Leo’s leven 200: man in de bosjes, dinobloempot en een nieuwe lunchtent

Hallo fijne mensen en welkom op vrijdag 12 januari! Voordat ik je ga bijpraten over mijn afgelopen dagen, wil ik veel van jullie even bedanken voor de mooie reacties op mijn vorige dagboek. Ik vond het best wel spannend om het lelijke stukje eerlijkheid te delen, maar ben helemaal voorstander van meer open over ouderschap praten, dus dan moet je daar zelf ook wel even in meegaan. Om dan reacties te krijgen die herkenbaar zijn (openbaar en in mijn DM’s) deed me ontzettend goed. Dankjewel daarvoor!

Vandaag minder zware kost, want ik ga je bijpraten over mijn afgelopen dagen en die waren heeeerlijk. Morris slaapt ontzettend goed momenteel, dus Jan en ik maken gewoon nachten van 7-8 uur slaap achter elkaar en het is het einde. Verder was ik lekker aan het werk, ging ik naar de kringloop, hield me bezig met een felgele-dino-plantenpot-diy, werd geconfronteerd met een man die uit de bosjes kwam in een afgelegen natuurgebied, rondde ik m’n administratie van Q4 af en ging ik met mezelf lunchen buiten de deur. Lees je mee?

Maandag:
M’n maandag was echt heerlijk; het was classic eerste maandag van het jaar en ik zat vol nieuwe energie, maar wist ook dat ik niet té veel moest doen op één dag, omdat ik dan op dinsdag meteen weer zo zou dippen. M’n maandagochtend stond geheel in het teken van losse eindjes wegwerken en PLANNEN. Ik had voor de Kerstvakantie al een notitie gemaakt in m’n iPhone met werkdingen die ik wil doen de komende tijd en het was nu tijd om dit allemaal – of gedeeltelijk – in te plannen. Daarnaast plande ik m’n week, dook in m’n mailbox om de belangrijke mails daaruit te filteren en als laatste dook ik in de planning van campagnes die eraan zitten te komen. Ik heb alweer contact met 12 bedrijven voor betaalde samenwerkingen en dat voelt GOED. Een goed begin van het nieuwe jaar. En er zitten echt heeeele toffe dingen bij; zo hoop ik o.a. heel erg dat een samenwerking met een bouwmarkt doorgaat, maar komt er ook een hele toffe campagne aan met een bloemenmerk én er komen weer wat oude vrienden langs, met wie ik wel vaker samenwerk. Love it!

‘s Middags ging ik aan de slag met een campagne voor m’n favoriete sieradenmerk, ik paste m’n website aan zodat Kerst weer helemaal naar de achtergrond verdween en dook in wat statistieken. Lekker dagje!

Rond 4 uur was ik klaar en besloot ik even naar de kringloop en de Action te gaan, want ik had tijdens een massage vorige week opeens een nieuw DIY-ideetje bedacht en zo kwam het dat ik aan de slag wilde met een bloempot gemaakt van dino’s, die ik geel spuit. Ja mensen, ik weet ook niet hoe het zo komt, maar zo zit je dus opeens op maandagavond met je goede gedrag dino’s te plakken op een plantenpot van de Kringloop.

Ik werkte voor het eerst met een lijmpistool en vond dat zoooooo cool. Het was echt een heerlijke bezigheid. Het resultaat is nog niet klaar en tot nu toe ben ik ook nog behoorlijk sceptisch over of dit wel een tof item wordt, maar het leuke van een hobby is – zo schreef ik ook al op Instagram – dat je er niet goed in hoeft te zijn, als je maar plezier hebt. En plezier had ik zéker :D.

Dinsdag:
Op dinsdag werkte Jan op kantoor en was ik ‘s ochtends thuis met Snorrie. Daarna bracht ik hem naar de opvang en ben ik zelf aan de slag gegaan met m’n dagboek. Ik wist dat ik er even de tijd voor wilde nemen om het te schrijven, maar had nog niet bedacht wát ik dan precies wilde schrijven. Gelukkig kwamen de woorden zo tot me, toen ik er even rustig en relaxed voor ging zitten. Uiteindelijk ben ik er de hele ochtend mee bezig geweest en heb ik het stuk eerst door Jan laten lezen, voordat ik het online durfde te zetten. <3

‘s Middags had ik het niet echt druk; ik wilde nog even in m’n mail duiken, reageerde op alle reacties op m’n blog en plaatste wat story’s over ons vernieuwde financiële template dat je kunt downloaden.

