Hallo leuke mensen en welkom bij de derde zwangerschapsupdate hier op mijn blog! De vorige update eindigde ik met dat ik je vandaag ga bijpraten over hoe het was om zwanger op wintersport te gaan, ik zou je updaten over m’n #oliebollencravings en voorspelde dat ik 88 babykleertjes had gekocht. Nou mensen; in een maand tijd kan er veel gebeuren, maar ik heb precies 0 babykleertjes gekocht. En die wintersport was heel leuk en prima en zwanger en daardoor weinig sportief, dus dat weet je ook alvast. Over die #oliebollencravings vertel ik je straks, maar! Vandaag wil ik je vooral vertellen – terwijl baby Sev lekker in m’n buik zit te trappelen – over m’n HORROR ervaring bij zwangerschapsyoga – en hoe dat uiteindelijk allemaal goed kwam -, over het eerste bezoek aan het consultatiebureau (#sendhelp), nieuwe zwangerschapsoutfits voor lange mensen en waarom ik per se een rond vloerkleed met gele stippen nodig heb.
Lees je mee?
Mijn tweede trimester is de bom
Inmiddels ga ik richting het einde van het tweede trimester en ik kan je vertellen dat dit echt een geweldige periode voor me is. Waar ik in de eerste update nog schreef dat ik het zwanger zijn geen zak aan vond en heel erg last had van negatieve gevoelens, is dat in dit hele tweede trimester helemaal anders. Ik heb super veel energie, veel zin om dingen te doen en ondernemen, weinig last van kwaaltjes (daarover zo meer) en gewoon écht algehele levenslust. Wat een verademing.
Ook vind ik het heerlijk dat m’n buik ontzettend aan het groeien is én dat de baby de hele dag gezellig zit te trappelen. M’n favoriete feitje uit de zwangerschaps app van 24baby was lezen dat de baby inmiddels kan horen én z’n handjes over z’n oren kan doen als er lawaai is – BEDENK JE DIT EVEN, DIT IS VEEL TE SCHATTIG – en verder gaat met mij én de baby alles goed. Yay!
Overigens begrijp ik evengoed nog steeds niet wat iemand bedoelt met ‘geniet van je zwangerschap’, maar dat ga ik misschien wel ervaren als de baby er eenmaal is en de zwangerschap voorbij is? Werkelijk geen idee. Maar ik ben gewoon lekker het leven aan het rocken en toevallig zit er een baby in m’n buik mee te rocken, dus naja; dat is helemaal gezellig.
Was het allemaal koek en ei deze maand? Neen. Ik heb namelijk nog continu het gevoel dat deze zwangerschap me TOTAAL overvalt en dat ik steeds in een film zit waarin ik helemaal niet de hoofdrol had moeten krijgen. En ik weet wel dat veel zwangere mensen dit gevoel hebben van ‘ik doe ook maar wat’, maar toch líjkt het alsof iedereen precies weet wat ze aan het doen zijn en ik als enige continu uitzoom op m’n leven en denk How the fuck did I get here?!
Het eerste bezoek aan het consultatiebureau
Daarover gesproken: ik zat opeens op het consultatiebureau. Zo’n plek waarvan je voordat je met kinderen bezig bent werkelijk géén idee hebt wat het is en wat je er doet. En nu ik zwanger ben, heb ik eigenlijk nog steeds geen idee. Het is zo’n woord dat je wel hoort vallen bij andere ouders in je omgeving, maar waar ik nooit echt hersencellen aan gespendeerd heb om te bedenken wat het eigenlijk is. En opeens zat ik er.
Terwijl ik in de veronderstelling was dat ik gewoon even een 22 weken vaccinatie ging halen – prik erin en gaan – kwam ik terecht in een soort buurthuis met allemaal moeders met baby’s. Ik wist al totaal niet waar ik naar binnen moest en stapte dus de ruimte in waar een deur net open ging. Daar zat tenminste iemand achter een bureau eruit te zien als een receptionist.
