Leo’s leven 177: Birria, zieke baby en balancing babylife

Goedemorgen fijne mensen en welkom op dinsdag 26 september! Vandaag praat ik je bij over mijn afgelopen weekend, waarin we naar mijn zus in Groningen zijn geweest. Verder at Morris z’n eerste avocado, bestelden we roti, kookten we Birria (en het recept volgt zo), heb ik saai-leven-struggles en werd kleine Snorrie ziek, waardoor we voor het eerst ingewikkeld moesten doen qua werk & oppas. Lees je mee?

Vrijdag
Op vrijdag moest ik m’n werkdag proppen in een tijdbestek tot 3 uur ‘s middags. In die tijd schreef ik m’n dagboek, ging er een campagne live, leverde ik een insteek aan voor een andere campagne en ging ik verder met de make-over voor een interieursamenwerking. Dat betekende; accessoires shoppen en even langs het tuincentrum voor wat gezellige aankleding. Woop woop!

Om 3 uur was het tijd om Morris te voeden en klaar te maken voor een autoritje, want we gingen naar vrienden in Utrecht die ook net een kindje hebben gekregen. En dat was echt super gezellig <3.

Zo gezellig zelfs, dat we veel later thuis waren dan ik had gedacht en daardoor had ík geen zin om te koken (roti bestellen, woop woop) en Morris geen zin meer om te slapen. Die ligt er namelijk iedere dag tussen 6 en half 7 in, omdat ‘ie anders over z’n slaap heen is en daardoor super moeilijk in slaap komt. En zo ook vandaag. We waren pas om half 8 thuis en het heeft toch zeker anderhalf uur geduurd voor we hem echt rustig in slaap hadden. Ons arme schatje <3.

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Zaterdag
Op zaterdag had ik echt een toppppp ochtend. Ik was vroeg opgestaan met Snorremans en besteedde m’n tijd bijzonder nuttig voor iemand die met één oog de baby in de gaten houdt. De kattenbak werd verschoond, ik maakte ontbijt klaar, werkte een wasje weg én deed Morris in bad. Lekker bezig Leo!

Rond lunchtijd stapten we in de Ford Puma voor een lange rit naar Groningen. Morris is nog niet zo fan van autorijden als z’n ouders (wat ik echt heeeeel jammer vind) en daardoor is een rit naar Groningen wel ff een uitdaging. Maar hoe vaker we dit doen, hoe meer hij eraan gewend zou moeten raken… toch? Dus op naar Grunn!

De eerste driekwartier waren wat ongezellig in de auto, want ik zat voornamelijk achterstevoren op de bijrijdersstoel om Morris van speen te voorzien, maar uiteindelijk ging hij toch ff een uurtje slapen. Winst!!

Om 3 uur kwamen we aan in Groningen en kon een gezellig dagje met elkaar beginnen. Snorrie kon ff met z’n neefjes spelen (of naja; eerder andersom) en wij lekker bijkletsen met Sas & Yor. Heerlijk!

Rond 5 uur was het tijd voor een proefhapje voor Morris en dit keer was avocado aan de beurt. Dat had ‘ie nog nooit gehad en hij vond het vettttt lekker. Zo lekker dat ‘ie uiteindelijk een halve avocado op had! Wij helemaal trots, maar hier komen we later op terug (iets met; geen idee hebben dat je een baby van 5 maanden in de proefhapjes fase nog niet een grote hoeveelheid van iets moet geven, want dat moet er ook allemaal weer uit).

‘s Avonds toen alle kids op bed lagen, doken Yorick en Jan de keuken in om Birria te maken. Dit gerecht ken ik alleen maar van Lowlands van The Smokey Goodness en het is zoooo goed. Het is een zachte taco die je dipt in een of andere saus en dan opbakt en belegt met Mexicaans stoofvlees. Yor maakte het klaar volgens dit recept, maar ik ben van plan om binnenkort eens zelf een variant te maken die iets toegankelijker is. Heel benieuwd of dat me lukt :D.

