Leo’s leven 186: permanent marker in de was, hobby-dag en Morris uit logeren

Hallo fijne mensen en welkom op vrijdag 3 november! Vandaag praat ik je in mijn dagboek bij over m’n afgelopen dagen, terwijl ik baby-duty heb, want Jan is ff buiten de deur voor werk. Ik ben heel benieuwd hoe ongestoord ik dit dagboek kan schrijven, maar we gaan het meemaken!

Vandaag praat ik je bij over m’n afgelopen dagen en ik kan je nu al vertellen: ik heb echt geen idee wat ik heb uitgevroten. Het is echt zo’n mist in mijn brein de laatste weken en ik vermoed dat dat te maken heeft met ontzwangeren. Maar ik vind het bizar dat dit echt een ding is. Ik ben er een in de categorie ‘eerst zien dan geloven’ en hoewel iedereen het wel altijd heeft over Mombrain, vind ik het wonderlijk om het nu zelf daadwerkelijk mee te maken. Maar goed; geen idee dus wat ik de afgelopen dagen heb gedaan, maar gelukkig maak ik overal foto’s van, dus aan de hand daarvan kan ik je prima bijpraten.

Zo heb ik een permanent marker in m’n wasmachine gedaan en daarmee m’n hele was én wasmachine verneukt, hadden Jan en ik datenight omdat Morris logeerde bij Pake en Beppe, heb ik een keukenkastje opgeruimd, getekend, piano gespeeld en een massage gehad, was er óók tijd om te werken, bereidde ik een geweldig maaltijd met gekookte knoflook (!) ennn hebben Jan en ik weer eens onze maandelijkse financiën gedaan. Lees je mee?

Dinsdag:
Op dinsdagochtend bracht Jan Morris ‘s ochtends vroeg richting zijn ouders in Lemmer, voor een nachtje logeren bij Pake en Beppe. De kinderopvang was een dag dicht en dat hadden we op deze manier ondervangen. Vet leuk voor Snorrie om z’n Pake en Beppe beter te leren kennen én andersom. Bovendien hadden Jan en ik op die manier opeens een avond én een nacht met z’n twee (drie, Teddy heeft ook aandacht nodig) en dat was ook wel echt leuk.

Op dinsdag kon ik dus ongestoord aan het werk thuis. Wat heerlijk! Ik schreef m’n dagboek, kon reacties beantwoorden, stuurde facturen uit, beantwoordde wat mails en dook in een google-consent-kwestie. Een ingewikkeld technisch verhaal waar ik geen verstand van heb maar wel iets mee moet, want ik heb een website en ben afhankelijk van google dus toestand. Ondertussen bleek dat ik me had aangekleed in de kleuren van m’n kantoor-behang. Love it.

Na een uurtje bellen met m’n websitebouwer kwamen er allemaal andere siteproblemen aan het licht, maar er wordt aan gewerkt dus ik ben benieuwd wanneer het klaar is en of het allemaal te fixen is.

Ondertussen was ik ook nog Koningin Hapjes Voor Morris Maken En Invriezen en ik moet zeggen; dit bevalt me zeer goed en ik vind het echt weinig moeite. Zo heb ik ‘m nog geen eten uit potjes gegeven – waar ik overigens niks op tegen heb – en ik vind het tot nu toe wel leuk om het allemaal zelf te maken.

Inmiddels was het al 5 uur ‘s middags en was het tijd voor een date met vriendin Vera om even bij te kletsen. Wat een koffiedate zou zijn rond 4 uur, werd een wijndate om half 6 en we zaten echt verrukkelijk bij de open haard bij Vooges. Best wel lekker om even rond dit tijdstip spontaan te borrelen; normaal zou ik nu bezig zijn met Morris z’n laatste fles geven en naar bed brengen, maar die had de tijd van z’n leven bij Pake en Beppe dus dit was helemaal top zo.

Jan pikte me op bij Vooges voor de volgende date, namelijk datenight met m’n schatje bij Menu Corridor. Dat is een vrij nieuw restaurant in Haarlem en ik was er laatst al geweest met m’n eetclub, dus wilde het nu ook aan Jan laten proeven. Papa en mama zijn een avondje uit; geen baby, geen nachtshifts én we (ik) hoefde niet vroeg wakker te worden, dus kom maar op met die wijntjes en cocktails :D.

We hadden een heerlijk avondje met lekker eten en een nog lekkerdere cocktails. Overigens moet ik wel toegeven dat ik het eten de vorige keer beter vond, toen ik er met m’n eetclub was.

Rond half 10 waren we thuis en zijn we linea recta naar bed gegaan. Oooooh wat lekker; gewoon een hele nacht doorslapen én uitslapen. Let’s do itttt!

