Goedemorgen feestbeesten en welkom bij mijn dagboek van woensdag 16 april! Vandaag is de tweede verjaardag van Morris en het is awesome, want ik heb een heel vrolijk jongetje om me heen dartelen <3. Iets wat overigens helemaal niet vanzelfsprekend was, want maandag heb ik ‘m nog ziek & zielig van de opvang opgehaald. Daarover zo meer. Ik praat je vandaag namelijk – een dagje te laat wegens CHAOSLEVEN – bij over mijn afgelopen weekend. Over het feest van mijn schoonouders bij Boer Bert, over Een Grote Mijlpaal In De Babykamer (voor een moeder met nesteldrang en interieurliefde dan he), een theaterbezoek aan Damn Honey in Amsterdam, een date bij de bakker, OH MIJN GOD EEN VRESELIJK BEGIN VAN DE MAANDAGOCHTEND OP EEN KANTOOR MET EEN VERSTOPT TOILET en traktaties knutselen voor Snorrebaard. Het belooft een vol dagboek te worden, dus ga er vooral lekker voor zitten woop woop!
Vrijdag:
Vrijdag was een hele drukke werkdag en daardoor een hele fijne. ‘s Ochtends schreef ik m’n dagboek, een insteek voor een samenwerking en maakte een preview van een fotoboeksamenwerking. Rond half 2 moest ik bloed prikken – alwéér -, daarna dook ik in een draaiboek voor opnames a.s. maandag, schoot ik beelden voor een reel over de babykamer en toen moest ik nog één opzet voor een potentiële samenwerking uitsturen. Man man, wat een dag!
‘s Avonds kookte Jan een simpel maaltje en daarna was het tijd om samen met een vriendin naar het theater te gaan! We hadden kaartjes voor Damn Honey in Podium Mozaiek in Amsterdam en dat was echt heel erg leuk. Echt een hele vette locatie voor een voorstelling én een hele fijne, activistische voorstelling. Echt top! Wat een dag!
Zaterdag:
Op zaterdagochtend begonnen we de dag bij bakker Oscar voor een lekker broodje. Daarna deden we boodschappen, brachten een bezoekje aan de vuilnisstort (aanrader met kind in de auto die naar machines kan kijken) ennn toen pakten we snel onze spullen voor een autorit naar Friesland, voor het verjaardagsfeest van mijn schoonouders.
Die worden allebei 70 en 75 jaar oud dit jaar en dat vierden we bij Boer Bert, wat een mega leuke locatie is met kinderen. Je bent letterlijk op bezoek bij de boer en er is, naast koeien en kalfjes, ook een enorm speelveld met allemaal speeltoestellen, trampolines en autootjes waarmee je kind zich uitstekend kan vermaken. En dat deden we!
Rond 7 uur gingen we weer terug naar huis en helaas wilde Morris weer niet slapen in de auto, ondanks dat ‘ie mega moe was van een hele middag buiten spelen, dus toen hebben we de hele rit naar kinderliedjes geluisterd hahaha. Great.
‘s Avonds waren Jan en ik KAPOT. Ik ben letterlijk tegelijkertijd met Morris naar bed gegaan.
Zondag:
Op zondag hadden we geen plannen en dat was echt even een welkome variatie op het drukke leven van ‘t moment. We begonnen de dag met een baddersessie, hebben daarna lekker getuinierd met z’n drie (dit had beter andersom gekund hahah) en tijdens Morris z’n middagdut heb ik zelf ook even lekker geslapen.
Helaas werd Morrie al heel vroeg weer wakker, terwijl Jan aan het fietsen was, dus het kwam even op dit vermoeide moedertje alleen terecht, dus toen zijn we maar een tent gaan bouwen van een oud bedhemeltje van een van mijn neefjes, die ik eigenlijk naar de kringloop wilde brengen haha. Ik kan je vertellen: gróót succes.
