Goedemiddag partypeople en leuk dat je weer mijn dagboek leest! Vorige week moest ik ‘m ff een weekje overslaan, want op dinsdag had ik hier een fotoshoot voor &C en op vrijdag was ik bezig met de tuinhuis verbouwing samen met Janneman. Daarover straks meer. Vandaag praat ik je gewoon weer bij over de afgelopen dagen, die dus in het teken stonden van die tuinhuisverbouwing, héle slechte nachten, krentenbaard en kinderziektes, een geweldig pianoconcert en familytime! Lees je mee?
Ik skip dus ff die week ervoor, want het is anders een beetje teveel om op te noemen, maar de korte samenvatting van die week is dat we autopech hadden, het weekend ONGEKEND druk was met bezoekjes aan familie, dat we naar een vette première zouden gaan maar ik me niet lekker voelde, dat ik 60% minder gedaan krijg op een dag door de zwangerschap (die nog steeds goed gaat), dat er drie familieleden jarig waren, twee achternichtjes geboren werden, ik m’n eetclub weer eens zag bij het geweldige restaurant Dodici ennnn er een klaphark (heerlijk scheldwoord is dat) de Amerikaanse verkiezingen won – maar daar hebben we het niet over. Tijd om terug te blikken op afgelopen weekend!
Vrijdag:
Het begint al top, want sinds vrijdag doet de wifi het niet meer hier in huis. Ik zal je niet vermoeien met het lange verhaal maar het is gezeik op gezeik op gezeik en mijn zwangere hormoonhuishouding kan het niet aan. Lees deze blog dus vooral een beetje hakkelig, want zo heb ik ‘m ook online moeten zetten.
Verder stond de vrijdag in het teken van klussings! Mijn ouders kwamen langs om op Morris te passen, terwijl Jan en ik aan de slag gingen met het tuinhuis. Dit was een project dat we al heel lang wilden aanpakken en we hadden het nu maar gewoon ingepland, zodat we het ook daadwerkelijk gingen doen.
De binnenkant van het tuinhuis wilden we bekleden met underlayment, voor versteviging en zodat we er makkelijk allemaal dingen in kunnen boren. Daarnaast wilden we een mini vliering maken in het tuinhuis – dat we expres 2.50 hoog hadden laten maken, zodat er bovenin bergruimte zou zijn, zodat we de tuinkussens kunnen opbergen.
Jan en ik gingen aan de slag met het uitruimen van het tuinhuis en vervolgens heeft Jan samen met mijn vader het hele tuinhuis verbouwd. En het werd zo mooi! Ze hebben de hele vrijdag en een halve zaterdag eraan geklust en nu is dit de before en after:
Ondertussen entertainde ik samen met m’n moeder Morris op het hertenkamp. Maar pffff ik ben veel te moe voor dit soort dagen en HAAT het dat ik niet gedaan krijg wat ik normaal wel gedaan krijg. Ik weet nog goed dat ik deze struggle de vorige zwangerschap ook had; dat ik er moeite mee heb om me over te geven aan een ander energielevel, terwijl er ogenschijnlijk nog niets gebeurd qua zwangerschap. Moeilijk, moeilijk. Maar op zaterdag deed ik het beter.
Zaterdag:
Op zaterdag – na een roerig nachtje – gingen Jan en pap verder met klussen, terwijl mijn moeder, Morris en ik naar tuincentrum Global Garden gingen in Zwaanshoek.
Een van m’n vriendinnen van de eetclub tipte dit als uitje met dreumes, dus ik was er wel voor te porren. In dit tuincentrum is namelijk een enorme kerstshow. Zo’n route die je kan wandelen met allemaal mooie entertainment en zithoekjes voor schattige fotomomenten. De kerstnerd in mij looooooves deze situaties. Dus moeders en ik gingen op pad.
En dat was een groot succes! Morris keek z’n ogen uit en het was zoooo leuk om dit te doen. Echt een 10/10 aanrader.
Rond half 12 waren we weer thuis voor lunch en was het tijd voor Snorrebaard om lekker over de kerstman te dromen. Die deed een netjes tukje van 2 uur, waarna we verder gingen in entertainmentmodus. M’n ouders gingen terug naar Assen en Jan, Morris en ik stapten in de auto naar een zeer drukke IKEA, om nieuwe curverboxen te kopen voor in het tuinhuis.
IKEA is altijd een hit; ik ben gék op die winkel en het is ook echt heel erg leuk om er met je kleintje naartoe te gaan. Morris kijkt z’n ogen uit en rent als een dolle dreumes door alle gangpaden. Helemaal gezellig.
We aten er een hapje, scoorden een stuk of 24 curverboxen in verschillende formaten en gingen weer op huus an.
De zaterdagavond had in het teken moeten staan van ongekend hard chillen, maar Morris werd na 2 uur tukken wakker en was een soort van in partymodus én ontroostbaar en dit heeft de hele nacht geduurd. Om de 2 uur was ‘ie wakker en waren we ermee in de weer. En dat terwijl Jan moe was van een dag klussen en ik moe was van twee dagen zwanger socializen. Geen ideale combi.
Zondag:
Gelukkig konden we zondagochtend uitslapen en werd Morris pas rond 9 uur wakker. Wat zeg ik; ik máákte hem wakker, want hij lag rond die tijd nog lekker te tukken. Geen wonder, na zo’n nacht.
