Leo’s leven 223: een heerlijke week

Hallo leuke mensen en welkom bij mijn dagboek van de afgelopen dagen. Ik typ net in de titelbalk het nummer ‘223’ en opeens vind ik dat ZO ontzettend veel. In coronatijd begon ik mijn dagboek – toen nog wekelijks – twee keer in de week bij te houden en inmiddels zijn we al bij numero tweehonderddrieëntwintig aanbeland. Gezellig dat je mee leest :D.

Vandaag praat ik je bij over dinsdag, woensdag en donderdag. Die dagen stonden in het teken van ontzettend weinig werk, een kreng van een traphek, lente-schoonmaak, koken mét Morris, een bezoekje aan het tuincentrum, geweldige asperges, gemeentehuis-perikelen en een hele toffe samenwerking met een interieurmerk. Ik heb echt hele fijne dagen gehad. Lees je mee?

Dinsdag:
Op dinsdag begon ik m’n dag goed met wat werkdingen, maar nadat ik m’n dagboek had geschreven en daarin was begonnen over een lenteschoonmaak, was het zaadje geplant. Ik had even niet zo’n zin om m’n huis weer een teringzooi te maken door nieuwe recepten te koken voor het babyhapjes-boek en besloot in plaats daarvan lekker m’n gevoel te volgen en te doen waar ik wél zin in had: opruimen. Ook nuttig.

Het begon bij m’n eigen kledingkast; die moest nodig weer even uitgesorteerd worden, want ik sta er weer regelmatig in te turen met ik-heb-niks-leuks-om-aan-te-trekken-vibes en ik wéét dat dat onzin is. Ik moet alleen weer ff de leuke items vooraan in de kast leggen. Dus dat deed ik.

Daarna was Morris z’n kast aan de beurt. De grote kledingkast op zijn kamer zit volgestouwd met van alles en het knalt eruit zodra je de deur opendoet, dus daar was ruimte voor verbetering. Ik zat helemaal lekker in de opruimwoede en heb de héle kast uitgeruimd en opnieuw ingedeeld. ZO lekker. Daarbij kwam ik allemaal zooi tegen uit de kraamweek die ik linea recta in de prullenbak heb gegooid. Dat ruimt op <3.

Al z’n te kleine kleertjes propte ik op kantoor in een kast. Bij gebrek aan een betere plek hiervoor én gebrek aan de nesteldrang om dit helemaal netjes op te bergen. Dat komt wel als ik ooit zwanger ben van een tweede, haha.

Ik waste nog wat winterjassen, ruimde de keukenla en koelkast op en toen was het mooi geweest. Tijd voor een kut klusje: het in elkaar zetten van het traphekje.

Project traphekje is sowieso wel een ding hier in huis, want Morris kruipt ontzettend graag de trap op (want Ted zit vaak op de trap het verkeerde voorbeeld te geven) en ik weet nog niet hoe we dat moeten oplossen op de benedenverdieping met de open trap met prachtige spijlen. Daar denk ik nog over (#hoofdpijnproject). Maar! Voor de bovenkant van de trap naar de eerste verdieping heb ik al tijden een traphekje in huis en het is nu eindelijk tijd om dat in elkaar te zetten. Maar de gebruiksaanwijzing mist. En online kan ik wel iets vinden, maar niet helemaal het juiste. En in alle eerlijkheid heb ik er ook gewoon geen zin in; het in elkaar zetten van dat lelijke ding.

Maar het is tijd en dus ging ik er dinsdagmiddag voor zitten. Zondag had ik samen met Morris al een beginnetje gemaakt en dinsdag maakte ik het af. Maar pffff; de meid kan een heel huis verbouwen met allemaal fancy shizzle en furdrizzle, maar een traphekje op de juiste manier in elkaar zetten is een uitdaging. Spijlen vlogen alle kanten op, flupjes zaten op de verkeerde plek en dopjes aan de verkeerde kant van het hout. Maar na een uur vloeken is het gelukt. Hij hangt nog niet aan de muur, want ik ben niet de beste in dingen uitmeten, dus ik wil dat Jan dat ff doet, maar verder; klaar om te gaan gebruiken.

Of naja; bíjna dan. Want hij is nu saai van hout en ik denk dat ik ‘m in een kleur wil schilderen. Zelf zit ik HEEL sterk aan neon roze te denken, omdat we in de woonkamer ook al een neon roze detail hebben én omdat de balustrade van de tweede verdieping binnenkort knalgeel geschilderd wordt. Maar Jan is geen voorstander van neonroze. Maar weet je wat? Ik ga het gewoon doen. Als hij het na 3 weken nog niet mooi vindt, schilder ik het wel over. HA! Nou goed; wordt vervolgd.