De zaterdagavond was verder gezellig en vol van lekker eten en fijne drankjes. Mjam! Maar verstandige meid als ik ben, ben ik ook gewoon om 11 uur naar bed gegaan, want ik had de nachtshift en het was maar de vraag hoe Morris zou slapen op een voor hem vreemde kamer.

En dat ging best goed. Tot 5 uur, toen zette hij het volledig op een krijsen en werd iedereen wakker in huis. Goedemorgen!

Zondag
Op zondagochtend was Snorrie niet in z’n hum en zijn we er flink mee bezig geweest. Hij had duidelijk buikpijn en daardoor realiseerden wij dat een halve avocado misschien een beetje veel was voor zo’n kleintje. Oeps. Maar hij vond het zo lekker!! Maar goed; ze noemen het niet voor niets ‘proefhapjes’.

Nou goed; wij de hele ochtend met Morris in de weer en hij wilde eigenlijk vooral lekker slapen. Dus toen besloten we iets eerder terug naar huis te rijden.

Gelukkig sliep hij in de auto heel goed – bijna de hele rit!!- en kakte hij 3 keer, dus de avocado was inmiddels verteerd. Toch bleef ‘ie niet helemaal lekker en uiteindelijk ontwikkelde hij ook koorts. Voor het eerst! M’n arme schatje <3.

De rest van de zondag stond in het teken van heel veel knuffelen en slapen met Snorrie, waarin Jan en ik elkaar afwisselden.

Verder las ik m’n boek uit (De geheimen van de kostschool, aanrader als je van makkelijke detectives houdt) en ik haalde nog even verse zonnebloemen voor in huis.

‘s Avonds aten we restjes van de Birria van de avond ervoor en kropen we op de bank met Ted Lasso <3.

Maandag
Morris was op maandag nog niet helemaal fit, dus die hielden we thuis. Dit werd onze eerste dag in het teken van de uitdaging van twee werkende ouders die voor een ziekig kindje moeten zorgen. Normaal ben ik vrij flexibel in m’n werk, maar uitgerekend vandaag had ik een strakke deadline waar ik echt een paar uur mee aan de slag moest. Gelukkig kon Jan thuiswerken en wat schuiven in zijn meetings.

En zo hebben we het met z’n twee opgelost.

Snorremans sliep verder vrij veel overdag en aan het einde van de dag was ‘ie weer helemaal vrolijk. Nog wel met rode wangetjes, maar wel met de bekende lach op z’n gezicht. Oooh, wat ben ik gek op dit kindje.

Zelf ging ik trouwens maandagochtend voor het eerst naar een chiropractor voor m’n eigen rugpijn. Die kennelijk al begint in het feit dat ik m’n mond scheef opendoe XD. Who knew?! Ik had een intake bij Avant Garde (daar gaan we met Morris ook naartoe) en werd uitgebreid onder de loep genomen. Want waarom heb ik die rugpijn en eigenlijk altijd spanning overal in m’n rug en waarom nu opeens ook in m’n heup en linkerbeen? Blijkt dus dat ik aan alle kanten scheef sta – van m’n kaken tot m’n bekken tot verschillende lengten in m’n benen-, dus er is werk aan de winkel haha. Hij heeft me nog niet gekraakt overigens, dat komt donderdag voor het eerst. En dat vind ik best een beetje griezelig, #help.

Maandagavond toen Morris lag te slapen, konden Jan en ik nog even écht wat nuttige dingen doen. Ik dook de keuken in voor een lekkere dahl uit de maaltijdbox van Green Chef van vorige week. Ik moet zeggen dat dit me dus extreem goed bevalt, maar het zorgt er helaas wel voor dat ik echt amper recepten heb om zelf over te bloggen hier. Deze week ga ik weer ff zelf koken en dan kan ik hier ook weer even wat leuke recepten delen, vind ik wel zo fijn. Maar pfoeee het is wel makkelijk hoor, zo’n maaltijdbox.

