilderen, er komt nog een kraantje met wasbak en misschien zelfs wel tegels en eindelijk eens fatsoenlijke raambekleding en het plan was om dit allemaal in het najaar te doen. Nou, echttttt niet. Ik weet niet wat ik allemaal dacht te kunnen doen dit najaar met twee kiddo’s, maar de washok make-over is echt wel de laatste op mijn prioriteitenlijst.

Juni: een hoogtepunt met houtvuller en de geboorte van Senna
In juni ging ik met zwangerschapsverlof en dat betekende dit keer (in tegenstelling tot de vorige keer toen Morris na 1 week verlof geboren werd), dat ik écht nog ff lekker op m’n gat heb gezeten. Het was prachtig weer, m’n dagen bestonden uit lekker weinig uitvoeren, veel boeken lezen (ik haalde dit jaar mijn boekendoel van 12 boeken!!), lekker naar het strand, puntjes op de ‘i’ in de babykamer, veel dutjes, veel online shoppen en één heel belangrijke mijlpaal: ik had eindelijk de rust en tijd om eens de kieren weg te werken tussen de houten vloer en de kozijnen op de eerste verdieping in ons huis. Een ongelofelijk onbelangrijk klusje, maar zoooo’n lekker taakje om tijdens verlof te doen. In alle rust, met podcastje op. En man; wat is het nog iedere dag een genot om vanaf het toilet nar je voeten te kijken en dan in je ooghoek een gedicht stukje vloer te zien, ipv de kieren die er eerst zaten. Klein geluk, noemen we dat. Gewoon opgelost met een tube houtvuller en een plamuurmesje. Love it!

En toen, op 25 juni om 10 uur ‘s avonds braken opeens mijn vliezen. Ik was 39,5 week zwanger en het was tijd dat Senna geboren ging worden. Na een razenddddddnsnelle en ongekend pijnlijke bevalling (dieptepuntje van 2025; die pijn – niet de bevalling an sich) was daar kleine Senna Sacha. Een babytje van 3800gram die meer leek op een kleine Koreaan dan íets wat in de buurt kwam van baby Morris, maar oh oh oh wat een schat. Senna is toch echt hét hoogtepiunt van dit jaar, want wat is hij een cadeautje. Zo’n ongelofelijk lieve, vrolijke en chille baby. Zo’n kleine baas met z’n kuif. Hij maakt ieder lid van ons gezin gelukkig en dat is zoooo’n toevoeging aan wat al zo’n liefdevol gezin was <3.

Juli: kraamtijd
Juli begon met onze kraamtijd en die was me een partij CHILL. Zo anders dan de kraamtijd met Morris. God, ik heb er hier natuurlijk nog helemáál niet over geschreven, maar kort samengevat was het echt fantastisch. Heel liefdevol, weinig herstel, geen gezeik met lekkende tieten (lang leve medicijnen om je borstvoeding te remmen). We gingen ongekend veel naar het strand – baby Senna was pas twee weken oud en al drie keer op het strand geweest -, ik las ontzettend veel boeken terwijl Sen op me sliep, we kregen super veel eten van vrienden en familie waardoor we bijna zes weken niet zelf hoefden te koken en Morris was de allerliefste grote broer op aarde. We zagen regelmatig onze families en vrienden, mijn ouders stonden nog op de camping vlakbij wat echt meeeega gezellig was en we zijn echt super vaak lekker ergens wezens lunchen of eten. Och, wat een tijd.

Natuurlijk kon de maand juli niet voorbij gaan zonder ook hier wat make-overs. Ik bedoel: deze interieurmeid zit al ruim een maand thuis en ziet de muren op zich af komen, dus dan kunnen die muren maar beter een lekkere make-over krijgen. Zo kwam de nieuwe Tylko binnen voor op de eerste verdieping (zoooo’n goede set dit en ik ben er nog iedere dag DOLgelukkig mee), we verplaatsten ons bed in de slaapkamer én ik schilderde het traphekje.