Toen Jan weer thuis was van het fietsen besloten we even met z’n drie de stad in te gaan. We hadden niet echt een doel, maar gingen heel ff langs Carhart voor een jas voor Jan, Sostrene Grene voor wat babykamerspul en daarna bleek er opeens Kermis te zijn op de Grote Markt, dus daar hebben we ook nog ff wat tijd gedood met Snorrebaard. Die keek natuurlijk zijn ogen uit en had het de rest van de dag over OCTOPUS en MENSEN VLIEGEN! Hahaha!
Toen Morrie ‘s avonds – vol indrukken van de dag – lekker op bed lag, was het tijd voor Jan en mij om einnnnnndeliijk de commode te schilderen. Daarover later meer 😀
Maandag:
Op maandag had ik echt een hysterische dag. De nacht van zondag op maandag begon al slecht: ik was heel veel wakker en kon steeds van geen meter meer in slaap komen. Misschien was het spanning voor de maandag, misschien was het volle maan of iets dergelijks. Geen idee. Maar je meid had plafonddienst.
Toen was Morrie ook nog KNETTER vroeg wakker, dus ik was MOE man. Maar! We hadden leuke plannen, dus tijd om ervoor te gaan.
Jan bracht Morris om 8 uur al naar de opvang en toen had ik het huis voor mij alleen om even achter m’n computer te kunnen kruipen om wat werkdingen voor te bereiden. Om 9 uur moest ik vertrekken met de auto naar Amsterdam, voor de pilot opnames van de podcast die ik misschien ga maken. Let’s go!
Al halverwege de rit merkte ik dat ik best wel naar het toilet moest, maar dat is niet erg – oké in mijn hoofd wel want je meid heeft toch echt jaaaaren gekampt met kakangst door PDS en kakken op een klein kantoor waar je de mensen nog niet zo goed kent staat niet bovenaan mijn bucketlist – maar mijn psycholoog leerde me jaren geleden tijdens EMDR dat het heel normaal is om te zeggen dat je naar het toilet moet. Dus ik ging.
En toen gebeurde echt het aller slechtste scenario dat je je kan bedenken: het toilet verstopte. Op maandagochtend, op de plek waar je toch een soort van goede indruk achter wil laten en daar sta je dan; in je hokje met alleen een toiletborstel als wapen en een steeds voller lopend toilet met drijvend horrorscenario dat steeds dichterbij komt. KAK. En nu?
Na wat voor mij als eeuwigheid voelde ben ik toch maar m’n hokje uitgekomen – het probleem nog angstvallig aan de oppervlakte van het toilet – en met de billen bloot gegaan. Een ontstopper was helaas niet aanwezig, maar wonder boven wonder kreeg ik het probleem na vele pogingen gelukkig opgelost. En ik ben maar gewoon de totale confrontatie aangegaan met alles waar ik eigenlijk al jaren doodbang voor ben, hahaha. Je bedenkt het toch niet, dat uitgerekend mij dit overkomt. Op het moment dat ik op het punt sta om een hopelijk verpletterende indruk achter te laten op een bedrijf waarmee ik wil samenwerken én een bekende co-host die de boel samen met mij moet rocken. Nou, gerockt werd er. En een onvergetelijke indruk is er ook achtergelaten; ik weet alleen niet helemaal zeker of dit de manier was, hahaha.
Dus: top begin van de dag. Tijd om twee pilots op te nemen.
Dat ging gelukkig heel goed en was heel leuk. Jullie horen er later meer over <3
Rond 1 uur was ik klaar in Amsterdam en ging ik terug naar huis. Tijd om even bij te komen van alle commotie (ik had toch 3 uur aangestaan én met het Horrorscenario des Horrorscenario’s gedeald) en ff lekker te lunchen, wat rustige boodschapjes voor de babykamer te doen en even flink wat slaap inhalen die ik die nacht had gemist. Of… niet.
Morris was helaas niet lekker geworden op de opvang en moest opgehaald worden, m’n arme schat. Dus ik ging meteen in moeder-modus en snelde naar m’n schat om hem thuis te vertroetelen. Weg plannen voor de middag.
Uiteindelijk heeft Morris thuis gelukkig nog even geslapen (en ik ook) en zijn we daarna gezellig met z’n twee aan de slag gegaan met zijn traktatie voor de opvang. Na het eten van een snickers ijsje was overigens NIETS meer te merken aan deze vrolijke stuiterbal. Hoezo ziek kind?!
