Leo’s leven 263: nipt-uitslag, kutweek en slaapkamer make-over!

Goedemorgen fijne mensen en welkom bij mijn dagboek van vrijdag 20 december. Mijn laatste dagboek van dit jaar, schrijf ik op mijn laatste werkdag van dit jaar. Aaaaah! Vandaag praat ik je bij over de hoogte- en dieptepunten van de afgelopen week. Over de nipt-uitslag, een kutweek, een geweldig uitje naar de bioscoop met Morris, m’n slaapkamer make-over, een Italiaans kerstdiner met vrienden, een pizza-avond met de buren en uitwaaien op het strand. Het was echt zoooo’n volle week en het ging écht met ups en downs deze week. Daarom lukte het dinsdag ook niet om een dagboek te schrijven. Maar! Here I am; op mijn laatste vrijdag voor twee weken kerstvakantie klets ik je nog even gezellig bij. Lees je mee?

Vrijdag:
Vorige week vrijdag was een drukke dag, waarbij ik eindelijk even heel veel werk kon verrichten. Ik liep echt enorm achter de feiten aan en moest even een inhaalslag maken, om weer bij te zijn. En dat lukte! Uiteindelijk lukte het zélfs om nog een kort dagboek te schrijven en toen was ik rond 3 uur klaar met de werkdag. Want… toen stond de kraamhulp op de stoep!

Onze gewellllldige ZZP kraamhulpen Eva & Laura die de vorige keer ons hielpen in de kraamweek met Morris, konden helaas niet in juli volgend jaar, dus we moesten opzoek naar een andere ZZP’er. Gelukkig konden ze iemand aanraden en die kwam vrijdag even langs om kennis te maken. En de klik was er meteen, dus dat is top!

Dat vind ik het grote voordeel van werken met een ZZP kraamhulp, dat je gewoon weet wie er straks aan je bed staat in de meest kwetsbare week van je leven; vers overreden door een vrachtwagen en stijf van de hormonen met lekkende tieten. En een vers baby’tje <3.

Ondertussen zat Morris braaf bij ons op schoot tijdens het gesprek, want die was al de hele dag niet echt lekker. Dat bleek het begin van een lange week, want Snorrebaard heeft van vrijdag t/m maandag koorts gehad en is zéker tot gister niet in z’n hum geweest. En dat is echt loodzwaar, vind ik.

We besloten vrijdagmiddag nog even naar het strand te gaan; een plek waar Jan, ik én Morris allemaal dol op zijn. Zelfs als het slecht weer is -zoals deze vrijdag – is het lekker om even over het strand te wandelen en bij zee te zijn.

Na 10 minuten vond Morris het mooi geweest en dat was prima. De parkeermeter zetten we na 20 min weer uit, maar zo waren we wel mooi even buiten geweest op een hele fijne plek.

Op vrijdagavond ging Morrie lekker op tijd naar bed en vertrok Jan alvast naar de buren voor de burenborrel & pizza-night. Ik wachtte nog even thuis tot Snorrie echt lag te slapen en ben toen ook naar de buren gegaan met de babyfoon. En dat ging goed!

We hadden een geweldige avond waarbij buurman Ewoud de keuken in dook om geweldige pizza’s te maken in een 400C pizzaoven. Echt zo ongelofelijk lekker gegeten, mjam!

Zaterdag:
Op zaterdag stond het volgende kerstdiner alweer op de planning. We doen het wel wat rustiger aan dan anders, door de gangen te verdelen in de vriendengroep. Dus dit keer gingen we voor een Italiaans kerstdiner, waarbij Jan en ik alleen het hoofdgerecht hoefden te maken. We maakten melanzale di parmigiana (auberginelasagne) en verse pasta met salieboter. En dat lukte behoorlijk goed!

De melanzane vergt nogal wat tijd in de voorbereiding – zo sta je makkelijk een uur aubergines te bakken – en die taak nam Jan gelukkig op zich, zodat ik even kon rusten op de bank.