Wél een dieptepuntje: ik bestelde een heel gewild kunstwerk op een onbetrouwbare website en werd natúúrlijk gescamd. Geef de schuld aan gierende hormonen en ontbrekende hersencellen door zwangerschap, maar ik ben dit jaar écht te vaak in scams getrapt. Toch zeker een keer of 3, en dat is al 3 keer meer dan ik in mijn eerdere leven heb gedaan. Potverdikkie; Leo; als het te goed lijkt om waar te zijn, dan is dat het dus ook. Leer die les nou…

Over vet interieur gesproken trouwens… Eind juli kwam Elisah van Interiorjunkie bij me langs om een filmpje op te nemen voor dé samenwerking van komend jaar: ik ga drie slaapkamers van volgers een make-over geven i.s.m. Swiss Sense. Een project waar ik momenteel HEEL druk mee bezig ben. Er zijn drie winnaars gekozen, zij hebben een nieuw bed (!) uitgekozen en ik ben ondertussen met een budget van €1500 per kamer, een hele make-over aan het ontwerpen. Nieuw behang, muren schilderen, andere meubels, nieuwe accessoires. Echt de hele mikmak en het is ZOOOO leuk om mee bezig te zijn. Komend jaar vinden de make-overs plaats, dus je zal het resultaat ergens in het voorjaar gaan zien. ZIN IN!

Augustus: paniekfestival
In augustus gingen we voor het eerst met Morris naar de dierentuin en dat was erg geweldig. Moet je je voorstellen dat je 2,5 jaar oud bent en olifanten alleen kent als iets uit je leesboeken en dan opeens sta je oog in oog met zo’n reusachtig dier. En dan leeft het gewoon. AAAAH! Dit was zo vet. Zelfde met de krokodillen, aapies en leeuwen. Och, wat een leuke herinneringen heb ik hieraan <3.

Verder was augustus de maand van een spontaan bezoek aan Lowlands, was een ongelofelijk slecht idee was, maar ik had het óók niet willen missen. Maar het was wel gewoon een aaneenschakeling van paniekaanvallen, omdat ik veel te overweldigd was door de hoeveelheid mensen en geuren en input. Zo’n contrast met het kleine leventje met baby dat we thuis aan het hebben waren. Echt véél te intens, haha. Maar goed; als ik niet was gegaan had ik 100 spijt gehad, dus here we are XD. En het was óók heel leuk, haha.

De rest van de maand augustus stond in het teken van family life met op het eind nog hét hoogtepunt van dit jaar: 5 dagen kamperen op camping de Berenkuil in Drenthe. Met mijn ouders en bezoekjes van Jans ouders en m’n zus en haar kinderen. Och, wat was dit fantastisch. Het weer was prima, de accommodatie heeeeel fijn, we stonden dicht bij mijn ouders, naast het restaurant en de speeltuin, het animatieprogramma was vet, de camping prachtig en half leeg én er was een heerlijk meertje waar we kikkers konden zoeken. Het was ZO ZO ZO leuk met iedereen die erbij was. Onze grote vakantie in de zomervakantie was dus een vakantie van maar 5 dagen in Drenthe, maar ik vond het onvergetelijk <3.

September: feestje van de liefde
In september gaven Jan en ik een groot feest in de achtertuin. We vierden de geboorte van Senna, ons geregistreerd partnerschap én de verjaardagen van Jan en mij in één keer op een zonnige zaterdag in September. Een super fijn feest met allemaal lieve mensen, heerlijke pizza’s van m’n vader en lekker veel wijn. ZO fijn.

En hoewel ons septemberfeest nog ongelofelijk zonnig en zomers was, begon óók al de tijd van het jaar waarin we veel naar het bos gingen om kastanjes en paddenstoelen te zoeken. En dit hebben we echt ongekend veel gedaan dit najaar. En het was geweldig. Absoluut kneuterlife, maar ook echt een hoogtepunt in de categorie ‘kleine dingen’.

Half september begon ik weer een beetje met werken. Dat wil zeggen, ik was 6 weken na de bevalling alweer allemaal instagram campagnes aan het doen, maar op 15 september ging ik weer voor het eerst naar Amsterdam voor opnames van Kinderen!!!!. Zo leuk. We namen een bevalspecial op waarin ik uittttgebreid en in geuren en kleuren vertel over m’n bevalling en het is onze best beluisterde aflevering tot nu toe! Haha!

Oktober: back to work!
Vanaf oktober ben ik weer volle bak aan het werk. Dat wil zeggen; op maandag en dinsdag aan het werk, om woensdag de kindjes, op donderdag hebben we een extra dag opvang geregeld want ik kwam niet aan genoeg werken toe en op vrijdag is Jan met de kids, dus kan ik óók werken. Echt zo fijn. Want hoewel het hele bovenstaande verhaal doorspekt is met liefde en gezelligheid, vond ik de kraamtijd met een kleine baby en kleine ondernemingen óók wel weer saai. Net als die keer met Morris. Niets voor niets ging ik na heel weinig weken alweer langzaam aan het werk. En zo kon het dat ik in oktober echt alweer vólle bak aan het werk ging. Toen zowel Senna als Morris naar de opvang gingen. Zo fijn om ook weer een stukje Leo terug te hebben in m’n dagelijkse bezigheden.

