Ola! Zoals ik in mijn vorige blogpost al aankondigde, at ik gisteravond bij restaurant La Flauta, een tapasrestaurant waar de Barceloneze (zeg je dat zo?!) locals massaal komen.
Dit restaurant werd me door een lezer getipt en het sprak me wel aan (locals, niet duur, heel lekker). Eenmaal aangekomen vond ik de inrichting ietwat sfeerloos en het personeel ook niet heel gezellig. Maar goed, het zou goed voedsel zijn, dus dat zou goed komen. Toch…?
Ik bestelde de gebakken aubergineharten, een mix van champignons en asperges en gegrilde gamba’s. Erbij een wijntje, mijn leesboek en ik chillde hem.
Het restaurant werkt zo dat je na elkaar de tapas krijgt; iedere keer een bordje en dus niet alles tegelijkertijd. Dat betekent dus ook dat je gewoon steeds bij kunt bestellen, als je nog honger hebt.
Als eerste kreeg ik de champignons en asperges, die erg lekker waren. Prima gebakken en een prima maaltje. Wel vond ik de champignons een beetje te zout. Dat had ik ’s middags ook al gemerkt tijdens de lunch; dat Spanjaarden niet vies zijn van een beetje (lees: teringveel) zout.
Daarna kwamen de artisjokharten en daar was ik minder enthousiast over. Het waren een soort chips van artisjok en op zich was het wel lekker, alleen ik had er echt teveel. Maar goed: het is een tapa en het is de bedoeling dat je dat deelt, dus dat was meer mijn fout dan die van ’t restaurant. Ik vond het wel prima, maar niet heel lekker. Overigens krijg ik ook altijd een hele rare smaak in mijn mond van artisjok, ben ik de enige? Zo’n zoetige, olie-achtige smaak die heel erg blijft hangen…
En toen kwamen de gamba’s. Daar verheugde ik me het meeste op en oh, wat vond ik die vies. Gewoon echt vies. Niet eens niet lekker, gewoon vies. Er zat een vreemd smaakje aan, er zat HEEL VEEL hersenvocht in, toen ik er eentje wilde onthoofden spoot er teringveel vocht uit z’n oog (over mijn lekkere champignons) en als klapper op de vuurpijl beet ik op een gegeven moment een doormidden om te proberen of het in kleine hapjes wel lekker was en tot overmaat van ramp nam ik een hap, glipte het darmkanaal eruit en hing het darmkanaal over mijn kin en moest ik die dus een soort van naar binnen slurpen. IEW. Echt, dit was echt echt echt geen succes.
Het verbaasde me dan ook echt enorm dat toen ik naar buiten liep (na 25 euro te hebben afgerekend) er een enorme rij stond van locals die hier wilden eten. Echt, onbegrijpelijk. Ik vond het écht niet lekker. Maar het schijnt dus een ding te zijn: La Flauta. En ook de Google reviews zijn heel goed, dus ik weet niet waar het bij mij mis ging.
Na het diner was ik nog van plan om biertjes te gaan drinken bij Moritz, maar ik was kapot en misselijk, haha. Terug naar het hotel! Daar dook ik nog even dubbelgevouwen in bad, dronk ik een rood wijntje (tegen de nasmaak van het diner) en viel ik om 23u lekker in slaap.
PS: Ik ben tijdens mijn tripje extreem veel aan het Snapchatten. Volg je me via Lterveld? Gezellig!
WIST JE DAT…
Ik een kookboek heb uitgebracht? Al meer dan 8000 mensen kochten het boek en zeg nou zelf; ook bij jou op de boekenplank kan hij niet ontbreken, toch? Te koop bij vrijwel alle grote boekhandels, Bijenkorf en Bol.com.
LEKKER SOCIAAL:
Volg mij via INSTAGRAM | YOUTUBE | FACEBOOK | Snapchat Lterveld. Als je iets klaarmaakt van m’n blog of uit mijn kookboek, let me know @Lterveld #gwesse #gewoonwateenstudentjesavondseet.
MEER REISVERHALEN LEES JE HIER.
Diana zegt:
Gatverdamme, die gamba's!! Zit je aan de kust, je te verheugen op verse vis, kunnen ze het niet goed klaar maken… Wat jammer!
etenisgevoel zegt:
Jammer zeg, wij hebben daar juist zo lekker gegeten! Dat zoute beviel ons wel goed, vooral op de asperges en champignons. Mocht je het toch nog een kans willen geven, bestel dan de cabreados: de hemel op een bordje. 😉