Dit is hoe ik maandelijks mijn financiën beheer

Doordat ik al vroeg klaar was met werk – ik had me nog bezig kunnen houden met van allessssss en nog wat (recepten, affiliates, boek, tostietshirt, administratie) maar had m’n week/weken zo gepland dat het niet hoefde – én doordat het super lekker weer was, was ik van plan om even een frisse neus te halen. En wel in de kennemerduinen!

Ik stapte op de bakfiets – goed ingepakt en wel – en reed naar de Oosterplas. Dit is een super mooi natuurgebied hier in de buurt en ik was van plan om er een kleine wandeling te maken; langs de plas, door de duinen, over een heuveltje en door een klein bos weer terug. Maar dat liep helemaal in de soep.

Toen ik het duingebied binnenreed, reed ik samen met een politieauto het terrein op. De politieauto was een beetje zoekende; het was niet heel duidelijk op weg naar een bepaalde richting of iets. Wat ik vreemd vond, maar ik fietste verder en kwam aan bij de Oosterplas. Ik zette m’n fiets op slot en zag dat het strandje aan de plas voor de helft in de zon lag. En de zon scheen hard, dus ik besloot er eventjes te gaan zitten om op te warmen.

Los van die politieauto die ook even bij de Oosterplas was gaan kijken en één vrouw die verderop op het strandje zat, was er niemand in de buurt.

Toen ik 2 minuutjes had zitten te genieten van de zon, kwam er een man naar me toe, vanuit de bosjes achter me. Ja mensen, daadwerkelijk. Ik had er nog geen raar gevoel bij en ging er gewoon vriendelijk op in. Hij vroeg of ik internet had op mijn telefoon, want hij had geen bereik. Hij stond met een oude telefoon in z’n handen. Ik vertelde dat ik wel internet had en hij vroeg me of ik iets op wilde zoeken, een of andere schoonheidssalon in Hoofddorp. Maar alles wat ik kon vinden was een pizzatent met een vergelijkbare naam. Hij bleef ook vragen of ik het kon vinden, want hij had een telefoonnummer nodig, om z’n vriendin te bereiken. Inmiddels was ik al zo’n 5 minuten met deze man bezig en al z’n zoekopdrachten leverden niks op. En opeens voelde ik me niet zo chill. Ik voelde me toch wel echt vrij alleen daar in het natuurgebied met een man die ik niet ken die wil dat ik dingen opzoek om een telefoonnummer te vinden om iets met een verificatie en een creditcard te regelen en ik vond het toch vreemd; een vreemd onderwerp zo bij een plas in the middle of nowhere. Dus ik gaf aan bij de man – die overigens geheel in het zwart gekleed was – dat ik me er niet helemaal comfortabel bij voelde. En beledigd ging hij weg, terug de bosjes in. Wat ik raar vond, want het as hartstikke koud en in de zon was het veel comfortabeler.

Verderop op het strandje zat zoals ik al schreef nog één andere vrouw in haar eentje. Ik voelde me inmiddels behoorlijk onveilig en heel alleen, dus ik sprak de andere vrouw aan; of ik even bij haar mocht komen zitten. En dat vond ze gelukkig goed. Ze had dezelfde vibe opgepikt als ik; toch een beetje een vreemd verhaal om uit de bosjes te komen in je zwarte outfit, een vrouw allemaal onvindbare dingen te vragen en dan weer terug te keren in datzelfde bosje. Ik was blij dat Irene – zo heet de andere vrouw – er ook was en hetzelfde gevoel had gekregen van de situatie.

Doordat ik de politie ook 10 minuten eerder daar in de buurt had zien ronddwalen, vond ik het helemaal een gekke situatie. Weet jij veel; misschien zijn ze wel op zoek naar een man in de bosjes!?

