Leo’s leven 208: uit je wintersportkleding groeien en geen verstand van tuinieren

Goedemorgen leuke mensen en welkom bij mijn dagboek van dinsdag 13 februari; gezellig dat je meeleest! In mijn blog van vandaag vertel ik je alles over een weekend met familie, katers, kleding die niet meer past, Morris z’n nieuwe naam en tuinieren op maandag! Let’s go!

Vrijdag:
Op vrijdagochtend werd ik wakker met een flinke kater, die de hele dag bleef hangen. Geen hoofdpijn-en-misselijk-kater, maar wel echt zo’n opgeblazen-buik-ik-heb-nergens-zin-in-kater. De hele dag keek ik uit naar een avondje op de bank, maar voor het zover was ging ik nog ff aan het werk, naar yoga (met moeite), langs de bakker voor saucijzenbroodjes (die gingen er gek genoeg wel in) en aan het einde van de middag was het tijd voor een wandeling.

Het was wel een lekkere productieve dag!

‘s Avonds werd mijn bankhangavondje niet zó relaxt als ik had gehoopt, want de baby was wat onrustig, dus ik moest er toch vrij vaak naartoe. Maar soit; ik lag lekker te scrollen op de bank en ben op tijd naar bed gegaan.

Zaterdag:
Op zaterdag gingen we naar Utrecht voor een lunch met Jans familie bij een theehuis in Amelisweerd. De ochtend stond in het teken van spullen verzamelen, inpakken en wegwezen, zodat we precies op Morris z’n ochtenddutje naar Utrecht konden rijden. Natuurlijk had hij andere plannen en viel ‘ie pas in slaap toen we op 20 minuutjes afstand van de eindbestemming waren, dus we hebben nog even een mooi tourtje door de provincie Utrecht gemaakt, haha. Ik moet zeggen: wel echt een praaaaachtige omgeving zeg, daar rondom Amelisweerd.

Om 11 uur meetteen we Jans familie bij Theehuis Rhijnauwen, wat echt wel een leuke plek was voor een familiemeeting. We lunchten pannenkoeken en wandelden nog even in de omgeving. Het was echt verrukkelijk weer, overal komen de eerste paarse bloempjes boven de grond en de temperatuur voelde als een eerste lentedag. GOD, wat lekker.

Morris was ook helemaal chill; die zat lekker te klimmen en klauteren in het pannenkoekenhuis, genoot van z’n boterham en kiwi en chillde ‘m daarna als een eindbasie in de draagzak. Wat een schatje<3.

Toen hij moe begon te worden, was het tijd voor de rit naar huis. Eentje die wederom bestond uit een flinke omweg door de provincie, zodat hij lekker lang kon slapen. En dat liep wederom helemaal anders, want nu werd ‘ie opeens 40 minuten voor tijd al wakker, terwijl hij echt nog prima door had kunnen slapen. Ah wel..

‘s Middags thuis stortte Jan een beetje in en kwam het even op mij aan, wat prima was. Ook Snorrie was nog moe, dus uiteindelijk heb ik Jan én Morris op bed gelegd en zijn ze nog lekker gaan tukken.

Ondertussen haalde ik de wintersportkleding van zolder, om te kijken of ik het nog pas. In de veronderstelling dat ik alles natúúrlijk nog wel pas, want vorig jaar heb ik er met mijn 20 weken zwanger-buik nog in gezeten, dus dat zou nu ook wel lukken, toch? Nou, mooi niet natuurlijk.

Zowel m’n skijas (DUUR) als m’n skibroek maat XL, als m’n thermolegging én ondershirtjes zijn aan de krappe kant. En dat is niet handig, want we gaan naar Oostenrijk en ik ben van plan om daar vooral tijd door te brengen met schnitzels, Kaiserschmarren, Käsespätzle en Curryworst en die passen nu niet in mijn outfit erbij. Sad. En onhandig, want ik heb nog maar een paar dagen en nu moet ik snel een hele nieuwe outfit scoren. Nou goed; ‘t is wat ‘t is.