Oktober stond verder in het teken van knutselen, nog meer paddenstoelen zoeken – we zijn vaak wel drie keer per week in het bos aan het zoeken naar een echte vliegenzwam (en hebben er nog geen een gevonden) én van cranberry’s zoeken, wat ik ook een hoogtepunt vond van dit jaar. We gingen namelijk naar Vlieland met mijn zus en haar gezin en dat was echt zo tof. We huurden een bakfiets, deden een geweldige tour met de Vliehorst express naar het westelijkste puntje van Vlieland; wat alleen maar natuur en strand is en ongelofelijk indrukwekkend én gingen dus lekker met z’n allen cranberry’s zoeken in de duinen. Erg cool.

Maar! Het was ook het weekend waarin de slaapgebrek die we al weken/maanden aan het opbouwen waren, z’n tol begon te eisen. Ik liep al een tijdje op m’n tandvlees en slapen met zowel Morris als Senna bij ons op de kamer, werd een recipe for disaster en na Vlieland, waar ik heen ging met de hoop om een béétje op adem te komen, was ik nóg meer aan het einde van m’n Latijn, dan ik al was. Tijd om wat dingen anders te gaan doen.

Jan pakte een week lang alle slapeloze nachten, zodat ik bij kon tanken. Ook nam hij contact op met de kinderopvang voor die halve dag extra opvang waar ik eerder al over schreef. En er ging ff een rem op sociale afspraken. Ik moest echttttt even bijkomen en m’n grenzen bewaken. Man, dat slaaptekort ging me echt niet in de koude kleren zitten en ik voelde me ook echt wel een hele tijd dit jaar helemaal niet zo blij.

Betekent dat dan daadwerkelijk dat ik op m’n gat ga zitten? Natúúrlijk niet. Jullie kennen me een beetje. Dus er werd tóch gewoon nog een minimake-over uitgevoerd in de keuken.

November: tijd voor een slaapcoach
In november gebeurde weinig noemenswaardigs. De dagen gaan voorbij met werk, boswandelingen, familietijd, veel knutselen aan de eettafel en regelmatig ff badderen op rare tijdstippen (dinsdag1 uur ‘s middags, why not), puur om bij te tanken.

Tegelijkertijd heb ik voor m’n werk een spannende periode, want Frank gaat op vakantie en ik moet de podcast 4 weken lang alleen runnen. Mét speciale gasten, maar deze meid heeft nog nooit in professionele setting mensen geïnterviewd, dus let’s do it I guess? Echt wel spannend hoor, het maken van de winterserie van KINDEREN!!!! de podcast. Maar! Het ging goed ee het was leuk en achteraf heb ik geen idee hóe ik dit allemaal kon doen, terwijl ik nog steeds HEEL ERG WEINIG sliep in de nacht. Want kleine, lieve, leuke Senna is een nachtbraker van jewelste.

Overigens zie ik – als ik door mijn filmroll scroll om dit stuk te kunnen schrijven – dat we ondertussen óók nog een muur in de woonkamer hebben behangen en een klimrek van 2.80 hoogte in de woonkamer hebben geïnstalleerd en we hebben een nieuwe auto gekocht? Haha. Onze variant van Life happened; je knippert twee keer met je ogen en er zit weer een ander behangetje ergens op een muur geplakt XD.

Hoogtepuntje deze maand, was een bezoekje aan mijn vriendin Yoka in Velp. We wandelenden met alle kindjes door het bos, kletsten uitgebreid bij, Morris kreeg voor het eerst z’n vinger tussen de autodeur (en dat herstelde zichzelf meteen prima? Getsie, ik zag dat kootje echt de verkeerde kant op staan en meteen schoot het terug en was er niks aan de hand? GOOR).

Ook vierde ik deze maand 1 jaar Gewoon wat mijn baby ‘s avonds eet – ik zit met Senna volop in de hapjes fase en ga alleen hier op mijn blog toegeven dat ik momenteel te moe ben om zelf moeite te doen, dus ik gebruik bijna 100% potjesvoeding :P. Maar don’t tell anyone en koop dat boek <3 (Zonder dollen, boek is echt leuk. Ik wou dat ik puf had om te koken).