De avond was verder weer zeer geslaagd. Mega gezellig met onze vrienden en we aten heerlijk; van zelfgebakken focaccia tot een goede borrelplank, daarna ijshoorntjes met roomkaas en citroenparels, toen bevroren geschaafde tomaat met mozzarella en balsamico, daarna pasta salieboter, daarna melanzane en als toetje nog een heerlijk bordje met ijs, pistachecrème en cantucci<3. Wat een avond!

Zondag:
Op zondag moesten we ons weer een dagje vermaken met een nog steeds ziek kind. Hij sliep ook steeds niet bijster goed, dus het was echt even aanpoten. Op zich was Morris echt wel oké, maar hij huilde gewoon heeeeel veel. Arme schat.

In de middag was ons uitje van de dag: een bezoekje aan Karwei. Daar heb ik een samenwerking mee en ik vond deze zondag een mooi moment om ff de bouwmarkt uit te pluizen opzoek naar mooie accessoires voor de slaapkamer make-over. En boyyyyy ik slaagde ZO goed. Na kerst kan ik jullie de beelden laten zien :D. Maar het is echt een enorme (doch subtiele) verandering en zo mooi geworden :D.

Maandag:
Op maandagochtend leek Morris wel iets beter, dus we brachten hem naar de opvang zodat Jan en ik wel allebei aan het werk konden. We hadden namelijk allebei nog een laatste drukke werkweek voor de boeg, voordat we 2 weken vakantie namen.

Ik trok m’n kluskloffie aan en ging aan de slag met de slaapkamer make-over. Ik had er de hele dag voor geblokt, maar helaas was Mor toch niet goed genoeg en moesten we ‘m halverwege de dag ophalen van de opvang. Daar ging m’n werkdag, én die van Jan. Hij heeft nog wel even lekker thuis in bed geslapen, dus dat was fijn. Maar m’n klus kreeg ik vandaag niet af.

Dinsdag:
Op dinsdag mocht Morris niet naar de opvang, omdat ze een regel hebben dat hij 24u koortsvrij moet zijn. Hij had geen koorts meer gelukkig, maar we moesten hem wel thuis houden. Dus dat betekende dat Jan en ik allebei een halve werkdag op moesten geven. Ik nam Morris in de ochtend, Jan in de middag. En dat was me m’n ochtend wel.

Een ziek kind is gewoon echt best een lastige situatie, want je kan NIETS goed doen de hele dag. Hij wil niet eten, maar heeft wel honger, wil niet slapen, maar is wel moe, gooit met ALLES wat los en vast zit, wil TV kijken (oké vooruit), maar dan wel KIKKER en dan BEER en dan KIKKER en dan BEER en zo ben je er de hele dag echt behoorlijk mee in de weer. Het beeld van een ziek kindje dat een beetje tegen je aan hangt en lekker bij je wil zitten, is bij ons in ieder geval absoluut niet het beeld van wat hier thuis zich afspeelt. En huilen…. Oefffff. Echt heel zielig voor Snorrie dat ‘ie zich niet lekker voelt, maar als ouder vind ik zo’n week ook echt zooooo pittig.

Toch probeer je er wat van te maken. Dus we zijn boodschappen gaan doen en hebben daarna samen een bananenbrood gebakken. Dat klinkt nu jee; relaxt, maar was in de praktijk echt totale chaos van ingrediënten die alle kanten op vlogen en o.a. een krentenbol die in het beslag belandde. Top.

Verder werd ik deze ochtend – met een schreeuwend kind op de achtergrond – gebeld door de verloskundige over de uitslag van mijn NIPT test. En die was goed! Helemaal goed, ook qua nevenbevindingen niets aan de hand. Pfffffff wát een opluchting is dat toch. Man o man. Nu alleen de 13 weken echo nog en dan zijn de meeste spannende dingen wel voorbij <3.

Rond 12 uur zouden Jan en ik wisselen en was het zijn beurt. Ik legde Morris nog even op bed en kon toen ook aan de slag met werk. Dacht ik. Maar Snorkel werd na 45 min slapen al wakker (ik was net klaar met lunchen) en was niet meer in slaap te krijgen. Terwijl Jan in een call zat voor werk – die had gerekend op 2 uur slaap – mocht ik het weer oplossen. Dus ik kon wéér niet aan de slag, terwijl ik vandaag 2 deadlines had én nog moest filmen bij daglicht.

