Leo’s leven 179: van sterrenrestaurant tot chips op de bank

Goedemorgen fijne mensen en welkom terug in mijn oude leventje. Het is half 9 ‘s ochtends en ik zit aan de eettafel een blog te schrijven. In m’n yogakleding, want over een uurtje lig ik mezelf in bochten te wringen waar ik al maanden niet in gezeten heb (tijdens Morning Yoga bij een hip yogatentje in de buurt) en daarna ga ik een havercappu halen om de dag te beginnen (de koffie thuis is op). Je meid is weer even helemaal HME en ik ga er toch ook wel ff goed op.

In dit dagboek praat ik je bij over afgelopen weekend en het was echttttt een geweldig weekend. Van wandelen bij de Haarlemse rijstvelden tot dineren in een sterrenrestaurant, baby Morris was uit logeren, ik heb met een lege accu op de bakfiets gefietst, begon in een nieuw boek, kreeg een kookworkshop in een levensgrote Airfryer op Utrecht station en werkte heel hard op maandagochtend (maar eindigde met chips op de bank. Op maandagmiddag. Terwijl iemand anders op m’n baby paste). Lees je mee?

Vrijdag:
Vrijdag was een leuke werkdag; ‘s ochtends begon ik vroeg met het schrijven van m’n dagboek en wat andere werkdingen, maar om half 11 stapte ik in de trein richting Utrecht. Ik was uitgenodigd om naar de aftrap te komen van een activatie van Philips Airfryer waarbij het tegengaan van voedselverspilling centraal stond. Een ongelofelijk belangrijk én interessant thema en het was echt goed om dit weer even top of mind te hebben.

Tijdens het event – dat plaatsvond in een levensgrote Airfryer op het stationsplein van Utrecht, écht cool – kreeg ik weer ff inspiratie om de restjes uit je koelkast op te maken en zo minder eten te verspillen. Want hallo, super slim om dit gewoon in de Airfryer te gooien. Dat ik dit niet zelf bedacht heb? Een paar tips om voedselverspilling tegen te gaan zijn:

• Standaard één dag in de week restjes uit de koelkast & voorraadkast eten en als er niets in huis is; thuisbezorgd.
• Ongeveer alles wat je in een Airfryer stopt komt er lekker uit, dus dat is een uitstekende manier om restjes thuis op te maken. Zelfs oud brood kun je lekker verwerken in een quiche met b.v.b. ei en restjes groenten. 8 minuutjes in de Airfryer en je hebt weer een maaltje.
• Gebruik je zintuigen om te checken of iets nog goed is. Wist je dat een tomaat die al een beetje rimpelig is, juist lekkerder van smaak is dan een die nog strak in z’n velletje zit? En bananen die van buiten helemaal bruin zijn, kunnen van binnen nog ontzettend lekker en smaakvol zijn. Of niet en dan kan je ze perfect gebruiken door een bananenbrood of een smoothie.

Ik vond het in ieder geval erg inspirerend om weer ff wat tips te krijgen tegen voedselverspilling. Leuk event dus. En! Er waren heel veel foodbloggers, dus het was echt een soort gezellige reünie met Culinessa, De Hippe Vegetariër en Brenda Kookt. Leuk!

Na het event reisde ik weer naar huis en was het tijd om aan het werk te gaan. Maar ik werkte tot 3 uur, want het was best lekker weer en ik had veel zin om even met Jan en Morris te gaan wandelen. M’n to do list was echt enorm nog, maar ik maakte een prioriteitenlijst en deed vandaag alleen nog de dingen die ik écht niet uit kon stellen tot maandag. Dat is een voordeel van eigen baas zijn, dat je op spontane momenten kunt beslissen dat er ff iets belangrijkers is dan werk, namelijk quality time met elkaar.