Trouwens even een totale zijstap, maar hebben jullie dat huis van Theobert Pot gezien op funda? OH MIJN GOD; als ik al die foto’s bekijk dan vind ik dat ik echt nog veeeeeel meer kleur in huis moet toevoegen. Of nee; dan wíl ik dat. En omgggg dat blauw-witte behang in die eethoek; I NEEEEED it in mijn keuken. Echt zooooo’n inspirerend huis vind ik het. Alle interieurkriebels in m’n lijf zijn weer aangewakkerd. SCHILDEREN ZAL IK! BEHANGEN NA DE VAKANTIE LETS GOOOO! 😀

Goed; om 5 uur haalde ik Morris op en was het tijd voor een wandeling en daarna maakte ik een lekker hapje voor ‘m. Waar hij maandag nog brood met appelmoes als avondeten at omdat hij m’n pasta met witte bonen, tomatensaus, gehakt en sperziebonen goor vond, heeft ‘ie dinsdag heerlijk gesmikkeld van diezelfde pasta. Ik geloofde er al niks van, dan ‘ie ‘m niet lekker zou vinden. En inderdaad: hij vond ‘m heerlijk. Alleen maandag niet ;-).

Rond kwart voor 7 bracht ik Morris naar bed, want hij had niet super goed geslapen op de opvang en was duidelijk heel moe. Om 7 uur lag ‘ie lekker met z’n oogjes dicht op z’n buik ogenschijnlijk te snurken, maar niets was minder waar. KLAARWAKKER, deze baby (ik weet dat hij inmiddels een dreumes is maar ik ben er nog niet aantoe om ‘m niet meer mijn baby te noemen dus deal with it). Uiteindelijk ben ik tot half 9 bezig geweest om ‘m in slaap te krijgen. En dat was niet mals, want dit moedertje had HONGER. En honger betekent ongeduld en ongeduld betekent weinig baby-succes. We zaten lekker in een neerwaartse spiraal met z’n twee. Maar om half 9 gaf Morris eindelijk toe aan z’n slaap en kon ik m’n plaattaart gaan opeten met MAFS. Pfoe. Ondertussen was Jan allemaal wijnen van ongelofelijk veel euro aan het drinken tijdens een diner met een vriend die jarig was in een fancy restaurant. Verschil moet er zijn, hahaha.

Woensdag:
Op woensdag begon m’n Morris & Mama dag al lekker vroeg met een heel vrolijk kindje, bij me in bed. Jan was vandaag weer tuinieren, dus het was alleen Morris en ik vandaag. En dat was gezellig! Morris ging in bad, sloopte een been van Monstertje de Heliumballon (maar die gaf geen kik), we gingen naar het tuincentrum (a first!!!), bezochten de kinderboerderij (met een verzameling andere woensdagmiddagmoeders) en fietsten een heel stuk door Bloemendaal langs de mooiste Pipi Langkoushuizen die je je kan wensen.

Rond 5 uur waren we weer thuis en was Jan ook net onder de douche vandaan. Tijd voor vader & zoon om even met elkaar te chillen, terwijl ik nog iets voor werk deed en daarna de keuken in dook voor een lekker maaltje voor de Snor.

Rond 7 uur bracht Jan Morris naar bed en ben ik wederom de keuken in gedoken, maar dit keer voor een hele lekkere maaltijd voor ons twee. Ik maakte een gerecht van Green Chef en dit keer was het er niet eentje uit de categorie ‘makkelijk en snel’. Ik ging voor een dragonrisotto met witte asperges, pastinaak, gebakken asperges, kappertjes, pompoen- en pijnboompitten. En dat was me een partij LEKKER! Wel echt culi voor de woensdagavond, maar we genoten er intens van :D.

Donderdag:
Op donderdagochtend was ik druk met een gemeentehuisbezoek voor Morris & mij. Ik moest om 12 uur op het gemeentehuis zijn voor een nieuw paspoort voor Snorstra, omdat zijn ID kaart niet meer geldig is i.v.m. het veranderen van zijn achternaam naar een dubbele naam. En ik was er de hele ochtend mee in de weer, zoals alleen een ouder van een eerste kind dat is.