Woensdag:
Op woensdag werd ik heer-lijk wakker en ben ik tot 10 uur in bed blijven liggen. Man, man, man wat lekker. Ik had ook niet een super drukke werkdag, want ik hoefde alleen maar drie dingen voor campagnes te doen, één recept uit te schrijven (niet gelukt) en m’n 82 mails beantwoorden. Maar ik had me toch een onhandige dag en uiteindelijk heb ik m’n dag na 2 uur ‘s middags gecanceld, want boyyyy wat was dit een idiote dag.

Het begon al bij het opstaan; toen ik de gordijnen open deed gooide ik het volle glas water dat op m’n nachtkastje staat omdat Ted er altijd uit drinkt, VOLLEDIG over de houten vloer én m’n stopcontact met bedlampje en iPhone-lader. En dit was nog maar het begin.

Bij het opstaan uit bed struikelde ik op de overloop vóór de trap en het scheelde letterlijk een haar of ik was pontificaal head first naar beneden gevallen van de trap. #goedemorgen.

Daarna vouwde ik de was op en bij het opruimen viel alles uit m’n handen en kon ik opnieuw beginnen. Het was nu ongeveer 11 uur ‘s ochtends.

Overigens dacht ik dat ik misschien wel ongesteld was en dat ik daardoor zo onhandig was, maar ik ben al 18 dagen over tijd en het was ook deze dag wéér niet raak. En dat betekent dus dat m’n menstruatie wéér onregelmatig is door de pcos. Ik heb nu twee keer een regelmatige cyclus gehad, maar nu loopt ‘ie dus weer in de soep en ik hoop zooo dat het toch nog goedkomt, voordat we aan een tweede kindje willen beginnen.

Toen ik er overigens over klaagde op insta stories (dat m’n menstruatie weer uitblijft) en daarbij een disclaimer plaatste over dat ik niet zwanger kan zijn omdat ik niet voor niets in een fertiliteitstraject zit, kreeg ik echt de irritantttttste reacties ooit van mensen die toch even wilde tippen dat je wel opeens natuurlijk zwanger kan worden na een fertiliteitstraject en ik kon het ZO SLECHT HEBBEN.

Kijk; ik snap natuurlijk wel dat niet iedereen die mij volgt weet wat voor traject ik heb gehad en ik begrijp natuurlijk ook dat dit soort reacties alleen maar goed bedoeld zijn en uit een goed hart komen. Maar dat neemt niet weg dat het zoooooo vervelend is om te lezen. Al helemaal omdat ik er niet voor niets een disclaimer bij heb gezet om te hinten naar ons traject en ik daarmee hoopte dat men even iets langer na zouden denken voor ze dit soort ‘misschien ben je wel zwanger’-opmerkingen plaatsten. Nou goed, bij de tiende DM van iemand die me wees op het feit dat ik wel eens zwanger kon zijn – waarop ik passief agressief reageerde dat ik écht heel benieuwd was hoe dat dan zou gaan met een partner zonder zaadleiders – heb ik de stories maar offline gehaald, want ik werd er niet echt een gezelliger mens op en het deed echt veel met m’n humeur. Sorry als ik bitchy reageerde, maar ik hoop ook dat je snapt dat dit echt ruk is om te lezen.

Anyway, tijd voor het volgende dieptepunt van de dag. Ik ging gauw aan de slag met m’n werkdingen en ondertussen stopte ik ff een wasje in de machine.

Om half 2 haalde ik de was eruit en daar bleek een rode permanentmarker in te zitten. Dat was vrij duidelijk, want toen ik het deurtje van de wasmachine opende lag de marker pontificaal in de deuropening. Met een stille hoop trok ik het eerste kledingstuk uit de was en toen was het raak: BIJNA M’N KLEDING ONDER DE RODE VLEKKEN. Permanent marker he. Dat klinkt ook nog eens vrij… permanent.

De was die erin zat was gelukkig geen babywas (ik kan soms Morris z’n hele garderobe in één was doen en stel je voor dat dat was gebeurd, dan was ik ALLES kwijt in één was, dus dat was een gelukje), maar wél de was met m’n nieuwe blouse, een nieuw shirt en een nieuwe trui. Twee van de drie kwamen er goed vanaf, maar de nieuwe trui was helaas wel bevlekt aan de binnenkant. GELUKKIG alleen aan de binnenkant en op een klein rood vlekje bij m’n mouw na, zag ‘ie er nog goed uit.

Maar m’n lievelings t-shirt, Jan z’n lievelings t-shirt, één van mijn chille truien, een van m’n favoriete blousen én een geweldig geblokt tafelkleed van €80 kwamen onder de rode vlekken uit de was. Kut. En het allerkutst: de wasmachine trommel was ook rood.