In de ruimte zaten meerdere moeders met baby’s; een baby werd verschoond, de ander gewogen en opgemeten. Een hele rare plek om te zijn als je denkt dat je alleen even een prik in je arm krijgt; ik bedoel, menig vaccinatielocatie van het GGD ziet er toch écht anders uit, maar soi. Gelukkig wist de receptionist – die zag mij ook vragend kijken – dat ik op de juiste plek was en vertelde ze me dat ik even moest wachten en dat ik daarna een kamertje in ging.
Op zich was dat wachten wel fijn, want ik kreeg meteen een soort snelcursus consultatiebureau. Kennelijk is het slim om de luier van een baby uit te doen als die gewogen wordt – top tip, dit had ik zelf nooit bedacht – en de kans dat een baby gaat huilen als het opgemeten (lees: uit elkaar getrokken) wordt is vrij groot. Prima, weet ik dat ook weer. Ook opvallend: alleen maar moeders op het consultatiebureau; dat gaan wij anders doen Jan. Denk ik.
Na een minuut of 10 mocht ik een kamertje in waarvan ik verwachtte dat er iemand klaar zat met mijn prik, maar het was eerder een ‘welkom bij de dokter we gaan even een praatje maken voor ik je behandel’-setting. Ik moest aan een bureau gaan zitten en opeens kreeg ik een soort ondervraging over of m’n zwangerschap gewenst was (groetjes van de meid uit een IVF traject; wat denk je zelf) en of ik al een beetje voorbereid was (verstopt dr handen vol verfspetters van de commode-schilder-sessie subtiel in dr mouwen). Zeer verwarrende situatie als je verwacht alleen op een plek te komen voor een prik.
Het voelde een beetje als een introductie in m’n nieuwe leven, waar ik even COMPLEET cold turkey in werd gedropt. Alsof ik op een eindexamen moederschap kwam, terwijl ik de stof nog helemaal niet geleerd had. Intens en wonderlijk en ook wel gezellig. How the fuck did I get here.
Een vreselijke les zwangerschapsyoga
Nog zo’n wonderlijke situatie waar ik de afgelopen maand in belandde, was m’n eerste les zwangerschapsyoga. In het kader van goede voornemens had ik eindelijk ruimte vrij gemaakt in m’n drukke agenda voor wat yogalessen om dit zwangere lijf wat stretch, rust, ontspanning en liefde te geven. Nou ik kan je één ding vertellen: dat is alles wat ik niet kreeg tijdens m’n eerste les zwangerschapsyoga.
Ik ging naar een yogaschool die ik al ken. Normaal kan ik daar terecht voor hele fijne yogalessen, dus ik stelde me in op een ultieme zen-beleving. Ik trok een chilloutfit aan – in de verwachting dat ik een les lang zou relaxen en rustig aan doen – en stapte op m’n fiets. He-le-maal zin in. Maar ik kwam van een koude kermis thuis.
Al bij binnenkomst stapte ik een propvolle yogazaal in met zo’n twintig andere zwangere vrouwen en het was alsof ik een aflevering van Working Moms binnentrad. Noem mij onvoorbereid en idioot, maar het is nogal wat om opeens in een ruimte te zijn met 20 dikke buiken op yoga matten en dan te moeten beginnen met een *voorstelrondje*.
Tijdens het voorstelrondje kwamen allerlei kwalen op tafel, terwijl ik nog helemaal zat te wennen aan m’n nieuwe leven -dat kennelijk van clichees aan elkaar hangt.
Na het voorstelrondje – dat een eeuw duurde – was het tijd voor de yoga. We begonnen goed, met wat stretches. Goed te doen in je pyjamabroek, kan ik je vertellen. Maar al gauw werd het een stuk actiever en op een bepaald punt kon ik toch niet aan de veronderstelling ontglippen dat ik daadwerkelijk aan het *sporten* was. In m’n pyjamabroek. Niet op gerekend, kan gebeuren, prima; volgende keer gewoon een pregnant proof yogapants aan en gaan.
