Leonie’s week 49: mijn eigen restaurant runnen (+video)

Goedenavond jij! Het is maandagavond en dat betekent dat het de hoogste tijd is om je bij te praten over mijn afgelopen week. En dat ga ik dit keer niet alleen in schrift doen, maar ook in een video. Ik heb namelijk de afgelopen week mijn eigen restaurant gerund (laat het even op je inwerken: IK HEB MIJN EIGEN RESTAURANT GERUND) en daar moest ik een video van maken. Voor mezelf. Het archief. Omdat mijn week zo zo zo vet was. Zo vermoeiend, maar zo vet.

Als ik zeg ‘ik heb mijn eigen restaurant gerund’, dan bedoel ik echt dat ik mijn eigen restaurant heb gerund; sinds oktober ben ik bezig met het opzetten van het Gewoon wat een studentje ‘s avonds Eetcafé (samen met friend Laura de Grave) en 5 december was het zo ver. Sinterklaasavond; de openingsavond van mijn restaurant. Ik heb geen Sint gezien, maar wel heel veel andere toffe dingen meegemaakt deze week. Ben je er klaar voor? Let’s go!

Check de video van mijn afgelopen week hier of hieronder, of lees over mijn week onder de video.

Maandag: inkopen doen & Amsterdam FM
Maandagochtend werkte ik vanuit bed. Ik moest zo lang mogelijk rust pakken, want het was een vet spannende dag: de eerste avond van het Gewoon wat een studentje ‘s avonds Eetcafé!

Om 12 uur had ik met restaurantmanager Laura afgesproken om inkopen te gaan doen voor de eerste avond. We kochten o.a. 20 komkommers, 10 kilo gehakt, 15 zakken friet (er was niet meer…) en 10 zakken chips. En veel, maar dan ook véél meer.

Tijdens het boodschappendoen werd ik nog gebeld door Amsterdam FM, voor een vrij uitgebreid interview over het pop-up restaurant. Leuk!

Bij Laura thuis gingen we beginnen met de voorbereidingen voor onze eerste restaurantavond. We hadden ingeschat dat misschien wel 50 van de 55 gasten die maandagavond zouden komen eten, voor de Gin-tonic burger zouden gaan en dus moesten er burgers gekneed worden. Laura woog de ingrediënten af, ik ging kneden. Burgers van 180gr. Reken maar uit hoeveel je er maakt van 10 kilo.

Om een uur of 4 vertrokken we richting Amsterdam Oost, met een Uber Van. Het is vet handig als je geen auto hebt in Amsterdam, dat je gewoon een busje kunt bestellen mét chauffeur. Onze Uber was alleen niet heel blij met onze lading spullen. We namen mee: 55x borden en bestek, 2 Airfryers en 2 grills van Philips, 4 kookplaten, 1 diepvries, 55 Ben & Jerry’s ijsjes, 50 hamburgers, heel veel zakken friet, chips, komkommers, kikkererwten, wraps, vissticks en noem maar op. En een spandoek van 2,5mx 2,5m om voor het raam te hangen. Je snapt: de Uber zat vol.

Om half 5 begonnen we met opbouwen bij Bedford Stuyvesant, dat is de koffiezaak waar we de hele week ‘s avonds ons restaurant gingen runnen. Bij een bakkertje in de buurt haalde ik broodjes (50x broodjes hamburger, 20x broodjes visstick, 3 broden voor tosti’s) en deed ik de bestelling voor morgen. Hetzelfde.