Nou, dat ging niet. Drukke werkdag 2 die in de soep liep. Grrrrr. Uiteindelijk heb ik was gewisseld met deadlines en kwam het natuurlijk allemaal wel goed, maar het ging gewoon allemaal ff niet zo soepel deze week.

Woensdag:
Op woensdag zou ik normaal de hele dag Morris hebben, maar wegens die verschoven deadlines nam Jan ook de helft van de dag op zich. Dus ik was weer in de ochtend met Morris en Jan de middag. En dat was me een ochtend: dit keer gingen we naar de bioscoop! Voor het eerst! En ik had er zoooooo veel zin in.

Morris en ik gingen naar Dikkie Dik 2. Dat is een film geschikt voor alle leeftijden en ik wilde wel eens proberen of dat al een succes was met Morris. En dat was het zeker!

Hij keek z’n ogen uit in Pathé. De roltrappen waren super cool, alle bewegende schermen met filmtrailers natuurlijk ook, hij rende hysterisch af op alle kerstversiering en toen was er als klap op de vuurpijl óók nog een kinderspeelhoek! Nouuuu dit kind was helemaal in z’n sas.

Ook in de bioscoopzaal was ‘ie helemaal onder de indruk; van de lange donkere gang waar we doorheen moesten, van de grote stoelen waarop hij kon klimmen en klauteren, van de trap waar hij vanaf kon lopen én natúúrlijk van het grote scherm met z’n grote vriend Dikkie Dik erop. Oooh het was ZO leuk. Zeker voor herhaling vatbaar.

In de middag rondde ik de slaapkamer make-over af en dat werd echt heeeel vet. Ook leverde ik al m’n deadlines aan en lag ik eindelijk weer op schema, na een middag flink doorpakken. Fijn.

Donderdag:
Op donderdag heb ik ongeveer de hele dag gehuild, haha. Zijn het de hormonen? Is het de drukke week die in de soep liep? Zijn het zorgen om Morris? Is het het constante gejengel aan m’n kop? Was het een beladen kerstborrel-dag? Wie zegt het. Het was in ieder geval een emotionele dag.

In de ochtend was ik weer met Morris die wederom niet te houden was. Huilen, grenzen opzoeken en alleen maar om z’n papa vragen. Pfffff. Ik probeerde er wederom iets van te maken, dus we hebben ‘s ochtends met duplo gespeeld, puzzels gemaakt, gebadderd én we zijn naar een kindercafé in de buurt gewandeld voor een kopje koffie en een appelsap. Daar was ‘ie echter na 15 min ook alweer helemaal klaar mee en toen zetten hij het wederom op een fulltime huilen. Thuis legde ik ‘m eerder op bed dan anders, want hij was KAPOT en toen ben ik zelf ook lekker onder de wol gekropen.

Maar niet voor lang, want na een uurtje werd hij (en ik) alweer wakker. Niet de bedoeling, want normaal slaapt ‘ie zeker 1,5 tot 2 uur. But not todayyyyy. Hij was ook overduidelijk teleurgesteld dat ík hem weer uit bed kwam halen, ipv papa. En ik heb nog getwijfeld of ik ‘m ‘s middags wel naar de opvang kon brengen, omdat hij zo huilerig was. Maar; geen koorts, dus we gaan er toch gewoon voor.

En geloof het of niet, maar dit kind rende nog net niet de opvang binnen. Hij was gewoon duidelijk helemaal KLAAR met thuis zitten met z’n moeder en wilde afleiding. De hele middag heeft ‘ie vrolijk op de opvang gespeeld, terwijl ik me thuis zorgen lag te maken of alles wel goed ging.

Toen ik ‘m wegbracht was ik zelf ook echt aan het einde van m’n Latijn en moest ik huilen – wat ik HAAT – maar pffff, het was wel echt ff goed om een middag voor mezelf te hebben. En toen ik ‘m ophaalde was ik een beetje bezorgd over hoe ik ‘m zou aantreffen en tegen alle verwachting in trof ik een druk spelend en vrolijk kindje aan. Ik wist niet wat ik zág. Schaterlachend, dit kind. Terwijl er de hele week geen één lach van af had gekund. Man o man. Hij miste de opvang gewoon. Pffff.