Ondertussen had de yogajuf het tempo er lekker in zitten. ‘Doe het vooral op je eigen ritme’, werd ons verteld, maar in de tussentijd snelde de vrouw (die me overigens ONTZETTEND deed denken aan Hope van Virgin River, maar dan met een streng en pinnig karakter) door de materie heen. Zwangere lijven wrongen zich in bochten waar ik mezelf al weken niet in had gewrongen en die me ook behoorlijk onmogelijk leken met de rugpijn die ik op dat moment had. Ik kan toch niet de enige zijn die dit moeilijk pittig vindt?!
Maar.. die rugpijn, dat was mijn eigen schuld. Althans; zo bracht Hope-de-pinnige-yogajuf het.
“Als je last hebt van je rug, dan zit je gewoon te veel!”
Oké meid, dank voor de mededeling, maar ik voel me niet echt gehoord of gesupport en HOEZO ik zit helemaal niet de hele dag; er moet een huis verbouwd worden!!
Het dieptepunt van de les vond ik de twee minuten waarin we met z’n allen op onze tenen moesten gaan zitten, met je hele gewicht leunend op opstaande voeten met oncomfortabel gevouwen tenen. Met de instructie van de yogajuf: “Voel maar even hoe ongemakkelijk dit is. Dít is wat je straks ook voelt, dat ongemak. Wen er maar even aan”.
Ehm, SORRY? Ik dacht dat zwangerschapsyoga draaide om ontspanning en fijnheid en niet om marteling om alvast te wennen aan de pijn van de bevalling?! In welke slechte film zít ik?!
Daarna kregen we vliegensvlug 20 affirmaties te horen (moet je mij hebben) over dingen die je kunt denken tijdens een bevalling, die je zouden moeten helpen. Ik heb alleen de affirmatie ‘Mijn hart is open, mijn hart is open naar jou’ (lees: jou is denk ik de baby??) onthouden en nou niet per se omdat ik dat nou zo’n inspirerende tekst vind. Jullie kennen me een beetje; dit gaat mijn nuchtere pet te boven. Misschien voor sommige mensen fijn, maar niet mijn cup of tea.
Tijdens de eindmeditatie ben ik nog nooit zo onontspannen en vólop in gedachten geweest – wat is me zojuist overkomen, heb ik zelf zo’n idioot ander beeld van zwangerschapsyoga en hoe kom ik óóit nog van de grond af met deze rugpijn?! – en daarna was het tijd om te gaan. Voor altijd. Nooit meer ga ik naar deze les. En ik gun de vrouwen die hier ook waren écht een betere ervaring, want inmiddels heb ik zelf een adresje gevonden waar de zwangerschapsyoga GEWELDIG is.
Echt mensen: ga naar Glow voor je zwangerschapsyoga in Haarlem. Docent Martine is één en al warmte, liefde en vrolijkheid en ik voel me zo zo zo gewaardeerd en geliefd als ik uit haar les kom. Ze geeft je súper handige tips, de oefeningen die je doet zijn ontzettend lekker voor je lijf en je wordt een uur lang overladen met complimentjes over hoe goed je het allemaal goed. Echt een warm bad dat ik iedereen gun. Voorál de vrouwen die met mij in de horrorles van hierboven zaten.
Overigens heb ik ook m’n bevalcursus bij Martine geboekt en ik heb er helemaal zin in. NICE.
Kwaaltjes-checklist
Qua kwaaltjes is er weinig veranderd ten opzichte van de vorige update. Nog steeds heb ik extreem jeukende benen, maar Aloë Vera helpt iets van verkoeling te geven en ik moet er gewoon NIET aan krabben. Maar oeeeh, het is een uitdaging. Ook wordt binnenkort m’n bloed geprikt om te checken of het niets met m’n galblaas te maken heeft, maar de verloskundige vermoed van niet.
