Leo’s leven 189: fotoshoot voor de krant, naar Velp en crompoucen

Hey hey! Wat gezellig dat je m’n dagboek weer leest. Vandaag praat ik je bij over afgelopen weekend en dat was het weekend waarin ik een fotoshoot had met Morris voor de krant, waarin Jan met de bakfiets en de buurvrouw crompoucen ging halen, m’n vriendin Laura op de thee kwam, ik een blog schreef voor de Belastingdienst, op een slechte slaap-dag afreisde naar Velp voor een playdate met vrienden Yoka & Rolf en een hele productieve maandag had (maar dat pas besefte toen ik het aan Morris aan het uitleggen was). Lees je mee? 😀

Vrijdag:
Vrijdag was een topdag: ik werkte ‘s ochtends vanuit huis en moest ‘s middags om 2 uur naar Amsterdam voor een fotoshoot samen met Morris. Jan ging mee om Morris onder z’n hoede te nemen, terwijl ik in de visagie ging om op m’n best op de foto te komen.

De fotograaf was Manon van der Zwaal en de visagie was in handen van Vivi Cristin. Allebei leverden ze echt top werk, want ik heb er in tijden niet zo goed uitgezien én de foto met Morris stond er best snel op!

De grootste uitdaging was nog om Morris onherkenbaar in beeld te krijgen. We werkten met een grote flitser en dat vond Snorrie maar wát interessant. Maar omdat ik op mijn eigen kanalen Morris al niet herkenbaar in beeld breng, doen we dat ook niet bij een artikel in de krant. Wat echt super jammer is, want op de foto’s die we van de fotograaf kregen voor eigen gebruik – waar Morris’ gezicht dus wel in beeld is – kijkt hij zoooooo schattig, hahaha. Nou goed; voor eigen gebruik is ook leuk <3. En jullie moeten me maar op m’n woord geloven dat ‘ie een vet vrolijk en schattig gezicht heeft :D.

Eenmaal thuis was het tijd voor weeeeekendddd, woop woop! Ik schonk mezelf een lekker wijntje in, Morris at nog even een paar happen pasta met kaas en tomatensaus uit een potje en ‘s avonds hadden Jan en ik een lekker avondje op de bank.

We keken de nieuwe documentaire van Robbie Williams op Netflix en dat was echt heeeerlijk. Helaas viel ik wel om 9 uur in slaap, dus toen ben ik maar naar bed gegaan, terwijl Jan de docu nog ff afkeek. Sinds dien luister ik trouwens weer helemaal allemaal Robbie muziek. HEELIJK.

Zaterdag:
Zaterdag was ook een heerlijke dag. ‘s Ochtends stond in het teken van een beetje poedelen met Snorremans; voeden, spelen, in bad – dat soort activiteiten. Na z’n ochtendslaapje was het tijd voor een leuk avontuur, want Jan ging samen met buurvrouw Carmen en Morris in de bakfiets om crompoucen te scoren ergens bij een bakker in Schalkwijk. Echt een hilarische activiteit, want het paste allemaal maar net in de bakfiets en Morris wist niet wat ‘m overkwam hahaha.

Terwijl Jan op pad was met de buurvrouw en Snorrie, kwam vriendin Laura bij mij langs. Zij had onlangs wat roze kleding van me geleend voor een barbie-party (ik was verbaast over de hoeveelheid roze kleding in mijn kast, maar laten we zeggen dat ik het prima een week als Barbie uit zou kunnen zingen) en kwam dat vandaag terugbrengen. Meteen kletsten we even bij en dat was vet gezellig <3.

Na Morris z’n middagdut zijn we nog ff met z’n drie gaan wandelen bij Elswout. Ondanks de regen was het echt lekker om even – goed ingepakt – buiten te zijn.

‘s Avonds dook ik de keuken in om met restjes een lekker avondmaaltje klaar te maken (wraps met kipgehakt, paprika, tomaat, fajitakruiden, met kaas en chilisaus in de oven en dan serveren met rauwe rode kool met een dressing van avocado, limoen en mayonaise MJAM) en daarna was het wéér tijd voor ultieme chillings op de bank.

Zondag:
Op zondag sliep ik uit, terwijl Jan zich ontfermde over Snor. Om 9 uur kwam ik uit bed en zette ik meteen even een artikel in samenwerking met De Belastingdienst online. Ik had een stuk geschreven over financiële tips rondom een verbouwing en dat kan je hierrrr lezen:

5 financiële tips als je gaat verbouwen

Daarna was het tijd voor een klein maar gezellig ochtendwandelingetje met z’n drie. We liepen langs de bolwerken en moesten natuurlijk iedere poes die wilde, even knuffelen op straat.

Rond het middaguur vertrokken we met z’n drie richting Velp, voor een playdate met vrienden Rolf & Yoka en hun kids. Snorrie wilde vandaag maar moeilijk slapen, dus hij sliep in de auto helaas maar 40 minuten van de anderhalf uur durende rit. De andere 50 minuten heeft ons entertained met gejengel en een flinke kakluier, hahaha. Autorijden is nog steeds niet z’n favoriete bezigheid, tenzij ik z’n handje vasthoud. En kakken in de auto is wél z’n favoriete bezigheid, maar dat schijnt een baby-ding te zijn. Anyway; zo kom je nog eens ergens.

Bij Yoka & Rolf was het super gezellig. We kletsten, de kids speelden met elkaar, Morris deed nog ff (met de nadruk op ff) een dutje in z’n Deryan tentje (ik moet zeggen dat ik dit tentje echt zooooooooo onhannnnnndig vind, maar iedereen is hier laaiend over dus dit ligt waarschijnlijk aan mij) en daarna was het tijd voor de borrel. Die heerlijk was.

