Leo’s leven 209: terug van de eerste wintersport met Morris

Hoi allemaal! Wat heerlijk dat je weer meeleest met mijn dagboek van dinsdag 27 februari. Vandaag praat ik je bij over m’n afgelopen dagen, die in het teken stonden van terugkomen van onze eerste wintersport met baby, thuiskomen op ‘t strand, Teddy weer zien, Morris z’n eerste kindermenu, babydieren en back to work! Maar eerst praat ik je even kort bij over onze eerste wintersport met Morris. Lees je mee?

Van vrijdag 16 feb t/m zondag 25 feb waren we voor het eerst op wintersport met een kleintje erbij. Een vakantie die in het teken stond van heel veel lekker eten, heel weinig skiën, heel veel babyslaapjes, Aperols om 12 uur ‘s middags en gezelligheid met de schoonfamilie van mijn zus. Jaja! We reden in twee dagen van Haarlem naar Flachau, met een tussenstop ergens in Duitsland, alwaar we de schoonfamilie van/en mijn zus troffen. Vet gezellig! Op zaterdagmiddag kwamen we aan in ons gezamenlijk huis net buiten Flachau en toen kon de wintersport beginnen.

‘s Ochtends bleef ik vaak in het huis met Morris, zodat hij ‘s ochtends een lang slaapje kon doen, van zo’n 1,5 à 2 uur. Dan rond een uur of 12 ging ik naar de piste voor de gezamenlijke lunch. Op sommige dagen hadden we geluk en konden we buiten in de zon zitten, op andere dagen chillden we in een lawaaierige skitent met bier, Aperol spritz en ongekend veel schnitzels.

‘s Middags waren we steeds met z’n drie; dan liet Jan z’n ski’s in de auto en trokken we erop uit. We wandelden in de omgeving met onze Thule rugdrager, lazen een boek terwijl Snorrie thuis sliep of ik had Morris op de arm te tukken bij een Après-Ski-tent, terwijl ik zelf genoot van het zonnetje en een verfrissende versnapering.

‘s Avonds gingen we uit eten of we kookten zelf. We waren met 8 volwassenen en 5 kinderen; een behoorlijke parade 😀 De ene avond maakten we lasagne, chili con carne of erwtensoep (mijn eerste keer erwtensoep ooit!) en soms namen we een heel restaurant over met ons hysterische gezelschap, hahah. Maar altijd lagen we vroeg in bed, omdat de baby’s moesten slapen of omdat je zelf kapot was.

Het was echt een heerlijke wintersportweek. Wel echt anders dan je gewend bent en dat was voor zowel Jan als mij wel even wennen. Maar ik kijk wel terug op een fantastische week. Níet de hele week zonnig, maar de zonnige dagen die we hadden waren fantastisch.

Zaterdag:
Op zaterdag begonnen we aan de reis terug naar huis. We hadden wisselvallig weer gehad deze wintersportweek, maar op de laatste dag viel er opeens een laag van 30 cm sneeuw; op één dag. Met als gevolg dat we vrijdagavond het leukste sneeuwballengevecht ooit hadden én moesten dealen met problemen bij het wegrijden op zaterdagochtend.

Jan en ik hadden geen haast met vertrekken; er zaten vrienden in ons huis om op Teddy te passen die tot zondag bleven en we gunden hun ook alle tijd in ons lekkere stulpje in Haarlem. Daardoor konden we het zelf ook rustig aan doen. En dus begonnen we zaterdagochtend pas met inpakken en zijn we om een uur of 10 gaan rijden. Een sneeuwschuiver had de weg inmiddels vrijgemaakt, dus we konden zonder problemen vertrekken. Op huus an!

We reden op zaterdag tot half 6 ‘s middags door, met één lange tussenstop. Waar Morris in z’n eerste levensmaanden ogenschijnlijk een hekel had aan autorijden, is hij nu helemaal chill. Af en toe lag hij te slapen en vaak lag hij lekker naar buiten te kijken en met z’n doekje of het waslabetje van ‘n brie knuffel te spelen. Zoooo chill en zó’n contrast met hoe het autorijden eerst ging.