Verder is de rugpijn still going strong, maar daar ben ik inmiddels wel aan gewend en de afspraak met de fysio staat gepland. Die kan pas over een maand, maar dat mag de pret niet drukken, haha.
Oh en wat ik ook een interessante ontwikkeling in m’n lijf vind, is dat m’n – ja sorry TMI – schaamlippen dus opeens enorm zijn. Niet dat ik ze zelf nog kan zien – tenzij ik in de spiegel kijk – maar niemand had me dit van te voren verteld, dus ik gooi het maar gewoon hier even de ether in. Niets aan het handje, gewoon een hele grote poes.
Cravings
En van grote poezen gaan we over op grillworst – raar bruggetje, maar priem-, want de trek daarin is inmiddels iets afgenomen en heeft plaats gemaakt voor KAASBROODJES. En dat is best interessant, want voor deze zwangerschap heb ik nog nooit een kaasbroodje gegeten. Zonde wel, want wat een heerlijkheid is dat zeg.
Verder heb ik steeds zin in taartjes, maar dat kan ook gewoon #life zijn en heeft misschien niet per se met de zwangerschap te maken. Oh en de #oliebollencravings zijn helemaal voorbij.
Wat ik momenteel trouwens veel eet is vanillevla en dat is vooral omdat m’n moeder vertelde dat het haar heel erg hielp tegen de maagzuur, want die heeft inmiddels z’n intrede gedaan. Dus Rennie’s en vanillevla zijn hier niet aan te slepen en verder niks geks!
Koopdrang: ik heb een licht vloerkleed nodig met gele stippen en NIETS ANDERS
Qua koopdrang gaat het prima. Ik hou mezelf nog een beetje tegen qua babykleding, doordat ik eerst wil kijken wat m’n zus nog allemaal voor me heeft liggen en daar ga ik a.s. woensdag naartoe. Daarna ga ik los. De commode is inmiddels klaar en ik heb echt zin om 20 hydrofieldoeken van de ZARA te kopen (schijnen fijne te zijn), haha. Verder loop ik qua babykamer wat vast, omdat ik PER SE m’n zinnen heb gezet op een rond vloerkleed met gele stippen en dat dat exact niet te vinden is, shittttt. Maar als je zwanger bent – is mijn ervaring nu – dan móet dat kleed er komen.
Ik heb nu één variant gevonden die een soort van in de buurt komt van wat ik wil, maar die moet uit Amerika komen en kost 400 dollar. KOEKOEK. Dus mocht je nog ergens een rond of ovaal vloerkleed tegenkomen in een lichte kleur met gele stippen (mogen ook andere kleur stippen zijn, maar voornamelijk geel of goud) in een maat tussen 130-180, LET ME KNOW. Overigens vind ik een licht kleed met wolkjes ook leuk. Maar ook dan geldt: rond of ovaal en 130-180.
Ik ben zelf verliefd geworden op deze van H&M en overweeg sterk om ‘m ovaal te knippen en dan de randjes op de een of andere manier dicht te naaien (leuke bezigheid tijdens m’n verlof), maar ik heb werkelijk geen idee wat ik doe en of dit dus een goed idee is XD. Een andere goede optie is deze van Benuta, maar die is eigenlijk net te klein en ik hou niet van die franjes én dan moet ik de stippen zelf nog verven met gele textielverf en dat voelt ook wat idioot? Nou ja: wordt vervogd ;-).
Zwangerschapsbroeken voor lange mensen
Ook heb ik weer een fijne update in de categorie zwangerschapsbroeken voor lange mensen: ik heb net een enorme bestelling binnen gekregen van Guts en Gusto en daar zitten zowaar wat fijne wijde broeken bij die lang genoeg zijn én comfortabel onder m’n buik langs kunnen. Het is he-le-maal in mijn straatje, want ze zijn kleurrijk en ik voel me er sexy en stoer in. Helemaal mijn ding. YES!