Funfact: ik moest om kwart voor 2 bij m’n chiropractor zijn, dus daar moest ik eerst nog ff naartoe voordat ik deze hele situatie kon oplossen. Eventjes heb ik nog getwijfeld of ik wel naar de chiro moest gaan – zul je zien dat dit de pechdag is waarop hij m’n nek kraakt en het tóch mis gaat ookal is die kans 1 op een miljoen ofzo – maar ik ben wel gewoon gegaan.

Bij thuiskomst stond de was op me te wachten, maar gelukkig had ik inmiddels wat goede tips van jullie ontvangen. Met alcohol uit m’n kraampakket wist ik veel rode vlekken uit de trommel te halen én lukte het om m’n mooie blouse te redden. De rest van de kleding was helaas gedoemd tot kluskleding.

Ook lukte het me redelijk om de wasmachine weer netjes te krijgen door twee keer een 90C was aan te zetten met een vaatwasblokje. En hoewel hij nog steeds licht roze afgeeft, denk ik dat het wel goedkomt als ik gewoon veel wasjes doe. Terwijl ik dit typ zit er namelijik wél een babywas in de machine en ik hoop maar dat Snorries kleding vanaf straks niet allemaal lichtroze is XD.

Goed; tijd om de rest van de dag te cancellen, want dit komt niet meer goed. Ik kroop op de bank, boekte een massage en voerde tot Morris en Jan thuiskwamen, niets meer uit.

‘s Avonds kookte ik nog even een heel lekker maaltje dat wonder boven wonder wel goed lukte en daarna zijn Jan en ik nog even achter de computer gekropen om onze maandelijkse administratie bij te werken. Binnenkort zal ik trouwens even een nieuw maandoverzicht voor je financiën delen met je. We zijn er nog mee bezig om het format een beetje aan te passen. Maar we hadden in oktober in ieder geval een goede maand gehad, dus dat was top. Ik had m’n portie ongeluk voor vandaag wel gehad.

Donderdag:
Op donderdag was ik vrij en had ik in de ochtend Morris onder m’n hoede. En dat was zooooooo gezellig. Ik had ‘m echt gemist toen hij bij Pake en Beppe was. Veel meer dan anders, dus het was vetttt gezellig om ‘m weer bij me te hebben.

De ochtend bestond uit the usual babyactiviteiten: voeden, verschonen, even in bad en lekker veel slapen. vriendin Aniek kwam nog even langs en dat was vet gezellig en toen was het alweer 1 uur en was het tijd voor Morris om naar de opvang te gaan.

En tijd voor mijn vrije middag. En die middag was top, want ik heb me alleen maar bezig gehouden met hobby’s. Van piano spelen tot een kleurplaat inkleuren terwijl ik de Campagne Daily podcast luisterde om een beetje op de hoogte te zijn van ins- en outs rondom de tweede kamerverkiezingen. Wat een heerlijke middag zo!

Rond 5 uur haalde ik Morris weer op en dook ik nog ff de keuken in voor een lekker maaltje voor Snorrie én voor Jan en mij. Nadat de kleine naar bed ging om 6 uur was het tijd voor een avondje op de bank met Sex Education. Morris werd nog één keer wakker ‘s avonds, want normaal helemaal niet meer gebeurt, maar omdat ik ‘m zo had gemist de afgelopen dag(en), vond ik het heerlijk om lekker even met ‘m te knuffelen op zijn kamer en ‘m een extra flesje te geven. Hij viel in m’n armen weer in slaap en dat was echt een heer-lijk moment. Bijna m’n favoriete moment van afgelopen week. Met m’n kleien schatje <3.

Inmiddels is het vrijdagmiddag en heb ik er al een heerlijke ochtend op zitten. Lekker gewerkt, een interview buiten de deur gehad en nu zit ik te werken op kantoor met de babyfoon voor m’n neus, terwijl Morris hopelijk even twee uurtjes lekker slaapt.

Vanavond ga ik uit eten met vriendinnen, morgen vieren we de verjaardag van Jans Beppe die 95 is geworden en *wacht even, de baby is wakker…*

… en wat het weekend verder brengt dat gaan we meemaken. Ik vertel je er dinsdag over en ga nu snel chillen met m’n zoontje :D.

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Volg mijn recepten via Facebook
Op Facebook deel ik iedere dag 2 recepten. Zit je zonder inspiratie? I’m your girl! Volg Gewoon wat een studentje’ s avonds eet op Facebook en je zal nooit meer zonder inspiratie zitten!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.