Om half 6 stopten we in een dorpje in Duitsland voor een overnachting. Ik had een simpel hotel geboekt, maar dit bleek een absolute schot in de roos te zijn. Bij Hotel Gerber in Hösbach zat een heerlijk Italiaans restaurant, het ontbijt was top en de kamers ook prima (de douche was geweldig!!). Echt een vetttt chille tussenstop was dit.

En! Morris kreeg z’n eerste kindermenu hier! Mijlpaaltje!! Hij had op wintersport met ons mee leren eten; hij wilde steeds ALLES wat wij aten ook hebben en omdat hij nu 10,5 maand is, durfden we dat wel aan. En ik zeg ‘we’ maar vooral Jan durfde dit aan en ik zit er af en toe nog panisch bij. Maar het gaat goed en Morris smult als een malle. Ooooh, zo leuk. Dus tijdens de overnachting moest meneer niets meer weten van z’n potje babyvoedsel en heeft ie een half bord pasta met tomatensaus opgegeven. De schat <3.

Zondag:
Op zondag vertrokken we na een goed ontbijt, weer op tijd richting huis. Om half 9 reden we weg uit Hösbach en uiteindelijk kwamen we om 2 uur thuis, na een lange tussenstop bij Van der Valk in Duiven. Ook al zo’n aanrader! Man, wat een knappe Van der Valk is dit en mennnn wat hebben ze er lekker eten. Mjam!

Eenmaal thuis, was het tijd om Teddy eindelijk weer te knuffelen. Hoewel we op wintersport twee heeeeele lieve en aanhankelijke katten én een speelde kitten rondom het huis hadden lopen, die me voorzagen in de nodige kattenknuffels, is het toch altijd heerlijk om Ted weer te zien na zo’n vakantie.

Omdat we best wel op tijd thuis waren en Morris in de auto goed geslapen had, hadden we de hele middag nog voor ons. Ik deed wat wasjes, we speelden met Snorrie op het kleed in de woonkamer en besloten aan het einde van de middag nog even naar het strand te gaan voor een lekkere wandeling in de zon. Beste idee van de dag!

Het was echt mega druk op het strand en dat was goed nieuws, want dat betekende dat er een heleboel mensen ontzettend aan het genieten waren van een lekkere strandwandeling. Ooooh wat was het fijn. ZULK lekker weer, zo’n mooi uitzicht, zoooveeeel blije honden. En een blije Morris, want die zat weer dolgelukkig te wezen in z’n troon met uitzicht over papa’s kapsel, de zon, de zee en heel veel kwispelende viervoeters <3.

Om 6 uur waren we weer thuis en begonnen we aan het avondritueel. Morris gaat sinds twee weken iets later naar bed ‘s avonds; voorheen at hij om 17:15 en ging ie om 18:00 naar boven en lag ie dan om 18:15 wel te slapen. Maar we merkten van de een op de andere dag dat hij langer op wilde blijven en nu met de wintersport tussendoor waarbij je toch niet heel erg vast kan houden aan je ritme van thuis, gaat ‘ie nu eten tussen 18u en 18.30 en naar bed tussen 19-19.30.

Daarna ploften Jan en ik op de bank met Heel Holland Bakt, thuisbezorgd saté en om 9 uur was Morris klaarwakker en overstuur, dus het was allemaal niet echt van lange chill-duur, haha. Na een lekkere rugmassage – ik denk dat ‘ie wat last had van krampjes – viel Snorrie weer in slaap en gingen wij verder met onze chillavond. We hebben zelfs nog een aflevering gekeken van Wild Babies – een geweldige Netflix serie over babydieren. Ted lag lekker bij me op schoot en zo was alles weer als vanouds <3. Welkom thuis!

Maandag:
Op maandag had ik een mega chaotische dag, maar wel eentje waar ik intens van genoot. Als eerste bracht ik Morris naar de opvang voor een gezellige dagje met z’n favoriete leidsters. Daarna reed ik naar Zaandam om onze geleende Ford Focus St Line Station terug te brengen en m’n Ford Puma weer op te halen.

Daarna was het tijd voor boodschappen voor een campagne met een gewelllllldig nieuw product (binnenkort op insta) en daar ging ik meteen mee aan de slag. Ik maakte een reels en wat stories en lunchte daarna ontzettend lekker :D.

