Na een ellenlange blog over het heerlijke eten op Lowlands, wil ik jullie ook heel graag bijpraten over hoe fantastisch Lowlands 2015 was. Ik spreek veel mensen in mijn omgeving die nog nooit naar dit festival toe zijn geweest en ik wil ie-der-een aanraden om het een keer te beleven. Ik heb de afgelopen drie dagen zo’n fantastische tijd gehad. Het is bijna niet in woorden uit te leggen waarom het zo tof is, maar ik ga toch een poging doen. Benieuwd welke bands ik fantastisch vond en welke grote artiest eigenlijk helemaal niks? Wat de horecabaas van Lowlands te vertellen had, hoe de sfeer op het festival was en wat de beste tip is om te kamperen in de kou? Lees door!
Als je benieuwd bent naar wat ik allemaal heb gegeten op Lowlands, dan moet je vooral even deze blogpost lezen.
Lowlands-vrijdag (dag #1): perskaarten, Chef’s Special, James Bay, Paolo Nutini, Ben Howard en het beste feestje van Lowlands
Samen met vriendin Amber vertrok ik om 11 uur uit Amsterdam richting Lelystad voor het weekend van ons leven. Via mijn blog had ik perskaarten gekregen voor het tofste grote festival van het jaar, om te schrijven over het eten. Ik dacht begin dit jaar; ik probeer het gewoon en kreeg in augustus bericht dat mijn aanvraag was goedgekeurd. ZO TOF! Amber en ik kregen persbandjes, waarmee we het terrein op konden via de persingang (niet over dé brug!) en we toegang kregen tot de perstent (schone toiletten, goed voedsel, stopcontacten, kluisjes, één en al chillheid).
Om een uur of 2 hadden we onze tent op camping 4 staan en gingen we richting het festivalterrein. Wegens een vertraagde trein (koperdiefstal, wie verzint het), hadden we het eerste toffe optreden gemist: Years & Years. En dus begonnen we bij Chef’s special. Wat ik meteen een van mijn hoogtepunten van Lowlands 2015 vond. Wat kunnen zij er toch een vet feestje van maken. En ik luister de laatste tijd best vaak hun muziek, dus voor mij was dit echt een heel tof optreden. En Lowlands ging los!
We vonden het vrijdag nog vrij rustig ogen; het festival was voor het eerst niet uitverkocht en we dachten het ietsje te merken. Bijna geen rijen bij de toiletten, om je water te vullen, om eten te halen. Super chill dus!
Na Chef’s Special gingen we naar James Bay, die een fantastisch optreden gaf in de Heineken-tent. Ik zat lekker buiten in de schaduw (#bloedheet) te genieten van zijn liedjes. Aanrader! Maar wel vooral leuk als je de nummers ook kent en dat was bij mij niet het geval.
Na James Bay was het tijd voor mijn tweede hoogtepunt (let op: er komen er nog veel ;-)) van Lowlands 2015: Kodaline. Ik had ze dit jaar al in Paradiso zien spelen en man, wat zijn ze goed live. Dit is een band die echt heel erg de Coldplay-sound te pakken heeft. En laat ik nou gruwelijk fan van Coldplay zijn ;-). Het nummer High hopes was mijn eerste traneninjeogenenkippenvelopjebenen-momentje van Lowlands. Zo mooi.
We wilden nog naar Mark Ronson, maar besloten een stukje Limp Bizkit (leven die nog?!) mee te pakken. Dit was echt een VET ruig concert en we bleven als lieve meisjes dus maar veilig aan de kant in het gras zitten ;-). Wel tof om mee te maken though.
Daarna liepen we even terug naar camping 4 om ons om te kleden en klaar te maken voor de avond. Vanaf de mainstage, Alpha, is het ongeveer een kwartiertje lopen naar onze plek op de camping; helemaal achteraan op camping 4. We kleedden ons om en keerden snel terug naar het festivalterrein voor het optreden van Paolo Nutini. Hier had ik me VET op verheugd en het was dan ook steengoed. Ik vond het alleen jammer dat ik me van te voren niet iets meer in z’n muziek had verdiept. Maar ook als je de muziek niet kent, is dit optreden een pretje om naar te kijken. Wát een mooie man is die Paolo, damnnn. En Iron Sky is natuurlijk wel écht heel gruwelijk om live mee te maken. Moooi!