‘s Avonds bleek Jan opeens iets onder de leden te hebben, dus die heb ik niet meer beneden gezien. Samen met Morris ging ik avondeten en ook dat werd een matig succes, want iemand – en ik was het niet – kotste alles uit over de tafel en ging toen met z’n handjes erin slaan. Echt top, hahaha.

Gauw naar bed, m’n kleine barfmeister. Het is tijd voor een avondje met mezelf en Echte meisjes in de jungle op de bank. Vreselijk programma, maar ik heb er erg van genoten.

Zondag:
Op zondag werd ik topfit wakker en dat moest ook wel, want ik had zo’n 30% Jan, dus het kwam even op mij aan. En ik ging er wel lekker op; soms kan ik die verzorgende rol echt heerlijk vinden. Blijf jij maar lekker in bed liggen schatje, doe maar ff een dutje. Wil je nog een theetje? Kan ik iets voor je betekenen? Heerlijk, om af en toe die rol op me te nemen.

Rond lunchtijd gingen we ff met z’n drie buiten wandelen. Ik had er al een hele ochtend op zitten van wasjes draaien, eten, weekboodschappen doen en het huis opruimen. Om 3 uur zouden mijn ouders komen, dus voor die tijd wilde ik toch nog ff de hort op met Snor. En Jan ging gezellig mee; buitenlucht doet een mens goed!

Om 3 uur waren m’n ouders er dus en dat was ook vet gezellig. Ze bleven tot na het avondeten en konden zo gezellig spelen, borrelen en dineren met Snorrie. Vet heerlijk! Ik dook de keuken in om weer eens een plaattaart te maken én dit hele lekkere saladerecept. M’n moeder gaf Morris eten, m’n vader kroop met ‘m over de grond. Helemaal liefdevol, deze situatie.

‘s Avonds stortte Jan weer in en ben ik ernaast gekropen op de bank. We keken Heel Holland Bakt en het was een hele fijne avond.

Maandag:
Op maandag was Jan gelukkig weer een beetje de oude. Wat fijn was, want we moesten om 9 uur ‘s ochtend met z’n drie op het gemeentehuis verschijnen om Morris z’n naam aan te laten passen.

Sinds januari van dit jaar mag je je kinderen die na 1 januari 2016 geboren zijn, een dubbele achternaam geven. Jan en ik wilden dit graag voor Morris, omdat we het allebei heel onlogisch vonden dat ons gezamenlijke kindje, slechts de naam van een van ons tweeën krijgt. Doordat we allebei een eigen achternaam hebben, sta je er meteen zo buiten als twee gezinsleden wel dezelfde naam dragen en jij niet. Dat vonden we allebei niet tof, dus toen het mogelijk werd om een dubbele achternaam te geven, wisten we meteen dat we dat zouden doen. En nu is het geregeld en heet Snorremans Schulte Ter Veld van de achternaam. Yay!

Daarna bracht ik Morris naar de opvang en zijn we allebei aan het werk gegaan. Ik had echt een lekkere ochtend met veel losse klusjes die me goed afgingen. M’n mailbox was weer redelijk bijgewerkt, ik had een goede planning voor de week gemaakt en nog weinig losse eindjes in m’n hoofd. Ik schreef twee recepten en leverde iets aan voor een campagne en toen was het mooi geweest. Lekker bezig Leo!

‘s Middags moest ik langs IKEA en de ANWB winkel om wat laatste dingen voor wintersport te regelen en daarna had ik nog een uurtje over om even te tuinieren, voordat Morris weer thuiskwam. VET chill, want het was mega lekker weer en m’n handen jeuken al wéken om iets aan de tuin te doen.

Ik weet wel dat ik volgend jaar wat meer wintervaste planten in de tuin wil, want ik vond het een behoorlijk ongezellige boel deze winter. En nu ik ff wat blad heb verwijderd en een paar planten heb gesnoeid (ik weet wel dat dit waarschijnlijk helemaal het verkeerde moment is maar ik snap niets van tuinieren en niemand geeft een duidelijk antwoord op m’n vragen – want dan vraag je dus ‘wanneer moet ik dit snoeien’ en dan krijg je een vaag antwoord als ‘na de bloei’ en dan denk ik alleen maar wanneer is dat en hoe moet dat en tot hoe ver knip je het af en komt het dan nog terug en zit ik dan de hele winter tegen stengels aan te kijken en welke schaar heb ik nodig?- en dus ik ben maar gewoon aan de slag gegaan), zie je ook hoe kaal de boel echt is. En hoeveel kattenkak er in de tuin ligt, hahaha. Maar goed; ik plant er binnenkort ff wat gezelligs in en de eerste plantjes komen al voorzichtig boven de grond, dus ik hoop op een bloeiend voorjaar dat lekker snel komt.