De naam
En dan de naam: die staat inmiddels vast. Ik geloof niet dat we die, met nog een paar maanden op de teller, nog aan gaan passen. Het raden kan beginnen! Laat je maar horen in de comments 😀
En dat was de zwangerschapsupdate van deze maand. Volgende maand ben ik er weer om je bij te praten over o.a. de bevalcursus en vermoedelijk wél die 88 schattige babykleertjes die ik dan geshopt heb. Ook hoop ik dat ik iets meer kan laten zien van de babykamer, waar ik denk ik de kledingkast en het bedje nog groen wil schilderen en het bedje helemaal gezellig op wil maken. Oh en ik ben nog op zoek naar een goedkope maar comfortabele stoel voor op de babykamer. Druk druk druk. Ik praat je over een maandje bij!
Thanks voor het lezen en tot dan!
Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, lekker koken, knuffelen met poes Teddy tot verbouwstories, m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!
Volg mijn recepten via Facebook
Op Facebook deel ik iedere dag 2 recepten. Zit je zonder inspiratie? I’m your girl! Volg Gewoon wat een studentje’ s avonds eet op Facebook en je zal nooit meer zonder inspiratie zitten!
Jo zegt:
Oh, dat verhaal van die consultatiebureau is zo herkenbaar! Had precies hetzelfde deze week. Werd even met de neus op de feiten gedrukt dat we daar over een aantal maanden ook staan
leonie zegt:
You got this!!
Florine zegt:
Hey Leonie,
Maison Deux heeft matten die je misschien wel leuk vindt 😊!
Ik lees je updates altijd super graag, ik ben nu 3 maanden mama en herken me in veel.
Succes nog!
leonie zegt:
Jaaa krijg deze veel getipt, maar heb nog niet exact gevonden wat ik zoek haha
- zegt:
Hi,
Wat een super leuk verhaal en allemaal zo herkenbaar! Heel goed dat je bloed laat prikken voor de jeuk. (Sorry ongevraagde tip;) Hou dit voor jezelf ook echt in de gaten als de jeuk erger of meer wordt. Ik dacht dat het bij zwanger zijn hoorde, maar het bleek zwangerschapscholestase te zijn. Inderdaad te maken met je galblaas, maar kan heel gevaarlijk voor de baby zijn!
Keep on going, you can do it!
Marjolein zegt:
Hee Leo,
Even een tip; dat dure kleed van 400 dollar is nu in de aanbieding! Met z’n 299 dollar natuurlijk alsnog duur, maar toch 🙂
leonie zegt:
Jaaa zag ik! MAAR de verzendkosten zijn dus 230 dollar KOEKOEK hahaha
Bianca zegt:
Mocht je je verloftijd aan iets anders willen besteden dan de rand van een tapijt: er zijn bedrijven/meubelstoffeerders waar je tapijt kan laten festonneren. Dan wordt de rand omwikkeld met garen.
leonie zegt:
Hahahha thanks voor de tip 😀
Jessica zegt:
Ik ken dat gesprek helemaal niet van het consultatiebureau. Maar ik was dan ook zwanger in begin corona tijd. Ik moest een formulier invullen een kamertje in, prik erin en er weer uit, wat ik persoonlijk ook raar vond, maarja dat werkte zo twee en een half jaar geleden.
Verder fijn dat je een betere zwangerschapsyoga hebt gevonden. Met zwangerschapsjoga hoor je je bekken een beetje soepel te houden, ademhalingsoefeningen te doen voor de geboorte en leer je een beetje over houdingen voor de geboorte, waar je yoga heel mooi bij kan gebruiken. Verder lekker theeleuten. Dus niks mega actiefs.