Inmiddels is het vrijdagochtend en voelt Morris zich weer aanzienlijk beter. Is het het feit dat ‘ie vandaag de hele dag met z’n papa is? Is het het feit dat ‘ie gewoon fysiek beter is? Is ‘ie door een sprong heen? Had ‘ie een winterdip en leeft ‘ie op omdat de zon vandaag voor het eerst weer schijnt? Niemand weet het. Maar wát is het een verschil als je kind gewoon weer lekker in z’n vel zit.

Goed; dat was dus de week. Niet echt de week zoals ik ‘m verwacht had, maar that’s life.

Ik wilde er niet een enorm klaagdagboek van maken, maar ik vind het wel altijd belangrijk om je mee te nemen in de realiteit en ja soms is het gewoon niet zo leuk even. En dat mag. Ook al vind ik het lastig om erover te schrijven, omdat ik meteen allemaal lelijke reacties in m’n hoofd krijg als ‘wat egoïstisch dat je zo aan jezelf denkt als je kindje gewoon niet happy is’ en meer in die trant. Maar tegelijkertijd denk ik dat heel veel ouders dit pittig vinden en dit meemaken op deze manier en zou het júist fijn zijn als er wat opener over gesproken wordt dat het heus niet altijd alleen maar leuk is. En tuurlijk vind ik het zielig dat m’n kleintje zich niet lekker voelt. Maar ik vind het ook kak dat mijn week daardoor in de soep loopt.

Nou goed; ik hoop dat je de eerlijkheid kan waarderen en dat iemand er iets aan heeft door zich minder eenzaam te voelen met/in deze gevoelens <3.

Verder was dit dus mijn laatste dagboek voor de kerstvakantie! En boyyyyy ik heb me toch een lekkere vakantie voor de boeg!

Laten we voorop stellen dat het TOP is dat Snorrie zich weer beter voelt, want nu kunnen we gewoon gezellig genieten met z’n drie hahaha. En dat gaan we doen, want we gaan als eerst Kerst vieren bij mijn zus in Groningen, dan hebben Jan en ik maandag date-dag en we gaan o.a. FLOATEN met z’n twee. Op Kerstavond gaan we afscheid nemen van het jaar 2024 met vrienden op het strand, op 1e kerstdag ben ik alleen thuis met m’n gezinnetje en gaan we kerstcadeaus onder de boom uitpakken. Op tweede kerstdag komt Jans familie hier en gaan we kaasfonduen – die we kant en klaar afhalen, zodat we er zo min mogelijk werk van hebben – en daarna zijn alle dagen… VRIJ. We willen een keer naar Monkeytown als het kutweer is, willen naar het Nijntje Museum, ik ga een keer met mezelf naar de bios naar Wicked, we hebben de 13 weken echo en met oudejaarsavond gaan Jan en ik lekker culinair koken met z’n twee. That’s it! Zo lekker!

Ik spreek je na de kerstvakantie weer. Dat zal rond 7 januari zijn <3. Dat klinkt echt nog mega ver weg, maar de kerstvakantie vliegt altijd zo voorbij….

Ik wens je heel veel plezier de komende dagen en ik hoop voor je dat ze liefdevol zijn en vol van warmte <3.

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Geef mijn nieuwste boek cadeau aan jezelf of een zwangere in je omgeving!
Onlangs kwam mijn 6e kookboek uit en dit keer eentje voor baby’s! Gewoon wat mijn baby ‘s avonds eet is een ideaal boek voor jonge ouders met kindjes tussen 4 maanden en 1,5 jaar. Met 50 recepten en heel veel tips en informatie helpt het boek je te starten met vaste voeding voor je kleintje én biedt het inspiratie voor het eerste levensjaar (en net even daarna). Bestel het boek op Bol.com, vraag ernaar in je lokale boekhandel of koop het hier direct bij mijn uitgeverij (dan houd ik er het meeste aan over). En niet vergeten: GEEF HET CADEAU!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.