In Bedford meetten we de rest van de staff van die avond. In de bediening stonden de hele week vrijwilligers; vrienden of lieve mensen die op Facebook hadden gereageerd dat ze wilden komen helpen. En inderdaad; ze kregen er niets voor. Of nou ja: héél veel dankbaarheid (THANKS GUYS!!), een klein beetje fooi (je moet niet te veel verwachten van een studenteneetcafé) en een flesje wijn. Maar dat laatste weten ze zelf nog niet ;-). Ik vind het zelf ook eigenlijk niet kunnen om mensen niet uit te betalen, maar er waren echt veel vrienden die wilden helpen én een paar meiden op Facebook die het ook graag deden. Bovendien was het Gewoon wat een studentje ‘s avonds Eetcafé- waar je voor €8 een driegangenmenu kreeg- niet bepaald winstgevend ;-). Súper fijn dus dat er mensen wilden helpen. Voor een soort van niets. Of nou ja, voor de gezelligheid. Want dat was het! 😀

Om een uurtje of 6 gingen we met de hele crew eten. Vissticks, want die stonden o.a. op het menu voor de avond (en de rest van de week).

In de tussentijd bereidde iedereen zich voor; in de keuken stond chef Nerissa vast dingen voor te bakken, de bediening van vanavond kreeg kassa-les van de bazin van Bedford, ik stond vast tosti’s te bakken en Laura was vliegende keep. Om 7 uur verwachtten we de eerste gasten.

In de tussentijd was ik natuurlijk knetter nerveus. Ik had de hele dag al geen hap door m’n keel gekregen en vond het echt rete spannend allemaal. Een paar maanden geleden had ik wel leuk bedacht ‘dat het me wel leuk leek om een eigen restaurant te hebben’, maar nu het opeens werkelijkheid werd, had ik toch wel ff m’n hart in m’n keel (zeg je dat zo?). DOOD eng. Waar ik zo bang voor was? Geen idee! Ik verwachtte eigenlijk dat het wel een toffe avond zou worden. En Laura had alles tot in de puntjes voorbereid, dus ik was ook niet echt bang dat er iets mis zou gaan.

Om 10 voor 7 sloegen alle stoppen door. En om 5 voor 7 weer. En om 7 uur nog eens. Há! Daar heb je de eerste gasten. Goed, dinner in the dark? We can do this!

Los van de stoppen die in het begin doorsloegen, waardoor we mijn tostihoek van de keuken naar een boekenkast moesten verplaatsen (kan best), verliep de avond vlekkeloos. En dat voor een eerste avond!

Mijn rol in het restaurant was naast bedenker van de hele toestand, van de recepten en eindverantwoordelijke (beter gezegd: eindbaas) voor alles, ook het uitserveren van de amuse (een tosti) en buurten met alle restaurantbezoekers. En dat was léuk jonge!

Zes dagen lang zat het restaurant volgereserveerd met lezers of volgers van mijn blog. Hoe leuk is het dan om met iedereen te praten? Echt een top-taak! Ik schoof bij ieder tafeltje aan, signeerde boeken, ging met mensen op de foto, maakte praatjes over #teamcurry of #teamketchup, at toetjes met mijn lezers en signeerde zelfs een servetje voor twee meiden op avond #1. Dit was echt te gek!

Om een uur of 11 waren Laura en ik weer thuis. Wat een slopende eerste dag, maar wat was het ook tof. Nog 6 van zulke dagen zouden volgen.

Dinsdag: pakketje van Mediaxplain en just another day at the restaurant
Dinsdagochtend moest ik even thuis zijn voor een pakket van Mediaxplain dat bij me afgeleverd zou worden. Een super mooi pakket met o.a. de lekkerste koekjes van Amsterdam (Van Stapele), een taartje van De Drie Graafjes (vet goeie bakker in Amsterdam) ennnn een flesje Warre’s Otima 10 port. Nu ben ik daar dol op, dus dat is TOP!

Om 12 uur ging ik weer naar Laura voor eenzelfde dag als maandag. Boodschappen doen, burgers kneden, met de Uber naar Amsterdam Oost, broodjes halen, voorbereidingen en knallen!

Dinsdagavond kwam vriendlief eten in mijn restaurant (vet tof) en dat was heerlijk. Heel prima om een tafeltje naast m’n tostihoek te hebben waar ik af en toe een biertje mee kon drinken, tussen het tosti’s bakken, socializen en boeken verkopen door. Love it!

