Hallo leuke mensen en welkom bij alweer de vijfde zwangerschapsupdate hier op mijn blog! Vandaag praat ik je bij over hoe het de afgelopen maand in mijn zwangerschap is gegaan, waarom ik geen borstvoeding ga geven, over het dilemma dat we hebben rondom inleiden en ik geef een toffe update omtrent de echte naam van baby Sev. Lees je mee?
De afgelopen maand: mijn verlof & een dilemma omtrent inleiden
Ik zit inmiddels ver in mijn derde trimester en voel me echt top. Ja; ik ben sneller vermoeid dan anders en merk dat ik het heel fijn vind om me terug te trekken in m’n eigen bubbel. Ik krijg minder gedaan op een dag en heb daar redelijk vrede mee, yes! Iets waar ik me van te voren nog wel druk over kon maken, want ik ben zo gewend om lekker energiek door het leven te gaan, dat die rem me wel wat ingewikkeld leek. Maar! Het lukt me dus vrij natuurlijk om me er toch aan over te geven. M’n lichaam vraagt om rust en m’n geest snapt opeens (het duurde een paar moeizame weken) dat dat dus is wat we moeten doen met elkaar; de pan uit chillen.
Waar ik voorheen dus ook nog twijfelde of ik wel met verlof wilde gaan voor de bevalling, ben ik daar nu he-le-maal over uit. Ik ga overmorgen met verlof. Het is mooi geweest. Ik heb geen zin meer om te werken en heb veel te veel zin om lekker op de bank te cocoonen. Ik merk echt dat ik goed ga op momenten met mezelf en de baby in m’n buik, dus als ik naar m’n gevoel luister dan doe ik vooral dat lekker de hele dag. En dat betekent: niet meer werken.
Wel vind ik het lastig dat ik ‘nee’ moet zeggen tegen betaalde opdrachten; als ZZP’er zeg je daarmee direct nee tegen je eigen portemonnee en ik verdien best wel lekker met mijn werk. Echt balen om dan nee te zeggen tegen iets dat je normaal zéker wel zou doen. Maar! Ik heb niet voor niets al jaren een spaarpotje achter de hand voor een zwangerschapsverlof én ik heb de ZEZ-uitkering aangevraagd (zwanger en zelfstandig), dus de komende tijd moet ik het daar maar even mee doen.
Ik voel me dus zowel lichamelijk als geestelijk echt wel goed. Vet fijn!
Inleiden
(let op: reageer pas op dit verhaal nádat je het helemaal hebt gelezen)
Toch was niet alles koek en ei deze maand. Met mij gaat alles goed en met de baby in principe ook, maar toch hebben we er allerlei extra controles opzitten de afgelopen weken. Opnieuw een suikertest (3x bloedprikken in 3 uur tijd op nuchtere maag), een stuk of 3 groeiecho’s, een consult in het ziekenhuis en heel wat tranen hebben er gevloeid de afgelopen maand. Baby Sev lijkt namelijk wat aan de grote kant en dat maakt dat het ziekenhuis adviseert om de bevalling in te leiden.
Uit zowel de 20-weken echo als de drie extra groeiecho’s die we hebben gehad de afgelopen weken, zit de baby behoorlijk aan de hoge kant wat betreft z’n formaat. M’n buik heeft de grootte van een 39-weken buik, terwijl ik pas ergens in mei ben uitgerekend en op basis van 3 metingen lijkt de baby rond week 40 zo’n 4,5 kilo te wegen. Met een foutmarge van 500 gram erbij of eronder (4 of 5 kilo dus). En dat kan wat complicaties opleveren tijdens de bevalling.
Toen we dit nieuws voor het eerst hoorden, maakte ik me niet zo’n zorgen; Jan en ik zijn ook allebei lang, dus het is niet zo gek dat we misschien wel een groot kindje krijgen. Bovendien ken ik mensen in m’n omgeving die zijn bevallen van grote baby’s zonder enorme kleerscheuren, dus ik weet ook dat dat prima op een natuurlijke manier kan.
Tót we in het ziekenhuis een consult hadden en een arts ons toch wel ernstig aankeek en vertelde over de risico’s. Van een schoudertje uit de kom of gebroken tot een baby die vast blijft zitten en daardoor zuurstofgebrek heeft. Het soort rampscenario’s die je kosten wat ‘t kost wil voorkomen.
Maar inleiden was echt helemáál niet wat ik in m’n hoofd had. Ja; als hij een keer 41,5 week erin zit en je denkt ‘joeee nu is het echt tijd om te komen’, maar voor die tijd?! Ik voel me top? De baby voelt zich top? En ik had de bevalling zó graag zo natuurlijk mogelijk willen doen.
Ik weet dat zo’n bevalling altijd anders loopt dan je van te voren kan bedenken, maar ik had zó gehoopt dat – met ons ziekenhuistraject in het achterhoofd – de bevalling wél iets was wat op een “normale” manier zou gaan.
Toen we in het fertiliteitstraject terecht kwamen heb ik er echt wel even van gebaald dat het natuurlijk zwanger worden er niet in zat: dat wij nooit dat moment zouden hebben van gezellig seksen in de slaapkamer en twee weken later ontdekken dat je zwanger bent. Dat moment had ik wel duizend keer in m’n hoofd afgespeeld en werd ons ontnomen door het fertiliteitstraject. Even slikken, maar oké; er is tenminste van alles mogelijk, met een beetje hulp.
Maar nu lijkt ons wéér het moment waar ik zo naar uitkijk, te worden “ontnomen”. Dat je ‘s nachts wakker wordt en het voelt rommelen. Dat ik op de wc zit en denk ‘oooooh is dit het??’ en ik Jan nog ff laat slapen, want dit zou het zomaar kunnen zijn. Dat we het ‘s ochtends verder samen oppakken. Dat we het bevalplan erbij pakken en misschien ALLES anders loopt dan we dachten, maar dat in ieder geval het begin thuis was. Op de plek waar ik me het aller fijnst voel.
Ookal wilde ik überhaupt in het ziekenhuis bevallen, ik had niet bedacht dat het vanaf het begin een gepland iets zou zijn. Dat je een datum afspreekt en die dag om half 7 in het ziekenhuis moet zijn om de boel op gang te brengen. Dat je vanaf het begin een beetje hulp krijgt. En dat vond ik echt wel even ontzettend kut.
Ik weet natuurlijk dat je altijd zelf de beslissing mag nemen: het is aan Jan en mij of we een inleiding willen of niet. En daar zijn we ontzettend over na aan het denken. Maar dat maakt het niet makkelijker.
Wat we merken is er heel erg twee kampen zijn: heel erg pro inleiden en heel erg anti. En ik wil heel graag naar m’n gevoel luisteren, maar ik heb geen idee wat m’n gevoel zegt. M’n ratio zegt aan de ene kant:
“meid neem geen risico, hoe erg is een inleiding, die ben je drie weken na de bevalling wel weer vergeten en dan heb je er in ieder geval alles aan gedaan om baby Sev zo veilig mogelijk op de wereld te zetten. Bovendien zullen ze toch niet voor niets een inleiding adviseren?!”
En aan de andere kant denk ik:
“Je hoort genoeg verhalen over kids die met 4,5 kilo op de wereld komen er dan er niks aan de hand is. Bovendien; die baby komt wel wanneer híj er klaar voor is. En in het ziekenhuis willen ze al heel gauw er iets medisch van maken. Bovendien is dat schatten van het formaat van zo’n kind zo’n onduidelijk iets, misschien is een inleiding achteraf toch helemaal niet nodig en heb je voor niets een bevalling op een manier waarop je het eigenlijk niet wil”
Daar komt nog bij dat de ene professional het kind enorm schat en de ander het met een handmeting toch wel op normale grootte vindt én dat de ene professional aangeeft dat inleidingen een positief resultaat hebben bij grote kinderen en de ander vertelt dat de kans dát je je kind een gebroken schouder bespaart maar bij 1 op de 60 inleidingen echt zo is.
Kortom; we hebben een beslissing te nemen en we komen er nog niet helemaal uit. Hoewel; ik denk wel dat we voor die inleiding gaan uiteindelijk. Als ik echt goed bij mezelf nadenk, dan weet ik ook dat zodra ik voorbij de datum van de inleiding ben en het níet doe, ik m’n baby iedere minuut reusachtiger voel worden in m’n buik en helemáál ongerust erop word. Stel hij blijft dan nog twee weken zitten, dan zijn dat weinig relaxte weken kan ik je vertellen. Tja; misschien is een inleiding dan zo erg nog niet.
Maar goed; een flink dilemma dus. En ik heb er echt flink om gehuild de afgelopen maand. Het gaat echt met ups en downs.
Mocht je nou willen reageren op dit stuk over inleiden, wil je me dan alleen de verhalen sturen van ervaringen die heel positief waren? Ik zit niet echt (lees: echt niet) te wachten op alle scenario’s die mis kunnen gaan of hoe kut het was of hoe onnodig. Ik zoek nu vooral verhalen van mensen die het inleiden als ontzettend prettig hebben ervaren. En dan gaan Jan en ik er hopelijk iets heel fijns van maken. Zelf de slingers ophangen enzo. Als we het gaan doen.
Kwaaltjes
Hoewel er momenteel een babyvoet ontzettend in m’n ribbenkast zit te drukken én ik wat lastig loop wegens een ingedaalde baby, heb ik verder weinig last van kwaaltjes. M’n maagzuur is bijna helemaal voorbij doordat ik in plaats van Rennie’s nu iedere dag een tabletje omeprazol gebruik. Ik heb er de ballen verstand van en win alsjeblieft eerst advies in bij iemand die medische dingen weet, maar bij mij werkt dit middel echt als een TIET. Gewoon verkrijgbaar bij Kruidvat.
Verder ben ik ontzettend uit alle kanten aan het lekken, hahaha. Waar ik me volledig aan het verdiepen ben in hydrofieldoeken in babybedjes zodat je niet 88x per week de hoeslaken hoeft te verschonen, ben ik die memo bij mezelf ff vergeten. M’n borsten lekken en ik ben ‘s nachts ontzettend aan het kwijlen, hahaha. En ik had echt GEEN IDEE dat dit ook bij een zwangerschap kan horen, maar ja hoor; je maakt véél meer speeksel aan tijdens een zwangerschap en dat kan vooral ‘s nachts zorgen voor kwijlen. Nou; mijn beddengoed en ik zijn hier absoluut van op de hoogte, hahaha. Man o man, het is ook geen charmante toestand hoor, dat zwanger zijn.
Verder heb ik dus ook nog steeds last van ontzettend lekkende borsten. Echt won-der-lijk. Als ik nu in m’n tepel knijp, komt er gewoon geel spul uit. En in m’n vorige update schreef ik al dat dat ietwat verwarrend is, voor iemand die niet van plan is om borstvoeding te gaan geven. En daar moeten we het eens even over hebben.
Geen borstvoeding
Laat ik voorop stellen dat iedereen echt lekker zelf moet weten wat diegene doet: wel of geen borstvoeding, veel of weinig, lang of kort; dit is echt helemaal aan de moeder zelf om te beslissen (volg JOUW gevoel, laat niemand daar invloed op uitoefenen; ook ik niet).
Ik kies er heel bewust voor om het niet te gaan doen en heb daar een paar hele goede redenen voor:
- ik heb nooit een gevoel gehad dat ik dit heel graag wil doen; dat alleen al lijkt me reden genoeg. Maar vreder;
- het romantische idee van borstvoeding lijkt me wel gezellig; zo heel lief met je babytje aan de borst helemaal intiem en oooh wat fijn dat ‘ie míjn voedingsstoffen binnenkrijgt en dat we samen zo dicht bij elkaar zijn en mjam, maar ik weet van heel veel verhalen uit de praktijk dat dit helemaal niet altijd zo is, zéker in het begin niet;
- dat het in het begin nogal een struggle kan zijn spreekt me niet heel erg aan; ik denk dat er in de kraamperiode al genoeg op me afkomt en waarom zou ik het mezelf dan extra moeilijk maken als ik in de basis al niet echt de behoefte heb om dit te gaan doen? (Ja ik weet dat er hele goede lactatiedeskundigen zijn die je fantastisch kunnen helpen);
- mocht ik het nou écht heel erg gaan missen, dan kan ik het toch bij de tweede proberen? Als we ooit een tweede kindje kunnen krijgen? Als je al iets beter weet wat je kan verwachten van een kraamweek, is het misschien beter om erbij te doen dan wanneer ALLES nog nieuw is?
- kolven lijkt me absoluut de hel; ja ook nu er nieuwe apparaten zijn die prima werken;
- ik heb helemaal vertrouwen in flesvoeding en hoe goed en gezond dat is voor je baby;
- daarnaast geloof ik HEEL ERG dat hoe beter ík me voel, hoe beter ik voor het kindje kan zorgen; liever dat dan een ellendige moeder die heel veel moeite moet doen om zogenaamd de allerbeste voeding aan het kindje te geven. Hoeveel kinderen worden er wel niet gezond en groot met flesvoeding?;
- en het meest staat me nog tegen dat borstvoeding mij een soort voorkeursrol (of een vorm van afhankelijkheid?) geeft in de opvoeding van onze baby, terwijl Jan en ik het juist heel graag zoveel mogelijk 50/50 willen verdelen. Bovendien wil ik helemaal niet dé voedermachine zijn voor ons kind, maar net als Jan een ouder die voeding geeft. En knuffels. En al het andere dat het kindje nodig heeft.
Kortom: genoeg argumenten waarom borstvoeding míj in ieder geval helemaal niet aanspreekt. Mocht jij hier anders over denken: helemaal prima. Maar hou het vooral voor jezelf :D. Mij overtuig je er niet meer van dat ik de verkeerde beslissing neem.
Mocht je zelf nog twijfelen; denk er goed over na en luister naar niemand in je omgeving – ook niet naar mij. Bedenk vooral wat JIJ wil. Want die omgeving daar wil ik nog één klein ding over kwijt: MIJN HEMEL wat irritant dat iedereen er vanuit gaat dat je borstvoeding gaat geven en zodra je zegt van niet metéén een relaas tegen je houdt over waarom het wel absoluut het beste is voor je kind, terwijl ik er – zie hierboven – toch écht goed over na heb gedacht.
En wat ik óók irritant vind is dat er wordt gesproken (o.a. in mijn DM’s) over dat er zo’n taboe hangt op borstvoeding geven -ik weet niet of dat zo is maar als jij dat zo ervaart vind ik dat echt heel vervelend voor je- maar mannnn wat hangt er een taboe op heel bewust de keuze maken om het niet te doen. God, wat heb ik al een opmerkingen naar m’n hoofd gekregen de afgelopen tijd. Tot zo ver ;-).
Cravings
Tijd voor cravings! De vorige keer schreef ik al dat gingerbeer niet aan te slepen was en dat betekent dat dit nu al een maand gaande is want MANNNN wat is dat lekker. Kan dit spul ook uit de kraan komen? HOLY wat lekker en wat verslavend. Niet aan beginnen echt; je kan niet meer stoppen. En het is zoooo duuuuuuur. Maar zo lekker.
Verder heb ik geen cravings meer. M’n sperziebonen-consumptie is weer normaal en ik zit ook niet de hele dag meer vla (tegen maagzuur) of cheesecake (voor de lekker) te eten. Nee; alles onder controle!
De naam
Als laatste kan ik je nog iets leuks vertellen over de naam. We zijn eruit én er is goed nieuws, want de Eerste Kamer is het geheel terecht eens met de Tweede Kamer dat je als ouders zelf moet kunnen kiezen welke achternaam een kind krijgt en dat een dubbele achternaam daarbij ook een optie moet zijn. Dus ons kleintje heet straks Schulte ter Veld, dát kan ik alvast verklappen.
Verder ben ik druk bezig met het maken van het geboortekaartje en heb ik eindelijk een ontwerp gevonden dat me aanspreekt. En z’n naam staat er prachtig op, zag ik op de proefdruk die deze week binnenkwam.
Aaaaah nog een paar weken en dan is het zo ver mensen! We weten nog niet precies hoe lang en wanneer, maar dat het heel snel dichterbij komt is wel een zekerheid. Ik hoop dat ik me tot het einde zo goed blijf voelen als nu en ben heel benieuwd of ik nog een update ga schrijven voordat hij er is, óf dat de volgende update er al een is als baby Sev geboren is. We gaan het meemaken! 😀
Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!
Volg mijn recepten via Facebook
Op Facebook deel ik iedere dag 2 recepten. Zit je zonder inspiratie? I’m your girl! Volg Gewoon wat een studentje’ s avonds eet op Facebook en je zal nooit meer zonder inspiratie zitten!
Suher zegt:
Ik heb geen ervaringen met inleiden maar wel voor de zelfde keus gestaan. Ik ben vorig jaar bevallen, via icsi zwanger met een HG zwangerschap. Heel naar en heftig was het. Maar mijn baby groeide als kool, en ook mijn buik.