Hahaha.
Nou goed; Jan en ik verorberden een saaie curry, het huis stond op stelten door de knutsels van Morris & ondergetekende, Snor lag veel later dan anders in bed en toen was het aan ons de beurt om ons leven weer even op orde te brengen.
Rond 9 uur zat ik dan eindelijk op m’n gat met een zak chips. Het moment waar ik de hele dag al naar uit had gekeken. Op de een of andere manier gaat deze maandag m’n herinneringen in als een soort koortsdroom. Met leuke ups en Grote Downs, hahaha.
Nadat m’n realityshow op tv afgelopen was, besloot ik net als bijna iedere avond om nog heel even op de babykamer te spieken. Jan zat nog op ons thuiskantoor te werken en ik vind het dan toch gezellig om daar ook nog even aan te rommelen. Ik zette handgreepjes op de commode en… beleefde de Grote Mijlpaal In De Babykamer waar ik in de intro al over schreef. En het is minder groots dan jij nu denkt, maar voor mij ENORM:
Ik bestelde hydrofieldoeken.
Jaaa mensen, dit snap je alleen als je Leonie of Saskia ter Veld bent óf net zulke heftige nesteldrang in combinatie met interieurliefde hebt als ik. Ik heb dus echt weeeeeken doorgebracht op allerlei websites opzoek naar leuke hydrofieldoeken die passen bij de babykamer én de rest van het interieur én een schattig baby’tje, de perfecte hoes voor het aankleedkussen en goed beddengoed voor het groene bedje. Kan voor jou allemaal geen reet uitmaken, maar bij deze meid moet het tot in de punnnnntjes verzorgd. En ik vond eindelijk een website met een heel leuk assortiment: kids-word.com. En ik ging LOS. Normaal denk ik wel drie keer na over “grote” uitgaven, maar dit keer ben ik er gewoon voor gegaan. Geen goedkope hydrofieldoeken van Hema of Zeeman, nee: DURE. Mooie. Ohhhhh wat een genot.
En zo komt er opeens van alles samen op de babykamer. De commode is geschilderd, de planken hangen aan de muur, de knopjes zitten op de lades, hydrofieldoeken zijn onderweg, de poef en een hoeslaken heb ik ook meteen maar besteld. Eigenlijk hebben we alleen nog nodig: decoratie voor aan de muur, een boekenrekje achter de deur, een stoel (ik weet al welke) én mandjes voor op de planken en commode. Alleen die laatste is nog een zoektocht. Oh en een babydekentje voor het ledikantje. Maar dat is ook nog ff flink zoeken.
Deze meid met nesteldrang is in ieder geval ontzettend in haar nopjes gaan slapen die avond. Om vervolgens weer tachtig keer in de nacht wakker te schrikken van óf een horrorscenario omtrent een steeds voller lopend toilet, óf een brainfart voor de babykamer óf een kwestie voor de podcast óf een volle blaas. Rommelige tijden zijn het.
En dat beste mensen, was mijn week. Chaotisch, zou ik willen zeggen. En de dinsdag was niet minder chaotisch. En deze woensdag trouwens ook niet. Maar daarover meer in mijn dagboek van volgende week. Vrijdag ben ik er helaas ook niet met een dagboek en met helaas bedoel ik: voor jou, want voor mij is het goed nieuws. We gaan namelijk EINDELIJK samen met mijn vader klussen hier in huis. We gaan een inbouwkast maken op kantoor, zodat we eindelijk alle spullen die we uit de babykamer hebben gehaald, kunnen opbergen. En dat gaat zooooo’n verschil maken hier op de tweede verdieping. En mocht ik nog ergens de energie vinden de komende weken, betekent dat ook dat ik kan beginnen aan de kantoor make-over. Oh ik kan niet WACHTENNNNN. Zo’n zin in. Maar goed; voor die tijd moet het hele kantoor nog leeg, terwijl er ook gewoon gezwangerd én gewerkt moet worden. C H A O S L I F E. Maar we komen er wel <3.
Ik spreek je dindag!
Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!
Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.