Daarna was Ben Howard aan de beurt. Toen ik in 2012 naar Lowlands ging, was Ben Howard een van de acts die ik het aller mooist ooit vond. Hij wist de hele tent stil te krijgen, iets wat niet veel artiesten voor elkaar krijgen op Lowlands, is mijn ervaring. Helaas was het optreden van Bennie dit keer niet zo fantastisch. Behoorlijk saai zelfs. Hij speelde één hit (Keep your head up) en verder alleen maar deprimerende muziek van zijn nieuwe album. Volgens mij. Best jammer…
Maar lang konden we niet treuren; het was inmiddels 11 uur ‘s avonds en het nachtprogramma zou beginnen. Massaal verplaatsten we ons naar de Heineken-tent waar vannacht het Zeroes Heroes feestje plaatsvond. Ik wist nog uit 2012 dat dit een fantastisch feestje was, dus daar móesten we heen. En man, wat zijn we los gegaan: het zweet droop van me af. We hebben zo zo zo lekker gedanst. Het was echt heeeeeeel leuk!
En toen was het tijd om naar huis te gaan en begonnen we aan onze eerste terrornacht op de camping.
Je moet weten: ik haat kamperen. Ik heb het echt heel lang gedaan en vond het altijd prima, toen ik nog gewoon met de vouwwagen van papi en mami mee ging. Maar alleen een tentje, een eind lopen voor het toiletgebouw, niet kunnen douchen? NIKS voor mij.
De eerste nacht hadden Amber en ik het vreselijk koud in de tent en werden we brakker dan brak wakker. Amper geslapen, haha. Maar goed, verder viel het kamperen verrassend genoeg best wel mee. Het was eigenlijk wel gezellig en sfeervol (God, wie had gedacht dat ik dit nog eens zou zeggen).
Lowlands-zaterdag (dag #2): wakker worden bij José Gonzales, een interview met de horecabaas, zonnebaden bij Echosmith, feesten bij De jeugd van tegenwoordig, een fantastisch optreden van Bastille en afsluiten met een gitaardisco
Op dag 2 vertrokken we om 11 uur naar het festivalterrein. Na de ijskoude nacht waren we ‘s ochtends door het zonnetje uit de tent gebrand. Tijd om te chillen bij José Gonzales. Dit was een van de optredens waar ik van te voren het meeste naar uit had gekeken. José Gonzales ken je wel van de filmmuziek die hij maakt, o.a. voor The Secret Life of Walter Mitty. Prach-tige muziek vind ik het. En dat was het optreden ook. Zelfs Paolo Nutini kwam er voor uit zijn nest, op de vroege zaterdagmorgen (12 uur), waar Amber dankbaar gebruik van maakte door even met hem te kletsen en ‘m te complimenteren met het optreden van de dag ervoor. En wij maar zwijmelen.
Na José Gonzales vertrok ik richting de perstent voor een interview met de horecabaas van Lowlands: Hans Kuipers. Hij vertelde me alle ins en outs over het eten en drinken op Lowlands. Het meest trots was hij op het restaurant van top-kok Ottolenghi. Hij raadde me aan om de tahoe-stick, de gegrilde aubergines en de Zappiekanki te proberen. En dat laatste heb ik zeker gedaan, lees het hier in mijn Lowlands-eetblog!
Andere aanraders volgens de horecabaas waren Poke Poke, waar ze een gerecht serveerden met o.a. kabeljauw en gember. Klonk goed, maar helaas had ik in 3 dagen te weinig tijd om alles te proberen. Nog een aanrader die ik helaas niet heb geproefd was Soulfood, waar ze fantastische roti serveren.
Maar ik was -als ex-studentje- natuurlijk het meest benieuwd naar welk voedsel je het beste kunt eten als goede bodem voor een dikke partynacht op Lowlands. Het antwoord van Hans? ‘Metsel je dicht met stamppot’. Want ja hoor, je kunt ook gewoon stamppot met een gehaktbal of speklapje krijgen op Lowlands.
Het goedkoopste avondmaal op Lowlands 2015 was de macaroni, die je al voor 2 muntjes kon krijgen. Deze macaroni werd bereid met soepgroentes, tomatenpuree en kaas. Hans vertelde me dat hij eigenlijk de classic macaroni met smac en ketchup wilde serveren, maar ‘men’ vond dat te ver gaan. Ik zeg: gemiste kans. Wat denk jij: zou macaroni met smac het niet fantastisch goed doen op zo’n festival als Lowlands?