Ik had zelf door dat deze kleine jongen niet zo heel klein zou zijn en bij de groeiecho leek dat ook te kloppen. Hij werd rond de 4500/5000gram geschat, ik heb en had geen suiker. En moest dus nadenken over de bevalling. Naast dat Hg had had ik vlak voor de bevalling ook Corona. Dus ik dacht dat ik het niet aan zou kunnen. Maar toch ook met alle vertrouwen van de verloskundige en mijn lijf toch gekozen om niet in te leiden. Met 40.6 is hij gekomen met een gewicht van 5400gram en dat binnen 3,5uur zonder enig probleem. 1 klein hechting die gezet moest worden. Dat kan dus wel met een grote baby 🥹
Ik denk dat welke optie je ook kiest de juiste is voor jou. Enige tip die ik je wil geven is om de cijfers op te vragen van alle scenario’s die je gynaecoloog aangaf, wellicht helpt dat ook bij het maken van een keuze.
Linda zegt:
Hier beiden gehad: baby van 4,5 kilo zonder inleiding en baby van 4,6 met inleiding. Ik zeg: inleiding, maar wel met een ruggeprik. Je wilde geen nare verhalen over inleiding: die krijg je ook niet. Ik heb er weinig van gevoeld en de baby is prima in orde (en ik ook). De baby die ik eerder kreeg zonder inleiding zat vast. Vandaar nu met inleiding. Doodeng als een baby vast komt te zitten en dat wil ik dus nooit meer. Kan me niet schelen dat ik een medische bevalling had, want dat was gewoon nodig en ik heb een gezond kind. Dat gezeur over natuurlijk bevallen…..mijn kind zonder inleiding was er bijna niet geweest of gehandicapt geraakt doordat het per se allemaal natuurlijk moest (niet van mij, ik smeekte om interventie maar werd geweigerd om dat ik slechts 39 weken zwanger was). Traumatisch echt waar. Dat dus nooit meer. Gewoon ingeleid, desnoods keizersnee, ik wilde gewoon een levend en gezond kind. Gelukkig is dat heel goed mogelijk (in mijn geval met een klein beetje hulp). Blij dat ik in de Westerse wereld leef!
Linda zegt:
Oh Ja, wat betreft borstvoeding; Blijft gewoon beter dan flesvoeding voor je kind. Is geen mening maar gewoon een onomstotelijk feit. Kan er niets meer van maken. Maar inderdaad: meer werk voor jou en soms lukt het niet. Dan is er flesvoeding.
Janneke zegt:
Ik had een baby in stuit en ook erg getwijfeld over de natuur z’n gang laten gaan of risico’s vermijden en dus medisch ‘ingrijpen’. Na veel gesprekken met gynaecoloog op een hele fijne middenweg uitgekomen waarbij we het zo lang mogelijk (volgens hen)zouden aankijken. Gaf veel rust, en uiteindelijk moest er toch ingegrepen worden, maar daar was ik dus op voorbereid.
Geen seconde spijt gehad, terwijl ik eerst helemaal pro alles natuurlijk en niet medisch was.
En misschien nog een idee om als je borsten nu al lekken dat nog op te vangen? En dan na de bevalling gewoon niet beginnen met voeden.
Zet ‘m op in elk geval!
Herkenbaar, jij weet het beste wat goed is zegt:
Terwijl ik dit typ lig ik op bed met een heel klein handje geklemd om mijn vinger en een tukkend kruikje van 2 weken oud op mijn borstkas. Herken een hoop in je verhaal en kan zeggen het komt goed!!
Hier ook ICSI (vergelijkbaar verhaal). Inleiden werd een (vroege) keizersnede en borstvoeding is geen optie. Heel veel tranen gelaten over dat me “weer wat werd ontnomen”. 2 weken later kan ik zeggen: achteraf maakt het me geen fluit uit. De bevalling is uiteindelijk een moment opname in de rest van het lange leven van mijn kleine meid. En haar gezondheid boven alles.
En betreft flesvoeding en gelijk ouderschap, helemaal eens. Mijn vriend is net zo goed haar verzorger in alles, ook voeding. Hun band is zo magisch!! Plus meer slaap voor mama
Tip voor geen borstvoeding geven: zorg dat je een paar krappe sportbh’s in huis hebt want je wil de boel meteen na de bevalling afknellen
En gooi je vriezer vol met lekkere maaltjes want dat is echt leven als er zo veel nieuws opnieuw af komt
Geniettttt van jij tijd nu want Sev is er al in je buik! En erna!!!
Herkenbaar zegt:
Oh ja en jij weet het beste wat goed voor jou en je kleine man is (ook als dat wel wat van toe meningen aantrekken is), maar ik gun je teflon superkracht waarmee alles van je afglijdt.
Lekker nu nog potjes huilen om de situatie en straks eindeloos genieten van je kleine man (en soms nog wat tranen, stomme hormonen haha)
Kyra zegt:
Hoi Leonie,
Ik ben op 18 maart bevallen van onze dochter, ik was 41 weken zwanger, ik hoopte dat ze uit zichzelf zou komen maar ben dus ingeleid. Ik kan niet mee praten over een te grote baby.
S’ochtends om 8.00u moesten we in het ziekenhuis melden. Ik had inmiddels 3 cm ontsluiting, dus mijn vliezen werden in het ziekenhuis gebroken.
Ik wilde heel graag in een bad bevallen dit was gelukkig ook mogelijk.
Maaar de weeen kwamen niet opgang dus uiteindelijk een infuus met wee opwekkers gehad, de hoogste dosis en daar ging het, op een gegeven moment was het te veel en hebben ze de weeenopwekkers weer omlaag gezet (ik wist ook niet dat dat kon).. Mijn lichaam heeft het toen gelukkig zelf overgenomen.
En om half 4 in een lekker warm bad is onze dochter geboren. Ik had een leuk team wat mij tijdens de bevalling erg goed bij stond, ook lieten ze me vrij om te doen waar ik zin had op dat moment, ik heb mijn inleiding dan ook als zeer positief ervaren.
Wat betreft fles of borstvoeding lekker doen waar jij je goed bij voelt. Want commentaar krijg je toch wel of je nou fles of borstvoeding geeft.
Ik geef zelf borstvoeding en ik krijg continue misschien moet ze maar flesvoeding, heb je wel genoeg melk, heb je wel voedingsstoffen in je melk.. Dus wat je ook doet vooral NIET naar anderen luisteren alleen naar jezelf!
Succes en heel veel geluk!!
Anne zegt:
Hoi Leonie,
In oktober ben ik bevallen. Ik had wel beginnende zwangerschapssuiker en ik wilde absoluut niet ingeleid worden. Met een streng dieet heb ik mijn suikerwaardes onder controle kunnen houden en met 40 weken braken mijn vliezen. Mijn bevalling duurde 35 uur (normaal met een eerste kindje) maar dat was echt slopend. Nu achteraf had ik een inleiding niet erg gevonden (want ik wilde sowieso in het ziekenhuis bevallen), dan was het wellicht wat sneller gegaan. Ik was nog niet helemaal zeker of ik borstvoeding wilde geven (precies dezelfde redenen als jij) maar na die lange/zware bevalling was het meteen duidelijk voor mij dat ik geen borstvoeding wilde geven. Ik denk dat een kindje meer aan een moeder heeft die lekker in haar vel zit dan zich alleen maar gestresst voelt. Onze zoon doet het super goed op kunstvoeding. Succes met de laatste loodjes en geniet nog even van de trappeltjes.
Anna zegt:
Hey!
Lees je blogs al lange tijd, nooit eerder gereageerd maar vond t nu wel passen. Ben namelijk 3 maanden geleden ingeleid met 38 weken, wel andere reden, nl vliesscheur en langdurig gebroken vliezen. Wilde eigenlijk thuis in bad bevallen, maar kijk heel positief terug op de inleiding. Kreeg weeenopwekkers, er gebeurde in eerste instantie niks, heb nog spelletjes gedaan. Om 23 uur begonnen de echte weeen, wel heftig, maar toen ik na half uur om ruggenprik vroeg, bleek ik al 10 cm ontsluiting te hebben en mocht ik gaan persen. Om 1 uur is ze geboren. Vond het heel erg meevallen en iedereen in het ziekenhuis is zo aardig! Hele feestelijke sfeer zeg maar.
Marjon zegt:
Ik ben het helemaal met je eens dat iedere vrouw zelf moet kiezen of die borstvoeding wil geven of niet, maar wat ik jammer vind is dat je aannames maakt in je argumentatie om het niet te doen. Aannames dat het moeizaam zal gaan, dat het zwaar zal zijn, dat het je ellendig maakt en dat kolven vreselijk is. Dit weet je allemaal niet.
sannie zegt:
Grappig hoe anders het kan zijn! Mijn eerste werd geboren en was 3865gram. Bij mijn tweede bleven ze herhalen dat ie klein zou zijn maar ik geloofde er niets van, natuurlijk geboren bij 39weken en iets meer dan 4200! Binnen 3 uur zonder al te veel gedoe 👊🏻
Mar zegt:
Hi Leonie,
Wat betreft inleiden kan ik niet meepraten. Wat betreft meten en beslissingen nemen wel: onze baby had op de liggingsecho een afwijkende groei (p44, waar ze met de 20w nog op p68 zat). We zouden moeten beslissen of we hier verder onderzoek naar wilden doen. Maar toen kwam ze met 35+4 ter wereld met 2850gr, op p78. Tot zover de betrouwbaarheid van de metingen.
Een vriendin die gelijk was uitgerekend zou een grote baby krijgen (p>99) waarbij eerst werd geadviseerd om in te leiden, uiteindelijk niet ingeleid en met 41w spontaan bevallen van een baby van 4080gr (ook ongeveer p80). Onze baby’s hadden mijlenver uit elkaar moeten liggen qua gewicht, maar uiteindelijk dus amper verschil.
Overigens wordt de lengte van ouders niet meegenomen in het bepalen van de ‘normaalwaarde’ van het gewicht van de baby. Bij grote moeders kan een kind van p80 soms dus gemakkelijk passen, terwijl bij een kleine moeder een kind van p40 er al moeilijk uit kan komen.
Alles wat je beslist is goed. Het is jouw lijf, jouw baby, jouw zwangerschap en jouw bevalling. (Enkel de beslissing waar je eigenlijk niet achter staat is niet goed.)
Mar zegt:
(En ‘gelukkig’ hoefden we door de vroege geboorte niet te beslissen of we verder onderzoek wilden.) En gelukkig is alles goed afgelopen met de kleine.
Sophie zegt:
Hey Leonie,
Allereerst vind ik het zo leuk hoe jij en Jan jouw zwangerschap aanvliegen.
Ik heb zelf geen kids, maar ik snap heel erg goed de overweging die je maakt wat betreft borstvoeding, ik meer dat veel dames daar een heel ding van maken.
Daarnaast leuk dat jullie de baby beide jullie achternamen wil geven, maar hou er rekening mee dat wanneer de baby volwassen is, en zelf misschien kindjes gaat krijgen, dat de namen zich op gaan stapelen, en dat het dus goed mogelijk is dat jullie kleinkind misschien wel vier achternamen heeft, en een achterkleinkind misschien wel 8, and so on. (Doe hier vooral niets mee, want het is veel te leuk als de baby jullie beide naam krijgt).
Heel veel succes komende periode, en een heel fijn verlof ❤️
M zegt:
Hier een inleiding met 38 weken omdat de baby te groot zou zijn. Inleiding was prima, al vond ik al dat medische gehannes niet erg romantisch en het ging ook echt tegen alles in wat ik voor ogen had (precies die dingen die jij beschrijft over het rommelen in de nacht, misschien je vliezen die breken, je man die nog even slaapt en thuis in alle rust het spannende begin meemaken). De weeën vond ik pijnlijk, maar ik heb nooit de illusie gehad dat ‘natuurlijke’ weeën zonder medicatie niet pijnlijk zouden zijn. Mijn lichaam nam de weeën na een tijdje zelf over en dus werd de medicatie gestopt. Dat kan dus ook heel goed! Dat je lichaam een eerste duwtje in de rug krijgt en daarna het zelf overneemt. Uiteindelijk werd er een klein meisje geboren met 2900 gram. De eerste dagen na de bevalling merkten we allemaal dat ze er zelf nog niet helemaal klaar voor was, maar ik zou nooit geen enkel risico nemen. Voor haar niet, voor mezelf niet. En ondanks dat de medici er naast zaten, willen zij ook altijd het beste voor jou en je baby.
Nikki zegt:
Rondom inleiding bij een macrosome baby (ik zal mijn ervaring niet delen) wil ik alleen adviseren een aantal wetenschappelijke artikelen te lezen. Deze zeggen allemaal hetzelfde. Inleiden is alleen zinvol in dit geval voor 37 weken, maar dit leidt tot andere complicaties. Na 37 weken is het voordeel bijna helemaal weg. Van de 25 baby’s die geboren worden met een gebroken sleutelbeen, voorkom je doormidden van de inleiding een gebroken sleutelbeentje. En voor de rest is er geen voordeel.
Het verhaal wordt anders natuurlijk als er sprake is van zwangerschapsdiabetes of andere complicaties. Maar puur op basis van macrosomie zijn dit de cijfers.
N zegt:
Hi Leo,
Ik ben ook ingeleid met 38 weken. Dit ook omdat de baby te groot zou zijn. Ze is geboren met 4040kg.
Eerlijk? Het viel mij echt mee. Savonds een ballon erin, volgende ochtend melden. Aan de medicatie en s avonds om 21:00 had ik mijn baby 😊. Gezond en wel! Langer blijven zitten zou ook echt gevaarlijk voor haar zijn, dus waarom zou ik dan wachten tot 40 weken? Je bent hier al zo lang mee bezig. Heb genoeg verhalen gehoord van baby’s die zelfs zijn overleden met 39 weken in de buik. Dus goed naar je eigen gevoel luisteren en heel veel succes!
Hanneke zegt:
Hoi Leonie,
Wat rot dat het niet loopt zoals je zou willen. Ik weet nog goed de twijfels en onzekerheid als je richting je bevalling gaat, ik heb zelf 2 compleet verschillende bevallingen gehad, bij de eerste ben ik ingeleid met 41,5 omdat ze er echt niet uit wilde, kijk er heel positief op terug, ik had hier ook de spanning van naar huis gaan met een ballonkatheter en de hele dag thuis afvragen, is dit een wee, gaat het nu gebeuren? De volgende dag weer terug waarna ze mijn vliezen braken, uiteindelijk die nacht erop bevallen, met weeenopwekkers en een ruggenprik maar uiteindelijk is alles goed gegaan. Bij de tweede ben ik natuurlijk bevallen, thuis in bad en dit was ook heel fijn. Ik had twee reuzenbaby’s, 4224 en 4890 gram! En bij allebei ongeschonden uit de strijd gekomen! Dus het kan wel maar ik snap als je op de risico’s gewezen wordt, je liever geen risico neemt. In mijn geval hadden ze beide kindjes niet zo groot ingeschat. Ik kijk positief terug op beide bevallingen, mede omdat ik me heel veilig voelde met fijne mensen om mij heen, en omdat ik me goed voorbereid had, een duidelijk plan en duidelijke afspraken met mijn vriend zodat hij ervoor kon waken dat het toch nog op mijn manier kon. Toch nog een fijne tip, bij de tweede wilde ik graag dat het natuurlijk begon, en daarom heb ik acupunctuur geprobeerd om het op te wekken. De acupuncturist verzekerde me dat er niks zou gebeuren als mijn lichaam en kindje er niet klaar voor zouden zijn, om 10:30 had ik de afspraak, wat niet pijnlijk was maar ik voelde me wel heeeeel ongemakkelijk, onrustig en begon helemaal te zweten, om 13:30 begonnen mijn weeën en die nacht is mijn zoon geboren. Misschien kan je er wat mee! Heel veel succes met de laatste loodjes en zet hem op moeders!
Sophie zegt:
Geen zwangerschapstips of moeder maffia.. Maar een mede liefhebber van gemberbier. Om de kosten te drukken, maak ik het nu zelf: https://watschaftdepodcast.com/recept/gemberbier/
Nooit geweten dat het zó simpel zou zijn!
Anka zegt:
Wat een fijne verhalen staan hierboven al!
Hier ook ingeleid omdat mijn zoontje met 42 weken nog steeds geen zin had om eruit te komen 🙂
En echt als prima ervaren, ik baalde er ook van dat je dan niet die spanning thuis hebt van, is dit nou een wee enz. Maar ballonnetje was geplaatst en viel er na een kleine 1,5 dag uit. Toen nog niet genoeg ontsluiting om te starten, dus nog wat medicatie gekregen.
Daarna zijn mijn vliezen gebroken en een uurtje later kreeg ik weeenopwekkers (waar je eventueel ook nog mee kan wachten om te kijken wat het breken van de vliezen doet, zelf niet aan gedacht op dat moment 😂). Uiteindelijk van vliezen breken tot bevalling er 13 uur over gedaan. Wel gekozen voor een ruggenprik, waar ik echt geen spijt van heb 🙂 het hele idee van zonder pijnstilling vind ik persoonlijk nogal overrated.
Ik vond het persoonlijk 100% meevallen, zag wel op tegen de weeenopwekkers omdat ik had gehoord dat die heftiger zijn dan echt weeen, maar mede door de ruggenprik kon ik het goed opvangen!