Anyway; er gebeurde uiteindelijk niks en Irene en ik zijn samen naar onze fietsen gewandeld en beide onze eigen weg gegaan. Ik sprak op m’n weg uit de duinen de politie – die ik weer tegenkwam – nog even aan en vertelde mijn verhaal. Zij waren daar geweest vanwege een vermissing van iemand die inmiddels terecht was, maar de agent begreep wel dat ik beide situaties aan elkaar had gekoppeld en ging nog even kijken op het strandje om te zien of alles oké was. Wat ik wel fijn vond.

Ik ging in ieder geval weer huiswaarts en baalde daar enorm van. Ik had vet zin gehad om te wandelen en moet op klaarlichte dag overdag toch gewoon een rondje door de duinen kunnen wandelen met mezelf? Nou, na dit incident moest ik er echt niet aan denken om nog in m’n eentje dat hele pad af te wandelen.

En hoewel er niets is gebeurd, vind ik het toch echt een rot situatie. Ook al had die man misschien geen kwaad in de zin, dan nog moet je je misschien bedenken dat – hoe fucked up het ook is – het misschien gewoon niet héél handig is om als 60 jarige man in een volledig zwarte outfit úit de bosjes te komen lopen naar een vrouw die in haar eentje zit te chillen in een afgelegen natuurgebied en haar dan allemaal vragen gaan stellen die ook nog eens tot niks leiden.

Nou goed, tot zo ver mijn chille dinsdagmiddag.

Uiteindelijk ben ik voor m’n huis op een bankje in de zon gaan zitten en heb ik even met Jan en m’n zus gebeld. Wat een toestand.

Om 5 uur haalde ik Morris weer op van de kinderopvang en was het tijd voor een flinke knuffelsessie met m’n kleine vrolijke schatje. Jan kwam inmiddels ook thuis, ik dook de keuken in om bloemkoolpizza met vega shoarma te maken (geweldig recept, komt binnenkort online) en daarna was het tijd voor een Q&A met het thema ‘relaties’ op Instagram. Die kun je hier nog terugkijken, mocht je dat willen.

Woensdag:
Op woensdag kwamen m’n schoonouders oppassen op Morris. Tot een uur of 11 was ik er zelf nog mee in de weer en daarna namen ze het van me over, zodat ik me kon terugtrekken in ons kantoor aan huis om de administratie van het vierde kwartaal te doen. Pfff, wat een klus weer. Zoals altijd heb ik eerst van alles gedaan om het uit te stellen, maar uiteindelijk moest ik eraan geloven en ben ik tot half 5 bezig geweest.

En toen ben ik snél naar buiten gegaan, want ik had een call gepland met een tof yogamerk en kon die call goed combineren met een wandeling in de kou en de zon, om toch ook m’n stappendoel van de dag te halen. Heer-lijk was dit.

Om 5 uur was het tijd voor gezelligheid met Morris en m’n schoonouders. We gingen aan tafel om Snor eten te geven, Jan kwam rond kwart voor 6 thuis, ik dook de keuken in om verse pasta met verse pesto te maken en zo was het een heerlijk avondje.

Na het eten moest ik nog een paar dingen doen om mijn administratie af te ronden en toen was het gedaan. Heerlijk; nu ben ik weer even klaar voor een paar maanden :D.

Donderdag:
Op donderdag was ik vrij en werkte Jan thuis en dat betekende dat we tijd hadden om ‘s ochtends vroeg een wandeling te doen met Morris. Dit is een van onze nieuwe voornemens dit jaar, om weer vaker de natuur in te gaan met Morris om te wandelen. In Coronatijd deden we dit te pas en te onpas en ik vond dat zoooo fijn altijd, dus dat pakken we dit jaar weer op.

We gingen dit keer naar de Oosterplas, omdat je daar een klein rondje kunt lopen, omdat het er prachtig is én zodat ik meteen weer ff een mooie herinnering maakte op die plek.

Morris ging mee in de draagzak, omdat er niet echt verharde paden zijn op het stuk dat we wilden wandelen. En dat betekende dat ‘ie bij mij in de winterjas zat en dat was ZWAAR. Onze kleine baby van bijna 9 maanden weegt inmiddels 10 kilo, dus de wandeling was voor mij ook meteen een hele workout. Bergje op, bergje af, met tien kilo op je buik.