En een ander hoogtepunt deze maand: we huurden een slaapcoach in. Want het kon zo niet langer. Jan en ik deden de nachten om en om, maar op een goede nacht moesten we er drie keer uit en op een slechte nacht een stuk of 8 keer. En dat breekt op, als dat iedere avond zo is, sinds 26 juni. Pfffffff.

En die slaapcoach was geweldig. We werkten met Fenna van slaaptipsvoorbabys.nl (ik heb dit gekregen) en zij heeft ons weer fatsoenlijke nachten bezorgd. Later ga ik er nog eens uitgebreid op in, maar we slapen weer en worden max 1x per nacht wakker én slapen zelfs nachten door. En we hebben onze avonden terug!! En het gaat zooo veel beter met Senna, m’n kleine slaapkop. Als je erover twijfelt: DOE HET. Echt levensveranderend dit – op dit moment in m’n leven dan. Ik heb weer het gevoel dat ik wat aankan op een dag, in plaats van continu in huilen uitbarsten van vermoeidheid.

December: familietijd
December begon fantastisch met een bezoekje aan de musical Moulin Rouge, samen met mijn zus. En m’n verwachtingen waren niet heel hoog, maar oh mijn godddd wat was dit leuk. Echt een spektakel waar ik best wel nog een keer naartoe zou willen. Echt goed van kwaliteit. LOOOVED it.

Verder had ik in december een geweldige reunie van mijn werk bij het DeLaMar Theater, wat alweer TIEN JAAR GELEDEN IS, dat ik daar weg ging Sorry, maar dat is gestoord toch?? Ik weet zeker dat er hier lezers zijn die toen al mijn dagboeken schreven. Ik geloof het bijna zelf niet als ik het zo opschrijf. Ongekend hoe hard te tijd gaat.

Verder vierden we Sinterklaas met Morris die helemaal onder de indruk was, bezochten we kerstshows in tuincentra, deden een heel leuk uitstapje naar het openluchtmuseum in Arnhem, versierden een prachtige kerstboom en kerstkrans, gingen naar Acda & de Munnik én Man Man Man de podcast in de Ziggo Dome én naar de avond van de filmmuziek, hadden Jan en ik date night bij een Omakase restaurant voor tonijn en wagyu beef in Amsterdam en ga zo maar door. December is een klassieke drukke maand, maar ik kan er eindelijk weer goed op gaan, doordat het slapen met Sen gewoon echt veel beter gaat. Toegegeven; de slaapcoach is wél nog ff verlengd, omdat de nachten toch nog iets onrustig zijn, maar het komt goed en het is al duizend keer beter dan het was.

En nu is het kerstvakantie en zit ik toch weer van alles voor werk te doen, haha. Wat op zich ook wel leuk is, want als me iets weer duidelijk is geworden dit jaar, dan is het wel hoe dól ik op mijn werk ben. Zowel op de nieuwe richting van de podcast, als het interieurgedeelte, als het content delen op Instagram. Alleen het koken staat dit jaar op een laag pitje. En dat is jammer, maar het is ook even wat het is. Net als die dagboeken; god wat zou ik die weer lekker willen gaan schrijven. Maar ik weet niet waar ik de tijd vandaan moet halen, want de uren vliegen voorbij op de werkdagen en de dagen en weken met baby sjezen als een komeet langs je oren. Maar goed; komt wel weer. In januari en februari is het vast weer rustig qua werk en toestanden, dus dan kan ik wellicht bedenken hoe ik het allemaal ga doen komend jaar?

Nu ga ik in ieder geval lekker genieten van de kerstvakantie en van veel familietijd met m’n gezinnetje. Morgen zijn we met z’n vier, daarna gaan we naar Jans familie, daarna hosten we twee diners bij ons thuis, dan hebben we wat pauze-dagen en dan gaan we oud & nieuw met een bang eruit met een dinertje bij ons thuis met vrienden. En dan is het binnenkort alweer een nieuw jaar, vól van alle plannen die dit jaar niet gelukt zijn. 😀 Ik heb nog een stapel heiprojectjes waar ik iets mee wil, een aantal make-overs waarvan m’n handen gaan jeuken (het spijt me om te moeten toegeven maar misschien ben ik aan het kijken naar een vrij onsubtiele keuken make-over) en ach; gaandeweg verzin ik wel weer wat anders om me mee bezig te houden. Ik zou het in ieder geval heel gezellig vinden als je lekker meeleest <3.

Thanks voor het lezen van mijn jaaroverzicht van 2025 en TOT VOLGEND JAAR! Dikke kus!

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!