Marjon zegt:
Ongevraagde tip hier: laat alsjeblieft je baby niet uit elkaar trekken tijdens het opmeten bij het consultatiebureau. Bij mijn eerste wilden ze het ook doen “want we moeten de lengte weten” maar van wie moet dat dan? Die lengte interesseer mij namelijk geen ene reet…. Het is niet goed voor de heupjes ook niet “als we het maar bij een been doen”. Ik ben fysiotherapeut en was hier al op bedacht dus moest flink op mijn strepen staan dat ik echt niet wilde dat ze zijn lengte maten. Waarop de betreffende verpleegkundige pittig voor me uit liep naar de kinderarts en me met de volgende woorden aan de arts introduceerde “mevrouw wenst niet dat haar zoon wordt opgemeten dus het dossier is incompleet”. Consultatiebureaus zijn er met een reden en geven gevraagd en ongevraagd advies, ik heb er niks op tegen maar blijft alsjeblieft wel staan waar je voor staat. Jij hebt dit kind op de wereld gezet dus jij bepaalt.
Lara zegt:
Ons ziekenhuis deed dit ook biet (bij 2 kinderen met 4 jaar ertussen, weet van beide niet hoe lang ze waren bij de geboorte). Mijn verloskundige vond het niet nodig en niet goed en daar ben ik r dankbaar voor! Wel gemeten tijdens de eerste keer bij het consultatiebureau, maar dat was echt al een maand later denk ik…
Anne zegt:
Tip als je gewoon echt even rustig op de bank wil zitten ZONDER jeuk: koelende tijgerbalsem. Je moet wel tegen de geur kunnen en even geduld hebben tot het werkt/koelt. Verhelpt natuurlijk niet de oorzaak, maar soms wil je gewoon echt even van jeuk af 😉 Voor mij werkt het bij alle vormen van vreselijk irritante jeuk die niet zomaar weggaat, bijvoorbeeld door processierups, droge huid en zelfs toen ik schurft had. Kreeg die tip ooit toen ik vrij radeloos door de jeuk een vriendin (die arts is) om hulp vroeg.
Anne zegt:
Ik heb trouwens geen flauw idee of je dit mag gebruiken als je zwanger bent. Nooit geweest, dus daar heb ik geen verstand van. Dat zou ik dus wel ff checken! Sorry als je er nu niks aan hebt!! Dan maar zien als tip voor als je straks niet zwanger bent en nog jeuk hebt. Hopelijk niet!
Lize zegt:
Vier kinderen hier en ik heb echt nog wel minimaal één keer per week dat ik opschrik en denk ‘huh ben ik een MOEDER?!? Whaaaha’ Alsof je die rol toch altijd voor later zag en als je dan in die fase bent belandt, je niet door hebt dat later nu is geworden.
En dat consultatiebureau ken ik, volgens mij dan, volgens mij dezelfde als die van ons. Ik vind het altijd prima hoor. Zeker bij mijn vierde nu zit ik niet echt op adviezen te wachten en check ins over mijn mentale welzijn. Maar bedenk mij altijd maar dat het een gratis service en hulp is die zich om jou en je kind bekommert, dus eigenlijk gewoon heel fijn en goed bedoelt. Overigens heel vaak daar heel veel vaders hoor!
In Haarlem ‘moet’ je trouwens echt een keer een Zw.massage van Mom Me Soul proberen. Aanrader!
leonie zegt:
Doe je dan eerst een kennismakingsgesprek? Ik wil gewoon lekker gemasseerd worden zonder poespas 😛
Hannah zegt:
Nog een tippie: als je echt heftig last krijgt van maagzuur, stap dan (eventueel in overleg met de huisarts) over op Omeprazol (maagbeschermer). 1 pil per dag en je krijgt geen maagzuur meer. Gewoon te koop bij de Etos. Echt een lifesaver, want maagzuur is zoooo irritant.
En dat gevoel van how did I get there: denk dat bijna iedereen dat voelt. Na 1,5 jaar voelt het soms nog steeds of ik ‘moedertje’ speel haha.
leonie zegt:
Haha dit gaat voor mij ook sowieso zo zijn. En thanks voor de tip!
Lotte zegt:
Hee Leo!
