Leo’s leven #35: de operatie, verkiezingen, ziek op bed en 3 Netflixtips

Bevat gesponsorde content – Hey allemaal! Goedemiddag en welkom op vrijdag! Het is zonnig! Het is een mooie dag! Er hangen lentekriebels in de lucht! En deze meid ligt knetterziek op de bank, haha. Gelukkig voel ik me iets beter dan de afgelopen dagen en lukt het me weer om íets uit te voeren en ik popel dan ook om weer aan de slag te gaan.

In m’n dagboek van vandaag praat ik je bij over nogal wat dingen. O.a. over de operatie van Jan van afgelopen maandag, daarna een ziektebed voor ons allebei, over de verkiezingen, drie heerlijke Netflixtips (ik was zeer Netflix-productief) en meer! Gezellig dat je weer meeleest <3.

Maandag: de operatie
In de laatste update van Project Baby vertelde ik dat we geduldig moesten afwachten tot we een datum zouden krijgen voor de operatie van Jan. Op mijn verjaardag vorige week woensdag (is dat pas een week geleden??) werden we opeens door het ziekenhuis gebeld; er was komende maandag plek. WAT? Oké; dat was echt even schakelen. Maar natuurlijk zeiden we ja en dus stond er deze maandagochtend opeens de operatie van Jan op de planning.

Om 9 uur moesten we in het Erasmus MC zijn. Jan mocht naar een behandellounge, waar hij een operatiepakje aankreeg en in bed mocht liggen. Om 10 uur zou hij geopereerd worden. Ik mocht afscheid nemen en zou rond half 12 gebeld worden.

Terwijl Jan een Mesa-operatie onderging – een operatie waarbij z’n zaakje open wordt gehaald en er zaad direct uit de bijbal gezogen wordt- zat ik te werken in de ziekenhuistuin. Ik schreef alvast Project baby #3, over stoppen met anticonceptie. Die komt binnenkort online.

Het lukte me vrij goed om de tijd te doden en ik voelde me oké. Ik was bang dat ik zelf echt volledig in paniek zou schieten in de tijd dat je moet afwachten, maar dat gebeurde gelukkig niet. Ik heb echt lekker zitten werken.

Rond kwart over 11 legde ik m’n werk neer en maakte ik me klaar voor het telefoontje dat rond half 12 zou komen. Ik wandelde wat door het ziekenhuis, ijsbeerde heen en weer. Het werd half 12. 10 Over half 12. Kwart voor 12. En ik hoorde maar niets.

Rond 12 uur begon ik me wel wat zorgen te maken. Natuurlijk weet ik heel goed dat half 12 maar een indicatie was en dat er om allerlei prima redenen wat vertraging kan zijn. Maar toch werd ik nerveus.

Rond kwart over 12 kreeg ik eindelijk een telefoontje. Een super blije en vrolijke Jan had ik aan de telefoon. De operatie was helemaal goed gegaan! Hij voelde zich top, had heerlijk geslapen en moest nu nog ff bijkomen. Ik mocht nog niet naar ‘m toe.

Uiteindelijk kon ik rond kwart voor 2 naar ‘m toe. Wow! Dat duurde lang zeg! Veel langer dan ik had gedacht! Maar het was vet fijn en alles ging goed met ‘m.

Het eerste spannende gedeelte zat erop (de operatie) en nu stond ons nog iets spannenders te wachten. We mochten naar de afdeling fertiliteit (sjezen met een rolstoel door het ziekenhuis woop woop) en daar zouden we van Jan z’n uroloog horen of de operatie goed is gegaan. Of er (genoeg) zaad gevonden is.

Uiteindelijk hebben we daar nog een uur samen in een hokje gezeten. Duurde lang, maar het was oké. Ik voelde zó veel liefde <3. We werden ook echt fijn geholpen door iedereen in het Erasmus; echt het is een wárm bad, dit ziekenhuis.

Na een uur kwam de uroloog eindelijk met het verlossende woord. De operatie was super goed gegaan. Er is zaad gevonden, gecollecteerd én ingevroren. Genoeg om aan het icsi traject te beginnen binnenkort.