Op de foto met lieve bezoekers van het Eetcafé, te vinden via #gewoonwateenstudentjesavondseetcafe:

Woensdag: interview met radio Decibel en verder hetzelfde als hiervoor
Woensdag werd ik in het restaurant gebeld door mijn grote vriend Barry van radio Decibel voor een interview over het Gewoon wat een studentje ‘s avonds Eetcafé. Vet gezellig!

Verder was de dag weer hetzelfde als de andere dagen. Alhoewel; mijn familie kwam eten in het restaurant en dat was heel fijn. Zo lief hoe trots ze zijn! En ik vond het fantastisch om neef Oscar weer te zien <3. LIEFDE!

Donderdag: een signeersessie met enorme opkomst, RTV Drenthe en gewoon weer tosti’s bakken in het Gewoon wat een studentje ‘s avonds Eetcafé!

Donderdag zag mijn overdag er een beetje anders uit. Van 1 tot 2 uur ‘s middags had ik een rete succesvolle signeersessie in Den Haag, waar maar liefst 0 mensen op af kwamen.

Lees dit van onder naar boven:

Goed, terug naar Amsterdam. Terwijl ik op de tram stond te wachten met Laura had ik nog een interview met radio Drenthe over het Gewoon wat een studentje ‘s avonds Eetcafé. Het ging best lekker met publiciteit deze week! Wiehoe!

Halverwege de tramrit, die overvol was en waar wij met 4 zwarte boodschappentassen én 55 Ben & Jerry’s ijsjes in zaten, was ik helemaal klaar met de gare toestand en bestelde ik een Uber. We sprongen uit de tram bij de Dam en vervolgden onze reis per auto ;-). Niet te doen joh, rond de spits in een tram door het centrum.

De avond verliep verder weer zoals alle anderen. Súper leuk en druk en volgereserveerd en positieve reacties en gezelligheid en wijntjes om het af te sluiten. WAT HEERLIJK DIT!

Vrijdag: werken & bezorgen via Deliveroo
Op vrijdag was het restaurant een avondje dicht, omdat de locatie -Bedford Stuyvesant- al verhuurd was. We waren dus een avondje vrij! Of niet.

Ik had bedacht dat het ook wel awesome zou zijn om de maaltijden uit het restaurant te bezorgen in Amsterdam via Deliveroo. Konden mensen meteen mijn boek bij bestellen! 😀 Top-idee!

In de aanloop naar vrijdag hadden we nog wat meetings om alles rond te krijgen en vrijdag was het dan zo ver. Overdag deden we gewoon weer inkopen en gingen we burgers kneden, maar ‘s avonds hoefden we niet naar Amsterdam Oost voor het restaurant. De gerechten die we via Deliveroo gingen bezorgen (vega wrap, broodje visstick en de Gin-tonic burger), maakten we gewoon klaar in de keuken van Laura. met een wijntje (of drie flessen) erbij, in joggingbroek, onder het genot van een enorm Aziatisch diner dat Laura ‘s middags had klaargemaakt. Laat die bestellingen maar komen!

En die kwamen hoor, mijn hemel! Welgeteld 3! Op de hele avond! Haha! 😀 Wat een succes 8-).

Vonden wij helemaal niet erg; het was wel lekker even een avondje chillen. Lekker met wijntjes, lekker eten, goed gezelschap (Anne van de eetclub schoof aan en later Ingelise en vriend Jeroen ook). We hebben zelfs The Voice gekeken met z’n allen en de ballen uit ons broek (onze broeken?) gelachen tijden het reclamespel (raden welke reclame er op tv is). Al met al echt een te gekke avond. Ik heb minstens 5 keer de slappe lach gehad, o.a. om de printer van Deliveroo die bonnetjes (maar liefst 3) uitspuugde in de woonkamer. Echt, wat een leuke avond <3.

