Hallo fijne mensen en welkom bij mijn dagboek van vrijdag 8 maart. Een dagboek in het teken van… een ziek kindje thuis. En dat brengt uitdagingen met zich mee, want ik voelde me steeds echt ontzettend zelfverzekerd over mijn ouder-zijn en deze week was toch opeens een week vol uitdagingen, een huilende baby, geen tijd om te werken, slechte slaapjes op slechte momenten en meer van dat soort. In mijn dagboek van vandaag neem ik je mee in een week vol van dingen die anders liepen en daarmee omgaan. Ik schrijf over koorts en kringlopen, uitslag en campagnes, zon, tuinieren en jumpsuits, een boze baby en wandelen op het strand. Uiteindelijk een week vol fijne dingen, maar wel met een kanttekening.
Dinsdag
Zoals ik in mijn vorige dagboek al schreef ging de interieurshoot niet door. Het héle huis was netjes, opgeruimd, schoongemaakt, afgestyled en er stonden €37 aan bloemen op tafel, maar helaas moesten we de shoot verplaatsen omdat de fotograaf ziek was. Kan gebeuren!
Morris was ook ziek – die hadden we maandagmiddag van de opvang gehaald – en dus moesten Jan en ik even uitvogelen hoe we het met z’n twee gingen doen. Jan bleef ‘s ochtends thuis en nam Morris onder zijn hoede terwijl ik werkte en ‘s middags was het andersom.
Doordat Morris niet zo lekker was, sliep hij vandaag wel echt réte goed; 1,5 uur in de ochtend en 3 uur in de middag. ZO! Dat zorgde ervoor dat ik tóch ook ‘s middags even aan het werk kon, maar doordat je niet weet tot hoe lang je dan kan werken – slaapt hij een half uur of een uur of misschien twee?? – lukt het me nog niet om dan echt een groot project op te pakken. En dus ben ik alleen maar bezig met wat kleine dingetjes. Wat niet echt opschiet in de werkload.
Aan het einde van de middag wilde ik nog ff naar IKEA met Snor in de draagzak. Maar onderweg naar IKEA bedacht ik me opeens dat dit een vrij slecht idee was, want ik had geen eten bij me en we zouden er wel rond etenstijd zijn en opeens was het allemaal ingewikkeld. Dus ik keerde de auto om en ging in plaats van naar IKEA met Morris naar de Kringloop. Voor het eerst samen!
Ik ben echt dolllll op kringloopshoppen en kom in de Rataplan in Haarlem Noord altijd allerlei schatten tegen. Ik vond het dan ook extra leuk dat ik nu voor het eerst met Morris door de kringloop liep. Die z’n ogen uitkeek <3. En het heel fijn vond, bij me in de draagzak.
Ik ging naar de kringloop om te kijken of ze een leuke loopwagen voor Snorrie hadden en spiek dan ook altijd even bij de vazen en de meubels en ging uiteindelijk naar huis met een vaas, een lampje en een…. afstandsbediening.
Morris zit namelijk thuis de hele tijd op onze afstandsbediening te bijten en dat is onhandig, want de tv gaat steeds aan :P. Dus ik besloot gewoon ff een afstandbediening voor hem zelf te halen bij de kringloop. Even in de vaatwasser en klaar! ;-).
‘s Avonds lag Morris lekker te slapen en ben ik zelf in bad gegaan. Ik voelde me niet helemaal fit en was moe, dus dit was alles wat ik nodig had. En toen: vroeg naar bed!
Woensdag
Op woensdag kwamen de ouders van Jan oppassen, terwijl Jan en ik ook allebei thuis waren. Jan werkt sinds kort nog maar 3 dagen per week en is de woensdag ook vrij, dus dat is helemaal gezellig. Ik ging ‘s ochtends aan het werk voor een campagne en Jan ontving zijn ouders. Die gingen een dagje oppassen op een klein beetje ziekig kindje. Hij was behoorlijk goed te doen en z’n koorts was gezakt naar verhoging. Dus met vier volwassenen om ‘m heen kwam hij de dag goed door.
Ondertussen was het een super mooie dag met echt heerlijk lenteweer. En dat betekende dat we ons eerste theetje buiten in de zon konden drinken! We hebben zo’n geluk met onze ‘koffiehoek’ in de tuin, waar precies nul wind komt en wel volop zon schijnt. Als je daar zit met 10 graden, voelt het al gauw als 15 graden; echt blote armen weer :D. Heerlijk!
Verder stond de dag in het teken van… tuinieren! Ik wil binnenkort onze buitenkeuken afmaken zodat ik er een blog over kan schrijven over hoe we het nou precies allemaal gemaakt hebben en waar alle materialen vandaan komen, maar dan moet het er wel een beetje leuk bij staan op de foto’s. Dus; tijd om te tuinieren! We gingen naar het tuincentrum en plantten allemaal bollen en narcis-achtige plantjes die nog uit moeten komen. Ook kochten we twee klimops voor de schaduwkant bij de buitenkeuken, stortten we nog wat potgrond in plantenbakken en hebben we het gras ingezaaid met graszaad en kalk. Als het goed is staat onze tuin er over een tijdje weer heer-lijk bij. Ik kan niet wachten!
‘s Middags ben ik weer thuis op kantoor gaan zitten om nog even wat voor werk te doen. Administratie & mails wachtten op mijn aandacht, dus daar was het nu ff tijd voor. Ondertussen dook Jan de keuken in om spaghetti bolognese te maken.