Maar het was echt heerlijk. Echt een heel fijn begin van de dag. En hoewel we helemaal niet ver kwamen, want met baby ben je gewoon veel langzamer en we vertrokken veel te laat etc, etc, was het wel echt genieten. Een goede eerste wandeling om het jaar mee af te trappen. Heerlijk!

Daarna was het tijd voor een ochtendje Morris & Mama-tijd. Jan ging aan het werk en ik ging spelen, eten en slapen met Snor. Om 1 uur bracht ik hem naar de oppas en was het tijd voor mezelf. Heerlijk. Echt een aanrader om wel een vrije middag te hebben in je leven naast je werk en gezin. Als je het kan betalen, dan zeg ik DOEN!

Ik wist helemaal nog niet wat ik met mijn vrije donderdagmiddag wilde doen, maar er lag een boek voor me klaar in de boekhandel in het centrum, dus ik besloot daar maar eerst eens naartoe te gaan en dan zou ik vanaf daar wel zien.

Bleek er opeens een nieuwe lunchtent te zitten in die boekhandel! En ik had nog niet geluncht, dus 1+1 = 2 en zo streek ik neer bij Le Petit Café. Geweldige plek, geweldige inrichting, geweldige kaart en heel vriendelijk personeel. Wat heerlijk! Ik vond het eten prima (croque monsieur en tonijn carpaccio), maar niet heel spectaculair. Maar ik begin te denken dat dit aan mij ligt, want ik heb altijd wel iets aan te merken op het eten van nieuwe tentjes in Haarlem. Ik denk dat ik inmiddels echt een behoorlijk snob ben geworden, als het om uit eten gaan gaat. Maar ik vind het gewoon wel jammer dat als ik ergens ben, dat ik toch vaak denk; dit had ik zelf beter gekund. En het was echt wel lekker hoor en ik zal ook echt nog wel vaker naar dit kleine café gaan – want geweldige plek en vibe én nog heel veel te proberen op de kaart – maar naja; ik was niet instant verkocht.

Maar goed; wel een lekkere lunch gehad met mezelf en m’n nieuwe boek en dat was erggg genieten.

Om 3 uur ging ik richting huis om nog even in de auto te stappen naar *bestemming onbekend*, omdat ik zin had om auto te rijden en podcasts te luisteren. Dus ik reed naar zee, maar het regende dus daar was weinig te beleven en toen ben ik maar gewoon een random richting op gereden, puur om even auto te rijden. In alle rust met mezelf en m’n podcasts. Heeeerlijk was het.

Om 5 uur kwam Morris weer thuis en was het tijd voor avondeten met z’n drie. Vet gezellig.

Jan kookte vanavond een simpel maaltje, terwijl ik Morris naar bed bracht en daarna nog even uitgebreid onder de douche sprong om mijn veel te lang niet gewassen haar eens onder handen te nemen.

Daarna hadden Jan en ik allebei een avondje voor onszelf. Jan beneden, ik boven. Heerlijk. Ik heb ‘m ook echt pas weer gezien toen hij naar bed ging. Heeeerlijk.

Inmiddels is het vrijdagmiddag en heb ik er alweer een hele dag op zitten. Vandaag is voor mij gewoon een werkdag, terwijl Jan met Morris is en verder gebeurt er weinig spectaculairs. Ook dit weekend hebben we weinig plannen; behalve dat Marte lekker langskomt en daar heb ik heeeeel veel zin in <3.

Ik spreek jou dinsdag weer en wens je een heel fijn weekend. Groetjessss!

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Geef mijn nieuwste boek cadeau aan jezelf of een zwangere in je omgeving!
Onlangs kwam mijn 6e kookboek uit en dit keer eentje voor baby’s! Gewoon wat mijn baby ‘s avonds eet is een ideaal boek voor jonge ouders met kindjes tussen 4 maanden en 1,5 jaar. Met 50 recepten en heel veel tips en informatie helpt het boek je te starten met vaste voeding voor je kleintje én biedt het inspiratie voor het eerste levensjaar (en net even daarna). Bestel het boek op Bol.com, vraag ernaar in je lokale boekhandel of koop het hier direct bij mijn uitgeverij (dan houd ik er het meeste aan over). En niet vergeten: GEEF HET CADEAU!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.