We reden met de auto naar de tennisvelden tussen Haarlem en het strand in en parkeerden daar de auto. Vervolgens wandelden we bij wat wij ‘de rijstvelden van Haarlem’ noemen. Dit is een heel mooi uitgestrekt veld op een hele rare plek; het veld is omringd door bos en het staat een soort van half onder water, waardoor het net een rijstveld lijkt. Je kunt er omheen wandelen door de bomen en komt uiteindelijk uit bij een uitkijkpunt voor wisenten bij Kraantje Lek. Overigens heb ik daar nog nooit werkelijk een wisent (Europese Bizon, google maar!) gezien, maar het is een leuk stukje om te wandelen, dus dat geeft genoeg voldoening.

Na de wandeling ging ik nog heel even aan de slag met de laatste prio’s en toen was het tijd voor weekend. Jan bracht Morris naar bed en ik dook de keuken in om een vegetarische stoofpot te maken van paddenstoelen en ontbijtkoek. ‘s Avonds hadden Jan en ik allebei een avondje voor ons zelf – in één huis – en dat was heerlijk.

Zaterdag:
Op zaterdag werd ik medium chagrijnig wakker. We hadden weer niet echt een goede nacht gehad, want Morris was totaal overstuur om de twee uur en hoewel het Jans nachtshift was, heb ik ‘m om 5 uur overgenomen want ik kon het huilen niet meer aan. Niet dat Jan tekort schiet, maar ik wilde gewoon zelf heel graag helpen om ‘m rustig te krijgen. Kort en hectisch nachtje dus.

En Snorrie was zelf ook wat chagrijnig van de nacht en een week lang ziek zijn. En dat vond ik pittig, want ik miste m’n superblije baby. Hij was wel weer fit, maar nog steeds niet helemaal in z’n hum. Sad.

Maar goed; ‘s ochtends moesten we met z’n allen naar Morris’ fysio, vanwege de afvlakking van z’n achterhoofd. Dat gaat overigens super goed en het begint al een beetje terug te vormen, dus dat is top. Daarna fietsten we naar huis, maar het was zulk mooi weer dat ik besloot om nog ff een stukje verder te fietsen met Morris en de bakfiets. Ik had nog een uurtje voordat hij weer een fles moest en naar bed en Jan zou gaan fietsen met een vriend, dus het leek me lekker om zelf ook ff te genieten van het mooie weer en m’n kleine schatje dus mee te nemen op avontuur. En een avontuur werd het zeker.

Ik had nog drie streepjes op de accu van m’n bakfiets en volgens Jan kun je super ver fietsen, dus met zijn motiverende woorden in m’n achterhoofd, besloot ik nog ff een rondje ‘t Wed te fietsen. Dat leek me een kwartiertje fietsen, maar bleek in de praktijk een half uur en daardoor eindigde de rit – die fantastisch was en waar Morris zichtbaar van genoot – in een intense workout omdat de accu 2 km van huis leeg was. En dan is zo’n bakfiets zwaar kan ik je vertellen.

Ik zweette al peentjes toen de accu van twee naar één streepje ging en ik nog volop bergje op, bergje af aan het fietsen was in de duinen (op spaarstand), maar toen m’n bakfiets eenmaal écht geen accu meer had, werd het pas echt hard werken. Twee kilometer van m’n huis af. Drie stoplichten (en dus drie potentiële stopplekken met opstartproblemen tot gevolg). Eén rechte weg.

Knalrode wangen. Jasje uit. En bij iedere trap op een trapper m’n manta ‘Ik. Kan. Dit.’. Ja klinkt allemaal overdreven, maar bedenk je even dat ik maanden niet gesport heb, maanden in huis heb vertoefd en voornamelijk óp de bank heb gezeten, herstellende ben van een zwangerschap, sowieso al een conditie van min tweehonderd heb én dan ook nog op een hele zware bakfiets zit, mét baby van ruim 8 kilo én bagage. Ja, het was niet mals.

Morris maakte er overigens niets van mee, want die was ergens in de duinen lekker in slaap gevallen in z’n babyzitje. De schat <3.