Jen zegt:
Hoi Leo,
Wat een zaken om over na te denken he, zo in de zwangerschap. Hier een beetje hetzelfde verhaal qua grootte van ons kindje. We hebben de hele zwangerschap met het idee geleefd dat onze dochter aan de grote kant zou zijn. En dat we de bevalling wellicht eerder zouden inleiden. Dit vond ik ook erg lastig.
Uiteindelijk is er geen tijd meer geweest om hier mee bezig te zijn, omdat ik plots een torenhoge bloeddruk kreeg en we daarom moesten gaan inleiden met 37+6. Op 23 maart jl ben ik dus bevallen via een inleiding en ik moet zeggen dat het me uiteindelijk allemaal heel erg is meegevallen. De inleiding startte om 7 uur smorgens en ik ben om 14 uur bevallen van onze prachtige dochter. En echt, het kan me nu allemaal niets meer schelen eigenlijk. Ze is er. En ze maakt het goed. We zijn tot over onze oren verliefd en ik zou het 100 keer over doen als het zou moeten ♥️
De grootte van ons meisje was overigens totaal verkeerd ingeschat. Ze is met 2840 gram geboren. Dus wij moesten snel een hele nieuwe garderobe voor haar aanschaffen, omdat we helemaal niet op zo’n klein babytje hadden gerekend.
Es zegt:
Lieve Leonie,
Ook ik ben twee keer ingeleid vanwege vermoeden van een klein kind: precies zoals jij beschrijft keek ik zo uit naar een spontaan begin van de bevalling, natuurlijk mogelijk etc., Uiteindelijk kijk ik heel positief terug op de bevallingen. Aller belangrijkste is denk ik dat je aangeeft hoe erg je er tegenop ziet zodat hulpverleners je hierin kunnen begeleiden. De meesten zijn echt superlief en klikt het niet met iemand dan kan je altijd vragen of ze kunnen wisselen van kamer 😉
Veel succes en zet m op!
Eva zegt:
Hi Leonie, heel veel herkenbare punten in je verhaal! Geen idee of je deze info al ooit hebt gekregen/gelezen… ik zelf niet ondanks dat het bij mijn tweede bevalling al was.
Ik moest ingeleid worden en dit wilde ik eigenlijk echt niet, ik moest me de volgende ochtend melden in het ziekenhuis. Heb toen gevraagd of er nog iets was, naast al die fabels, om iets op te wekken… en toen kreeg ik de tip om te proberen te kolven. (Ik heb gelezen hoe je hierover denkt hoor, maar wilde het toch met je delen). De uitleg hierachter was, dat kolven/borstvoeding dezelfde hormonen aanmaakt als die nodig zijn om een bevalling op gang te krijgen en dat dat dus eigenlijk het enige is wat echt zou kunnen werken. De verloskundige grapte wel nog, doe dat dan niet vanavond om 21u (want het Nederlands elftal moest voetballen). Ik heb net voordat ik wilde gaan slapen rond 21u op m’n beide borsten een kleine 2 minuten het kolfapparaat gehad, auwtch, pijnlijk, maar wel m’n 2 eerste druppels borstvoeding. M’n vriend een fijne wedstrijd gewenst en naar bed gegaan. Nog geen half uur later zijn m’n weeen gestart. Die inleiding de volgende ochtend is niet nodig geweest, toen was ons zoontje al lang geboren!
Samantha zegt:
INLEIDEN:
Ik was al 41 weken en voelde Finn niet meer echt, dus besloten de dag erna in te leiden. Het inleiden zelf, ja het is geen natuurlijke oxytocine en je baby is er eigenlijk niet klaar voor nog om er zelf uit te komen, dus dat leverde voor hem veel stress op.. uiteindelijk zelf gekozen voor een keizersnede ook en achteraf kijk ik eigenlijk heel goed terug, omdat het allemaal beslissingen zijn geweest gebaseerd op ons gevoel, waar mijn man en ik ons prettig bij voelden. Ik wilde dat Finn gewoon uit de gevarenzone kwam, dus inleiden, keizersnede.. ik vond alles prima! Als het gevaar maar niet bij hem zat. Het is een langer herstel geweest, maar ik kijk echt terug op een mooie bevalling want het was echt mega teamwork tussen mij en Finn, mijn man en ik en tussen ons en het ziekenhuis. En daarbij, weet je ook wanneer je baby geboren wordt. Vond ik ook heel fijn. En dit alles, terwijl mijn wens was om thuis in bad te bevallen.. het ziekenhuis was een no go voor mij haha maar het is gewoon jezelf overgeven aan het proces en écht je gevoel volgen.. als je het nu nog niet weet, dat is echt helemaal oke! Ik wist ook pas met 41 weken wat uiteindelijk echt belangrijk was voor ons.
BORSTVOEDING:
Heeeel goed dat je hier open over bent en schrijft. Ik stond er hetzelfde in – ik voelde niks voor borstvoeding geven en wij wilden ook echt alles 50/50 doen.. en dat doen we ook en dat maakt ons ouderschap zo easygoing en makkelijk af te stemmen. Mijn zoon is echt een mama’s én papa’s kindje en heeeeerlijk vinden we dat. Mijn hele zwangerschap kreeg ik judgemental blikken en woorden, omdat niemand begreep dat ik niet die moeder ben of wil zijn die op die manier bond met haar baby. Dat borstvoeding voor mij een absolut no go was. En ik kon echt heeeeeeeel weinig informatie vinden over mensen die pro kunstvoeding zijn, dus ik ben blij dat jij je platform gebruikt om dit te normaliseren. En daarbij…. de koffiemachine voor je baby is echt een ABSOLUT DREAAAAM! Gaat jullie leven extreem makkelijk maken, wanneer je baby ff terror is haha. Nog een tip om je leven makkelijk te maken met een baby: GOOGLE NEST! Voor slaapmuziekjes, meditatiemuziek, Bumba, wanneer je handen vol zijn.
Nienke zegt:
Hoi Leonie,
Wat een gedoe is dat hè, dan ben je eindelijk zwanger, is je lijf niet helemaal van jezelf en moet je ook
nog allemaal moeilijke beslissingen maken. Dank je wel dat je het proces met ons wilt delen!
Na een superfijne zwangerschap verliep het einde bij mij ook totaal niet als gepland (een versie die niet goed ging, dan maar keizersnede gepland ivm stuitligging, dan toch een spoedkeizersnede een paar dagen eerder ivm gebroken vliezen…). Ik was totaal niet voorbereid op deze ‘tegenslagen’ (ik vind wel dat ik dat zo mag noemen), maar door de fijne begeleiding in het ziekenhuis en toen ik zag hoe goed het ging met mijn baby’tje was ik blij dat ik de adviezen van de artsen had gevolgd.
Succes met de laatste loodjes en geniet nog even van je mooie buik! Het is zo’n bijzondere periode <3
Swinda zegt:
Al veel mooie reacties gelukkig 🙂
Ik snap je gevoel over inleiden, ben zelf ook beide keren ingeleid door medische noodzaak. Mijn tip: vraag om strippen. Desnoods meerdere keren, misschien eerst ballonetje en dan strippen. Want dan kun je naar huis en kan je lichaam en je baby toch zelf beslissen of ze er iets mee doen! Want het werkt alleen als je er klaar voor bent. En je hebt dus toch thuis het moment van – is dit het nou of alleen gerommel. Als het allemaal niet werkt kun je altijd nog naar het ziekenhuis. En ook met een inleiding daar weet je niet zeker wanneer het echt start, kan dagen duren ;). Dus je lichaam heeft echt nog zeggenschap.
En toch even over de melk: als het nu lekt, kun je het evtl opvangen en in de vriezer doen, dan kun je het na de geboorte als eerste voedingen geven (gewoon met een fles). Beste van beide werelden, en zonder kolven 🙂
Swinda zegt:
Ohja, en onthoud dat je ALTIJD zelf mag beslissen. Niet alleen nu over inleiden. Ook over hoe vaak je een CTG krijgt. En of je na 2 dagen inleiden zonder effect toch liever stopt. Of ’s nachts naar huis gaat. Durf te zeggen wat je echt niet wilt.
Lies zegt:
Gelukkig een hoop positieve reacties! Ik snap je worsteling, ik ben 10 dagen geleden bevallen na eindeloos twijfelen met hetzelfde dilemma; opsteker: op de dag van inleiding kwamen de weeen spontaan. Soms kan het gemaakt hebben van die beslissing echt rust geven denk ik. Succes en zet m op!!!
Dag zegt:
Hee Leonie,
Wat mooi om je verhaal zo te mogen volgen! Even een positief inleidingsverhaal 🙂 ik kreeg bij 40 weken een ballonnetje geplaatst in het ziekenhuis, maar mocht toen weer naar huis om het thuis af te wachten en de verloskundige kon deze dus ook thuis verwijderen de volgende ochtend. Ik wist hierdoor dat de weeen ergens die dag zouden komen, maar toen het daadwerkelijk opgang kwam had alsnog dat moment wel thuis samen met m’n vriend. Alsnog echt heel bijzonder. Ik begrijp dat dit niet altijd kan, maar mocht dat een optie zijn voor je dan is dat wellicht een mooie tussenweg 🙂
Heel veel succes en vooral veel geluk met alles!! Heel mooi hoe je alles deelt en nu vooral lekker samen genieten van van wat er komen gaat! Het is prachtig 🙂 liefs!!
Laura zegt:
Ingeleid en helemaal gelukkig mee, had het niet anders willen hebben. Ik voelde juist de controle te hebben en kon me voorbereiden. Ziekenhuis heeft hier heel goed bij begeleid! Ook ik had een groot kindje (4225 gram) en het was ook echt noodzakelijk om in te leiden. Heel fijn, alle medici direct bij de hand!!
Suzanne zegt:
Wat een lastige keuze wat betreft het inleiden! Ik ben zelf ook ingeleid met 41+3 omdat mijn vliezen al gebroken waren, maar de weeën maar niet kwamen.
Ik vond het van te voren echt verschrikkelijk dat het niet natuurlijk op gang kwam en we lekker samen thuis konden starten en heb daar ook aardig wat tranen om gelaten. De avond ervoor had ik er opeens wel vrede mee dat het niet meer vanzelf ging gebeuren en heb ik gelukkig nog goed geslapen.
Volgende ochtend vroeg samen naar het ziekenhuis had ook wel wat. Spannend en leuk tegelijk. Uiteindelijk tabletjes gekregen (geen ballon omdat m’n vliezen al twee dagen ervoor gebroken waren) die het wat om gang moesten brengen voordat aan het infuus met opwekkers zou gaan. De hele dag gebeurde er nog niks, maar wij hebben ons prima vermaakt met bordspelletjes spelen, Netflixen en taart eten in het restaurant. Uiteindelijk ging het om 17u helemaal los en kreeg ik een weeënstorm. Uiteindelijk is onze zoon om 20u geboren, dus waarschijnlijk had mijn lichaam nog maar een klein zetje nodig.
Onze jongen was wel een flinkerd van 4,7 kg, terwijl hij tijdens de zwangerschap steeds gemiddeld werd geschat, ondanks dat m’n man en ik ook allebei niet klein zijn. Achteraf ben ik blij dat ik vooraf niet wist dat hij zo groot was, anders had ik waarschijnlijk voor hetzelfde dilemma gestaan als jij. Ik weet dat ik bij een volgende zwangerschap een grotere kans heb op nog een groot kindje en ik weet eerlijk gezegd niet welke keuze ik dan zou maken, aangezien het nu ook goed is gegaan (wel met wat knip en plakwerk, maar zelfs dat viel erg mee).
Ik kijk met veel plezier terug op m’n bevalling en zou het zo weer doen op dezelfde manier. Het belangrijkste is dat je je fijn voelt en dat er naar je geluisterd wordt, of je nou thuis bent, in het ziekenhuis, inleiding of niet :). Daarnaast ben ik ook alleen maar trots dat m’n lichaam zo goed voor een baby heeft gezorgd dat hij lekker goed is gegroeid!
Merlin zegt:
Hi Leonie!
Je hebt al een boel reacties met goede verhalen. Dus zal mijne kort houden. Eerste x ingeleid vanwege een te kleine baby (erg vroeg ook) maar dat was een prima ervaring. Al was ik al medisch. Dus daar ontkwam ik niet zo aan. Bij de tweede hebben we de inleiding met 39 wk gepland om hem toch nog de mogelijkheid te geven om zelf te komen. Wat ie ook deed. Verder is er echt mega veel mogelijk in het ziekenhuis. Zolang je maar voorbereid bent. Ik zou volgens protocol bijvoorbeeld continu aan de ctg moeten, dit hebben we in overleg uiteindelijk kunnen verminderen naar om de 2 uur. Kleine dingen, maar zo kun je toch interventies tegengaan. Vroedvrouw Margot heeft ook heeel veel informatie waar ik veel aan gehad heb bij mijn voorbereiding (van schedelelectrode ja/nee tot oxytocine voor placenta uitgraving ja/nee).
Volg gewoon je gevoel en als je je overrompelt voelt, laat het ze dan opnieuw uitleggen waarom een dr. iets wilt doen (mits de situatie dat toelaat 😉)
Fijn verlof!!
Liefs
Daphne zegt:
Ik wilde niet ingeleid worden. Ik had 1 dokter die zei dat het moest, maar ik wilde net zoals jij wachten. Ik had een datum geboekt en toen die datum dichterbij kwam, voelde ik zo’n intens gevoel dat ik het niet wilde. Dat was voor mij genoeg. Uiteindelijk kwam baby 40+5 en woog 4.8 kg en was 55.5cm. De bevalling was zwaar en lang (52 uur). Dit zouden ze niet doen als je ingeleid word, dan wordt het sneller een keizersnede ook. Het is uiteindelijk zo’n moment opname. Je moet idd naar jouw gevoel luisteren, maar ook echt achter jouw eigen keuzes staan. Mijn bevalling was ondanks alles echt fantastisch en heb er enorm van genoten. Ik zou het morgen weer doen!
Over de opmerkingen over borst voeding: maak je borst (see what I did there) maar nat… Je krijgt commentaar op ALLES. Je doet het nooit goed. Het is zo irritant!! Mijn antwoord is altijd: Ik doe het op mijn manier. Bedankt voor het ongevraagde advies.
Anne zegt:
Hoi, 3 jaar geleden ingeleid en nu zwanger van nr. 2, heb er geen problemen mee als dat weer wordt ingeleid.
Er zitten ook nog wat praktische voordelen aan, je weet precies waar je aan toe bent. Je huis is schoon, schoon bed staat op je te wachten en koelkast gooi je vol dingen voor als je thuis komt met alle dingen waar je de laatste maanden zo naar hebt verlangd. Ik kwam het ziekenhuis in met het gevoel ‘ we gaan de baby even halen’ vond het top! Ze weten wat ze doen en 12 uur later heb je een baby en kan je beginnen met genieten (en bijkomen).
Sanneke zegt:
Ik ben afgelopen oktober ingeleid bij 38+1 i.v.m. grote baby (P99 op omvang buikje, maar negatieve suiker test) en ook omdat ik hélemaal klaar was met zwanger zijn en bekkeninstabiliteit. Trok het mentaal gewoon niet meer.
De gynaecoloog zat er qua inschatting van het geboortegewicht maar 30 gram naast. DUS: ze schatten het ook wel eens bijna exact goed. Onze prachtige dochter is geboren met 3930 gram en dat is een flinke baby voor 38+1 weken.
Ik had ook PCOS, wij zijn ook zwanger geworden met hulp. En de kleine is ook geboren met (veel) hulp. Dikke prima.
Ik voelde me heel veilig in het ziekenhuis, iedereen was zo lief. Ze proberen ook echt om je lichaam het zelf te laten over pakken. Gaven me daar veel tijd voor. Mijn lichaam deed dat niet echt, maar mooi dat dat hun filosofie is. Vooraf was ik erg bang voor de bevalling, maar ik kijk oprecht met een heel goed gevoel op de inleiding terug.
Trouwens: ondanks dat je letterlijk je agenda pakt en een datum prikt voor je inleiding kan het toch door drukte allemaal net wat anders lopen 🙂
Op de afgesproken dinsdag moesten we bellen om 6u, daarna melden. Ik had 1cm, ballonnetje gekregen en terug naar huis toe. Lekker met manlief op de bank Netflixen, maar gebeurde nog niet veel.
Woensdag opnieuw bellen om 6u en daarna weer melden: vlak voor vertrek viel het ballonnetje uit. Ik had toen 2-3cm, in het ziekenhuis gestript, maar erg druk op de verloskamers dus weer terug naar huis.
Op donderdag om 6u weer bellen, we mochten komen: vandaag zou ons kindje hoe dan ook geboren worden! 7u vliezen gebroken door verloskundige van het ziekenhuis. Ik maakte na 1,5 uur nog geen eigen weeën dus kreeg weeënopwekkers. Ik reageerde daar niet echt op, daardoor hoge dosering (die overigens heel snel werd bijgesteld toen ze zagen dat het ineens los ging) en meteen een weeënstorm met elke minuut een wee. Ik kon niet meer liggen, dus heb op de rand van het bed zittend en wiegend de weeën opgevangen. Ademhalingsoefeningen uit cursus hielpen heel goed, ik werd daar een beetje high door. Het ECG apparaat was draadloos en infuus draden waren heel lang dus ik kon vrij bewegen, maar ik vond lopen of staan niet prettig meer op dat moment. Spaghetti beentjes.