Wat. Een. Opluchting <3.

We mochten naar huis. Ik reed en Jan lag met letterlijk blauwe ballen in de bijrijdersstoel. Tijd om naar huis te gaan <3.

Thuis waren we allebei kapot. En opgelucht. En gelukkig. En kapot <3. Tijd voor een avondje op de bank; even helemaal niets doen en samen zijn <3.

Dinsdag: lekker aan het werk
‘s Ochtend hadden Jan en ik echt een lekkere luie ochtend. Hij moet sowieso een paar dagen (of weken) bijkomen van de operatie en ik besloot even lekker mee te chillen. We sliepen uit, ontbeten in bed en gingen ongegeneerd op dinsdagochtend Netflixen.

Na de lunch dook ik de keuken in om een recept voor maiskoekjes klaar te maken. Ik had dit recept gespot in het voorjaarsmagazine van PLUS, dat ik net had binnen gekregen. Het staat écht vol met lekkere recepten – zo maakte ik ook al deze plaattaart met zalm, bietjes en dille – en ik haal er heel veel inspiratie uit voor de komende tijd. Oh mensen, kijken jullie ook zo uit naar het voorjaar? Ik kijk echt ZOOOO EXTREEM uit naar asperges. Witte asperges; geef het aan me. Maar ik heb ook echtttt zin in spingrolls en rosé en barbecueën en zélfs in salades, deze vind je ook allemaal in het voorjaarsmagazine. Echt zin in voorjaar dus. Nou goed; ik ging nu lekker aan de slag met maiskoekjes uit het magazine en dat lukte echt bijzonder goed. Ik had absoluut de verwachting dat het helemaal mis zou gaan en ik moet zeggen dat er slechts 2 van de 12 koekjes uit elkaar vielen, dus dat vind ik persoonlijk een TOP score 😀 En lekker dat dit was!

Je vindt het recept in het PLUS voorjaarsmagazine. Vanaf morgen valt hij op de deurmat en maandag is hij gratis te vinden in alle PLUS filialen!

Na een middagje werken was het dinsdag tijd om weer lekker bij Jan op de bank te kruipen. We zijn momenteel behoorlijk in to de serie New Amsterdam op Netflix. Een feelgood-ziekenhuisserie met maar liefst 20 (!) afleveringen per seizoen. Dus we kunnen gewoon even totaal onderdompelen in de wereld van een ziekenhuis uit New York en het is heer-lijk.

Woensdag: de verkiezingen!
Op woensdagochtend werd ik wakker met een beetje een vreemd gevoel in m’n lijf. Ik had wat spierpijn in m’n armen en een beetje buikpijn. Het voelde niet helemaal lekker, maar ik dacht er ook niet te veel van. Eigenlijk zou ik 1,5 uur naar Arnhem rijden voor babybezoek bij een van m’n beste vriendinnen, maar dat besloot ik toch te cancelen. Stel je voor dat ik wel iets onder de leden heb, dan wil ik niet een baby van 3 weken oud aansteken. En dus bleef ik ff onder de dekens liggen.

Ik voelde me niet heel erg fantastisch, maar ook niet heel erg slecht. Ik sliep ff uit en dat was wel lekker. En toen was het tijd om te stemmen! Gelukkig konden Jan en ik heel dicht bij huis stemmen; Jan kan namelijk nog niet te ver lopen, zo net na de operatie. Dit stukje lukte – met wat ondersteuning van mij- net.

De afgelopen maanden had ik me al behoorlijk verdiept in de politiek en uitgezocht waarop ik wilde stemmen. Ik heb heel lang getwijfeld tussen PVDD en D66 en ben uiteindelijk voor D66 gegaan. We stemden aan het einde van de ochtend en moesten toen nog de hele dag in spanning zitten om de uitslag.

‘s Middags dook ik weer in bed. Opeens voelde ik me echt suuuuper slecht. Waar ik ‘s ochtends nog dacht dat het misschien gewoon aanstelleritis was, was het nu wel echt ellende. Man, wat voelde ik me slecht.

