Leo’s leven 254: ik ben heel pril ZWANGER, maakte Ramen en voel me een reddingsboei

Goedemorgen leuke mensen en welkom bij mijn dagboek van vrijdag 1 november! Vandaag mag ik eindelijk van de daken schreeuwen dat ik zwanger ben! JAAAAA! In dit dagboek vertel ik je alles over de zwangerschapstest van vorige week, over de hints die ik verstopte in m’n dagboek en natuurlijk gewoon over de afgelopen dagen, maar nu in alle zwangere eerlijkheid. HEERLIJK. Want ja mensen; je meid is moe, doet overdagdutjes, kan zich niet concentreren op werk en vreet de raarste dingen op de vreemdste momenten. Ik heb me ingehouden in m’n dagboek en stories de afgelopen week. Maar nu kan ik LOS! Daar gaan we!

Dinsdag:
Dinsdagochtend was ik de hele ochtend in de weer met m’n dagboek. Ik schreef er een over de hele afgelopen week, omdat ik die vrijdag ervoor niet in staat was tot IETS vanwege een zekere zwangerschapstest. Daarover zo meer. In het dagboek verstopte ik een paar hints over de positieve zwangerschapstest…

Na een dutje tussen de middag, ging ik ‘s middags een beetje aan de slag in huis. Ik ruimde een heleboel kleding op die ik verstuurde via Sellpy – dat is een vet handig verkoopplatform dat de verkoop voor je regelt in ruil voor een percentage van de opbrengst (ik heb een samenwerking met ze). Maar voordat ik aan de slag kon met de kleding verzamelen heb ik eerst het hele huis op z’n kop gezet opzoek naar de tassen om de kleding in te versturen. Ik wist dat ik ze ergens had liggen en doorkamde allerlei rommelige lades en hoekjes in huis – die ik meteen maar van een opruimbeurt voorzag – voordat ik eindelijk vond wat ik zocht. Noem het vroege nesteldrang of een najaarschoonmaak, maar je meid heeft wéér lekker georganized. Heerlie!

Ik besloot drie volle tassen met kleding en schoenen meteen ff langs het postkantoor in de bouwmarkt te brengen, zodat ik daar vanaf was. Daarna reed ik nog ff langs het tuincentrum om m’n keukenplank van een wat hogere plant te voorzien, want ik ben opeens niet tevreden met hoe de keuken er qua decoratie uitziet.

Na een beetje heen en weer geschuif met wat accessoires kwam ik nog niet helemaal tot een resultaat dat me kon bekoren, maar ik was ook te moe om er nog iets aan te doen. Klaar met deze dag.

Rond 5 haalde ik Morris van de opvang, aten we met z’n drie thuis, brachten we Morris naar bed en ‘s avonds ben ik lekker in bad gegaan. Nadat we hadden gesport in de woonkamer. Woop woop! Daarna kroop ik met Jan op de bank om het hele taart-assortiment van Albert Heijn op te eten (de pistache cheese cake is gek genoeg geen aanrader).

Woensdag:
Op woensdagochtend begon de dag heel leuk, want ik kon niet langer voor me houden dat ik zwanger ben en gooide de foto van de positieve zwangerschapstest op Instagram. En daar kwamen de hele dag door zulke lieve berichtjes op binnen <3. Ik vond het zo fijn om het zo vroeg al te delen met iedereen, omdat ik het helemaal NIKS vind om het geheim te houden én omdat we jullie natuurlijk behoorlijk gedetailleerd en realtime mee hadden genomen in het traject tot nu toe. Kun je geloven dat ik gewoon bij de eerste terugplaatsing zwanger ben?! Holy moly. Er kan natuurlijk nog van alles mis gaan, maar ik heb ook wel wat vrienden in mijn omgeving waarbij de 1e terugplaatsing gewoon keurig is blijven plakken en die nu awesome kinderen hebben, dus dat geeft me goede hoop en veel vertrouwen dat het toch goed gaat. Aaaaaah ik ben zwanger!