Eenmaal thuis was ik knalrood en bloedheet en had Morris honger zodra hij wakker werd, dus ik ging meteen met ‘m naar de babykamer voor een voeding en om ‘m naar bed te brengen. Ondertussen had ik het ZWAAR want bloedheet en had ik al verteld dat ik nog niet ontbeten had? Oh oh oh. Het was een avontuurtje. De rest van de dag was ik er moe van, haha.

Maar! Daar is geen tijd voor, want er stond van alles op de planning. Snorrie sliep twee uurtjes en in die tijd kon mijn gezicht weer ff terugkleuren naar z’n normale gloed. Daarna brachten we Snor naar vrienden Jort en Nina die een nachtje op ‘m gingen passen en daarna kleedde ik me snel om, want om half 6 stonden Sas & Yor op de stoep voor een avondje uit. Zonder kinderen. Woop woop!

Als bedankje voor een vakantie nog pre Corona, die Sas en Yor hadden betaald, namen Jan en ik ze mee uit eten in een sterrenrestaurant. En dat was echt een heeeeerlijke avond.

We gingen naar Wils in Amsterdam, op aanraden van Roger van Cityguys.nl. En hadden echt een toppppavond. Oké, er was vrij veel afleiding van een stel dat naast ons zat en elkaar de hele avond heeft afgelebberd en betast op plekken die het daglicht normaal niet zien, laat staan open en bloot in een sterrenrestaurant aan tafel horen te zitten, maar dat mocht de pret niet drukken. Het eten was heerlijk, de wijntjes goed en het gezelschap (aan onze eigen tafel) uitmuntend. Wat een lekkere avond <3.

Ster-technisch vond ik dit trouwens niet het alllllllerbeste restaurant waar ik ooit gegeten had, maar het was wel echt heel erg lekker.

Zondag:
Op zondag werden we om 9 uur wakker na een nacht DOORSLAPEN. Wat een concept. Als je nog geen kind hebt en je leest dit, sta er dan vanavond even bij stil hoe GEWELDIG het is als je een hele nacht aan een stuk door kunt slapen. Oh, wat heerlijk.

Met Morris was ondertussen bij de oppasvrienden alles goed gegaan. YES! Om 10 uur haalde Jan ‘m weer op en was m’n kleine schatje helemaal vrolijk. Tijd om aan een gezellige zondag met ons gezinnetje te beginnen.

Sas en Yor vertrokken weer richting Groningen, Morris ging op bed en Jan en ik deden gewoon nóg even een dutje, omdat het kon. Er was slechts een klein katertje aanwezig bij ons beiden, maar extra slaap is altijd winst dus we gingen ervoor.

Om 1 uur werden we allemaal weer wakker en was het pas 1 uur op zondag. En dat terwijl we alledrie lekker uitgerust waren. Wat chill! De mogelijkheden!!

We besloten ff naar de stad te gaan om wat nieuwe kleertjes voor Snorrie te shoppen en een 0.0 biertje te drinken met bitterballen op een zonnig terras.

Een 0.0 biertje werd een glas ijskoude cola (dat is toch wel een van de lekkerste dingen tijdens een kater) en bitterballen werden luxe hapjes van sterrenrestaurant ML. Haha, we hebben een nieuwe standaard.

En oh mensen, wat was dit heerlijk. Morris vond het ook helemaal gezellig met z’n ouders, twee melkflessen en z’n favoriete speeltje (Apie) op schoot bij pap op het terras.

Daarna zijn we lekker naar huis gewandeld, heeft Morris nog intens gesmuld van een gepureerd hapje van sperziebonen en pindakaas en daarna was het bedtijd voor de kleine frummel. Jan bracht Morris naar bed, terwijl ik eens even lekker in bad ging. Tijd voor een beetje ontspanning met mezelf. Heerlijk.

Daarna deed ik nog even iets voor werk en daarna was het tijd om op de bank te kruipen met diepvriespizza en Ted Lasso. Wat was dit een geweldige zondag.