Daarna was het tijd voor… een massage. Ik had tijdens wintersport een paar keer een baby in slaap moeten sussen in m’n armen en heb daarbij totaal verkrampt in de buitenlucht (met m’n rug naar de schaduwzijde #verkleumd) een uur met een baby van 11 kilo op de arm zitten verkrampen en ik kan je vertellen dat ik dat ontzettend voel in m’n rug, nek en schouders. Dus voortvarende meid als ik ben, boekte ik meteen vanaf m’n wintersportadres een massage voor maandagmiddag. Niet wetende dat ik eigenlijk een hele drukke dag had. Dus daar zat ik me te haasten op maandagochtend, zodat ik op tijd bij m’n massage zou zijn #prioriteiten.

Die massage kan ik overigens het best omschrijven als iemand die probeert hout te bewerken met z’n handen. Er zat echt geen beweging in mijn stijve nek, man o man. Maar goed, de tijd zal het misschien wel goed doen en anders ga ik gewoon volgende week weer.

Na de massage moest ik nog wat previews aanleveren voor een campagne, zette ik een andere campagne live, dook ik in m’n planningen en maakte ik een reel over de wintersport. Daarna verstuurde ik twee relatiegeschenken en toen was het tijd om Snorrie alweer op te halen van het kinderdagverblijf. Pfoe; deze dag was voorbij gevlogen.

Jan kwam rond 6 uur thuis van zijn eerste dag bij een nieuwe freelanceklus. Bij een HEEL leuk bedrijf dat jullie allemaal wel kennen en waarschijnlijk ook allemaal wel volgen op instagram :D. Hij zat vol verhalen van de dag, ik zat vol verhalen én Morris zat vol verhalen. Hoewel ik die van de opvang had gehaald met “koorts”.

Ze hadden ‘m 38.1 gemeten en dat is precies 1 graad teveel, waardoor hij – volgens de regels van ons KDV – de volgende dag niet naar de opvang mag. KAK. Ik moet vandaag gewoon werken, Jan is net bij een nieuwe klus begonnen en kan dus ook niet thuis blijven en de oppas kon niet. Gelukkig zijn mijn ouders as we speak beneden aan het oppassen op Snorrie. Die dus helemaaaaaal niet ziek is hè. Vrolijkheid zelve en geen graad verhoging. Kan mijn baby al faken dat ‘ie ziek is omdat ‘ie het na een week fulltime wintersporten met z’n ouders, gewoon veel te gezellig vond en nog even geen afscheid wil nemen?

Nou goed; gezellig is het wel en nu zijn spontaan mijn ouders hier. Ook fijn <3.

De maandagavond stond verder in het teken van gezond koken – iets waar ik ontzettend de behoefte aan had na een week vol schnitzels, curryworst, kaasnoedels en nul groentes-, sporten en traphekjes bestellen. Want Snorrie gaat opeens het hele huis door. Overigens is dat echt een markt waar nog flink wat ruimte is: mooie traphekjes. Ik heb nu een hele saaie besteld en overweeg om ‘m neonroze te spuiten. Even peilen wat Jan van dat idee vindt. Of ik schilder ‘m in de kleur van de trap, zodat ‘ie wat minder opvalt? Andere creatieve diy-traphekjesideeën zijn zeer welkom!

Anyway; inmiddels is het dinsdagmiddag en ben ik dus eindelijk aan het werk. Fijn! Ik moet zo nog ff naar de tandarts (HAAT IK) en daarna kan ik weer verder werken, omdat m’n oduers de helden zijn die ons vandaag ff helpen met Morrie.

Morgen heb ik zelf een dagje met m’n kleine maat en ga ik lunchen bij een vriendin. Zelf een uur alleen met hem autorijden, spannend!! En donderdag heb ik Morris opgegeven voor z’n eerste muziekles samen met mij. ZO leuk. Ik vertel je vrijdag hoe dat was. Woehoe! Verder ga ik nog eten met m’n eetclub, hou ik vanavond een Q&A op insta ennn ben ik bezig met het regelen van een nieuw tv-meubel dat hier zsm moet komen te staan. EXCITING! Ik praat je vrijdag bij. Tschuss!

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, lekker koken, knuffelen met poes Teddy tot verbouwstories, m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.