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Leonie Ter Veld (@lterveld)

Vorige week mochten we dus testen; 10 dagen na de terugplaatsing. Ik had er echt de hele nacht van wakker gelegen en ‘s ochtends was het eindelijk zo ver. Morris lag nog te slapen, dus Jan en ik besloten het moment even fijn met z’n twee te doen. Hoewel; Ted keek over m’n schouder mee.

Het duurde vijf minuten voor we het resultaat af mochten lezen (wat overigens nog even mis ging, zie maar in deze video), en die 5 minuten duurden een EEUW. Ik was echt behoorlijk zenuwachtig, omdat ik ECHT niet wist of het raak zou zijn of niet. Ik voelde wel van alles, maar kon dat me ook inbeelden. Tegelijkertijd had (en heb) ik helemaal geen overduidelijke signalen zoals pijn in m’n borsten of extreme misselijkheid. Bovendien had ik wel wat bloed verloren de afgelopen dagen, dus het kon echt alle kanten op. Maar de test was positief <3. Ooooooh wat waren we blij. En oooooh ik kon met nietssss anders bezig zijn die dag.

We belden meteen mijn ouders en zus, vertelden het aan vrienden en op de familiedag in het weekend maakten we het bekend bij Jans familie. God, wat HEERLIJK dat ik weer zwanger ben en dat iedereen het ook al gewoon weet. Ook al is het nog hartstikke pril.

Goed. Die woensdag stond dus in het teken van allemaal lieve reacties. ZO hartverwarmend <3. Verder waren mijn schoonouders hier om op Morris te passen, zodat Jan en ik allebei lekker aan het werk konden. En boy wat heb ik lekker gewerkt die dag. Eindelijk was de inspiratie er om de column te schrijven, waar ik al een tijdje mee bezig was. YES! Ik leverde ‘m aan -wat ik wel spannend vond – én kreeg positieve feedback. YES! Wat cool 😀 Woehoe! (Binnenkort lees je ‘m!).

Verder moest ik vandaag aan de slag met wat administratie, heel veel mails, een campagne voor Snuggs (met echt heeeeeeel mooi nieuw ondergoed(ik zeg kant en lila, OMG! binnenkort meer)).

Aan het einde van de middag ging ik naar de supermarkt om even uitgebreid boodschappen te doen, want ik had zin om UITGEBREID te koken voor de hele familie. Ik maakte vanavond Ramen en dat lukte erg goed. Mjam!!

‘s Avonds ploften Jan en ik op de bank om alle leuke reacties te lezen én genoten we van restjes vlaai (heel Limburg in m’n DM’s omdat ik dit taart noemde) en Het Perfecte Plaatje. Wat een rijkdom <3.

Donderdag:
Op donderdag had ik m’n ochtend met Morris en het was weer razend gezel. We bezochten het hertenkamp in Bloemendaal, gingen langs de bakker en er kwam voor mij een pakketje binnen met winterjassen die ik allemaal lelijk vond.

Daarover gesproken; ik was toch verliefd geworden op een hele mooie van Rains en een hele mooie van Benneton, die allebei teringduur zijn? Kijk; nu kan ik dus gewoon in alle eerlijkheid vertellen dat ik bang ben dat m’n zwangere pens er niet in past. En dat ik dan een jas van 400 euro heb besteld, dus te strak zit rond de navel… Dilemma’s, dilemma’s. Maar! Er glooit een oplossing aan de horizon, want m’n zus heeft De Zeekomkommer ook, maar dan in het LILA! En dat is natuurlijk een INSTANT hit, want ik weet al dat ik in de zeekomkommer pas met een zwangere buik, m’n zus heeft de lila komkommer aangehad tijdens haar zwangerschap én zij wil van die jas af. Dus het lijkt alsof er een einde komt aan m’n zoektocht. Ik hoop het!