Rond de 4cm heb ik een ruggenprik gekregen: DE ALLERBESTE uitvinding ooit! Ik kon mijn benen nog gewoon voelen en bewegen, maar 95% van de pijn was weg. Ik voelde het begin en einde van elke wee en voelde daardoor later ook goed waar ik naartoe moest persen. Top! De blaaskatheter merk je ook niks van.
Onze dochter bleek een sterrenkijker, daarom wilde het een tijdlang niet zo vlotten. We hebben dit kunnen corrigeren d.m.v. zo’n pinda bal tussen mijn benen. Ik voelde haar ineens omdraaien en zakken. Daarna is ze met een uurtje persen om 18.50 uur geboren.
Door de support van mijn man en het fijne team in het ziekenhuis bleef ik rustig. Ze hebben me er echt doorheen geholpen, aangemoedigd, ‘t voelt alsof we het samen hebben gedaan. Het was fijn.
We hebben ook super veel foto’s, deze zijn allemaal gemaakt door het team in het ziekenhuis. Mijn man kon volledig focussen op mij en de baby. Hij heeft onze dochter zelfs aangepakt, dat hadden we vooraf helemaal niet bedacht maar was zo mooi.
We zijn een nachtje in het ziekenhuis gebleven vanwege suikertests bij onze dochter. Dat is top, je maakt een zachte landing als gezinnetje en hebt die eerste nacht lekker nog even de verpleging om je heen om te helpen opstarten met de kleine. Ik ben ervan overtuigd dat dat helpt bij je herstel.
Ik maakte het naar huis gaan de volgende dag ook veel bewuster mee. Dat was echt een heel bijzonder moment.
Missie geslaagd.
Drie jaar in the making, maar ze is er.
Zo’n geweldig gevoel.
Wij zijn ook meteen begonnen met flesvoeding. Om precies dezelfde redenen die jij ook opnoemt. Plus: na 3 jaar ziekenhuis gedoe was ik alle heisa aan mijn lichaam ontzettend zat. Alles was al met hulp gegaan dus ik dacht dat de borstvoeding wel op een zelfde soort manier zou gaan. Ik wilde mezelf die stress besparen. Een blije mama is een blije baby. En een voldane baby geeft automatisch twee blije ouders. Mijn man vond het ook super leuk dat hij vanaf het begin net zo “belangrijk” is voor de kleine als ik. We doen het vanaf de eerste minuut echt samen. De kraamweek was super fijn, we hebben een hele goede, rustige start gemaakt. Flesvoeding is fantastisch.
Bij ons blijft het bij één kindje, ook al zou ik de bevalling met inleiding zo opnieuw doen.
Manon zegt:
Gelukkig heb je straks verlof om alle berichten te lezen 😅.
Hier mama van 2 “grote” babies (4190 en 4195 gram beide rond 38 weken geboren).
1ste keer ingeleid door zwangerschapsvergifteging, geëindigd met een spoedeisende. 2de keer weer een grote baby en voor de keizersnede gekozen uit angst voor hetgeen wat jij omschrijft wat betreft de complicaties.
Achteraf denk ik echt dat ik van de 2de natuurlijk had kunnen bevallen! Als je die “grote” baby in je armen hebt kom je er gewoon weer achter dat dat alsnog een klein hummeltje is met wat bollere wangetjes! Mijn verloskundige heeft ervoor gekozen natuurlijk te bevallen van haar 5 kg baby. En zij heeft heel wat ervaring op dat gebied en vondt het in haar ogen nog steeds een veilige keus…
Nu je er midden in zit lijkt het zo heftig en eng, achteraf zul je je afvragen waar je je zo druk over hebt gemaakt.
Doe wat je gevoel zegt en als het bevallen echt niet lukt kan de keizersnede altijd nog.
Geniet van je verlof!
Lisanne zegt:
Hoi Leonie,
Hier twee keer ingeleid en twee keer een prima ervaring gehad!
De tweede keer ook voor een grote baby, ze kwam tijdens de groeiecho’s zelfs buiten de grafiek uit. Ze is uiteindelijk met 38+4 geboren, woog 4190 gram en was 54 centimeter. Echt een grote baby dus! Achteraf dus echt wel blij ook met de keuze om in te leiden. Succes!
Maroucha zegt:
Hier in precies dezelfde situatie gezeten, maar dan een groot jongetje in m’n buik na al een klein meisje gekregen te hebben (en ik ben zelf maar 1.63m). Absoluut je eigen gevoel volgen, maar misschien een TIP om je keuze te maken. Ik heb mijn inleiding op verzoek iets later gepland met 39 weken, in de hoop dat hij vanzelf zou komen, dat vond het ziekenhuis nog prima. De week daarvoor heb ik aan mijn eigen verloskundige gevraagd of ik niet al wat ontsluiting had en gestript kon worden, om te kijken of het dan misschien alsnog opgang kwam. Dat was in mijn geval niet zo, maar zij voelde toen ook al dat hij nog niet goed was ingedaald. Het ziekenhuis dacht van wel en liet het mij met de inleiding toch zelf proberen, maar dit werd alsnog een keizersnede. Achteraf bleek zijn hoofdomvang idd zó groot te zijn, dat hij überhaupt nooit goed had kunnen indalen. Wellicht kan je dat nog laten checken voor je daadwerkelijk voor de inleiding gaat, als je die wat later hebt gepland? Heel veel succes en een mooie bevalling gewenst!
Eline zegt:
Hoi,
Ook even een positieve reactie op je verhaal! Ik ben met 37 weken ingeleid dit omdat de mijne te klein was en niet meer groeide blijkbaar werkte mijn placenta niet meer goed! Ik heb dit positief ervaren! om 17 uur ingeleid en volgende ochtend was de kleine meneer er al op een hele relaxte manier! Bij de eerste geen inleiding gehad en dit veel heftiger ervaren en ook 19 uur lang weeen gehad waarvan de laatste 4 uur een weerstorm! Goed je eigen gevoel volgen en ziekenhuis ook echt aangeven wat jouw wensen zijn en je er keihard voor maken! Succes met de laatste loodjes en het bedenken van je keuze!
A zegt:
Hoi!
Wat jammer dat het anders loopt dan gehoopt! Zelf hele positieve ervaring met 2x inleiden (39 en 37 weken) in het ziekenhuis in Haarlem! Alsnog het spannende gevoel van wanneer gaat het echt beginnen, fijne begeleiding, echt gevoel gehad zelf over dingen te kunnen beslissen en fijnste achteraf vond ik dat je niet tijdens de bevalling van plek hoeft te wisselen mocht je uiteindelijk alsnog naar ziekenhuis willen of moeten dus het gaf mij juist veel rust!
Heb wel gevraagd om te wachten met het starten van weeën opwekkers na het breken van mijn vliezen! Ik heb beide keren 1,5 uur genomen om te zien wat mijn lichaam zou doen! Eerste bevalling begon het al snel vanzelf, de tweede keer had ik ze alsnog nodig, maar ook prima daardoor!
Succes met het nemen van de beslissing!
Rianne zegt:
Hoi Leo,
Ik ben bijna 3 jaar geleden om éxact dezelfde reden ingeleid: grote baby. Ook 3 suikertesten, 600 groeiechos en nog een (geslaagde) versie omdat hij oooook nog eens in een stuit lag. Met 38+5 een ballonnetje geplaatst en met 38+6 zijn mijn vliezen gebroken en werd ik aan de weeënopwekkers geslingerd. Ik vond het allemaal helemaal prima. Ergens jammer dat ik niet zelf ‘kon’ afwachten hoe en of de bevalling begon, maar ik had ook gewoon vet veel zin om ons zoontje te ontmoeten dus letsgooo. Ik kreeg vrij snel een weeënstorm door de opwekkers en heb toen voor een ruggenprik gekozen. Wat een hemel. Ik lag gewoon te chillen in dat bed daarna. Ik voelde het toen ik persdrang ging krijgen en moest daar de verpleging eerst van overtuigen omdat die vonden dat dat nooit zo snel kon gaan. Wel dus. Een kleine 10 minuten persen later was ons zoontje geboren en ik voelde me TOP. Nergens last van, helemaal gelukkig. De reuzenbaby was overigens slechts 3700 gram dus de paniek was een beetje overdeven, maar soit. Volg je gevoel. Een bevalling is altijd een medisch iets.
Anouk zegt:
Oooh, ik kan die struggle nog als de dag van gisteren herinneren (ondertussen 8 maanden geleden). Bijna precies hetzelfde verhaal. Baby groot, veel vruchtwater, verdenking zwangerschapsdiabetes en ook zwanger via fertiliteit. Wij dachten ook: kan dan niks normaal?! Ons gevoel was dat we wilden wachten tot het allerlaatste moment. Dat was precies 41 weken en toen moesten we ons toch melden voor de inleiding. Super positieve ervaring! Ze luisteren helemaal naar je wensen. Wel/geen opwekkers, langzaamaan beginnen.. uiteindelijk had onze kleine vent (ja uiteindelijk helemaal niet groot dus!) het lastig door de weeën en is hij met een keizersnede geboren. Met hulp erin én met hulp eruit. Uiteindelijk kunnen we daar nu wel om lachen. Kortom: inschatten van de grootte van de baby is écht niet accuraat dus laat je keuze daar vooral niet vanaf hangen. Luister naar jullie gevoel!
Sanna zegt:
Kan me helemaal vinden in je bv verhaal! Wij hebben precies hetzelfde meegemaakt en ja het is super vervelend dat er automatisch uitgegaan wordt van bv. Enorm vermoeiend om je telkens te moeten verantwoorden. Onze ervaring met flesvoeding was alleen maar positief! Het gaf ons zoveel rust, je weet precies wat ze binnen krijgen en de nachten ksn je verdelen, je hebt alle ruimte voor je herstel. Zo fijn ook dat papa ook flesje kon geven en had daarmee meteen een hele sterke band met de baby!
Evy zegt:
Hoi Leonie,
Fijn dat je over je keuze voor flesvoeding hebt geschreven. Het lijkt tegenwoordig wel verplicht is om borstvoeding te geven. En door Insta lijkt het of alle moeders minstens een jaar borstvoeding geven aan elke baby die ze krijgen. In mijn kring is het 50/50.
Kim zegt:
Normaal deel ik mijn eigen beval verhaal niet zo snel (niet omdat ik het niet wil maar omdat ik niet het idee hebt dat mensen daar behoefte aan hebben) maar omdat jij vraagt om positieve inleiding verhalen doe ik het toch :p mij werd om dezelfde rezen als jij een inleiding aangeraden. En ik kan er niks vervelends over kwijt. Ze zeggen dat het heftiger is dan een natuurlijke bevalling maar aangezien ik geen vergelijkingsmateriaal had (dit was mijn eerste bevalling) en ik toch al het idee had dat een bevalling heftig zou zijn kon ik geen nadelen bedenken. Kortom: ik bem blij dat ik het gedaan heb want mijn zoontje was met 38.6 al 3856 gram. Maaarrr vooral doen waar jullie je goed bij voelen, dat zal je de rest van je leven blijven doen 🙂
Elmire zegt:
Hoi Leonie,
Ik ben normaal meer van het lezen en niet reageren op je blog, maar ik ben sinds 9 weken ook moeder van een klein mensje en ben ook ingeleid.
Ons werd ook al vanaf de 20 weken echo gezegd dat ze erg groot en flink zou zijn en dit bleef zo tot de laatste echo.
Nadat wij om een andere reden in het ziekenhuis geweest waren toen ik 40+2 was werd ons ook aangeraden om het kindje niet voorbij de 41 weken te laten komen dus in te gaan leiden.
Nou heb ik vanaf 36 weken thuis gezeten en voor mijn gevoel heel erg zitten wachten tot die uitgerekende datum en als het dan niet gebeurd valt dat toch tegen. Dus wij hebben ja gezegd tegen de inleiding, ook omdat het wat rust geeft voor jezelf, dat het dan ook gewoon gaat gebeuren ipv maar afwachten en het dan misschien alsnog zo moet gaan.
Lang verhaal kort, ik ben blij dat ik ben ingeleid.
Hopelijk heb je wat aan mijn verhaal en succes met de laatste loodjes (want die wegen wel echt het zwaarste)
Linda Knecht zegt:
Ik kan je geen advies geven, maar ik heb zelf veel gehad aan de instagram pagina (en cursus!) van Nira van Dijk. Succes! Het komt goed 💚
Laureen zegt:
Hier ingeleid omdat ik overtijd was. Super goed dat je zo goed nadenkt over de keuze, belangrijkste is dat je er zelf achter staat (net zoals je keuze voor borstvoeding).
Wat ik een voordeel vond was juist weten wanneer de bevalling zou beginnen. Die laatste weken ‘wachten’ vond ik als control freak heel vervelend. Veel onzekerheden als: straks breken m’n vliezen in de supermarkt… super onbenullig, maar het gaf mij veel rust om te weten op welke datum het zou beginnen.
Es zegt:
Leonie, je bent een held! Zo fijn jouw argumenten over het niet geven van borstvoeding, precies mijn gedachten en gevoel! Als mensen het nog eens aan mij vragen of oordelen stuur ik gewoon de link van deze blog haha. Wat een verademing iemand die zich eens zo erover uitspreekt. Ik krijg ook zo veel vragen en opmerkingen van vrouwen én mannen: neeeee, ga je geen borstvoeding geven??? En dan die oordelende blik.. Heel veel succes gewenst met alles en geniet van je verlof, ben heel benieuwd naar jullie naam!
Lisette zegt:
Hi, misschien nog als tip om te lezen/volgen in je verlof: het account van Nira van Dijk. Zij geeft echt fijne tips rondom bevallen. Haar cursus Bevallen als een Baas vind ik ook echt iets voor jou. Ik heb hem gevolgd en ben ook echt Bevallen als een Baas!
Hopelijk heb je er iets aan. Over inleiden heb ik geen tips. Succes met de laatste loodjes en geniet ook van je verlof!
Groetjes,
Lisette
Roos zegt:
Ha Leonie,
Spannend allemaal! Ik zag dat het al eerder is genoemd, maar wij vonden het (ook) heel fijn om ons in te lezen via Vroedvrouw Margot (insta en website). Zij deelt wetenschappelijke info zodat je je goed kunt inlezen, je bewust wordt van je opties en het nemen van eigen regie. Zo wilde het ziekenhuis mij inleiden ivm zwangerschapsvergiftiging, waarbij ze na het breken van de vliezen vrij snel de synthetische oxytocine wilden toedienen. Wij lazen over de kans die je hebt voor het spontaan op gang komen van de bevalling na het breken van de vliezen als je je lijf de tijd geeft en wilden die kans pakken, ook al was dat niet het beleid van het ziekenhuis. In ons geval lukte het ook nog en kwam mijn bevalling vervolgens vanzelf op gang, zonder wee-opwekkers. Volgens mij heeft zij ook een artikel geschreven over bevallen van een (mogelijk) ‘grote baby’.
Succes!
MJ zegt:
Mijn eerste kwam na 40,5 week spontaan en bleek bijna 9 pond. M’n buik was niet reuze maar hij had waarschijnlijk optimaal gebruik gemaakt van mijn buik. Bevalling duurde dus iets langer omdat hij zo groot was maar met mazzel is hij zonder ‘kleerscheuren’ geboren. Dat hij zo fors was betekende dus een suikertest bij de tweede. En hem heb ik gepland laten komen. En eerder omdat hij ookal richting reusachtig ging. Normaal bevallen of met inleiding, beide doet pijn. Inleiden doe je zowel voor jezelf als voor je baby. Je kunt inderdaad vinden dat baby’s komen wanneer ze er klaar voor zijn. Maar wanneer de moeder er al eerder klaar mee is (grote baby zorgt wel vaak voor wat meer klachten), wordt de bevalling er niet leuker op wanneer ze wacht. Het gaat er dus ook om wat jij wil, volg jouw gevoel. Ideaal plaatjes zul je altijd houden, de werkelijkheid is meestal anders. De eigen regie houden en toch genieten van wat je gaat overkomen, mijn advies..
Janne zegt:
Hi Leonie! Goeie blog! Ik herken veel in je verhaal, inclusief het brandend maagzuur gebeuren, schiet mij maar lek, omeprazol is life. Mijn girlie is 8 weken geleden geboren met een inleiding. Ik heb m’n hele zwangerschap geroepen: het maakt me allemaal niet uit hoe of wat, als ze zelf maar mag bepalen wanneer ze komt! Uiteindelijk bleek dat ze tegen de 42 weken mijn taartjes dieet nog steeds niet beu was en heb uiteindelijk zelf gekozen voor een inleiding want we wilde niet over de 42 weken gaan. Ik heb geen tel spijt gehad. Het was pittig en bij mij vliegensvlug. Onze meid nam na al die maanden eindelijk een eindsprint, ze woog 4 kilo dus ook niet bepaald een een kleintje. Maar ik heb de hele bevalling echt kei positief ervaren. Sochtends om 07:00 liepen we het ziekenhuis binnen en om 16:20 was ze er, een mooie werkdag zeg maar. Ik heb me mega gesteund gevoelt in het ziekenhuis. En de begeleiding was top! Vanwege de inleiding mocht ik niet in bad bevallen zoals ik wilde, maar mocht ik daar wel op hun aanraden de weeen in opvangen bijvoorbeeld. Ooh en die borstvoeding heeft me 3 weken te veel van m’n leven gekost, bezweken onder de pressure. Dus alleen maar credits dat jij voor jezelf al heel goed een keus hebt gemaakt. Succes, geniet van alles en baby sev is nu in ieder geval al een geluksvogel!