Vandaag hadden we in de middag een kinderverjaardag op de planning, maar de dag liep ff anders dan gepland. We ontbeten buiten de deur bij het Kweekcafé en daarna ging Morrie naar bed. Tijdens z’n tukkie hebben we toch maar even gebeld met de spoedpost van het ziekenhuis, omdat Morris al een paar dagen wat blaasjes rond z’n mond had. We vermoedden eerst dat het van het kwijlen van nieuwe tandjes kwam, daarna vermoedde ik waterpokken en later krentenbaard.
Uiteindelijk hebben we in het ziekenhuis een zalfje gekregen voor krentenbaard en bleek maandagochtend bij de huisarts dat ‘ie óók nog hand voeten en mondziekte onder de leden heeft. Maar Snor ik gelukkig vrolijk en helemaal zichzelf. Maar dan met rode vlekjes en blaasjes en heel veel crème op z’n gezicht.
Zondagmiddag reden we nog even langs Hornbach, zodat Jan wat laatste dingen kon halen om de muur in de schuur te voorzien van z’n gereedschap, terwijl ik Morris rondreed op een karretje dat we samen omdoopten tot raceauto om door de paden te racen. Woehoeeee!
Dit is nu de before en after situ van het tuinhuis, na het bezoekje aan Hornbach:
Rond 5 uur waren we weer thuis en dook Jan de avondspits met Morris in, terwijl ik me klaarmaakte voor een avondje cultuur! Mijn zus en ik hadden m’n ouders een concert in het Concertgebouw in Amsterdam cadeau gedaan en vanavond was het tijd voor die pianosessie.
Eerst aten we een hapje in het restaurant van het concertgebouw – wat verrassend lekker was – en daarna gingen we naar het pianoconcert van Arthur en Lucas Jussen. En dat was vet om mee te maken.
Ze spelen ongekend goed en mijn moeder genoot zichtbaar. Zelf vond ik het ook heel mooi om mee te maken, maar ik had met weinig slaap van de afgelopen nacht wel ietsssssie moeite om mezelf erbij te houden. Soms viel ik bijna in slaap en de meeste tijd dwaalden m’n gedachten volledig af naar belangrijke kwesties als ‘zou die Arthur of Lucas zelf ‘s avonds z’n eten koken en durft die dan wel met messen te snijden?’. Maar; al met al was het echt een hele leuke avond met z’n vieren en hebben we genoten!
Maandag:
Op maandagochtend belden we nog maar eens met onze eigen huisarts om Morris te laten nakijken, want de krentenbaard was inmiddels verder over z’n lijfje verspreid. Dus om half 10 mochten we ff langskomen en ontdekten we dat er dus ook nog hand, voeten en mondziekte op z’n huid zit. Zalfjes smeren en gaan!
Daarna kon Morris gelukkig wel naar de opvang – die was ook nog steeds de vrolijkheid zelve – en konden Jan en ik aan het werk. Zonder wifi, dat dan wel.
Mijn maandag was verder echt per-fect. Ik deed alles qua werk wat ik wilde doen (ik schreef een nieuwe column voor LINDA, beantwoordde m’n mails, ging aan de slag met marketing voor m’n boek dat over 2 weken uitkomt én deed boodschappen voor een lekker avondmaal). Rond de avondspits liepen Jans meetings uit en moest ik Morris snel ophalen van de opvang én nog ff langs de apotheek voor z’n nieuwe zalf.
Daarna dook ik de keuken in om als razende roeland smashburgers te bakken voor m’n schatjes en toen het 7 uur was en Snorrebaard fris gebadderd in bed lag, was het tijd voor… de maandelijkse financiën. God, je moet ook wel een gedisciplineerd mens zijn om dat dan nog te gaan doen.
Maar we did it! En oktober was een ONGEKEND dure maand. Ik schrik echt iedere maand weer van HOEVEEL geld wij uitgeven in een maand, het is niet normaal. Alleen al ACHTHONDERD euro aan Albert Heijn. Man, man man. Ik zou willen dat ik wat zuiniger was 😛
Nou goed; administratie weer gedaan en tóen was het eindelijk tijd om te chillen. We kropen op de bank en streamden via gebrekkige 5G de nieuwste aflevering van Expeditie Robinson naar Jans laptop (de tv doet het ook niet door de wifi) en zo genoten we van een heerlijk avondje.
Morris sliep ook inmiddels alweer twee nachten door, dus ik denk dat we toch misschien ook wel in een soort slaapregressie zaten, omdat die bij Morris altijd ophoudt na één échte terrornacht, en dat was dan waarschijnlijk die nacht waarbij we om de 2 uur wakker werden. Fingers Crossed dat we vanaf nu gewoon weer doorslapen, zoals we eigenlijk al doen sinds Morris 4 maanden was.
Anyway; inmiddels is het dinsdagochtend en heb ik alweer een enerverende ochtend achter de rug van wifi-monteurs die precies aanbellen als je je kind naar de opvang brengt, die vervolgens je probleem niet op kunnen lossen omdat er een kabel opgegraven moet worden via een nieuwe afspraak en als je dan ff probeert bij te komen van die ochtenstress wordt er aangebeld door een pakketjesbezorger en als je dan ff onder de wol kruipt om bij te komen van díe run van de trap af dan wordt er aangebeld door vriendelijke PR meisjes voor een samenwerking die je door alle drukte die ochtend vergeten was. Goedemorgen. Het is inmiddels klokslag 12 uur en ik ben kapot.
De komende dagen staan in het teken van wifi, shit regelen, een huisbezoek, schoonmaak, naar een vriendin, yoga en….. eindelijk de eerste echo. Ik spreek je snel!
Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.
Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!