De variabelen van de ochtend:

• er moest een uur geslapen worden tussen half 10 en 11
• er moest ontbeten worden voor half 10, door de baby
• moeder moest ook ontbijten
• en douchen
• er moest geluncht worden voor 1 uur
• er een pasfoto gemaakt worden, en de fotograaf was om half 10 open
• er moest een document geprint worden
• er moest een bezoek gebracht worden aan het gemeentehuis om 12:10
• we moesten om 1 uur op de opvang zijn

Nou mensen; met deze redactiesom was ik de hele ochtend druk in mijn hoofd. Zo ingewikkeld is het allemaal niet, maar voor mij als liefhebber van dingen uitdenken en goed organiseren, in combinatie met kak-angst en een dringend verlangen naar efficiëntie, was dit een puzzel. Eentje die ik absoluut gerockt heb, maar toen Snor op tijd op de opvang was en het paspoort was aangevraagd, was deze meid eventjes heel erg moe.

Tijd om op te laden. Maar ik had ook een drukke middag werk voor de boeg. En dus besloot ik éérst even tijd voor mezelf te maken, voordat ik door zou razen in m’n lage energie. Dus: ik haalde bloemen bij de bloemist (had ik later die dag nodig voor een samenwerking, én ik word er blij van) en haalde een frietje bij de FEBO, om die lekker op te eten in de zon in de tuin. Tot 2 uur nam ik de tijd om te chillen en goede vibes te creëren en daarna ging ik aan de slag.

Ik dook de badkamer in voor een hele fijne samenwerking met NIVEA die binnenkort online komt en fotografeerde daarna een aantal GEWELDIGE interieuritems voor een samenwerking met een kleurrijk keramiekmerk die na mijn vakantie online komt. Ondertussen speelde op de achtergrond de Sonos op standje burenruzie allemaal live muziek van Coldplay-optredens en stond ik ontzettend hard mee te zingen en dansen in de woonkamer. Wat. Een. Genot.

Om 5 uur haalde ik Morris weer op en was het tijd voor m’n nieuwe traditie: wandelen na een middagje opvang en in één oor de nieuwe aflevering van Kroegpraat de Podcats luisteren. Heerlijk!

Eenmaal thuis dook ik de keuken in mét Morris om een AGV’tje voor ‘m klaar te maken. Ik kookte aardappelen en snijbonen en maakte vier gehaktballetjes voor m’n schat. Morris is maar wát geïnteresseerd in mijn kokkerellings en accepteert het sinds deze week niet langer om tijdens het koken in de box te staan of aan m’n been te hangen, dus ik heb ‘m nu óf op mijn arm, in zijn stoel (en die schuif ik dan naar het kookeiland toe) óf in de draagzak. En het lieft dat laatste, want dan kan hij gezellig meekijken met wat ik allemaal aan het doen ben. Pollepel in de hand en commando’s uitdelen maar. Vet gezellig <3.

Jan bracht Morris naar bed en toen was het tijd voor MAFS op de bank en een avondje vroeg naar bed. Er wordt door een zekere baby de laatste nachten af en toe wat gespookt ‘s nachts, dus dan gaan we meteen in standje: pakken wat je pakken kan, als het op slaap aankomt. Om half 10 lag ik erin en het was heer-lijk.

Inmiddels is het vrijdagochtend en ben ik heerlijk bezig met het afwerken van een to do list. Ik heb vanochtend al twee previews voor samenwerkingen aangeleverd en iets online gezet en als ik straks mijn dagboek af heb, hoef ik alleen nog m’n mailbox te doen én m’n Out of Office aan te zwengelen en dan is het tijd om m’n spullen te pakken voor de vakantie.

Want ja mensen; we gaan op vakantie! Morgen vertrekken we voor een weekje naar Frankrijk, om daar in een groot huis te chillen met mijn ouders en het gezin van m’n zus. ZOOOO veel zin in. Duimen jullie dat we lekker veel zon hebben? Oh ik hoop het zo! Ondertussen hoop ik natuurlijk óók dat het hier lekker zonnig wordt, zodat Jans broertje en vriendin én mijn vriendin Yoka met haar gezin een lekkere tijd in Haarlem in ons huisje met Teddy hebben <3.

Komende week sla ik m’n dagboek dus eventjes over, maar na de vakantie ben ik er gewoon om je bij te praten over al het gezelligs dat we mee hebben gemaakt.

Voor nu wens ik je een heel fijn weekend en een hele gezellige Koningsdag – wat je ook gaat doen. Sowieso hoop ik dat je veel oranjetompoucen eet 😀 Geniet ervan! Ga ik ook doen <3.

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, lekker koken, knuffelen met poes Teddy tot verbouwstories, m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.