Ik herken je verhaal over de yogajuf helemaal, ik had een heel fijn klasje (aka jouw poging 2) maar kreeg 1 les een invaljuf, en MY GOD DAT WAS VRESELIJK. Inclusief tenenoefening en dagenlang spierpijn achteraf 😂
Gelukkig hebben we het nu allebei (weer) beter getroffen.
Verder wilde ik nog zeggen: love je updates en herken me in zoveel dingen, voel me ook vaak overvallen en awkward en kaasbroodjes (en kaasvlinders/rondo’s!) zijn de bom!
Liefs!
Sylvia zegt:
Ik wil het toch even opnemen voor de juf van de yogales die jij als niet zo prettig heb ervaren. Ik heb zelf die les 20 weken gevolgd en vond het altijd heel prettig bij die juf en heb tijdens mijn bevalling veel aan de lessen gehad. Ik weet zeker dat het om dezelfde gaat, want ik herken die akelige oefening met die tenen. Nu ik de bevalling achter de rug heb, snap ik echter wel waarom we deze oefening kregen ;). Jammer dat jij die juf als streng en pinnig hebt ervaren en daar op deze manier over schrijft. Wellicht had de juf in kwestie haar dag niet, want dit staat haaks op hoe ik haar lessen heb ervaren. Ieder zijn of haar ding, maar aangezien haar lessen altijd druk bezocht werden, lijkt mij dat er ook heel veel zwangeren zijn die haar lessen juist wel erg kunnen waarderen, net als ik altijd heb gedaan. Met de omschrijving die jij geeft, is het vrij makkelijk herleidbaar om welke yogaschool en welke juf het gaat. Zo’n negatief verhaal verdient deze juf niet, want door velen wordt ze wel gewaardeerd. Daarom wil ik het dmv deze reactie even voor deze juf opnemen.
Verder vind ik het ontzettend leuk om jouw verhalen over verbouwen van een huis, het wonen in Haarlem, een zwangerschap en straks hopelijk jouw ervaren als kersverse moeder te lezen, aangezien ik precies in hetzelfde schuitje zit en dus alles zo herkenbaar is, tot de kaasbroodjes craving aan toe. Ga dus vooral door met het delen van dit soort leuke verhalen, maar weet dus dat ook zonder het noemen van namen en rugnummers je lezers precies kunnen weten over wie je schrijft ;). En wellicht treffen we elkaar ooit wel op dat consultatiebureau dat je zo mooi omschrijft (klopt precies)!
leonie zegt:
Lief dat je het voor haar opneemt en ik hoop echt dat mijn ervaring uniek was. Ook fijn om te lezen dat jij er wel wekenlang fijne yoga hebt gehad én er echt wat aan hebt gehad. Voor mij was het helemaal niks en nu ik het alternatief ook ken, werd ik daar alleen maar in bevestigd.
Blij te lezen dat de kaasbroodjes niet alleen bij mij een ding zijn hahaha. En ga jij nou naar hetzelfde consultatiebureau? Nice, spreek me vooral aan als we er een keer tegelijk zijn!!
Sylvia zegt:
Het moet hetzelfde consultatiebureau zijn, gelet op jouw beschrijving. Wel grappig dat qua yoga onze smaken kennelijk zo verschillen, maar op andere vlakken – kaasbroodjes en (werk)babynamen (mijn zoontje heet namelijk Seff) – zo overeenkomen.
Geniet vooral zoveel mogelijk van de zwangerschap en alles wat daarbij komt kijken. Voor je het weet is het voorbij en denk je met weemoed terug aan de tijd dat die kleine nog in je buik zat.
Anne zegt:
Haha kan toch dat Leo het niets vond, ieder z’n eigen ding toch? Juist fijn dat iedereen een andere mening ergens over heeft lijkt me ;). Soms ben je fan, soms ben je geen fan, en alle twee is helemaal oké.
Mieke zegt:
Ik denk dat jullie de baby stiekem gewoon echt Sev gaan noemen!
