Hoi leuke mensen! Begon ik vorige week weer enthousiast aan mijn wekelijkse dagboek hier op mijn blog, omdat ‘ik zo’n leuk leven heb op het moment’, zit ik deze week de hele week al thuis omdat mijn fucking knie uit de kom schoot dinsdag en ik van boven tot onder (oké, alleen mijn been) in het gips zit. Benieuwd naar De Avonturen Van een-veel-te-levenslustig-meisje-met-energie-voor-10-en-een-te-leuk-leven-en-500%-onrust-in-haar-lijf Op De Bank? Lees door!
Maandag
Maandag was deze week natuurlijk nog een vrije dag en dat was heeeeeerlijk. Ik begon de dag met de eerste aflevering van een 30 day squat challenge (iets met een actieve zomervakantie waar ik een gespierd lijf voor nodig heb) en ging daarna weer op weg naar een leuk koffietentje om aan mijn blog te werken. Ingelise tipte via instagram Bar Toon, op de Utrechtsestraat. Omdat de lunchkaart er goed uit zag, besloot ik er heen te gaan.
Leuk tentje en inderdaad een goede lunch. Ik ging voor een broodje met mozzarella, biet, aardbei en pesto en at best lekker. Maar niet stunninglyomgfantastic. Prrrrima! In dit tijdelijke office editte ik de video die eigenlijk vrijdag al online had moeten komen. Maar goed; beter laat dan nooit.
Daarna ging ik naar het Vondelpark waar een concert van radio 6 soul & Jazz aan de gang was. Lekker in de buitenlucht in m’n eentje cultureel doen.
Eenmaal thuis kookte ik een d e l i c i o u s groenteschotel uit de oven en ‘s avonds vermaakte ik me met Game of Thrones.
Dinsdag
Dinsdag was dan weer een gewone werkdag op mijn nieuwe werk (still LOVE dis job) en ‘s avonds ging ik naar dansles. Wat wel een beetje anders verliep dan gepland toen ik m’n knie uit de kom danste en ik met de ambulance naar het ziekenhuis moest voor 6 weken gips. Wait… whut? Jep. Na 9 weken gips in de zomer van 2013 werd het wel weer eens tijd voor een nieuw kwaaltje; 6 weken van m’n bovenbeen tot m’n enkel in het gips. Uitdaging! Gelukkig kan ik m’n werk en blog gewoon blijven doen, ik ben alleen niet echt enorm mobiel. Dus dat is ietwat jammer. (Ik druk me nu zacht uit).
Hoe het kon gebeuren? Brrrr, je wil het niet weten. Ik maakte een jazz spagaat (wat een soort van hier op zou moeten lijken) en had daarbij m’n gewicht op de verkeerde plek, waardoor ik door m’n linkerbeen knakte en -de gevoelige lezer moet nu niet doorlezen- mijn knieschijf ongeveer 10 cm links van m’n been stak. Zonder te overdrijven. En ik kon ‘m natuurlijk niet terugzetten. Meteen de ambulance gebeld en daar lag ik hoor, op de grond met allemaal lieve dansmeisjes om me heen die met me mee de pijn wegpuften en me met koud water een soort van koel depten. Na wat echt een eeuwigheid leek te duren (en slechts 10 minuten bleek te zijn) kwam de ambulance met drie man sterk om mijn been weer recht te zetten. Ik kreeg een shot Ketamine (ja die drug, fantastisch spul kan ik je zeggen)(don’t do drugs kids, unless your knee is not where it’s supposed to be) en toen hebben ze ‘m recht gezet. Daarna werd ik ingepakt op een brancard en afgevoerd naar het St. Lucas Andreas ziekenhuis, waar ik toevallig om de hoek woon. Mijn huisgenootje kwam me vergezellen in drie uur ziekenhuistijd en het zag er op zich goed uit; ik kon m’n knie weer buigen en eigenlijk deed het niet echt pijn, behalve dat ‘t super dik was en voelde alsof ie flink gekneusd was. De dokter kon er ook van alles mee, dus het leek goed nieuws. Niets aan de hand eigenlijk, behalve dat m’n knie wel echt een behoorlijke klap (of nou ja, figuurlijk) heeft gehad en het weefsel nu moet herstellen. En tja, dat duurt 6 weken en daar komt een gipsbeenunit bij kijken. Van m’n bovenbeen tot helemaal aan m’n enkel. Great.
Om 1 uur ‘s nachts waren Kim en ik weer thuis en ben ik lekker naar bed gegaan. Pijnstiller er in en gaan! Ik sliep natuurlijk van-geen-meter, maar ik leef nog en m’n been is niet geamputeerd dus die 6 weken kom ik heus wel door. #WIEKOMTERBORRELEN?
Woensdag
Woensdag werd ik behoorlijk gaar wakker met een lekker stijf been. Huisgenootje Kim deed voordat ze naar werk ging boodschappen voor me, zodat ik in ieder geval deze dag zou overleven in bed. ‘s Middags kwam m’n moeder om me te verzorgen. Ondertussen strooooomden er lieve berichtjes binnen van lieve vrienden die allemaal hun hulp aanboden. Vet tof :). Ik vermaakte me de dag op de bank en liet me lekker vertroetelen door m’n moeder.