Renée zegt:
Hi Leonie,
Wat een pittige weken heb je achter de rug. Ik kan me voorstellen dat het heel emotioneel is geweest. En wat een lastige beslissing.
Onze eerste dochter werd geboren in het zkh en was 4160 gram. De tweede werd thuis geboren met een mega chille bevalling. Zij woog 4480. Bij de derde was ik zelfverzekerd, want ik bleek immers best goed in bevallen en die grote baby. Tja, in onze familie zijn ze nou eenmaal groot. Ik kreeg wel de zenuwen, want ze wilden mij niet over de 41w laten gaan en ik wilde liever geen inleiding. Uiteindelijk gestript, thuis begon het en 6 uur later was ze er. 4380 gram. Geen kleerscheuren en een kerngezonde baby. Achteraf had ik het bij de bevalling vooral mentaal zwaar, omdat ik het helemaal in m’n hoofd had. Ik wilde thuis in bad bevallen. Dat is niet gelukt en het werd het zkh. Achteraf had ik misschien liever voor een geplande/inleiding gegaan, zodat ik er misschien relaxter in zou staan. Veel succes met jullie beslissing en de laatste weken.
En wat betreft de bv. Eerste keer mislukt, tweede keer 10 dagen en ben -as we speak- aan het afbouwen na 8 maanden. Mega trots op, maar snap de keuze voor de fles ook heel goed. Hier was het een gevalletje; bevalling is al ‘mislukt’ en het is ons laatste kindje. Wilde het per se en het is gelukt. Fles is ook ideaal, want dit was best pittig.
Misschien is het al genoemd, maar als je ervoor open staat zou je misschien nu in je laatste weken wel lekschalen in kunnen doen. Dat per dag invriezen zodat je na de bevalling wel wat colostrum/bv kunt geven via een flesje.
Lisa zegt:
Ik ben bij de eerste na een paar dagen gebroken vliezen ingeleid, en vond het jammer dat het niet spontaan begon, maar eigenlijk ook heel handig, huis schoon en nagels gelakt enzo 😉 En vond die dag in het ziekenhuis ook gewoon machtig interessant, al die artsen en verloskundigen en co’s en al die medische dingen enzo, ik heb me wel vermaakt!
En wbt borstvoeding, om al deze redenen ook bewust flesvoeding gekozen. Nooit een seconde spijt van gehad. We hebben alles 50/50 altijd verdeeld en was echt snel fit door alle slaap, en had veel tijd. Dikke prima. En heb uiteindelijk vrijwel geen reacties erop gehad. Viel me echt mee. En ook flesvoeding is echt super knus en gezellig.
Het is ZO LEUK die newborn fase bij een eerste. Het is echt een feestje!
Annemijn zegt:
Volgens mij zijn er genoeg positieve verhalen over inleiden! Ik ben zelf ingeleid bij 39 weken omdat ze dachten dat mijn vliezen waren gebroken. Bleek achteraf niet zo. Ondanks het ‘romantische’ beeld wat je misschien hebt van opeens weeen etc vond ik dit uiteindelijk heel fijn omdat mijn partner nu ook echt er op voorbereidt was.
Nb: bij mij was borstvoeding niet gelukt, een paar weken gekolfd tot ik het wel goed gedoe vond. En onze dochter van 2 doet het net zo goed als kinderen met BV dus moedermafia ****.
Nina zegt:
Nog een voordeel van geen borstvoeding geven: niet op je eten of drinken hoeven letten na de bevalling 😉
Succes/genietze komende tijd!
Groetjes,
Nina
Marjolein zegt:
Hee Leonie,
Met 37 +1 ingeleid door zwangerschapscholestase. Mij heeft de gedachte dat inleiden het meest veilige voor mijn kindje zou zijn gerustgesteld. Verloskundigen en verpleegkundigen in ziekenhuis zijn enorm lief maar geven ook tijdens inleiden jou het beste advies. Je kunt je bevalling vanaf de weeën beleven als jou natuurlijke bevalling. Ook neem je je eigen spulletjes mee, ik wilde graag in rust en schemerlichtje aan en de bevalling was uiteindelijk heel fijn en ontspannen
Susanne zegt:
Ik begrijp heel goed dat inleiden niet is wat je bedacht had. Dat was voor mij hetzelfde, maar ons 1e dochtertje bleef maar zitten. Dus met ruim 41 weken ben ik, op advies van het ziekenhuis, ingeleid en met 41 weken en 5 dagen bevallen.
Maar over dat advies, I hear you! In het ziekenhuis willen ze inderdaad alles zo veel mogelijk plannen en medisch maken. Maar uiteindelijk konden we voor ons gevoel maar 1 keuze maken, en dat was hun advies volgen, we zouden het onszelf nooit vergeven als er iets mis zou gaan.
We moesten ons dus om de afgesproken tijd in het ziekenhuis melden. Toen we bij de ingang waren, stopte er net een verloskundige en daarachter een auto met man en vrouw. De vrouw stapte uit de auto en moest na 5 meter stoppen met lopen om haar weeen op te vangen. En stiekem dacht ik toen: toch wel relaxt dat ik de vreselijke rit met weeen niet heb hoeven doen. Het heeft ook zijn voordelen. 😉
En als je dan bevallen bent, dan ben je dat inleiden en die dagen ziekenhuis meteen weer vergeten, want ja, alle clichés zijn echt waar!
1 jaar en 4 maanden daarna is onze 2e dochter geboren. Ook weer ingeleid omdat ineens, tijdens een voor mij reguliere controle, bleek dat ze veel te klein was. Dus moest ik weer ingeleid worden, maar dit keer met 38 weken. Bij de 2e wordt je er makkelijker in en ook hier weer denk je: we moeten het advies van de artsen volgen. Was alleen even wennen dat ik 4 weken korter zwanger was, ik was pas net met verlof en dacht dat ik nog alle tijd had 😅
Ach het komt zoals het komt, niets gaat zoals je had gepland, het is vreselijk, maar als die kleine op je borst ligt is alles zoals het moet zijn.
En over die borstvoeding: heerlijk als je het niet doet, je hebt genoeg aan jezelf en je baby. Maar inderdaad, hier vinden mensen iets van… Jammer dan! Lekker jouw leven leven!
Kim zegt:
Alle redenen die jij geeft om niet te kiezen voor borstvoeding had ik ook! En heb er geen spijt van gehad! Ook een flesje geven aan die kleine spruit is magisch en een momentje voor jullie samen of je partner en jullie baby’tje!
Heel veel succes met alles, waar je ook voor kiest, vaak kies je vanuit je hart/en beetje vanuit je verstand het beste!
Liefs!
Demelza zegt:
Nou, het ís gewoon een bak verdriet als het niet gaat zoals je graag zou willen of hoopt. Juist door het fertiliteitstraject én nu dit advies kun je heel erg het gevoel hebben dat je precies 0,00 controle hebt en dit compleet verliest.
Ik had geen keuze bij mijn tweelingbevalling en moest een keizersnede omdat de kans te groot was dat baby 2 (de bovenste baby) kwam te overlijden als haar vliezen braken dus een “no-brainer”, maar toch écht veel verdriet om gehad (ook door opeenstapeling van dingen en dit was er dan wéér een, en dat werd daarna ook niet minder).
Maar (!) de vliezen van baby 1 zijn toch spontaan gebroken de nacht voorafgaand aan de geplande keizersnede incl weeen en de hele shabam. Ik heb dus wel heel veel “natuurlijks” ervaren tot aan volledige ontsluiting en persweeen (maar moest wachten tot de OK klaar was want keizersnede 🤣). Dus wie weet gebeurt het tóch bij jou ook voortijdig en conform het advies van de artsen.
Weet dat je je echt niet aanstelt! Natuurlijk is het prachtig en mooi dat je nu zwanger bent, maar verwerken om hoe alles loopt kost ook gewoon tijd en dat mag heus.
Nou dat was het epistel. Niet per se een positieve ervaring over inleiden, maar meer over dat t tóch weer anders kan lopen dan je straks besluit en dat je gewoon mag voelen wat je voelt!
José zegt:
Ik ben met 42 weken ingeleid omdat de bevalling niet natuurlijk begon (ze was achteraf gezien een sterrenkijker). Ik heb er ook echt om gehuild van te voren, ook vanwege het idee dat het niet thuis begon. Uiteindelijk vond ik het ook wel leuk! Je kan het goed voorbereiden, dus we hadden allemaal lekkers mee voor de eerste uurtjes (want toen het echt begon echt 0 honger). En het huis was heerlijk aan kant en klaar voor als we thuis kwamen. Verder ging de bevalling erg goed en had ik fijne mensen om mij heen.
Jet zegt:
Tip: volg vroedvrouwmargot op instagram. Zij helpt je vooral met voor én nadelen van beide scenario’s weergeven. Haar insta is niet gestoeld om jou als lezer te overtuigen van het een of ander, maar vooral om te informeren zodat je zelf de keuze kunt maken die goed voor jou voelt 🙂 dat doet de dus over allerlei onderwerpen rondom zwangerschap en bevallen!
Jessyca zegt:
Hoi,
Even een tip: neem de flesvoeding mee die jullie aan de baby willen gaan geven. In het ziekenhuis kreeg ons dochtertje Nutrilon aka 16 euro per bus. Na een paar weken wilden wij over op Kruidvat, want dat is net zo goed en veel goedkoper en toen we de overstap hadden gemaakt, begon de reflux. Geen idee of1 plus 1 in dit geval 2 is, maar ik wil hetjullie wel even meegeven.
Heel veel succes met de laatste loodjes en ik wens jullie een goede bevalling toe?
Jessyca zegt:
Moet natuurlijk een ! zijn.
Hier geen inleiding gehad, maar spontaan gebroken vliezen met 35.6. Nog geen 7,5 uur later was ze er. Ben wel een tijd verdrietig geweest omdat ik het gevoel had dat de laatste maand van de zwangerschap me was ontnomen, ineens was het klaar. Geen mooie foto’s, bevalling ook niet vastgelegd, geen bad. Zo zie je maar: het valt echt niette plannen of regisseren. Gelukkig was de kleine gezond, want dat is het allerbelangrijkste.
Kim zegt:
Hey,
Allereerst vind ik het super om te lezen hoe eerlijk je schrijft over zwanger zijn! Dat heeft mijn ogen wel weer geopend en helpt me eerlijker te zijn nu ik weer zwanger ben.
Wat een dilemma he, wel of niet inleiden! Ik kijk er toch wel echt positief op terug.
Ik wilde ook heel graag dat het bevalgedeelte ‘natuurlijk’ zou gaan. Ik ben chronisch ziek en met veel medicijnen zwanger geweest (en nu weer), dus van begin af aan was mijn zwangerschap medisch en dat vond ik best lastig. Het is toch een heel ander traject dan bij de thuisverloskundige. Dus ik hoopte dan dat in ieder geval de bevalling niet ook nog ingeleid zou hoeven worden. Maar onze baby had het nogal goed in mijn buik en mijn gezondheid helaas niet meer. En dat maakte dat ik met 40+1 weken ben ingeleid. Het was al met al een intense, soms heftige, ervaring. Maar achteraf heb ik geen moment het gevoel gehad dat dit geen ‘natuurlijke’ bevalling was en ik kijk er heel positief op terug. Achteraf denk ik, waar maakte ik me druk om? Ik heb ervaren hoe het is als je vliezen breken (gebroken worden), ik heb meer dan genoeg (al dan niet opgewekte) weeen ervaren en ik heb de hele persfase meegemaakt. Dat het opgewekt werd, doet er eigenlijk helemaal niet meer toe voor mij. En met welke bevalling ook, je ervaart net als iedere moeder hoe het is om een kind op de wereld te zetten.
Ik wens jullie in ieder geval heel veel succes met de keuze en een hele mooie bevalling!
Jaimie zegt:
Hè! Ik wilde je graag mijn positieve bevallingsverhalen met je delen. Ik ben bij mijn beide dochters ingeleid. 1e zwangerschap met 37+6 ivm zwangerschapsvergiftiging en 2e zwangerschap met 37 weken ivm minder leven voelen al 2 weken, dit werd steeds minder waardoor ze niet meer wilde afwachten. Wat je zegt over dat moment dat je het voelt rommelen en denkt “is dit het?”, dat ga ik niet ontkennen.. dat had ik ook graag gewild, die spanning. Maar ik ben zeker positief over me inleidingen. 1e zwangerschap heb ik een ballon gehad en bleek ik de volgende ochtend genoeg ontsluiting te hebben om mijn vliezen te breken. Er is direct gestart met weeen opwekkers, maar omdat mijn lichaam zo goed reageerde, konden die snel weer uit. Ik heb de pech gehad dat ze nog wat hoog lag waardoor ik de pers weeen langer weg moest puffen. Maar al met al, 8 uur vliezen gebroken, 19:02 me dochter geboren. We hebben de hele bevalling, op de controles tussendoor en het moment suprême zelf kunnen doen. Wat voor mij enorm belangrijk was. Ik was bang dat ik door me inleiding constant artsen of verpleging in me buurt zou hebben, maar kon echt me eigen bubbel creeeren. 2e bevalling was helemaal fijn. Ik mocht ondanks me inleiding gewoon douche , heb geeen weeen opwekkers gehad omdat me lichaam het na de ballon meteen oppakte en nog geen 5 uur later was me 2e dochter geboren. Ik heb echt niks negatiefs te melden over een inleiding. Ik voelde me gehoord, er werd geluisterd naar mijn wensen en ik heb niet meer medische zorg of aandacht gehad als een ander die ervoor kiest in een ziekenhuis te bevallen. Ik en mijn man hebben het echt samen gedaan en zijn we super trots op. Heel veel succes met jullie keuze, hoop dat mijn positieve ervaring hier in wat kan helpen of gerust kan stellen.
Michelle zegt:
Hai! Wat kan ik je tweestrijd goed voorstellen!
Ik had bij mijn laatste zwangerschap (6e zwangerschap, 4e kindje/2e gezonde kindje) helaas zwangerschapsdiabetes. Mijn lijf was na bijna 2 jaar met een paar tussenpozen van 3mnd ongeveer gewoon op. Kapot. Moe.
Ik mocht ook een keizersnede, maar liever natuurlijk. Toen de groei van ons meisje te hard leek te gaan werd er, in overleg met mij, besloten in te gaan leiden. En god, wat was ik daar blij mee. Het eind was in zicht!
Bij de 1e ben im gestript, dus ook ik heb niet die onverwachte start gehad van krampen, die weeën worden, vruchtwater verliezen etc. Wat ik oprecht jammer vond.
Maar, in het ziekenhuis zijn als alles begint, heel snel kunnen schakelen qua evr pijnstilling als je dat zou willen tov nog in de auto moeten zitten met weeën, vond ik dan weer een heel grote plus.
Ik heb echt een meer dan prima bevalling gehad, superfijne artsen (hoewel ik wel echt mijn eigen verloskundiges ‘miste’). Onze dochter is op vrijdag de 13e 2022 om 2313 geboren, met 53cm en 3300 gram. Achteraf was vooral haar buikje vrij groot, verder lang en smal. Net als de oudste.
Ik hoop dat jullie eruit komen, zodat het gewoon ok voelt. Uiteindelijk, is dat wat telt. Op naar de allerlaatste loodjes!
Elke zegt:
Hoi Leonie,
Super dat je er zo eerlijk over bent! Ik heb een positief verhaal over inleiden. Ik had een te hoge bloeddruk waardoor ik na 40 weken genoodzaakt werd te bevallen. Als dit wordt gepland en je bent verder medisch in orde (dus er is geen haast bij gemoeid, wat in mijn geval was) dan wordt inleiden ook rustig aangepakt, omdat ze uiteindelijk willen dat je lichaam het zelf gaan overnemen. Zo geschiedde. Ik kreeg pillen om de baarmoederhals week te maken en voordat ik weeen had waren we bijna 2 dagen verder. Mijn lichaam heeft een klein duwtje gehad, maar uiteindelijk het volledig zelf opgepakt.
Tip; zorg wel dat je duidelijk jouw grenzen aangeeft. Als iets niet fijn voelt; aangeven! Als je niet wilt dat ze je gaat toucheren; aangeven!. Uiteindelijk hangt het af van jouw mindset. Ben jij rustig en relaxed, dan gaat jouw lichaam natuurlijke oxytocine aanmaken en gaat die bevalling vanzelf beginnen.
M zegt:
He!