‘s Avonds lukte het me ff om uit bed te komen en heb ik samen met Jan de verkiezingsuitslag bekeken. Ik ben natuurlijk super blij met de enorme winst voor D66. Echt vet fijn! En ik hoop heel erg dat er nu een mooie formatie komt, enigszins over links. Maar we gaan het zien.

Trouwens! Vandaag kwam ook de Monica Geuze Fanpodcast online waarin ik te gast ben! Ik ben echt best wel trots op dit interview, op dit gesprek. Het is echt heel fijn, mooi, open en eerlijk <3. We praten over mijn bedrijf, hoe ik het vind om m’n leven online te delen, wat Jan er van vindt, waarom ‘gewoon’ zo belangrijk voor me is, over m’n wens om moeder te worden, het fertiliteitstraject. Je kunt het hier luisteren!

Donderdag: 2 fantastische Netflixtips
Op donderdag was m’n spierpijn gelukkig voorbij. In plaats daarvan had ik alle symptomen van klassieke buikgriep te pakken. Om het netjes te brengen; ik heb veel onderbroeken gewassen en in het kader van het stappentellen; heel veel sprintjes getrokken.

Ik moet zeggen dat ik hoor dat het inderdaad rond gaat; de buikgriep. Wat ik echt vrij bijzonder vind, want ik hou netjes afstand van iedereen en heb amper bezoek. Maar goed; toch heb ik het te pakken. Ellende! Overigens ben ik een Coronatest aan het regelen (echt 0% vermoeden dat ik dit heb, maar toch maar ff testen), maar kon ik zowel digitaal als telefonisch niet door de wachtrij komen. BIZAR. (Inmiddels is het gelukt en mag ik morgenochtend).

Anyway; donderdag was dus een dag in bed. Ik was niet echt in staat tot iets en heb echt heel lang gewoon helemaal niets gedaan. Ergens rond einde middag dook ik in de krochten van YouTube (heb van alles bekeken in de categorie Incredible Shark Footage!!! Shark Breaks Glass! You Wouldn’t Believe This It If Wasn’t Caught On Camera, etc) en ‘s avonds besloot ik te gaan Netflixen. Ik keek de film Moxie, wat echt een heerlijke feministische feelgood film was en daarna had ik de smaak te pakken en begon ik aan Ginny & Georgia. Wat echt een suuuuuper leuke serie is. Ik heb in één ruk 7 afleveringen (van 50 minuten) gekeken (dit is al ziek op zichzelf haha) en kan niet wachten om straks lekker verder te gaan.

Inmiddels is het vrijdag en voel ik me eindelijk iets beter. Ik heb m’n bed verlaten, eindelijk ff gedoucht (mijn god wat heerlijk) en zelfs een was gedaan. Potverdorie, wat is het fijn om weer een beetje in beweging te zijn. Ik heb goede hoop dat ik me morgen weer echt goed voel. Morgenochtend komt er een bestelling van de supermarkt met allerlei gezond eten en verder hebben Jan en ik een heel rustig weekend voor de boeg. Jan is van plan om Netflix behoorlijk uit te spelen en dat mag ook echt, want eigenlijk is hij de patiënt waarvoor gezorgd moet worden. Helaas lukte me dat helemáál niet deze week. Maar goed, het is wat het is.

De afgelopen week was bizar en ik kijk uit naar een nieuwe, zonnige week. Ik wens je een fijn weekend en spreek je dinsdag weer! <3

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Geef mijn nieuwste boek cadeau aan jezelf of een zwangere in je omgeving!
Onlangs kwam mijn 6e kookboek uit en dit keer eentje voor baby’s! Gewoon wat mijn baby ‘s avonds eet is een ideaal boek voor jonge ouders met kindjes tussen 4 maanden en 1,5 jaar. Met 50 recepten en heel veel tips en informatie helpt het boek je te starten met vaste voeding voor je kleintje én biedt het inspiratie voor het eerste levensjaar (en net even daarna). Bestel het boek op Bol.com, vraag ernaar in je lokale boekhandel of koop het hier direct bij mijn uitgeverij (dan houd ik er het meeste aan over). En niet vergeten: GEEF HET CADEAU!