Toen Morris op bed lag voor z’n middagdutje, ben ik zelf ook lekker gaan slapen op de bank. God, wat heerlijk om daaraan toe te kunnen geven. Rond 1 uur bracht ik Snorrebaard naar z’n oppas en ben ik zelf lekker aan de klus gegaan. Vandaag stond ein-de-lijk het traphekje op de planning. Ik had de fluor roze verf al een eeuw in huis, maar had steeds geen zin om aan de slag te gaan. Maar nu zat ik op het toilet te kijken naar m’n roze, oranje kalender en opeens dacht ik: HIJ MOET ROZE MET ORANJE.

En als je dan opeens zo’n idee hebt, dán is er ook opeens alle motivatie om er direct mee aan de slag te gaan. Dus ik moest tóch nog ff langs de bouwmarkt om oranje verf te scoren en ik ging aan de slag. En het werd vet! Maar… ik alle eerlijkheid moet ik óók bekennen dat het eigenlijk de bedoeling was dat het meer markeerstift-oranje zou worden (zoals de kalender), dus de oranje die het nu is is eigenlijk te donker. En Jan vindt het lelijk, dat is ook een minor detail. Die wil ‘m gewoon helemaal roze. Dus ik weet nog niet of ik het ‘project traphekje schilderen’ nu van m’n to do lijst af kan strepen… Maar! We hebben altijd de regel dat we het drie weken aankijken en als het dan nog een ergernis is, dan schilderen we ‘m over. Komt goed :D.

Toen ik in de weer was met roze verf, heb ik ook meteen maar even de houten lijst geschilderd die in onze keuken staat. Daar miste ik wat kleur op de keukenplank, dus dat heb ik ff opgelost met neon roze. Eigenlijk wil ik gewoon heel graag die muur een kleur geven, maar ik kon er maar níet uit welke kleur dat moet zijn. En of ik het plafond dan ook mee moet nemen, of een deel ervan… Nou ja; dilemma’s dus.

Aan het einde van de middag flanste ik nog even twee pannen bami in elkaar (een vlees, een vega) en kwamen vrienden Paul & Kyr spontaan langs voor eten en borrelen en gezelligheid. Zo leuk <3.

Inmiddels is het alweer vrijdag 1 november. Vandaag is de start van een heel druk weekend, waarin Jan en ik Morris droppen bij z’n pake & beppe voor een logeerpartij, terwijl wij uit eten gaan met mijn ouders en zus & zwager om te vieren dat m’n ouders 38 jaar getrouwd zijn. In Groningen, vet leuk. Morgen gaan we langs vrienden die een geweldig klushuis net buiten Groningen hebben gekocht, zaterdagmiddag gaan we naar Jans Beppe van ver in de 90, ‘s avonds chillen we bij m’n zus in Grunn en zondag rijden we weer naar huis, alwaar een heuse oesterparty op ons wacht (en ik mag verlekkerd toekijken terwijl ik een nipje (lees: sipje) neem van mijn water).

Ondertussen ben ik het hele huis aan het opruimen, omdat vriendin Yoka hier komt logeren (en op Teddy passen), samen met haar moeder om een gezellig weekendje Haarlem te doen. ZO leuk <3 Echt een dikke win win situatie dit.

Dus… je meid heeft een drukke ochtend. Hopelijk gaat Morris lekker slapen tijdens de autorit en kan ik dan zelf ook een klein uiltje knappen <3. Want overdagdutjeslife is weer in volle gang. En I love het!!

Ik spreek je dinsdag weer! Oeh, moet wel ff kijken hoe laat enzo, wantttt dinsdag heb ik hier thuis een fotoshoot voor &C, over mij en m’n interieur. HELEMAAL COOL. Sorry, ik voel me gewoon af en toe nog helemaal die nét niet coole meid op de middelbare school, die nu wel allemaal vette dingen mag doen. Fotoshoot voor &C, column op een ander cool platform.. Wat een leven! En helemaal heerlijk dat jullie er gezellig over meelezen. Woehoeee!

Oké, nu door met de drukte. Tot dinsdag!!

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.