Leuk om te lezen deze updates 🙂 Ik ben 32 en zwanger zijn is echt nog even een ver van m’n bed show (hellllp ik word oud en straks ‘moet’ het). Maar je wekt wel m’n interesse met hoe je alles zo leuk omschrijft (inclusief de niet-leuke dingen, maar die schrijf je ook leuk-om-te-lezen op!)
Susan zegt:
Ik heb 2 kinderen en denk nog vaak “how the fuck did I get here”. Gaat niet over.
Die yogales is wel echt raar, ik zou zelf zo weer een bevalling doen – maar die yogapose van op je tenen zitten sla ik altijd over bij Yoga with Adriene. En dat bereid je echt niet voor op de pijn van een bevalling hoor haha.
Volgens mij ben je stiekem ook onwijs van je zwangerschap aan het genieten (; Ik kijk uit naar de volgende update.
Sonja zegt:
Hahaha deze blog is zo herkenbaar. Ik kwam 20 min te laat bij het consultatiebureau omdat ik de deur niet kon vinden en daarna heeft ze wel 3x verwachtingsvol gevraagd of ik geen vragen voor haar had, waarbij ik in paniek raakte omdat ik blijkbaar geen vragen heb. Heerlijk geschreven weer, ik kijk uit naar de volgende!
Anniek zegt:
Hoe herkenbaar dat van consultatiebureau en de yoga… al kwam ik dus bij dat laatste met de verwachting te gaan sporten en bleek het meer dat liefdevolle klasje waar jij in tweede instantie terecht kwam en was dat stiekem heel fijn.
Tip voor bij het consultatiebureau, want dat wegen zónder luier is VERPLICHT, en echt heel arelaxed als je met je newborn komt die vrijwel altijd gaat plassen als de luier AF is… Verschoon hem daar zodat de luier leeg is en neem een extra luier mee die ze kunnen wegen. Dan trekken ze het gewicht van de luier af van gewicht van de baby mét luier… Hier ook een vader die de bezoekjes consultatiebureau doet trouwens, we gaan om en om óf samen, maar veel vaders zie ik er niet.
Terecht jouw opmerking over dat “Geniet van je zwangerschap…” Ik wil je overigens voorbereiden op dat men dit ook gaat zeggen over de newborn fase “Geniet want voor je het weet zijn ze groot”. Mijn ervaring is dat dat toch echt vooral overleven is… en natuurlijk zijn en enorme gelukspiekjes, maar het is ook wen grote zoektocht, fysiek zwaar en vaak heel pittig. Hier begon het genieten na zes maanden en toen mocht het ook ultiem genieten genoemd worden, zelfs al hebben we nog geen nacht doorgeslapen.
Hannah zegt:
Haha en dit is ook herkenbaar. Voor heel veel ouders zijn mn de eerste 3 maanden echt vreselijk, met reflex en een zeer lichaam en een kind dat niet slaapt en de hele dag huilt. Ik vond het zo’n rollercoaster. Onze dochter is anderhalf en heeft deze maand voor het eerst doorgeslapen. En voor andere mensen is het helemaal oké en zij genieten gewoon van een relaxte baby. Iedere ervaring is uniek. Goed om er rekening mee te houden dat het vreselijk zwaar kan zijn, maar het kan ook gewoon prima of zelfs fantastisch zijn ❤️.
leonie zegt:
Dank hiervoor!
Madelon zegt:
Dit is precies wat ik ook wilde typen! Ik ben de eerste keer bij het consultatiebureau finaal ondergeplast omdat ik ‘even’ moest wachten met een blote baby tegen me aan. Wij gebruiken sindsdien ook de ‘ijkluier’.
Wij gaan ook altijd samen om de awkward vragen te beantwoorden, alvast heads up dat ze bij afspraak 1 of 2 met baby ook vragen hoe het met je relatie is 😉
leonie zegt:
Hahaha thanks!