‘s Avonds was het tijd voor baby-entertainment en avondeten. Snor gaat sinds een week wat later naar bed, op eigen initiatief. Ik vind het zo wonderlijk hoe duidelijk onze baby met ons communiceert. Hij ging altijd stipt om 6 uur naar boven en lag er dan om 18.15 of 18.30 in en daar ging ‘ie suuuuper goed op en hij tukte meteen, maar sinds een week wil hij niet voor half 8 slapen. Wat mega chill is, want hierdoor kunnen we op wintersport als het goed is gewoon met ‘m uit eten. Maar het betekent wel opeens een heel ander ritme voor ons, want we halen ‘m om 5 uur op van de oppas en nu hebben we opeens nog een paar uur met elkaar, inplaats van een klein uurtje voor hij naar bed gaat. Helemaal gezellig.

‘s Avonds aten we gezellig met z’n drie een saai AGV’tje en daarna kleedde ik me om om te gaan sporten. Weer met m’n sportvriendin Juliët naar ons klasje bejaardengym, maar dit keer waren er opeens allemaal andere mensen van onze leeftijd en bleek het helemaal geen bejaardengym te zijn. Maar: wel echt een fijne les met fijne mensen, dus dit blijven we zeker doen op de maandagavond. Woop woop!

Inmiddels is het dinsdag einde ochtend en de ZON schijnt en ik schreef net al op instagram dat ik een soort mamabeer ben die uit dr winterslaap ontwaakt. Ik stond vreselijk slecht op na een roerige nacht en had ook een soort van knoop in m’n maag (bleek een keutel, tja mooier kan ik ‘t niet maken), maar besloot even flink de tijd voor mezelf te nemen onder de douche. En dat deed me een partij góed joh! Eindelijk m’n harige benen geschoren, m’n harige tenen weer netjes geschoren en gelakt (sorry als dit TMI is, maar heeft niet iedereen harige tenen?!), haren gewassen (gewoon die op m’n hoofd) en in de olie, sowieso dat hele líjf in de olie en als klapper op de vuurpijl heb ik ook nog m’n wenkbrauwen voorzien van hun jaarlijkse epileerbeurt. En ik zíe me er toch een stuk meer levend uit. Heerlijk.

Dus: een goed begin van de dag! De rest van de dag staat in het teken van werk, morgen ga ik lunchen met een vriendin en Snorrie, verder moet ik flink aan de slag met wintersportvoorbereidingen in de vorm van babyvoeding scoren, zonnebrand halen en andere boodschappen binnenharken ennn werktechnisch moeten er nog wat bergen verzet worden, maar dat komt allemaal goed.

Vrijdag ben ik er niet met een nieuw dagboek, want dan ben ik ontzettend onderweg naar een week curryworst eten met bier op een zonnige piste, dus ik spreek je pas dinsdag 27 februari weer. Holycow, dat is ver weg. Gelukkig ben ik in de tussentijd wel actief op instagram en dan kun je daar zien hoe we het gaan doen: wintersporten met een baby van 10 maanden. Wil je alsjeblieft bidden tot welke god of welk universum dan ook dat we de komende wintersportweek ALLEEN MAAR ZON hebben? Echt; sneeuw kan me niet schelen; ik wil zón op m’n gezicht en m’n nieuwe skipak (die hopelijk op tijd arriveert).

Nou goed; ik wens mezelf een fijne vakantie en kijk ernaar uit om je op insta op de hoogte te houden van alle avonturen. Voor nu dank je wel voor het lezen van mijn dagboek en totttttt de 27e!

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, lekker koken, knuffelen met poes Teddy tot verbouwstories, m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.