Een tip van Hans waar ik érg blij mee was, was de Dutch Weed Burger, waarmee ik al bekend was. Die probeerde ik dan ook zeker uit en hij viel weer enorm in de smaak. Wat ik nog meer allemaal at op Lowlands? Dat lees je in deze blogpost!
Terug naar de optredens.
Na het interview met Hans vertrokken we naar de Lima, voor een optreden van Herman Brock Jr. Een Nederlandse Bluegrass band. Wat een feest was dit! Super leuk!
Vervolgens gingen we naar het optreden van Echosmith in de Heineken. Ik kende dit niet echt (alleen van het liedje Cool Kids) en parkeerde mezelf lekker in het zonnetje, naast de tent, om daar heerlijk te chillen. De muziek was vet vrolijk en gezellig en leuk en ik lag half te tukken. Perfect!
Daarna haalden we cocktails, voor mij een alcoholvrije, en streken we neer naast de tent waar Balthazar speelde. Hele lekkere achtergrondmuziek, terwijl je aan je Mojito (of Nojito) zit te lurken in het gras. Man, wat hadden we het goed.
Daarna waren we eindelijk een beetje uitgebrakt en was het tijd voor het eerste feestje van de dag. Om kwart voor 6 zetten De jeugd van tegenwoordig de mainstage op z’n kop. Dit was het drukste optreden van Lowlands, volgens mij. We pasten niet meer in de tent en hebben daarom buiten in het zonnetje de nummer meegedanst en gezongen. Heerlijk was dit; hier hadden we echt de festivalvibe te pakken.
En daarna kwam een van de beste optredens van Lowlands 2015: Bastille. Ik had geen idee dat zij zo goed zijn live, maar wat een heerlijk optreden. Een goede afwisseling tussen hits (Pompeii), covers (Rhytm of the night, Scrubs) en onbekendere liedjes.
Een hilarisch moment was het moment waarop iedereen in de tent gevraagd werd om te hurken en daarna op te springen, tijdens Pompeii. Jammer dat ik nog niet kan hurken met mijn knie-issue, waardoor ik als een van de weinigen nog rechtop stond. Great, haha. Maar het optreden was gru-we-lijk. Ik ga ze zeker bekijken als ze weer in Nederland spelen.
Na Bastille gingen we terug naar de camping. Overdag was het bloedheet op het festivalterrein, wat hadden we een geluk met het weer, maar ‘s avonds koelde het ook wel behoorlijk af. Tijd voor meer kleding dus.
Na de omkleedsessie liepen we in tien minuutjes weer terug naar het festivalterrein voor een heuse gitaardisco. In de Heineken zou vanavond een feestje zijn waarbij je je luchtgitaar vooral mee moest nemen. En laten wij nou beschikken over fantastische luchtgitaren. We zijn echt helemaal los gegaan weer, deze zaterdagnacht. Dikke party! En daarna: op naar campingnacht #2.
Lowlands-zondag (dag #3): Het beste optreden van Lowlands 2015, hartstikke brak en heel veel eten
We begonnen dag 3 met het allerbeste optreden van Lowlands: Bear’s Den. Het is heel goed mogelijk dat je nog nooit van deze band gehoord hebt, ze zijn namelijk niet heel bekend. We hadden dan ook echt niet verwacht dat het zo ongelovelijk druk zou zijn bij dit optreden in de Heineken-tent. En de band zelf was ook helemaal overwhelmed door hoeveel mensen er waren gekomen voor het optreden. De vibe was fantastisch, het optreden rete goed en het publiek het allerbeste. Ik heb kippenvel gehad van top tot teen, terwijl ik het bloedheet had, helemaal vooraan bij het podium. Ik heb gehuild, heel hard gelachen en HEEL HARD geklapt. Wat was dit een fantastisch uur om mee te maken. En lucky me: ik heb kaartjes voor hun show in Amsterdam dit jaar! Yay!
Na Bear’s Den vertrokken we richting de Lima om een tosti te eten en het optreden van de Mighty Oaks te bekijken. Ik had alleen 0 batterij meer op m’n iPhone en móest dus even opladen, anders kon ik niet meer Snapchatten ;-). Hierdoor kon ik wel het optreden van Twenty One Pilots meekrijgen en dat was me toch een feestje, hilarisch om van een afstandje mee te maken.