Na het eten zijn Jan en ik allebei nog even op kantoor aan het werk gegaan. Ik moest nog een insteek voor een campagne aanleveren, m’n week plannen en twee belangrijke mails sturen.

Om 10 uur lag ik in bed met een nieuw leesboek (Alter Ego) en was ik klaar voor weer een nachtje nachtshift. Die vrij goed verliep <3.

Inmiddels is het dinsdagochtend en zit ik te werken alsof m’n leven er van afhangt (wat basically ook gewoon waar is), omdat Snor naar de opvang is en ik hoop dat dat goed gaat. Hij voelt zich wel weer topfit, ons kleine schatje, dus het zouuuu goed moeten gaan. Maar toch voelt het alsof ik elk moment gebeld kan worden en m’n to do list weer uit ‘t raam kan gooien. Dus chop chop, deze meid is lekker snel aan het werk.

Vandaag staat in het teken van heel veel mensen terugmailen. En verder wordt vanavond een nieuwe kast geleverd (!!!!) aaaaah. Morgen heb ik een dagje met Morris (veel zin in) en donderdag nog maar weinig plannen.

Ik moet toegeven dat ik merk dat ik wat weinig aan het beleven ben lately en daardoor weinig te vertellen heb – behalve babylife- en dat vind ik zelf wel jammer. Ook begrijpelijk want je leven wordt in het begin (of forever?!) ook wel gewoon opgeslokt door babylife, maar ik zou het ook lekker vinden om wat meer te vertellen te hebben. Maar komt wel. Alles op z’n tijd (zeg ik vooral tegen mezelf).

Weet in ieder geval dat ik best wel een beetje worstel met weinig beleven in m’n leven. Ik wil langzaamaan weer wat meer dingen in m’n week proberen te proppen – weer een nieuw project voor werk oppakken of weer gaan sporten of wandelen op mooie plekken, dat soort dingen -, maar dan herinner ik mezelf eraan dat het niet allemaal tegelijk hoeft en dat ik pas 5 maanden een kindje heb. En dan denk ik; of is 5 maanden al heel lang en moet ik het nu allemaal weer op de rit hebben? Of juist niet? Ach, ik weet het niet. M’n gevoel zegt enerzijds: rustig aan Leo, je doet het top zo. En anderzijds oké lets gooooo Leooooo tijd zat voor nieuwe inputtttt. En ik moet nog ff kijken naar welke kant ik ga luisteren.

Nou goed; dat was m’n dagboek voor vandaag. Donderdag praat ik je bij over m’n dinsdag, woensdag en donderdag. Heel benieuwd of ik wat ga beleven of niet.

Anyway; ik ben heel blij dat je nog steeds m’n dagboeken leest en hoop dat je het begrijpt dat m’n leven gewoon iets saaier is momenteel. Of iets meer in het teken staat van babylife, in plaats van zelf de slingers ophangen. Ik wil nog ff een combinatie van die twee vinden, maar naja; alles op z’n tijd, denk ik.

Ik wens je een fijne week en spreek je vrijdag weer!

Geef mijn nieuwste boek cadeau aan jezelf of een zwangere in je omgeving!
Onlangs kwam mijn 6e kookboek uit en dit keer eentje voor baby’s! Gewoon wat mijn baby ‘s avonds eet is een ideaal boek voor jonge ouders met kindjes tussen 4 maanden en 1,5 jaar. Met 50 recepten en heel veel tips en informatie helpt het boek je te starten met vaste voeding voor je kleintje én biedt het inspiratie voor het eerste levensjaar (en net even daarna). Bestel het boek op Bol.com, vraag ernaar in je lokale boekhandel of koop het hier direct bij mijn uitgeverij (dan houd ik er het meeste aan over). En niet vergeten: GEEF HET CADEAU!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.