Zaterdag: Volkskrant magazine en restaurant avond #5!
Zaterdagochtend werd ik wakker met appjes over dat ik in Volkskrant magazine genoemd werd. Ik wist dat er die dag een artikel geplaatst zou worden dat geschreven was door een journalist die mee was op die persreis naar Java een paar weken geleden. Wat ik – en mijn reisgenoten- niet wisten, was dat de journalist in kwestie geen artikel over Java aan het schrijven was, maar over het verschil tussen bloggers en reisjournalisten op persreis. Een beschouwing van een soort gefrustreerde journalist waarbij de bloggers heel gemakkelijk in het domme hoekje geplaatst werden en waar een redelijke onderbouwing of conclusie compleet miste. Goed, ik had het artikel van te voren gelezen en vond het allemaal wel best. Ik kwam er niet echt slecht van af en had het tof gevonden als de journalist in kwestie het gesprek aan was gegaan met de bloggers, in alle tijd die we hadden tijdens de reizen in de bus van de ene naar de andere locatie. Maar het zij zo :). Wellicht komt het nog. We konden het tijdens de reis namelijk goed met elkaar vinden! No hard feelings hierzo! 😀

Dus, dat was de consternatie van zaterdagochtend. ‘s Middags was weer gewoon een middag als alle andere; boodschappen en burgers kneden. En om 4 uur weer richting Amsterdam Oost voor de vijfde avond Gewoon wat een studentje ‘s avonds Eetcafé, woehoe!

Zondag: signeren in Haarlem en de laatste avond van het pop-up restaurant
Zondag was dan alweer de laatste dag van het pop-up restaurant. Ik was inmiddels ka-pot. Het was een hele toffe week, maar ook een slopende week.

Zondagmiddag moest ik nog even naar Haarlem voor een signeersessie, waarbij de opkomst dit keer beter was dan in Den Haag eerder deze week (leuk<3). En daarna snelde ik weer naar Amsterdam voor het laatste avondje in mijn eigen restaurant.

En dat was top. Alles verliep goed, de reacties waren wederom heel fijn en om een uur of 11 was ik weer thuis. Met heel veel spullen (vriezers, boodschappen die over waren, Airfryers die terug naar Philips moesten, etc). Maar nu was het tijd voor wijn. En chips, want dat had ik al dagen niet gegeten.

Inmiddels is het maandagavond en kijk ik terug op een te gekke week. Ik heb echt genoten van de afgelopen week. Het harde werken heb ik compleet onderschat en ik heb sinds deze week een gigantisch respect voor mensen die in de horeca werken. Mijn hemel: good job. Ook ben ik helemaal blij en gelukkig met alle positieve reacties en het enthousiasme dat mijn lezers met me delen. Dit is zó mooi. Maar nu is het tijd voor vakantie. Ik ben geslóópt! En vakantie ga ik zeker vieren. Met Jan. In Frankrijk. Met wijn en croissantjes. En uitwaaien in de natuur. En met heerlijke muziek in onze Renault Clio, die we mogen lenen.

Ik zeg: tot volgende week. Ik ga heer-lijk genieten van een naar mijn mening welverdiende vakantie. Au Revoir (is dat Frans voor Tot Ziens?)!

MIJN TWEEDE BOEK IS UIT!
Yes! Hij ligt eindelijk in de winkels! Mijn tweede boek, vól makkelijke recepten voor alleenkokers. Bestel ‘m via Bol.com of ga langs een random boekhandel, de meesten verkopen ‘m wel. Woehoe!

MEER VAN DIT?
Ook mijn eerste kookboek kun je gewoon nog bestellen. Check hierrrrrzo.

DOE EENS GEZELLIG:
Volg mij via INSTAGRAM |  YOUTUBE | FACEBOOK | Snapchat Lterveld. Als je iets klaarmaakt van m’n blog of uit mijn kookboek, let me know @Lterveld #gwesse #gewoonwateenstudentjesavondseet