Wat een super tof een eerlijk blog! 🙂 (zelfs als je geen kinderen hebt enorm leuk te lezen)
Hoop dat het mag gaan hoe je het graag wilt! Ga je gezellige blogs/insta missen de komende weken. Laat je ook weten als Sev geboren is of blijft dat voor jullie zelf? 🙂
Succes de laatste lootjes.
Groetjes!
Sylvia zegt:
Hoi Leonie,
Een positieve ervaring met een inleiding kan ik zeker met je delen. Onze baby werd vanaf 20 weken zwangerschap ook groot geschat. Wij hebben er niet over getwijfeld om onder die omstandigheden V oor een inleiding met 38 weken te kiezen. Als ware controlefreak vond ik het ideaal om precies te weten wanneer het zou gaan beginnen en om van meet af aan al onder controle te zijn van het ziekenhuis. Bevalling ging vlot (mede omdat de grootte van de baby toch mee viel) en is – los van het geplande begin – het helemaal gegaan zoals wij van de voren hadden gehoopt. Al met al een hele positieve ervaring, waarbij de ontzettend lieve en kundige verpleegkundigen, verloskundigen en artsen in het Spaarne ziekenhuis aan hebben bijgedragen. Ik had het niet anders gewild!
Monique zegt:
Hi Leonie,
Wat goed dat je zo deelt hoe het verlopen is en waar jullie over moeten nadenken. Dat deel wordt vaak juist niet gedeeld (alleen de keuze) wat prima is maar zo fijn om te lezen dat anderen ook twijfelen en wikken en wegen.
Ik heb er bij mijn tweede (ook groot geschat) voor gekozen om de begeleiding in Beverwijk te doen ipv Haarlem. Dit omdat je in Beverwijk bevalt (ook als je medisch bent) met een klinisch verloskundige en in Haarlem zijn er vaak co-assistenten en arts- assistenten gynaecologie. Compleet andere ervaring als je het mij vraag. Ik zou ook ingeleid worden ná de 40 weken en de nacht voor de inleiding is het zelf op gang gekomen. Zoontje was uiteindelijk 4,26 kg. Succes met jullie keuze!
Marlies zegt:
Yess! Hier ook team dubbele achternaam 😀
En veel succes met het maken van de keuzes en you rock met de keuzes die je al hebt gemaakt. En heel jammer, maar er zullen altijd mensen zijn die het niet met je eens zijn, welke keuze je ook maakt. Dus zolang je zelf volledig achter de keuze staat dan is het sowieso goed!
Gaby zegt:
Hi Leonie, hier ook een positief inleidingsverhaal! Ik had een thuisbevalling in mn hoofd tot week 32 toen ik pre-eclampsie kreeg. Ik vond de 2 kampen ook echt super ingewikkeld. In het ziekenhuis heb ik continu duidelijk gemaakt hoe ik het wilde en dat was vooral dat ze mij zoveel mogelijk met rust lieten. ‘S avonds een balonnetje geplaatst (daar wel kramp van), die viel er ‘s nachts al uit. Volgende dag vliezen gebroken en ruim 2 uur later pas de eerste oxytocine. Ook hierin had ik aangegeven dat ik er graag tijd tussen wilde in de hoop mijn lichaam het zelf zou oppakken. En je moet alert zijn dat als je teveel weeen krijgt (ik dacht >6 in 10 min, maar pin me er niet op vast) dat ze de oxytocine verlagen, dat doen ze niet zo snel uit zichzelf. Maar eigenlijk moet je er dus voor zorgen dat Jan dit voor je regelt 😉 verder had ik alles er op en eraan; eigen playlist, zoutlampje, geurstokjes, skippybal en uiteindelijk heel snel bevallen in bad. Ik kijk er super positief op terug, al hoop ik het natuurlijk ook nog een keer thuis te mogen beleven.
Mar zegt:
Hi!
Korte reactie maar ik heb inmiddels 3 bevallingen gehad. De tweede, en enige ingeleide, bevalling vind ik de fijnste! Dit was ook omdat ze groot zou zijn, was uiteindelijk niet zo, maar was toch blij dat ik hiervoor gekozen had. Succes met je definitieve keuze en geniet van je verlof!
Elise zegt:
Ik heb ook een inleiding gehad. Achteraf had ik gewilt dat ik een bevalplan, speciaal voor een inleiding had geschreven. In principe volgt een inleiding ook een ‘plan’. En dat plan kan je natuurlijk zelf zo aankleden als je wilt qua omgeving enz. Dit is iets wat ik zelf graag had gedaan, dus geef je graag de tip mee.
Uiteindelijk maakt het je niks uit hoe je kind ter wereld kwam. Als hij eenmaal bij je ligt, is alles ‘wat het was’ en is er ultiem geluk. ♡
Nina zegt:
Sorry, ik bedoelde deze podcast https://spotify.link/HL9MlFiCHyb
😊
Mayke zegt:
Ey, ik ben bij de eerste ingeleid bij 41weken (standaard in onze stad) en wou bij de tweede heel graag een natuurlijke bevalling. Maar achteraf, was de eerste misschien wel fijner. Toen op het fietsje naar de afspraak en na het kwam 8uur was hij er. Bij de tweede was het veel gedoe snachts om op tijd in het ziekenhuis te komen. Maar het belangrijkste: jouw eigen advies mbt borstvoeding: volg JOUW gevoel, laat niemand daar invloed op uitoefenen; ook ik niet!
Nina zegt:
Wat goed dat je al jouw overwegingen deelt op deze manier, en wat een lastige keuze he. Er is gelukkig geen goed of fout, je weet nooit hoe het gelopen zou zijn als je anders had gekozen, dus het belangrijkste is dat het júllie keuze is.
Een podcast waar je misschien wat aan hebt is die van Verloskees: https://spotify.link/rcU8r0EBHyb
Hier worden de voor- en nadelen van een inleiding bij een vermoeden van grote baby gedeeld en gaf mij veel inzicht. Ze hebben sowieso ook hele fijne andere afleveringen. Succes met de keuze!
Inge zegt:
Wat een moeilijke keuze! Je wil natuurlijk geen risico’s nemen en hoewel het rationeel allemaal te doen is, zijn er ook emoties. Ik ben ingeleid met 41+5 – vooral omdat m’n zoontje er onderhand uit moest 😉 – maar hij was op dat moment erg groot (4.5kg). Hoewel ik ook hoopte op een natuurlijke start, gevolgd door een ziekenhuis bevalling, vond ik dit ook mooi. Na het vliezen breken mochten we naar huis, maar er gebeurde helemaal niks. Toen de verloskundige 8 uur later kwam, moest ik dus alsnog naar het ziekenhuis. Voordeel: je loopt op je gemak binnen (hoi, je zou t niet zeggen maar ik kom bevallen!) én kunt indien beschikbaar je kamer kiezen (bevalbad!). En verder kun je daar wel relaxed je ding doen tot het echt begint ipv dat je misschien in een volle weeënstorm binnenkomt. Dus lekker je bubbel meenemen naar het ziekenhuis 🙂
B zegt:
Amen! <3
Wat betreft je alinea over borstvoeding.
Kan me er 100% in vinden!!
Zelf ook nooit borstvoeding gehad waar mijn vader (en moeder!) altijd heel blij mee is geweest vroeger, omdat hij 's nachts de gezelligste momentjes had met me.
Marty zegt:
Geen ervaring met inleiding, wel met een geplande keizersnede. Leek me een vrij noodzakelijk kwaad: kil, gepland en medisch. Het tegendeel bleek juist waar. Het was de mooiste dag uit m’n leven! Ook met 6:30 melden, een medische staf waar je u tegen zegt en dito buikwond. Die eerste momenten met je kindje pakt niemand je meer af, hoe hij ook komt.
Geniet van je verlof!
Jessica zegt:
Lieve Leonie, doe wat je gevoel je zegt.
Ik kreeg een geplande keizersnede, want mijn zoon lag in stuit. Nu wouden we een stuitbevalling gaan doen, want het ziekenhuis keek hier heel positief naar, maar tijdens de groeiecho bleek dat het hoofd te groot was.
Ook huilen, wel ook direct voor de keizersnede gekozen, want ik wou geen risico voor de baby.
Een week later zou het zover zijn. Ik had gepland: ik zet mijn wekker zo laat, dan kan en mag ik nog een glas water achterover slaan en kan ik even rustig douchen en me klaar maken, maar een uur voordat mijn wekker zou gaan braken mijn vliezen en werd het een geplande, ongeplande keizersnede. ♥️ Hij had toch zijn eigen verjaardag zelf nog even gekozen.
Wat ik hiermee wil zeggen, zelfs een gepland iets kan nog weer heel anders lopen. Misschien bedenkt Sev ook wel dat hij zijn eigen verjaardag wil kiezen en bedenkt dat hij gewoon wel eerder komt dat de inleiding afspraak.
Volg je gevoel, dan kan je het niet fout doen
Lieke zegt:
Ik werk in het ziekenhuis op de verloskamers. Ook met een inleiding proberen we zoveel mogelijk met je wensen voor de bevalling en rekening te houden. Je kunt nog eventueel overleggen met de verloskundige die bij jou in de buurt woont of zij bij jou bevalling ín het ziekenhuis aanwezig willen en kunnen zijn. Dat wordt bij ons ook vaker gedaan.
Zet hem op met de keuze !
Eliz zegt:
Wat vervelend dat dit ook anders gaat dan je wil. Uit ervaring ( IVF en uiteindelijk keizersnede ipv inleiden) kan ik alleen maar zeggen dat ik gewoon zo blij was dat hij er was dat het me allemaal niks meer uitmaakt nu. Want ook rondom een geplande keizersnee hebben veel mensen een mening. Ik kon ook natuurlijk bevallen maar ivm hoge bloeddruk en stuit heb ik gekozen voor keizersnee. Boven alles wilde ik een gezond kind en het is me alles meegevallen. Sowieso blijft het een dag van jullie 2 en als hij geboren is is alles speciaal en nieuw. Ook geen borstvoeding om al jouw bovenstaande redenen en nu nog steeds heel blij mee. Doe het lekker zoals je zelf wil en een kleine gezonde mini is toch het allerbelangrijkste!( laat mensen vooral kletsen:)
Marrit Palma zegt:
Vanwege zwangerschapsdiabetes ben ik bij mijn beide zoons bij 38 weken zwangerschap ingeleid. Mij is het prima bevallen! Letterlijk en figuurlijk 😃 In de eerste plaats heeft het mij twee weken zorgen over complicaties gescheeld. Bijkomend voordeel: een nacht doorhalen waardoor je herstel langer kan duren sluit je al behoorlijk uit!
Hoe de bevalling ook begint, je doet het toch samen. Mijn zoons waren beide een mooi gewicht, een dag later mochten we lekker naar huis. Beide jongens zijn na de bevalling nagekeken door de kinderarts en goedgekeurd. Ik kijk terug op goede bevallingen en goede medische zorg. Iedereen was heel lief en aardig. En ik heb twee hele lieve en mooie jongens!
Ilse zegt:
Wat een lastig dilemma, ik kan me helemaal voorstellen dat inleiden precies niet is wat je bedacht had! Nira van Dijk (insta @niravandijk) geeft de cursus bevallen als een baas en deelt veel info op haar insta. Mogelijk vind je bij haar informatie (ze is erg goed met uitleggen van risico’s en vertalen van cijfers en percentages) die je kan helpen in je besluit.
Veel succes iig en wat je ook kiest; het is jouw/jullie besluit en dat is per definitie al de juiste!
Lisette zegt:
Ik ben ingeleid met 37w3d wegens vermoeden op zwangerschapsvergiftiging. Ik had nergens last van maar goed, ze zullen het wel weten. Ik heb de inleiding als heel prettig ervaren. Je komt uitgerust (nou ja, een soort van. Mn man kwam uitgerust aan hahaha) aan in het ziekenhuis en ze namen rustig de tijd voor me. Niet met helse weeën in de auto naar het ziekenhuis. Ze deden rustig aan en lieten me helemaal mn gang gaan. En, pluspunt, onze zoon werd vrij vlot geboren. Ook de kraamtijd was prima (wel bv, nu nog steeds, maar helemaal pro blije mama=blije baby) en nu is het een super vrolijk mannetje die vrijdag 1 jaar wordt 🥰
Suzanne zegt:
Ik ben ook ingeleid met 41 weken ivm een te grote baby. Ze hebben mijn vliezen gebroken en de weeen kwamen meteen op gang. Na 10 uur ben ik op een natuurlijke manier bevallen van een gezonde zoon met een geboortegewicht van 4480. Succes met de laatste loodjes :).
Susan zegt:
Heel veel succes met de lastige keuze en ik hoop op een prachtige bevalling voor jullie en een fantastische kraamperiode.
Qua voeding snap ik helemaal dat je geen zin hebt in de discussie, grappig genoeg ben ik in mijn omgeving juist de enige die borstvoeding geeft en krijg ik daarop juist veel rare blikken en commentaar. Je doet het toch nooit goed in de ogen van sommige mensen (vooral (schoon)moeders), dus lekker je gevoel volgen!
De podcasts van Drs Mama hebben misschien wel wat positieve inleid-verhalen ertussen staan. Deze podcasts hebben mij enorm geholpen in het vertrouwen in mezelf in de voorbereiding van mijn bevallingen.
Marielle zegt:
Inleiden…. helemaal top! Lekker overzichtelijk, van tevoren even naar de supermarkt om filet americain, gerookte zalm en allerlei vleeswaren in de slaan. Je huis nog even aan kant en goed voorbereid op pad. In het ziekenhuis alles top geregeld en heel fijn. En hou de dag/tijd lekker als ‘geheimpje’ tussen jullie 2 als dat kan, dat heeft ook echt wel wat.
Bij de 2e heb ik een spontane bevalling gehad, mooi om mee te maken, maar echt…. doe mij de inleiding maar hoor 😉
Miriam zegt:
Welkom in het ouderschap. Ik weet na ruim 18 jaar moederen dat iedereen het zo goed weet… Maar biemand weet wat goed voor jou is. Dus volg alsjeblieft áltijd jullie gevoel, jullie zijn de beste ouders voor baby Sev. En sprekend als moeder, mijn gevoel bleek het eigenlijk altijd goed te hebben. Dat instinct hebben alleen de ouders, dus een ander kan gewoon niet oordelen.
Voor wat betreft borstvoeding: alsof ik mijn eigen verhaal lees. Ik heb 2 kinderen grootgebracht op flesvoeding. Niks mis mee!
Succes met de laatste loodjes.
Evelien zegt:
Ik had mezelf voorgenomen om bv te gaan geven. Maar wel duidelijk bij mezelf aangegeven dat als het te moeilijk zou worden of het teveel pijn zou doen ik gewoon zou stoppen. Dus het hoefde voor mij niet perse. Nou, het werd uiteindelijk een semi-spoedkeizersnede, vagina bevallen was niet eens meer een optie, hij moest eruit. Daardoor was mijn lijf nog niet klaar met zwanger zijn geloof ik. Geen drupje kwam eruit. Elke 3 uur kolven en er kwam maar niks. Op de dag dat ik mocht gaan, kwamen sochtends de ontbijtdames (ziekenhuis) zo de kamer binnen gelopen tijdens mijn kolfsessie. Voelde me zo vreselijk toen, echt een koe met mijn tieten eruit.. toen de kraamverzorgende vroeg of ik bv zou gaan geven brak ik. Toen ben ik er gelijk mee gestopt. Bij een eventuele 2e wil ik het wel echt gaan proberen, maar niet te lang.
Charlie zegt:
Wat een lastige keuze waar jullie voor staan.. Mosschien dat mijn positieve ervaring met een (ongeplande) ziekenhuisbevalling kan helpen in de keuze. Zo niet, lekker laten gaan en je eigen gevoel volgen, dan zit je altijd goed (net als met voeden, niks zo belangrijk als een happy mama)
Ik ben vorig jaar bevallen van onze zoon. Ik wilde graag thuis bevallen en het moment laten leiden en niet te krampachtig aan een ideaalbeeld vasthouden; het liefst zo natuurlijk en “relaxt” mogelijk, maar mocht ik op een gegeven moment toch pijnstilling willen was dat ook prima.
Na uren thuis in weeen te zitten en te persen moesten wij alsnog met spoed naar het ziekenhuis en is ons kindje met een vacuümpomp gehaald, het bleek een sterrekijker te zijn. Hoewel bevallen in het ziekenhuis me vooraf niet zo fijn leek, kijk ik heel positief terug op mijn bevalling.
Bevallen in het ziekenhuis heeft ook zeker voordelen:
-Allereerst zijn ze op de kraamafdeling van het ziekenhuis super lief voor je! Ik ben er van overtuigd dat je een “type mens” moet zijn om op zo’n plek te werken.