Donderdag Donderdag begon dan ook echt fan-tas-tisch, toen ik na het eten van een heerlijk beschuitje met aardbeien een allergische reactie kreeg. Met dus één been in het gips en een bovenlip zó opgezwollen dat de #KylieJennerChallenge er niks bij is. Jezus, ik voelde me echt wel even niet op m’n best. Maar goed. Mutti was nog steeds bij me om me heerlijk in de watten te leggen. Overdag werkte ik wat aan m’n blog en voor Vrouwen.nl, want gelukkig kan dat gewoon vanuit huis. Met een dikke lip. En een gipsbeen. ‘s Avonds kookte ik voor m’n moeder en mij en maakte ik een stamppotje. Eens kijken of dat zou lukken op één been en met krukken. En weet je wat? Dat ging best…
Daarna ging ik aan de slag met mails beantwoorden. Dit is altijd een ding bij mij dat tot in de eeuwigheid blijft liggen, terwijl er zulke leuke mails binnen waren gekomen! Van 850 mails ging ik terug naar een postvak met nog slechts 4! Woehoe 🙂 Voelt goed!
Vrijdag Vrijdagochtend werd ik best oké wakker; gipsbeen dag 4. Let’s do this. Ik nam -wonder boven wonder- een tostivideo op, die nog best redelijk lukte én zette ‘m online. Al gezien? ‘s Middags ging ik even met m’n moeder aan de wandel. Dat binnenzitten is me een partij saai! Het leek me wel lekker om een rondje Erasmuspark te doen, eventjes geld te pinnen en m’n OV-chip op te laden, maar nadat ik zonder te overdrijven 20 minuten heb gedaan om van mijn huis richting het plein te lopen (volgens Google maps is dit 400 meter) en toen wel behoorlijk kapot was, kwam dit er niet van. Shit, wat een tegenvaller… Terug naar huis dan maar om eens even lekker op de bank te chillen. Want tja, dat heb ik deze week nog maar amper gedaan (grmpf).
Vrijdagavond kwam m’n vader ook nog even langs om m’n moeder weer op te halen om terug naar huis te gaan. We aten gezellig samen en daarna was ik weer aan mezelf overgeleverd. ‘s Avonds keek ik The Hundred-foot journey en om 11 uur lag ik in bed, in plaats van uit te gaan bij Edelwise, wat ik eigenlijk vanavond had willen doen… Oh en ook chill: ik kreeg een migraine-aanval. Man oh man deze week is niet mijn week.
Zaterdag Op zaterdag was het dan zo ver; ik kon het niet langer omzeilen; ik ben begonnen aan een Netflixmarathon. House of cards seizoen 3, want die had ik nog niet af gekeken. Nou, en nu dus wel, of nou ja bijna. Verder deed ik geen ruk zaterdag. Ja, ik zat een uurtje buiten voor het huis in het zonnetje en las een boek, maar dat was ook wel echt het grootste avontuur van de dag. Boeee!
Zondag Eindelijk had ik even goed geslapen, van 11 uur ‘s avonds tot 11 uur ‘s ochtends; huppakee de klok rond! Normaal vind ik dat zonde van m’n dag, maar ik zit nu toch maar een beetje m’n tijd uit te zitten.. Vanmiddag kwam vriendin Anouk langs, jeej even uit m’n isolement. Vanaf morgen mag ik ook geen zelfmedelijden meer hebben vind ik. Een gipsbeen is niet het einde van de wereld (nouja, een klein beetje wel maar niet helemaal). Wat wel echt gaar is, is dat ik sinds zaterdag ook echt pijn heb. En hoewel ik wel echt vrolijk wil zijn, baal ik toch echt wel. Maar goed: nog maar 5 weken.
Komende week ga ik in ieder geval 1x eten met een vriendin, maandag ga ik een poging doen om op mijn werk te komen, dinsdag moet ik naar het ziekenhuis voor nieuw gips (of hopelijk tape of een brace, DUIM VOOR ME) en zaterdag is er een bloggersevenement waar ik mischien heen ga. Maar waarschijnlijk niet. Dus, nog tijd zat om meer plannen te maken in de avonduren! Hopelijk is komende week iets spannender dan de afgelopen… Pfoe.
LEKKER SOCIAAL:
Volg mij dagelijks via INSTAGRAM | TWITTER | FACEBOOK & als je iets klaarmaakt van m’n blog of uit mijn kookboek, let me know @lterveld of op faceboook! PS: Ik zit ook op snapchat, volg mijn eetdagboeken via @lterveld!
Lees ook
Leo’s leven 147: geweldige vloerkleden, de logeer pimpen en 16 worstenbroodjes
Goedemorgen leuke mensen en welkom bij mijn dagboek van dinsdag 14 februari! Happy Valentine’s Day! Vandaag praat ik je bij over de afgelopen dagen, die in... Lees verder
Leo’s leven #109: Costa Rica, citroenenschaal, hulp van de buren en nieuwe koffiespot
Goedemorgen fijne mensen en welkom op dinsdag! Vandaag praat ik je bij over mijn afgelopen dagen en ik kan je alvast vertellen: ik voel de spierpijn... Lees verder
Leo’s leven #95: pizzanight, kappersbezoek, warmtepomp-drama en donateurs
Goedemorgen fijne mensen en welkom op een ZONNIGE vrijdag. Ik mag dan takkebrak wakker zijn geworden, m’n humeur is wel opperbest door de zonnestralen die m’n... Lees verder
Lau deV zegt:
hahaha! don't do drugs kids, unless your knee is not where it's supposed to be :') BETERSCHAP!
Anouk zegt:
Ik had op precies dezelfde wijze mijn knie uit de kom haha. Maar de ambulance rit zelf niet meegemaakt, helemaal plat gedrogeerd haha. Beterschap!
Eilish (artisticstateofmind) zegt:
Ai sterkte! Ik heb een aantal keer een ketamine infuus gehad, maar het deed niks. Heb sowieso al jaren morfine & nog 1 of andere nieuw medicijn sinds november. Kan er allemaal iets te goed tegen ondertussen. Helpt niet!