Maandag:
Op maandag had ik een heeeeele drukke werkdag. Al het werk dat ik vrijdag voor me uit had geschoven (i.v.m. wandelen), lag nu op me te wachten. Er was zo veel en het moest bijna allemaal ‘s ochtends, dus tijd voor het maken van een planning was er niet.

Maar goed; aan de slag. Ik leverde dingen aan voor 5 verschillende samenwerkingen. Van insteken voor content tot statistieken tot previews. Hoppa, lekker bezig Leo.

Verder beantwoordde ik mails die echt niet konden wachten en schreef ik wat concepten voor blogs én maakte ik m’n weekplanning.

Na de lunch was m’n brein uitgeteld en was het ff tijd voor ontspanning. Ik kroop op de bank met Expeditie Robinson en een tosti. En na die tosti nog een zak paprikachips. En ik schaam me hier zoooo voor; zelfs tegenover Jan die ook thuis is. Maar dat wil ik helemaal niet, want i LOVE dat ik gewoon op maandagmiddag chips zit te vreten op de bank. WIE HOUDT ME TEGEN? Ik zou echt iedereen die dit doet een spirit animal vinden, maar toch voel ik me er zelf schuldig over. Weer iets met productief moeten zijn als Morris op de opvang is. Terwijl lummelen en ontspanning juist heel goed voor je zijn. Dus naja; ik schrijf het maar wel op in m’n dagboek. Ik zat chips te eten op de bank op maandagmiddag, terwijl ik eigenlijk een drukke werkweek heb.

Einde van de middag haalde ik Morris weer op van de opvang, waar hij echt een perfect dagje had gedraaid. Precies geslapen op de momenten van het slaapschema en lekker veel gegeten. Goed bezig Snorrie!

Thuis hebben we nog even in de tuin gechillt, waar Ted ons ook kwam vergezellen en Jan ook nadat hij klaar was met werk. En daarna heb ik Snorrie naar bed gebracht, terwijl Jan en lekker maaltje van Green Chef in elkaar flanste.

‘s Avonds heb ik lekker op de bank gehangen terwijl Jan een rondje ging hardlopen. Ik zou eigenlijk yoga in de woonkamer doen, maar het er precies 0 zin in. In plaats daarvan heb ik een Q&A gehouden op Insta stories en dat vond ik reuze gezellig.

Om half 10 gingen we naar bed om nog even een boekje te lezen. Ik ben bezig in het boek Alter Ego van Ester Verhoef, maar ik vind het eigenlijk echtttt oninteressant en na een paar dagen strijden met maar een paar pagina’s per dag lezen, heb ik gisteravond de handdoek in de ring gegooid en ben ik begonnen in een nieuw boek.

En na een halfuurtje lezen was het tijd om te slapen, want je weet maar nooit hoe roerig de nacht zal zijn. En ik vertel je; het was alles waar we op hoopten en wat we niet verwacht hadden. We sliepen een nacht door :O.

Inmiddels is het dinsdagochtend en heb ik nét m’n yogales erop zitten, een decaf havercappu achter de kiezen én ontbeten met caramel shortbread. Mjam. Vandaag staat er een behoorlijke klus voor werk op de planning, waar ik een beetje tegenop zie. En morgen moet ik ook nog m’n admini doen; jullie weten hoe zo’n hekel ik daar aan heb… Overigens wordt m’n admini morgen wel spannend, want dan pas zie ik de cijfers van hoe goed of slecht ik heb verdiend de afgelopen maanden en dat waren m’n verlofmaanden, dus ik ben heel benieuwd naar de schade….

Nou goed; ik spreek je in ieder geval vrijdag weer. Thanks voor het lezen van m’n dagboek en tot dan!

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Volg mijn recepten via Facebook
Op Facebook deel ik iedere dag 2 recepten. Zit je zonder inspiratie? I’m your girl! Volg Gewoon wat een studentje’ s avonds eet op Facebook en je zal nooit meer zonder inspiratie zitten!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.