-Heel eerlijk, als je aan t bevallen bent kan eigenlijk niks je meer schelen. Dingen die nu heel groot en belangrijk voelen, zullen het dan niet meer zijn
-Het feit dat je kindje direct een check krijgt en dat je in het ziekenhuis wat opstart en eventueel een nachtje blijft vond ik ook wel fijn. Ik had me goed ingelezen, maar toch is het zo raar en spannend ineens zo’n kleintje bij je! Ik ben blij dat we de eerste nacht in het ziekenhuis waren en ik bij twijfel altijd op de bel kon drukken
-Bij een eerste kindje is de kans dat je alsnog naar het ziekenhuis moet (meestal zonder spoed, maar soms ook met zoals bij ons) best wel groot (>60%) dacht ik. Ik kan je vertellen dat met weeen in de auto alles behalve relaxt is. Ook voor partner (en evt anderen die op de hoogte zijn “dat het begonnen is”) is onverwacht en halsoverkop naar t ziekenhuis gaan en aankomen met toeters en bellen best heftig, misschien nog wel traumatischer dan voor de vrouw (in ons geval)
-ik heb ook weeenopwekkers gehad en daar geen nare ervaringen mee. Ik vond mijn niet doorzettende weeen en een bevalling waar geen begin en geen einde aan leek te komen mentaal best pittig. Aangekomen in het ziekenhuis wist ik dat er per definitie een einde aan zat te komen en er echt wat ging gebeuren. Weeen zijn fuckers, maar helpen je ook onwijs om je kindje eruit te persen. Het meeste van je perskracht komt vanuit de wee
-Hoe je ook bevalt, je zult het echt als samen als ouders moeten doen. Het is niet zo dat wanneer je in het ziekenhuis bevalt je voor de “makkelijke” weg kiest of niet weet hoe het is om te bevallen. Het overgrote deel van de tijd zullen jullie met zn tweetjes zijn. En hoeveel tools er in het ziekenhuis ook zijn, JOUW lichaam gaat vol in je instinct en JIJ gaat keihard werken voor je kindje, samen met je partner natuurlijk. Ik wacht nog op de dag dat bevallen als een baby shoppen gaat zijn. Elke bevalling is een echte bevalling.
-misschien stom, maar in het ziekenhuis is de kans groter dat er iemand bij is die foto’s kan maken. Ik heb vooraf gevraagd of iemand foto’s kan maken van het proces, interactie tussen mij en mn partner en de eerste momenten met ons kindje. Wel verzocht om geen foto’s van de onderkant te maken haha, maar je kan t ook wel laten doen met wetenschap dat je het altijd nog kunt verwijderen. Wij hadden op onze iphones de live foto stand aan waardoor we naast foto’s ook bewegende beelden en geluid hebben. Mega waardevol. Onze telefoons slingerde wat in de ruimte en pas achteraf kwam ik er achter dat ze er überhaupt waren, zo’n cadeau!
-hoewel het kan (en mag!!) voelen alsof de regie over je bevalling van je wordt afgenomen, is er nog steeds heel veel dat je wel kunt kiezen, ook bij een ziekenhuis bevalling. Houdingen, hoe jullie benaderen, welke soort CTG (mits beschikbaar), welke volgorde pijnstilling, wat wel en niet met jullie bespreken, wie wel en niet in de kamer, hoe wil je de ruimte (waxinelichtjes op batterijen zijn een tip!), etc. Het is jouw bevalling, jullie kindje en jullie hebben regie over een heel groot gedeelte van het proces
Hoe de hele weg ook mag (of soms helaas moet) lopen, van conceptie tot partus (zo heet een bevalling blijkbaar), aan het eind van de rit is jullie kindje het aller aller belangrijkst. jullie weten als geen ander dat het geen gegeven is dat t altijd maar lukt, zo is dat ook voor een bevalverhaal waar helemaal zen en relaxt thuis een gezond kindje wordt uitgepoept. En dat hoeft ook niet. Linksom of rechtsom; ik gun jullie een droom van een kindje. Gezond, tevreden en knus bij papa en mama. En eerlijk, zo’n bevalling is een gigantisch ding, maar uiteindelijk zijn alle “eerste keren” dat straks ook. Het is maar welk gewicht je er zelf aan hangt. Het moment dat je in de auto naar huis stapt, Teddy kunt voorstellen of later het eerste lachje of hapje komt zijn allemaal grote momenten. Ik zal mijn bevalling nooit vergeten, maar zal er ook nooit op terug kijken als iets negatiefs, al was het anders dan ik voor ogen had. Mijn lijf heeft dit kind gebaard en op de wereld gezet. Ik had een laatste zetje nodig, jij misschien een eerste aanzet. Uiteindelijk doen wij het en mogen wij onze baby ontmoeten. Niks zo krachtig als dat. En geloof me: een gezond kindje tegen je aan (en de wetenschap dat de bevalling klaar is!!!) is magisch! Hoe het hele proces ervoor ook was
Eva zegt:
Ha Leonie,
Momenteel ben ik vermoedelijk ongeveer even ver als jij, nu bijna 34 weken en ik vind het hele zwangerschapsgebeuren vooral ingewikkeld door alle anderen en hun meningen om me heen! Ik kan me voorstellen hoe moeilijk die beslissing van wel/niet inleiden is, dat je daar echt heel verdrietig om bent (geweest) en hoe frustrerend het is. Ik vermoed dat je uiteindelijk blij gaat zijn met welke beslissing je ook neemt. Het is allebei niet perfect, en het is allebei gewoon goed. Hij komt er wel. Neemt niet weg dat het nu gewoon moeilijk is.
Qua borstvoeding twijfel ik zelf ook, vooral in het afhankelijkheidsargument herken ik me, zo gek om daardoor al een soort ‘voorsprong’ op mijn vriend qua zorgtijd en intimiteit te hebben. Ik heb zelf nooit borstvoeding gehad vanwege mijn moeders borstkanker en weggehaalde borsten, maar ik ben er hartstikke gehecht en sterk uitgekomen 🙂 nooit ziek! Nooit iets gemist. Ik wil je onwijs veel succes en ook plezier wensen met alles, want je doet het wel maar even, al die beslissingen nemen en een mens maken. Is echt niet niks. Liefs Eva
M. zegt:
Geen ervaring met een inleiding maar wel zwangerschapsdiabetes en daardoor groeiecho’s. De uiteindelijke schatting zat er ruim 500gr naast en ik was ook nog eens 5 dagen over tijd. Luister goed naar de intuïtie en informeer jezelf goed (ik vind Nira heel prettig qua info).
Qua BV, bij ons 1e kindje lukte het niet en bij de 2e combineren we nu BV en FV en het is het beste van 2 werelden! Als je kindje allebei accepteert is dit misschien ook voor jullie fijn. Ik kolf niet en zie wel waar het schip strand met de borstvoeding, niets staat vast en dat geeft rust en ruimte om er van te genieten. Geniet van de laatste loodjes😃
Inge zegt:
Ik ken alleen maar positieve verhalen over inleiden …bevallen: natuurlijk, dmv inleiden of met (spoed) keizersnede is hoe dan ook geen ‘walk in the park’….
Ik zelf heb tot 2x toe een spoed keizersnede mogen ervaren (waarvan 1 tijdens inleiden <heel ander medisch verleden dan bij jou, dus zegt noppes over jouw bevalling) en ook dat voelde fijner dan een spoed ks zonder poging tot 'normaal' bevallen dmv inleiden.
Kijk vooral wat voor jullie goed voelt! En natuurlijk bevallen klinkt mooi maar dat kan ook makkelijk 48 uur duren met allemaal drama en medisch ingrijpen. Uiteindelijk is het doel gezonde baby, gezonde mama en 'gezonde' partner zonder al te veel trauma's 😉
Komt vast goed!
Geniet van je verlof!
Hanneke zegt:
Hai Leonie,
Bij mijn beide bevallingen ingeleid, vanwege hoge bloeddruk en zwangerschapsvergiftiging, en kijk er beide keren heel erg positief op terug. Hele fijne, vlotte bevallingen gehad. De snelheid is wel pittig maar doordat het beide keren zo vlot ging nog vol energie. Succes met de keuze,you got this!!
Bij m’n 2e ook geen borstvoeding gegeven nadat dit bij de 1e helemaal niet ging. Bijna geen melkproductie. Vond zoveel rust in die beslissing en voelde me ook gesteund door ziekenhuis en kraamzorg. Voelde me metaal ook een stuk sterker na de 2e bevalling.
Geniet van je verlof
Sophie zegt:
Hey! Succes met jullie keuze maken! Kan me voorstellen dat het zo moelijk is, vooral met alle hormonen en jullie ziekenhuis geschiedenis..
M’n 2e baby was ook een dikkerdje.
Ik ben toen ingeleid en het was een super bevalling! Ik vond de weeën super goed te doen, ik was rustig en het was allemaal goed.
Een veel betere ervaring dan de 1e bevalling waarbij ik de weeën echt niet trok. :p
Je kan het!!
Ik wens je een heel fijn verlof 🙂
Char zegt:
Zo fijn om dit te lezen, zelfs als je geen kinderen hebt en (nog) geen concrete plannen word je aan alle kanten geconfronteerd met wat ‘het beste’ is en wat niet. Mochten wij ooit een kind krijgen, dan hoop ik dat er er net zo in staan als jij.
Mgb zegt:
Wat een lastige keuze maar denk dat je overal super goed over hebt nagedacht (maakr het niet makkelijker) maar wilde vooral zeggen dat ik echt blij wordt van alle steun en support nu in de comments (al zal dat idd in DM’s misschien niet altijd zo zijn) Hier geen ervaring met inleiden maar wel dat een “grote” baby (1e kind 4010 – werd nooit als groot aangezien hoor en ging ook helemaal niet lastig) alsnog een écht klein babytje is en zo voelt. De tweede was hier een kilo lichter maar weinig verschil, die eerste zat zelfs ook gewoon een paar maanden in maat 50!
Eveline zegt:
Wegens een kleine baby ook ingeleid met 38 weken, oh wat baalde ik er van. Ik wilde het liefst thuis bevallen en het idee van ingeleid worden in het ziekenhuis stond me zo tegen. Uiteindelijk heb ik een droombevalling gehad. Het ging vlot, de mensen waren lief en ons kind gezond (wel klein, precies volgens de voorspelling). Het gaf ook juist rust dat we niet hals over kop en met weeen naar het ziekenhuis moesten. Na de geboorte hebben we nog 3 uur in alle rust op dezelfde kamer mogen bijkomen, voordat we een kraamkamer kregen. En wat betreft borstvoeding, dat kwam bij mij wel goed op gang en heb ik 6 maanden gedaan, maar de 50/50 verdeling ervaarde ik daardoor absoluut niet, dus dat argument snap ik heeeeel goed!!
Joyce zegt:
O, ik voel je helemaal. Na lastig zwanger worden, bleek ons kindje aan de kleine kant te zijn. Hier maakte ik mijn geen zorgen over, we hebben meer kleintjes in de familie. Maar de dokters dachten er anders over en ook ik geen ineens uit het niet met een datum naar huis om ingeleid te worden. Heb zo gehuild. Wilde haar zo graag voldragen en had ook echt het gevoel dat de natuur en mijn lichaam het wel zouden doen. Ik voelde zo dat ik het natuurlijk zou willen. Maar door te artsen toch angstig geworden en gekozen voor inleiden. Daarna ging de hele bevalling, elke stap, anders dan ik zou willen. Heb daar echt last van gehad. Mentaal vooral ook. Maar heb nu de mooiste baby van de wereld op mij liggen en zou het morgen zo weer doen.
Roos zegt:
Vervelend dat jij zo op deze manier voor de keuze gezet wordt en je dan ook nog van alle kanten andere medische feitjes te horen krijgt.
Ik ben 5 maanden geleden ingeleid met precies 39 weken. Ik had het idee haar minder te voelen en hoewel alle hartfilmpjes meer dan prima waren boden ze me de optie om mijn stresslevel wat te verlagen. En dat deed het. Ik had me al ingelezen over alle voor- en nadelen van inleiden tot wetenschappelijke artikelen aan toe. Hieruit bleek (sorry, nog zin medisch feitje) dat inleiden met 39 weken de minste kans op complicaties gaf. Hierbij moet ik zeggen dat de verschillen minimaal waren maar ik ben dus zo’n zenuwpees die dit soort zekerheid nodig had. Dit komt overigens ook voort uit een 2,5 jaar durend fertiliteitstraject met meerdere miskramen, ik kon niet geloven dat het nu eindelijk wel was gelukt en was zo bang dat er op het laatst is mis zou gaan..
Hoe dan ook: ik had een topbevalling, na 4 uur weeënstorm ging het fundament van mijn bevallingsplan; geen pijnstilling, het raam uit en heb ik een heerlijke middag gehad met een ruggenprik (echt waar, spelletjes, stroopwafels enz.). Een uurtje voor het persen zetten ze hem uit waardoor ik dat wel allemaal goed gevoeld heb ik en zo is ongeveer 30 uur na het plaatsen van het ballonnetje onze dochter geboren met vacuümpomp omdat ik wat uitgeput was.
Helemaal gezond overigens, mijn zorgen waren gelukkig onterecht.
Probeer te kijken hoe het voor jou voelt, niet alleen op je verstand afgaan. Wellicht veranderen deze verhalen daar iets aan, misschien niet. Ik merkte bij mezelf dat veel erover lezen het wat bekender maakte voor mij en mijn gevoel daarmee ook veranderde..
🍀 succes
Leoni zegt:
Ik kan mij helemaal vinden in jouw argumenten om geen borstvoeding te gaan geven. Vorig jaar ben ik moeder geworden en ook bewust gekozen om geen borstvoeding te geven, omdat ik dacht de handen al vol genoeg te hebben aan mijn herstel en de komst van de kleine. Nog elke dag blij met dit besluit en dat mijn vriend de voedingen op elk moment op zich kon nemen vond ik zo’n verademing!
Er is geen goed of fout en vind het superdapper dat je je gevoel volgt 💪
Jolanda zegt:
Maak het gewoon jouw eigen feest. Inleiden of niet. Wij zaten lekker op de switch. Mijn man was nog even naar de bakker gegaan voor iets lekkers (en extra onderbroeken want mijn god.. hoeveel vruchtwater kan eruit komen). We hadden een radiozender gevonden. Lekker dansen met z’n 2. Ik zou zelfs slingers meenemen.
Lisette zegt:
Doen waar je je goed bij voelt! Relaxte mama is een happy baby. Er komt zoveel op je af inderdaad! Succes met de laatste loodjes
Anke zegt:
Je weet ook nooit hoe het was geweest als je toch voor het andere had gekozen. Dat denk ik nu nog steeds na mijn 2 bevallingen.. Helpt je niks, maar uiteindelijk moet je toch ook zelf een keuze maken.
Anne zegt:
Lieve Leonie,
Volg je gevoel, in alles! Als ik iets heb gemerkt is dat je vooraf heel veel kan bedenken (en daar heel stellig in kan zijn😉) maar je voelt pas echt als jullie kindje komt/er is wat bij jou/jullie past. Of dat nou om de bevalling, bv of slapen gaat 🤗 Heel veel succes met de laatste loodjes en de bevalling! X
Fleur zegt:
Ha Leonie,
Hier sinds juli ’22 mama van een 4.3 kg zware baby die zo gezond als een vis ter wereld is gekomen. Ik ben zelf niet ingeleid, maar gestript en bij mij is de hele bevalling ook anders gelopen dan gedacht. Verder wilde ik wel graag borstvoeding proberen te geven en dat lukte ook al vanaf het begin niet, maar ik kan je vertellen dat ik daar achteraf gezien erg blij mee ben! Het gelijkwaardige van papa die ook een flesje kan geven en alles kan verdelen heeft mij een hoop rust gebracht. Zet hem op de aankomende laatste loodjes en laat je vooral niet gek maken! 🙂
Rianca zegt:
Een positief inleidingsverhaal keer twee hier inclusief de gewenste badbevalling waarvan ik dacht dat die in het water zou vallen.
Bij de eerste de bekende weeenstorm, maar dat was nog op bed. In bad was ik die door de ontspanning weer kwijt.
Bij de tweede geen weeenstorm gehad en ook heel positief
Ik moet er wel bij zeggen dat het geen grote baby was, maar vanwege hoge bloeddruk die inleidingen. Ik kreeg beide keer een ballon. De eerste keer niks van gevoeld en er niet uitgevallen. Wel de gewenste centimeters.
De tweede keer was pijnlijker want wel weeenachtige krampen en een uitgevallen ballon.
Oh en dus een badbevalling waarvan ik dacht dat die niet meer kon. Maar ik kreeg een mobiele CTG en een zak om mijn arm voor het infuus en kon zo toch het bad in. Omdat het bij mij allemaal super snel ging. Twee keer binnen 5 uur bevallen kon ik ook het water niet meer uit.
De wens voor een derde is er ook nog en ik zou zo weer om een inleiding vragen. Wij grapten dus baby op bestelling. Al moest ik het natuurlijk wel zelf doen. 😅
S. zegt:
De beste keuze is de keuze waar jij 100% achter staat. Ik heb zelf hetzelfde inleid-dilemma gehad omdat mijn zoontje ook heel groot geschat werd. Ik heb uiteindelijk besloten het niet te doen, omdat mijn verloskundige zei dat je in genetisch gezien in de meeste gevallen geen kind krijgt dat je niet kunt baren. Ben achteraf blij, want ze zaten er echt heul erg naast (bijna een kilo lichter dan geschat).
