Leo’s leven 210: nieuwe tv-meubel, muziekles & autorijden met baby

Hallo gezellige mensen van het internet en welkom bij mijn dagboek van vrijdag 1 maart. We zijn alweer in de derde maand van het jaar en dat betekent dat de lente ongeveer is begonnen, dat mijn verjaardag zeer snel aanstaande is en dat Snor al bijna 1 wordt. Ik bedoel, nog niet, maar wel echt heel snel wel.

Dat de tijd ook deze week weer gevlogen is, is een feit. Het was weer een leuke week vol van Morris z’n eerste muziekles (inclusief paniekaanval bij ondergetekende), een week vol van strand, schoolziek, gezelligheid met m’n ouders, heel lekker uit eten met m’n eetclub, lunchen bij een vriendin in het midden van het land inclusief eerste autorit met baby en dat die baby het dan voor elkaar krijgt om half úit de kinderstoel te klimmen (HOE DAN) en oh mijn gód, we hebben eindelijk ons nieuwe tv-meubel waar we al ongeveer een jaar naar uitkijken. Genoeg te vertellen dus. Lees je mee?

Dinsdag:
Zoals ik al in mijn vorige dagboek schreef, was Morris op dinsdag schoolziek. Dat wil zeggen; hij had koorts volgens de opvang en mocht daarom 24 uur niet naar het kinderdagverblijf, maar met Snor zelf was niks aan de hand:P Haha. Vrolijkheid zelve en toen ik ‘m dinsdagochtend opmat, een keurige 37 graden. Nou ja; gelukkig voelt ‘ie zich goed want we gaan een dagje met elkaar doorbrengen!

Omdat ik wel gewoon moest werken vandaag – het was net vakantie geweest en er lagen stapels werk op me te wachten – had ik mijn ouders gevraagd of ze op Morris wilde passen. En dat kon! Wat echt geweldig is, want ze moeten 2,5 uur rijden om hier te komen en gingen ‘s avonds ook weer 2,5 uur terug naar huis. Een flinke opgave, maar wel echt onze redders in nood.

Zo kon ik gewoon aan het werk vanuit het thuiskantoor én om 1 uur naar de tandartsafspraak die al een maand stond.

Ik ben nooit echt fan van de tandarts en ik was al een tijd niet geweest door de zwangerschap en het feit dat Morris opeens al ruim 10 maanden is. Dus hoog tijd om mijn tandartsverzekering weer eens nuttig te gebruiken. Ik ging voor controle langs de mondhygiënist en daarna nog even op controle bij de tandarts en beide vrouwen complimenteerden me met mijn uitstekende mondhygiëne. Waar ik me wel over verbaasde, want ik heb altijd problemen met m’n tandvlees. Maar brave flos-meid had dr werk goed gedaan. YES!

‘s Middags deed ik ff boodschappen voor een lekkere pan nasi voor die avond en daarna ging ik weer aan het werk. Ik werkte tot 4 uur, want iedere keer als ik beneden kwam om ff thee ofzo te pakken, had ik van alles te bespreken met m’n ouders. Dus dan maar even een korte werkdag en alleen het broodnodige doen, zodat er ook tijd is om even bij te praten.

Omdat het super mooi weer was, besloten mijn moeder en ik ook nog even naar het strand te gaan met Morris. M’n vader – herstellende van een operatie – bleef thuis en kookte ondertussen een heerlijke pan nasi. Man, wat is zo’n village om je heen om voor je kindje te zorgen een geluk.

Woensdag:
Op woensdag had ik Morris de hele dag, maar dit keer was ook Jan thuis. Die is namelijk deze week begonnen aan een nieuwe freelanceklus en daarbij werkt hij maar 3 dagen per week. Hoe chill! Daardoor zal hij regelmatig op woensdag thuis zijn, wat extra gezellig is voor Morris en mij én Jans ouders die vaak oppassen op woensdag.

De dag begon goed met een levering van Mad about Mats – een hele leuke winkel met allemaal hippe deurmatten.

Om half 10 bracht ik Morris naar bed en die besloot eens even lekker lang te slapen, waardoor de planning voor de rest van de dag even ietwat in de war ging. Maar! We waren flexibel, dus dat kwam uiteindelijk goed.