Rolf is fotograaf van beroep en schoot nog even terloops deze heerlijke foto van Abel die Morris de fles geeft <3.

Om 6 uur gingen we weer naar huis en reden we voor het eerst op Snorrie z’n avondslaapje terug. Als experiment. En dat slaagde best wel goed, want hij lag een uurtje te slapen in de auto. Daarna hebben we ‘m thuis de fles gegeven en naar bed gebracht. Wat volgde was een hele onrustige avond én nacht, waarschijnlijk omdat de kleine man flink wat prikkels moest verwerken.

Maandag:
Na een pittig nachtje, werd ik maandagochtend toch verrassend vrolijk wakker. Ik begon de dag met een heerlijke smoothie met peer, appel, sinaasappel, gember, kurkuma, spinazie en sojayoghurt. Een goed begin is het halve werk!

Na een gezellig ochtendje met Morris bracht ik ‘m naar de oppas en ging ik zelf aan het werk.

Tot 12 uur dook ik in m’n mailbox, plande ik m’n week en keek ik Expeditie Robinson terug. Daarna was het tijd voor een sportlesje buiten de deur.

Ik ging naar Superles pre- en postnataal bij Bluebirds en vond het wel een lekker lesje. Wel pittiger dan ik had verwacht, maar dat is wel goed voor me. De grootste tegenvaller vind ik echter dat ik echt van heel ver moet komen – fysiek – om weer een beetje fatsoenlijk te kunnen bewegen. Ik ben super stijf en heb echt overal pijntjes. En na de sportles voelde ik me eerder heel vermoeid, dan erg voldaan. En dat gevoel bleef de rest van de dag behoorlijk hangen.

Die sporters high waar zovelen het altijd over hebben, is me weer niet gegund. Hoe vaak ik het ook probeer om toch te sporten, ik ga het nooit echt leuk vinden. Maar goed; applaus voor mezelf dat ik wél ben gegaan. En nu gewoon volhouden en af en toe even iets tegen je zin in doen. Getsie.

Tijdens het sporten had ik wel bedacht dat ik zin had in… rivierkreeftjes. Ja ik weet het, vrij specifiek. Maar dat brein van een foodblogger zet je niet zomaar ff uit en als ik eenmaal zoiets in mijn hoofd heb als ‘ik heb zin in rivierkreeftjes’, dan is er maar één pad dat we gaan bewandelen en dat is: rivierkreeftjes eten.

Dus ik maakte voor mezelf een super lekkere lunch met o.a. rivierkreeftjes, paprika, avocado en limoen. Het recept ga ik morgen uitschrijven!

De rest van de dag voelde ik me een levenloze plumpudding die nergens zin in had. Echt leuk, dat sporten, hahaha. Gelukkig had ik geen zak chips voor mezelf gekocht, anders was ik daar zéker mee op de bank geëindigd. In plaats daarvan wist ik er toch nog een behoorlijke productieve dag uit te persen. En dat had ik eerlijk gezegd pas door, toen ik het ‘s avonds aan Morris aan het vertellen was.

Die haalde ik namelijk om 5 uur op van de oppas en bracht ik een uurtje later naar bed. En bij z’n laatste fles voor het slapengaan, vertel ik ‘m altijd eventjes hoe mijn dag was, hoe de dag van Jan was en de dag van Teddy én daarna hoe zijn dag is geweest. Totdat hij het me zelf kan gaan vertellen. Ik vertel altijd over wat ik/Jan/Teddy/hij allemaal heb(ben) beleefd en wat m’n hoogtepunt van de dag was. Daar snapt hij natuurlijk nog helemaal geen snars van, maar ik vind het een fijn momentje tussen ons twee, vind het een leuk onderdeel van z’n vaste slaapritueel als ik hem naar bed breng en verheug me op het moment dat ‘ie groter wordt en dit een ding tussen ons blijft <3. We zien wel hoe het loopt, maar voor nu vind ik dit in ieder geval een heerlijk moment op de dag.

Tijdens die reflectie op m’n eigen dag ontdekte ik dus ook dat ik veel productiever was geweest dan ik zelf had ervaren. Ik had allemaal wasjes weggewerkt, bedden verschoond, tassen uitgepakt, werkdingen gedaan, lekker en gezond gekookt. Ja; het was eigenlijk gewoon een hele goede dag.

Inmiddels is het dinsdagmiddag en heb ik er alweer een heerlijke werkochtend opzitten. Ik moet nog een paar dingen doen en dan is het vanavond denk ik eindelijk tijd voor een zak chips op de bank. Lékker vooruitzicht.

De komende dagen staan verder in het teken van kleding verkopen, een brainstorm voor een boekenproject (je leest het hier als eerst!!), een fotoalbum maken, pake & beppe, chiropractorbezoekjes, wandelen en sporten. Ik praat je er vrijdag over bij!

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Geef mijn nieuwste boek cadeau aan jezelf of een zwangere in je omgeving!
Onlangs kwam mijn 6e kookboek uit en dit keer eentje voor baby’s! Gewoon wat mijn baby ‘s avonds eet is een ideaal boek voor jonge ouders met kindjes tussen 4 maanden en 1,5 jaar. Met 50 recepten en heel veel tips en informatie helpt het boek je te starten met vaste voeding voor je kleintje én biedt het inspiratie voor het eerste levensjaar (en net even daarna). Bestel het boek op Bol.com, vraag ernaar in je lokale boekhandel of koop het hier direct bij mijn uitgeverij (dan houd ik er het meeste aan over). En niet vergeten: GEEF HET CADEAU!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.