‘s Avonds kwam vriend Jort langs, maar ik was echt helemaal moe en had alleen maar behoefte aan domme televisie kijken op de bank. Helaas begon het nieuwe seizoen van The Bachelor pas op donderdag, dus ik was overgeleverd aan seizoen 7 van Selling Sunset. Waar ik echt helemaal klaar mee ben, maar het was wel de makkelijke televisie die ik ff nodig had op het moment. En! Jan en ik ontdekten deze week dat we tv kunnen kijken met geluid op onze Airpods. Wat helemaal chill is, want zo zat Jan met Jort aan de eettafel te kletsen en heb ik heerlijk op de bank tv kunnen kijken, zonder dat dingen door elkaar liepen. Love it!
Later die avond kwam er ook nog een pakketje binnen van Zalando. Ik had allemaal jumpsuits besteld om aan te trekken op mijn verjaardag a.s. zondag en er zaten – tegen alle verwachting in – twee jumpsuits bij die echt tof zijn! Ik denk dat ik ze allebei houd, maar weet het nog niet zeker.
Donderdag
Op donderdag besloot ik Morris nog een dagje thuis te houden van de opvang. Hij was ‘s ochtends nog ‘niet helemaal in z’n hum’, maar in de loop van de dag veranderde dat in echt ziek-modus. De arme schat.
‘s Ochtends heb ik ‘m nog in bad gedaan en ontdekte ik dat ‘ie helemaal onder de rode vlekjes zat, maar dat kan komen door de koorts en die had ‘ie al een paar dagen. Daarna deed ‘ie echt een goed dutje. Maar hij kwam niet in slaap zonder m’n hulp. Normaal kan ik hem in bed leggen, draait ‘ie zich op z’n zij of buik en valt hij in slaap, maar vandaag moest ik ‘m echt wiegen en viel hij uiteindelijk in mijn armen in slaap. Hij had duidelijk z’n ouders nodig vandaag.
Om 12 uur was het tijd voor muziekles en ik twijfelde ontzettend of het niet te veel voor ‘m zou zijn, maar het was ook een welkome afleiding, zo midden op de dag. Dus ik besloot toch te gaan en als het niet leuk zou zijn, zouden we gewoon halverwege weer vertrekken. Maar het ging super goed! Hij vond het helemaal leuk en zat te applaudisseren en lekker met z’n muziek-rammelaar te spelen. Mijn kleine baas <3.
Daarna lunchten we thuis en bracht ik ‘m weer naar bed. Maar dit slaapje ging echtttt slecht. Hij wilde weer niet zelf slapen, dus hij viel op m’n arm in slaap. En toen legde ik ‘m in bed en heeft ‘ie maar een halfuurtje geslapen, shit. Terwijl hij het juist zó nodig had om te slapen en normaal in de middag wel anderhalf a twee uur tukt. Maar ik kreeg ‘m met geen mogelijkheid meer in slaap. En toen was het krijsen geblazen. Wat behoorlijk wennen is met een baby die amper huilt.
Hij wilde niet slapen, niet drinken, ik mocht ‘m niet vasthouden, maar ook niet loslaten. Ik wist van gekkigheid echtttt even niet meer wat ik kon doen en kon het gekrijs echt heel moeilijk aan. Uiteindelijk heb ik ‘m een zetpil gegeven want hij leek ergens pijn te hebben en toen die na een halfuurtje ging werken had meneer opeens weer allemaal gezellige praatjes. Wat er aan de hand was? GEEN IDEE.
Nou goed; moeding voorwaarts. Het was inmiddels 3 uur ‘s middags en we hadden nog een paar zonnige uurtjes te gaan. Dus we aten nog ff wat en daarna reed ik met Morris naar het strand voor een wandeling in de draagzak.
Op het strand was het echt beduidend kouder dan in Haarlem zelf, maar gelukkig had ik genoeg warme kleding bij me voor mezelf én Snorrie.
We wandelden een halfuurtje en dat was heerlijk. Snor lekker dicht tegen me aan in de draagzak, mét zicht op zee. Het was heel rustig op het strand, dus het was echt even lekker wandelen.
Daarna zijn we ff een stukje gaan rijden, omdat hij best wel chill was tijdens het rijden. En daarna zijn we naar huis gegaan en heb ik de pasta bolo van de avond ervoor opgewarmd, terwijl Morris alvast aan tafel zat te sabbelen op wat sperziebonen die eigenlijk voor Ted bedoeld waren, hahaha. Ah well…
De donderdagavond stond natúúrlijk in het teken van The Bachelor, terwijl Jan zich ontfermde over Morris en z’n slaapje. Pffff ik had echt even zin in me-time op de bank en dat lukte uitstekend. Uiteindelijk zijn we allemaal vroeg naar bed gegaan.
Inmiddels is het vrijdagochtend half 10 en zijn we alledrie een stuk beter opgestaan. Morris is echt duidelijk fitter dan hij de afgelopen dagen was. SUPER fijn. Hij heeft weer wat praatjes en z’n rode vlekjes zijn allemaal verdwenen. Oooh, zo fijn.
Jan heeft Morris vandaag een dagje onder zijn hoede, terwijl ik lekker even aan het werk kan. Verder ga ik straks naar yoga en gaan we vanmiddag met z’n drieën wandelen, want het is suuuuper mooi weer en dat vraagt om een wandeling in de duinen met Morris z’n troon (z’n Thule rugdrager). Zin in!
Dit weekend ben ik jarig en gaan we lekker barbecueën. Verder weinig plannen, dus heel veel zin in! Ik spreek je dinsdag weer :D.
Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!
Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.