Daarna waren we van plan om bij Benjamin Clementine te kijken. Dit is een artiest waar ik nog nooit van heb gehoord, maar Ingelise had het aangeraden, dus ik wilde wel eens zien wat het was. Hij trad op in de India en toen we er aankwamen stond praktisch het hele veld óm de India al vol; er kon niemand meer bij. Geen Benjamin Clementine dus.
Toen zijn we maar op een van de bulten bij de Alpha (mainstage) gaan zitten in de zon, om te wachten op Passenger. Dit was ook een heerlijke show; lekker in het zonnetje tegen de berg aan liggen met heel veel brakke Lowlandsgangers om je heen. In de tent leek het wel lekker los te gaan, maar ik had alleen nog energie om in de zon te liggen. En ik was niet de enige.
We waren nog van plan om daarna terug te gaan naar de camping, de spullen in te pakken, dan op het festivalterrein te eten en af te sluiten met Kendrick Lamar en Major Lazer, maar we waren ka-pot. En dus besloten we na Passenger naar huis te gaan. Ik wil van NIEMAND horen of Major Lazer geweldig was, want ik had een tikkeltje moeite om het te missen. Maar we konden niet meer, het was ooi geweest.
In de pendelbus naar Lelystad werd ik bijna een beetje emo van hoe onwijs leuk ik heb het gehad. Ik probeer in deze blog een beetje uit te leggen hoe Lowlands is, maar je kunt niet onder woorden brengen wat voor gevoel dit festival je geeft. Iedereen die op Lowlands is geweest begrijpt het; je bent écht helemaal ergens anders. Je bent heel even in een paradijs, helemaal niet op aarde, helemaal weg van de wereld waarin je normaal leeft; alleen met de andere Lowlandsgangers. Je leeft niet in dezelfde tijdzone als de rest van de wereld (welke rest van de wereld?!), omdat je alleen leeft van optreden naar optreden. Je bent écht helemaal weg en het is het allerbeste gevoel op aarde.
Ik heb nu al heimwee. Volgend jaar wil ik er echt heel heel heel graag weer bij zijn. En dan moet jij ook gaan. Zie ik je daar?
LEES HIER MIJN BLOGPOST OVER HET ETEN OP LOWLANDS
PS: De beste tip bij kamperen in de kou op Lowlands is heel veel ochtendkranten verzamelen en daarmee de vloer van je tent isoleren. Werkt fantastisch.
LEKKER SOCIAAL:
VOLG MIJ VIA INSTAGRAM | YOUTUBE | BLOGLOVIN | TWITTER | FACEBOOK & als je iets klaarmaakt van m’n blog of uit mijn kookboek, let me know @lterveld of op faceboook! PS: Ik zit ook op snapchat, volg mijn eetdagboeken via @lterveld!
Lees ook
Eten op Lowlands 2023: alles wat je moet weten
Hallo leuke mensen! Het is alweer half augustus en dat betekent dat m’n favoriete festival van het jaar alweer bijna op het punt staat te beginnen... Lees verder
Alles over de vloeren hier in huis; van gietvloer tot parket tot tegels
Hallo fijne mensen en welkom bij weer een blog in de categorie ‘interieur’. Vandaag wil ik je alles vertellen over de vloeren hier in huis. Van... Lees verder
Alles wat je moet weten over het eten op Lowlands 2022
Hallo leuke mensen! Over minder dan twee weken is het zo ver en kunnen we na twee jaar stilte eindelijk weer helemaal los in de Alpha,... Lees verder
Leo’s leven #100: het kringloopavontuur, Den Haag, dikke kater, winactie en uit eten bij de Dakkas
Goedemorgen fijne mensen en welkom bij mijn honderdste dagboek sinds de lockdowns begonnen! :O De afgelopen dagen waren gestoord en druk, dus het lukte me steeds... Lees verder
aniek zegt:
Ik ben dit jaar voor het eerst geweest en het was zeker 1 van de beste weekenden van mijn leven! Ik zag je lopen bij de wc's maar was te laat om je aan te spreken.. Voor mij waren de hoogtepunten de silent disco, james bay en major lazer(sorry) en het eten was ook ge-wel-dig!
Marloes zegt:
Aaaah wat nice om dit te lezen! Ik wil weer terug. #MICHEAAAALL !!
Nicky Tabak zegt:
Heerlijk verslag. Volgend jaar wil ik sowieso weer naar Pinkpop maar misschien komt Lowlands daar nog wel bij.