Om 12 uur stapte ik in de auto naar ‘s Graveland; een dorpje in midden Nederland waar een vriendin van mij woont. Ik ging er gezellig lunchen met Morris en bijkletsen met Suus, die ook net moeder is geworden. En dus hadden we genoegggg te bespreken.

Een belangrijke overwinning was trouwens dat ik met de auto naar Suus ben gereden, terwijl zij op een uur afstand van Haarlem woont en ik dat nog niet eerder alleen met Morris had gereden. Ik wil echt graag met Morris alleen naar mijn familie in Assen en Groningen kunnen, maar tot nu toe heb ik het nog niet aangedurfd om zo’n lange rit te maken met baby.

Het ging niet helemaal van een leien dakje, want zoals ik in de intro al schreef had Morris zich met één hand los gewurmd uit z’n autostoel, precies toen ik de ring van Amsterdam op reed (a.k.a. zeer stressvol stuk om te rijden). Hóe hij het voor elkaar kreeg weet niemand, maar ik ben er bij de eerste afslag af gegaan en heb ‘m weer strak in z’n gordels gesnoerd, om vervolgens door te rijden naar ‘s Graveland.

Met zweet tussen de billen is het allemaal gelukt en was het weer een overwinning om te doen. Op de terugweg lag Snorrie lekker te slapen, dus dan is autorijden met baby al helemaal goed te doen. Hoewel ik wel over allemaal hele smalle weggetjes langs het water moest en daar ook niet per se fan van was. Maar: ik heb het gedaan en het ging best wel goed. Winning!

‘s Middags waren we gezellig thuis en heb ik Morris nog ff in bad gedaan, terwijl Jan een beetje met de ziel onder de arm rondliep. Toch ff wennen om opeens geen doel te hebben op je woensdagmiddag 😛

Na het avondeten met Morris – ik maakte een soort hutspot voor ‘m en Ted ging alvast gezellig op de eettafel zitten omdat hij ook altijd snoepjes aan tafel krijgt -, had ik een dinnerdate met m’n Haarlemse eetclub. Jan bleef thuis met Snorreknor.

Ik ging samen met Iris en Iris uit eten bij Borski; echt een heerlijk restaurant in Overveen, net buiten Haarlem. Ik heb er al vaker gegeten en iedere keer is het fantastisch. Heel lekker eten, leuke kaart, hele lekkere wijnen en je dineert in een hele fijne sfeer. Echt een aanrader!

En ook met Iris & Iris was het heel gezellig; we zijn alledrie moeder inmiddels, dus er was genoegggggg te vertellen.

Donderdag:
Op donderdag had ik de ochtend vrij met Morris en we hadden héle leuke plannen. Na z’n ochtenddutje was het namelijk tijd voor Morris z’n eerste muziekles! Een tijdje geleden had ik dit voorbij zien komen bij een meisje die ik volg op Insta en het leek me ook echt leuk om met Morris naar babymuziekles te gaan. Beetje liedjes zingen, met instrumentjes spelen. VET leuk. We hadden er zin in!

Eenmaal daar kreeg ik toch weer wat last van m’n nieuwe-dingen-doen-paniek en dat slaat altijd op m’n darmen en nu heb ik dan óók nog een baby bij me én werd er luidkeels door de ruimte gesproken over hoe onhandig het is dat er maar één toilet is en dan was óók nog de wc papier op en waar ligt het wc papier nouuuu? Allemaal triggers voor mij om helemaal in de zenuwen te gaan (lees: paniek) en pfff ik híeld het niet meer. Gelukkig was er een doos tissues en toen heb ik Morris heel vlug meegesleept naar het toilet om m’n ding te doen. En daarna ben ik meteen weer rustig.

Maar het is toch TE IRRITANT voor woorden dat ik hier nog steeds last van heb – dit komt doordat ik jarenlang spastische darmen had en op een gegeven moment gaat dat in je hoofd zitten en krijg je allerlei angsten omtrent toiletbezoeken – en ondanks dat ik hele goede therapie heb gehad die goed helpt, word ik er sinds de geboorte van Morris toch weer wat door geplaagd. Ik denk dat het te maken heeft met dat ik zelf niet helemaal 100% goed in m’n vel zit en dat dan dit soort “zwaktes” snel hun weg terug vinden naar je systeem. Maar goed; ik ben naar het toilet gegaan, daarna was alles weer rustig en kon ik genieten van de les.