Christie zegt:
1,5 jaar geleden bevallen van mijn eerste dochter door middel van een inleiding. Bij mij was ze niet te groot maar werd ze juist te klein geschat. Ik vond het juist een heel prettig idee dat ik niet met alle toeters en bellen naar het ziekenhuis hoefde te racen als de bevalling begonnen was, maar dat ik gewoon wist wanneer ik er moest zijn. Omdat ik net na de 37 weken al ingeleid werd heeft het bij mij wat langer geduurd (2 dagen) maar kijk hier niet als onprettig op terug.
In mei ben ik uitgerekend van onze 2e dochter en moet eerlijk bekennen dat ik nu steeds meer het gevoel krijg dat ik het liefst weer ingeleid zou willen worden. Helaas doen ze het niet zomaar, dus we gaan het allemaal maar meemaken!
Ook hier bewust geen borstvoeding (beide keren). Nooit die behoefte gehad en al helemaal niet als ik die struggles om me heen zie dat het niet lukt of dat je er mentaal aan onderdoor gaat.
Nog maar een paar weekjes te gaan. You can do it!
Lau zegt:
Heel leuk om je updates te lezen! Ik ben 5 maanden geleden ingeleid, en heb een hele goede ervaring achter de rug. Ik kreeg zwangerschapscholestase en kreeg die dag te horen dat ik een dag later met 37 weken ingeleid zou worden. Weg bubbel van zelf willen bevallen op eigen kracht, in je vrouwelijke energie en blablablabla staan. Ik had altijd gedacht dat ik wel de 42 weken vol zou maken, en wilde me helemaal spiritueel op de bevalling voorbereiden met een hypnobirthing cursus, affirmatiekaartjes, muziek, kaarsjes enzo, maar daar was geen tijd meer voor. dus we moesten zó schakelen.
Maar weetje, achteraf gezien gaf inleiden mijn adhd hoofd zoveel rust. Bevallen overkwam me daardoor niet en alles werd stap voor stap uitgelegd. Eerst het ballonnetje, dan de vliezen prikken, toen de weeenopwekkers. Alsof het een afvink lijstje was tot we onze kleine in onze armen zouden hebben. En gek genoeg gaf mij dat veel meer rust en overzicht dan een natuurlijke bevalling gedaan zou hebben. Het was niet makkelijk, ging niet vanzelf en het duurde lang omdat mijn lichaam er verre van klaar voor was, (de ruggeprik was de hemel op een gegeven moment), maar het was een hele fijne en mooie ervaring en je doet het echt nog steeds gewoon in je eigen kracht. En elke medische handeling bracht je een stap dichter bij je kindje en dat is het zo waard.
Wat je ook kiest, inleiden of niet, je doet het goed!
Sanne zegt:
Hii!
Ik heb bij mijn dochter ook een inleiding gehad met 37 wk. Heb de zorg en de bevalling als heel fijn ervaren. Ondanks het medische proces kon ik helemaal in m’n bubbel en werd ik grotendeels met rust gelaten, behalve als er echt gecheckt oid moest worden.
Door omstandigheden weet ik dat ik voor onze 2e ook weer ingeleid zal worden. Maar door de vorige ervaring zie ik daar totaal niet tegenop. Vooral heel fijn dat ik niet tot 42 wk nieuwsgierig hoef te zijn naar haar 😊
Miriam zegt:
Hier 3x ingeleid ivm medische achtergrond en alleen maar positief. Bij alle 3 binnen 5 uur klaar, vond ik weer een voordeel. Even heel heftig, maar daarna snel klaar. Had totaal niet het gevoel dat het heel medisch was. Samen op de kamer, af en toe komt iemand kijken en op het laatst hulp erbij, net zoals bij een niet ingelegde bevalling. Succes met je keuze!
Irina zegt:
Wat een lastig dilemma zeg pff. Heel veel succes met beslissen. Ik moest met mijn 2e kindje ingeleid worden (40wkn) en wist dus al wel van de eerste hoe een ‘natuurlijke’ bevalling voelde. Ik ben gewoon volledig in mezelf gekeerd en in mijn eigen bubbel gegaan. Een houding gekozen waarvan ik dacht, ok dit is te doen (voor mij bv met mijn billen op zo’n grote bal en armen op het bed) en ben toen bij elke wee gaan tellen 4 tellen in 4 tellen uit (bv). Ik dacht maar steeds: hoe erg deze wee misschien ook is, na 3x ademhalen is ie over en ben ik dichter bij baby. Bij mijn cursus hadden ze het over een spiraal waar ik koste wat koste probeerde uit te blijven. Namelijk angst zorgt voor spanning zorgt voor pijn zorgt voor angst zorgt voor spanning etc etc. Dus ik herhaalde steeds ontspannn tegen mezelf haha. Soms makkelijker gezegd dan gedaan;)
En voor mij hielp het heel erg om niet te horen wat de ontsluiting was tussendoor. Het zegt namelijk niet zoveel (kan van 4 naar 8cm in 30 min gaan) maar kan wel heel demotiverend werken als je er al een paar uur op hebt zitten.
Heel veel succes en ook: geniet ervan!
Susanne zegt:
Ik ben in september bevallen van mijn eerste kindje. Ik wilde zooo graag thuis bevallen. Maar helaas de kleine dacht er anders over. Met 42 weken het ziekenhuis in om ingeleid te worden. Alles gebeurde waar ik vantevoren had gezegd liever niet. Infuus met weeën op wekkers, ruggenprik, op de rug bevallen. En toch kijk ik positief terug op m’n bevalling. Het belangrijkste was de gezondheid vd kleine meid. En zo bleef ik steeds maar denken. We hebben goeie begeleiding gehad en alles is goed gegaan. In zwangerschap / bevalling heb je eigenlijk weinig controle en gebeurd altijd het tegenovergestelde als wat je had voorgesteld. Maar blijf je gevoel volgen en zolang Sev er gezond uitkomt. (En jij ook) dan kijk je straks er positief op terug.
Ik had ook voor (ander man’s ogen) rare beweegredenen om geen borstvoeding te geven. Blij dat ik flesvoeding geef. Je kindje krijgt net zoveel liefde en aandacht en zal nog steeds goed opgroeien. You do you.
Oh en ik mis het zwanger zijn wel.. Inclusief de kwaaltjes die jij opnoemt 🙈 gewoon de hele dag lekker met je baby in je buik bezig zijn. Ik vond dat echt heerlijk en heel bijzonder.
Debby zegt:
Hier ingeleid met 40 wkn. Geschat op 3800, dat werd 4020 gr.
Ik bleek al 2 cm ontsluiting te hebben, vliezen geprikt en 5 uur later was meneer er, wel wat hechtingen rijker (ik dan)
Verder ben ik pro borstvoeding. Ik respecteer overigens helemaal als iemand er niet voor kiest om wat voor reden dan ook. Helemaal prima om daar een keuze in te maken en zo te lezen is je keuze ook weloverwogen!
Suc6 met alles en geniet van je verlof!
Carmen zegt:
Hoi!
Ik snap dat het nieuws slikken is. Welke keus je ook maakt, het is jou keuze! Ook bij een inleiding kan jij de leiding hebben en bepalen wat je wel/niet wil. Het zkh zal je adviseren, maar er is zeker ruimte voor jou mening/wens. Ik heb twee inleidingen gehad, een waar ik overdonderd raakte door alles wat er gebeurde en de 2e, waar ik voor de tijd het zkh heb medegedeeld wat ik wil, wat ik niet wil en waar ik bang voor was. De dienstdoende verloskundige en gyn wisten dit, hadden het gelezen en daardoor werd het een fijne ervaring. Mijn dochter was 4160 gram bij 40+1, ze werd met de groeiecho’s steeds geschat op het 98/99e percentiel. Maar door de inleiding en de duidelijkheid over wat wel en wat niet heb ik een hele fijne bevalling gehad. Bespreek het met je vk en ga samen het gesprek met het zkh aan. Good Luck!
Iris zegt:
Wow wat had ik graag gewild dat ik net zo sterk in mijn schoenen stond als jij omtrent het niet willen geven van borstvoeding. Bij de eerste wilde ik het wel graag proberen, puur omdat ‘men’ zegt dat dat het beste is en mijn man het graag wilde. De kleine man werd uiteindelijk te vroeg geboren en was te klein om goed te drinken. Beetje gekloot met kolven en bijvoeding en uiteindelijk na 6 weken gestopt. Ik vond het echt verschrikkelijk, vond er niks romantisch aan en voelde me een voedmachine. Was heel blij dat ik het excuus kon gebruiken dat hij te klein was om te stoppen. Kind is prima groot geworden met de fles. En toch, ook al vond ik het de hel, ging ik het bij de 2e weer proberen. Puur omdat het ‘moet’. ‘gelukkig’ lukte het weer niet en nu eerder volledig op de fles. Wat was ik graag zo sterk geweest om mijn eigen gevoel te uiten en niet af te gaan op wat hoort en moet. Echt diep respect voor je.
En wat betreft de inleiding, hier geen ervaring mee. Maar sta hier net zo sterk in als met de borstvoeding. Volg je gevoel en maak er als je voor de inleiding gaat een feestje van. Ook dan ga je het moment beleven van, oh zou dit dan een wee zijn. Gaat het nu dan echt beginnen? Ja je bent niet in je fijne huis, maar je kan de kamer wel zo gezellig mogelijk maken omdat je er al lang bent. Dat is bij een ‘normale’ ziekenhuisbevalling niet zo 😉
Lotte zegt:
Ervaring met inleiding bij m’n 1e zwangerschap en met een hele grote baby bij 1e en 2e zwangerschap haha.
Inleiden bij de 1e: ze hadden toen nog niet verwacht dat t een hele grote baby zou worden, maar toch bij 40 weken besloot m’n verloskundige me naar het ziekenhuis te sturen om in te leiden. Dit omdat m’n buik zoo groot werd en ik ineens ook het heel zwaar kreeg fysiek. Achteraf echt de goede keuze! M’n baby was toen al 4750 gram.. dus stel hij was nog langer blijven zitten dan was ik ruim over de 5kg gegaan! Uiteindelijk is de bevalling geëindigd in een keizersnede, maar heb ik toen niet als naar ervaren. En heel blij dat er dus ingeleid was!
2e zwangerschap groeide ik weer hard en gezien de grootte van de 1e baby kreeg ik extra groei echo’s. Daarop was weer te zien dat t een grote baby was.
(Had ook geen zwangerschaps suiker trouwens).
Uiteindelijk kreeg ik geplande keizersnede bij 38 weken, maar dat was dus vooral omdat ik al een keizersnede bij de 1e gehad had en nu deze baby weer zo groot werd en dan is t gevaarlijk als je al x keizersnede gehad hebt.
Ander soort keuze dan waar jij nu voor staat, maar wat ik vooral mee wil geven: als je veel groei echo’s gehad hebt dan zijn die vaak best accuraat! Mensen roepen heel snel van: Jaa die groei echo’s zeggen niks bla bla. Maar als je veel groei echo’s hebt dan tekent zich best een duidelijke lijn af en de kans is niet zo groot dat echt elke meting ‘fout’ is.
Is anders als je maar 1 groei echo hebt ofzo, dus die mensen roepen dat vaak 😉
Succes met de keuze! Ik vond uiteindelijk bij m’n 1e bevalling het inleiden niet zo erg, maar moest de knop toen ook even omzetten idd. Het is minder natuurlijk dan je hoopt! Maar zodra je weeen beginnen is t eigenlijk hetzelfde haha 😉
P.S. bij de 1e kon ik ivm ziekte na de bevalling geen borstvoeding geven (was dat wel van plan in 1e instantie maar t was niet heilig voor me) en heb dat uiteindelijk totaal niet erg gevonden of gemist haha, bij de 2e heb ik t 3 weken geprobeerd en vond t helemaal niks dus gestopt 🤣 begrijp je dus heel goed!! Het is zo heerlijk het direct 50/50 met je partner te kunnen doen, mijn man vond het ook eigenlijk heel fijn dat ik geen borstvoeding gaf en hij evenveel kon zorgen als ik! En merk dat we in de opvoeding en zorg echt 50/50 doen, wat ik toch niet veel om me heen zie.
Eliza zegt:
Super sterk en krachtig hoe je achter je keuzes staat! Ik weet zeker dat je wat betreft het inleiden ook een goede keuze gaat maken, hoe lastig het ook is. Volg je/jullie gevoel, dat is altijd het beste.
Succes met de laatste loodjes en geniet van alles. Mijn zoontje wordt komend weekend 1 jaar en ik herbeleef met jouw verhaal zo erg hoe het voor mij ongeveer een jaar terug voelde. Liefs!
Kiki zegt:
Wij willen ook ZO graag een dubbele achternaam geven, maar dat mag pas vanaf januari 2024. Dus dan eerst maar mijn man zijn achternaam en dan met terugwerkende kracht mijn naam erbij via de overgangsregeling, hopen dat ze dat niet te moeilijk maken. Over de borstvoeding: snap ik helemaal! Ik ga het wel proberen, maar het is ieders goed recht om zelf een beslissing te maken. Ik zou wel nadenken over het opvangen van “dat gele spul”, dat is dus colostrum en daar zitten de aller meest belangrijke stoffen in. Al heb je daar 2/3 spuitjes van (want dat kan je bewaren in spuitjes in de koelkast), en je geeft dat na de geboorte, is dat echt een super immuunboost zegmaar. Misschien iets om te overwegen?
Daniek zegt:
Hoi lieve Leonie, ook met een inleiding is het wat je ook kiest alles is oké. Fijne info is eventueel nog te vinden bij vroedvrouwmargot op insta, zij heeft een highlight: grote baby.
Verder is ook een inleiding niet een in beton gegoten iets, ik ben als verpleegkundige in het ziekenhuis bij heel veel inleidingen en ze zijn bijna altijd prachtig en hoeven echt niet mega medisch te zijn! En ik weet zeker dat heel veel van wat je wou nog steeds gewoon kan. Heel veel succes alvast, en heel veel plezier tijdens de ontmoeting van Baby Sev!
Anniek zegt:
Hoi,
Ik wil toch ook even reageren op het inleiden. Zo’n 6 weken geleden had ik precies hetzelfde dilemma. De eerste keer ben ik ook ingeleid, en wilde dit liever niet weer, maar door mij goed in te hebben gelezen (bij oa dubbelzen & Nira van Dijk) kreeg ik mega veel zelfvertrouwen. Ik heb er dus voor gekozen om ingeleid te worden (38+6). Het ziekenhuis heeft super goed geluisterd naar mijn wensen en ik heb een droombevalling gehad. Helemaal in m’n eigen bubbel. Mijn zoontje was 4150 bij de bevalling.
Succes met het maken van een keuze.
X
Janine zegt:
Hier hetzelfde verhaal gehad. Zou een reus baren maar uiteindelijk had ik heel veel vruchtwater en een kind van 3740 gram. Wel ingeleid en ik ben er superpositief over. Bij beide kinderen, overigens!
Ik heb dan weer een nare ervaring met ‘strippen’ wat als doel het opwekken van een natuurlijke bevalling had. Dat nooit meer, dacht ik bij de tweede.
Hier ook geen borstvoeding gegeven, of nouja na drie dagen mee gestopt want een en al ellende. En je argumenten zijn echt valide!
Als je erover verder wilt kletsen, contact me maar!
Annemarie zegt:
Hier 0 oordeel of mening over inleiden. Ik wil alleen even kwijt dat mijn dochter ook 4,5 kilo werd geschat met 40 weken en ze kwam ter wereld met 40+2 en woog 3570 gram. De foutmarge kan dus veel meer dan 500 gram zijn!
Kimberly zegt:
Ik wil je een hart onder de riem steken! Wij zijn ook niet vanzelf zwanger geworden en ik wilde ook zó graag zo natuurlijk mogelijk bevallen. Uiteindelijk moest ik ook ingeleid worden. Dikke tranen inderdaad. Snap goed hoe je je voelt en hoe oneerlijk het misschien ook voelt. Inleiden of niet, uiteindelijk komt je kindje en dan is het allemaal (meer) oké ☺️
Anneloes zegt:
Ik wil je laten weten dat ik inleiden als heel prettig heb ervaren! In 6 uurtjes bevallen, in de avond een ballontje geplaatst, helemaal geen last van gehad, heerlijk geslapen, en in de ochtend kwam het ballontje er al uit, waarna de rest van de bevalling heel natuurlijk is gegaan, zonder pijnstilling. Waarna ik na mn bevalling redelijk ‘uitgerust’ was, doordat ik en het beginnen van de bevalling in mijn hoofd had losgelaten maar ook doordat ik van te voren nog goed had kunnen slapen,
Bij mijn eerste bevalling geen inleiding gehad en deze heeft 48 uur geduurt, waarna ik natuurlijk een langer herstel had doordat ik volledig uitgeput was.
Emma zegt:
Dikke, dikke tip over dat inleiden: lees je in bij Nira van Dijk. Die heeft alle ins en outs, risico’s en afwegingen op een rijtje staan. Moet je nog steeds zelf beslissen, maar zij vertelt veel meer informatie eromheen dan het ziekenhuis doorgaans doet.
Succes met de keuze!