En die les was echt super leuk. We zongen liedjes, Morris was flink onder de indruk van de gitaar en speelde vrolijk met z’n rammelaar. LEUK!

‘s Middags bracht ik Morris naar de opvang en ging ik zelf aan de slag om ons huis een beetje op te knappen voor een interieurshoot die we hier dinsdag hebben. Onze schoonmaker is al een paar weken niet geweest, dus nu moet ik het opeens zelf doen en het verslonst :P. Dus: ff tijd om op te ruimen én even aan de slag met wat lopende diy-projecten die nog afgerond moesten worden. Zo spoot ik eindelijk de lijst van m’n overlevingsdoek-kunstwerk neonroze en het werd echt vet. Binnenkort deel ik een diy-reel.

Aan het einde van de middag kroop ik op de bank met Ted. Ik voelde me niet helemaal lekker en had het steeds warm en dan weer koud en dan weer bloedheet. Het leek iets grieperigs, maar toen ik later die avond ongesteld werd, verklaarde dat m’n mood én m’n klachten ;-).

Anyway; ik zat lekker op de bank, in afwachting van ons tv-meubel. We hebben al een tijd lang een nieuwe tv meubel op het oog, maar het was een bumpy road om ‘m hier te krijgen… Maar uiteindelijk werd hij gister ein-de-lijk geleverd!!

In het kort de bumpy road: ik zou samenwerken met een toffe partij om een meubel op maat te laten maken en we hadden echt vette dingen bedacht, maar het duurde maar en het duurde maar en toen was de levering niet gelukt en toen was de loods opeens afgebrand en toen duurde het herstel langer dan verwacht en toen was er miscommunicatie en toen zou het eindelijk lukken en toen toch niet en toen was het eindelijk tochhhhh gelukt het te vervoeren en toen duurde het nog even voor het in Nederland zou zijn en toen was het hier eindelijk en zou het deze week geleverd worden en toennnn was opeens de pallet met onze producten verregend en moest alles opnieuw gemaakt worden. En toen heb ik de stekker eruit getrokken. Balen voor beide partijen, maar we waren al een jaar onderweg dus ik was m’n vertrouwen redelijk kwijt.

Maar omdat we heeeeeel erg graag een tof felblauw meubel voor onze tv wilden – en die van HK living te duur vonden – ging ik op Marktplaats struinen. En daar vónd ik er gewoon een voor een prikkie, bij een partij die retourmeubels opkoopt: nieuwekans.nl. En die kon SUPER snel leveren en nu is hij er gewoon!! Ons HK living cobalt blauwe tv-meubel. YEHES! ZO blij mee.

Gisteravond zetten we ‘n in elkaar en vandaag staat het er zo bij:

Oh ik ben er echt zooooooo blij mee. Als het goed is arriveren ook een dezer dagen de latten voor de achterwand, om die wat gezelliger te maken. En dan hoeven we alleen nog twee of drie boekenplankjes met een ronde zijkant te maken (don’t ask, het zit in m’n hoofd) ennnn misschien schilder ik het muurtje nog in een gezellige kleur en dan is deze hoek van het huis ook eindelijk leuk! :D.

Nou, helemaal blije interieurmeid hier. Anyway dit was mijn dagboek voor vandaag! Ik ga zo lunchen bij een vriendin met baby (nog meer baby’s!) en daarna nog ff aan het werk en daarna misschien wel het eerste wijntje drinken bij een strandtent in de zon. Wie weet. Verder heb ik een heel druk weekend voor de boeg waarbij Morris uit logeren gaat en mijn neefjes bij ons komen logeren. We gaan allemaal leuke dingen doen, dus daarover vertel ik je dinsdag! TOT DAN!

Oh wacht; dinsdag is hier een interieurshoot… ik denk dat ik wel aan het werk kan, maar weet het niet helemaal zeker. Maar ik denk het wel…. tot dinsdag? 😀

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.