Leo’s leven #71: geweldige wandelroute, asbest verwijderen, m’n eetclub, de eerste burenborrel en DRUKTE

Hallo fijne mensen en welkom op dinsdag! Vandaag praat ik je bij over de afgelopen vier dagen, die echt suuuuuuper druk waren. Merk jij ook dat nu de Corona-maatregelen voorbij zijn, dat je veel meer sociale events hebt? Hoe deden we dit vroeger met z’n allen de hele tijd maar?! Ik wil alle mensen die ik weinig heb gezien ook gráág zien want ik heb iedereen gemist, maar ik weet ook echt even niet meer wat voor of achter is en in welk jaar we leven en of het al Kerst* is geweest, omdat het ZO druk is. Koffietje hier, borreltje daar, oja ik ben het HELE JAAR nog niet bij m’n ouders geweest laat ik daar ook ff tijd voor vrijmaken in m’n agenda – als ik m’n planner niet had, zou mijn leven op dit moment één grote warboel zijn.

*uitleg: ik liep in de supermarkt en daar lagen opeens gevulde eieren en ik dacht WAT nu al Paas-shit?! En ik ben er nog van in de war.

Ik vind het een uitdaging, dat combineren van een bouwval met werk en een sociaal leven dat anderhalf jaar stil heeft gestaan. Oh en laten we niet vergeten dat je in dat alles óók nog tijd voor jezelf wil en óók tijd met z’n twee. Maar goed; je kan niet alles hebben, dus de ene week staat in het teken van heel veel tijd met mezelf doorbrengen (en al Expeditie Robinson kijkend op de bank scrollend door Pinterest op zoek naar badkamerinspiratie, slimme keukenindelingen en YouTube-video’s over hoe je je huis het best te koop kan zetten) en de andere week staat in het teken van sociaal contact. En dat was de afgelopen dagen zéker het geval. Naast dat ik het letterlijk 3 keer zo druk heb als anders op mijn werk. Waar ik normaal aan de slag ben met max 4 samenwerkingen tegelijkertijd, zijn dat er nu 12. T W A A L F. En dat is gewellllldig want kom maar door met geld voor fancy tegelmuurtjes en toch nét iets meer kunnen inleggen zodat we straks wel sierlijsten en ornamenten in de woonkamer kunnen terugplaatsen, maar het is ook hard werken. Nou goed. Welkom bij mijn leven. Ik praat je bij!

Disclaimer: dit is overigens geen klaagzang hoor; ik wil je gewoon net als altijd meenemen in m’n leven. Ik klaag niet over de drukte en veel werk, ik ben er hartstikke blij mee. Maar ik wil je gewoon even realistisch laten zien dat het druk is met zo’n verbouwing erbij, that’s all.

Vrijdag: borrel met de buren
Vrijdag was een werkdag waarop van alles mis ging. Ik schreef recepten uit, publiceerde m’n dagboek, leverde drie concepten aan voor nieuwe samenwerkingen en dook rond lunchtijd de keuken in om foto’s te maken voor een samenwerking en at daarna een heerlijke witloftaart. Oh en ik zeg lunchtijd, maar ik geloof dat het een uurtje of 2 was voordat ik aan de slag ging met kokkerellen, want de ochtend was drukker dan verwacht.

#OOTD

Uiteindelijk was ik bezig met m’n witloftaart toen ik me realiseerde dat ik eigenlijk ook een foto moest maken van de ingrediënten, maar grmlbdshbw, dat was ik dus vergeten. Nou, so be it. De flexibiliteit was bij deze meid even ver te zoeken #drukdrukdruk.

Ergens ziet het er wel lekker uit (en het smaakt geweldig), maar ergens zijn het ook een soort uitgekookte hersenen met een gek kleurtje. Toch?!

‘s Middags moest ik nog aan de slag met pakketjes, pizza’s en pinterest en daarna was het tijd voor weekend. En wijn.

Ondanks de drukte had ik wel echt zin in de plannen van vanavond. We waren door onze nieuwe buren Gina en Martina uitgenodigd voor de eerste burenborrel van de nieuwe plek waar we gaan wonen. Vet gezellig! We deden een soort house-hopping-tourtje langs de drie woningen en dat was vet nice. We begonnen met bubbels en hapjes bij Gina en Ewout in hun geweldige benedenwoning, daarna aten we pizza’s bij Martina en Philip en daarna gingen we voor meer wijntjes door naar ons huidige huis. Waarbij we nog even langs de bouwval liepen.

Het werd laat en dat is een teken dat het gezellig was. Absoluut voor herhaling vatbaar! Woehoe!

Blijkt opeens dat je de beste pizza’s van Haarlem niet bij Nolita scoort, maar bij Wallet op de Zijlstraat(/Zijlweg?). GE WEL DIG, vertel ik je.

Zaterdag: een geweldige wandelroute
Op zaterdagochtend werden Jan en ik allebei wakker met een klein katertje. Maar het was veel beter weer dan ik had verwacht en dus had ik meteen al zin om lekker even te gaan wandelen. Eigenlijk hadden we met elkaar afgesproken om om half 11 te beginnen met slopen in de bouwval, maar het zonnetje scheen zo lekker, dat het vooruitzicht van een zonnige boswandeling in frisse buitenlucht, mij (en m’n kater) véél meer aansprak dan meteen met je hoofd in ‘t stof van de bouwval te duiken. En dus stapten we in de auto naar Elswout.

Daar wandelden we de blauwe route van 2,5 km en dat was TOP. Een route die we allebei nog niet eerder hadden gezien en daardoor was het echt prachtig. En lekker kort, zodat we niet te veel tijd verloren én niet te veel van onze katerige lichamen vroegen, hahaha.

Zonnebrilletje op tegen fel zonlicht

En daarna was het gewoon tijd om te slopen. Na een simpele lunch trokken we de werkkleding aan en gingen we naar ons nieuwe stekkie. Vandaag op de planning: de stuc van alle muren slaan. En dat klonk als een makkelijk klusje, maar was echt vrij intens wel.

ZIN IN!

We begonnen op de bovenverdieping met een breekijzer en beitels en brute armkracht, maar al gauw bleek dat veel te veel werk te zijn en veel te langzaam te gaan. Tijd voor zwaarder geschut. En dus pakte ik de drilboor erbij en waren we uiteindelijk aan het einde van de dag wel echt klaar. En man, wat zijn we een goed team: om de beurt aan de slag met de drilboor; ik de onderkantjes, Jan de hoge stukken muur. En als de een aan het drillen is, dan ruimt de ander het van de muur gedrilde gips op. Teamwork dóes make a dream work. Woop woop!

‘s Avonds was ik helemaal kapot. Jan ook trouwens, maar die had nog allemaal hysterische sociale plannen op de Ms De Jordaan boot in Amsterdam. Ik gelukkig niet. Nee, deze meid douchte viezigheid en vuil van zich af en kroop in badjas op de bank met restjes witloftaart, een dekentje en Tedmans. Ik sliep heerlijk door Motel Make-over op Netflix heen en om 10 uur lag ik in bed. The best.

Zondag: op visite in Velp
Op zondag om 10 uur begonnen we weer met werken in de bouwval. Vandaag hadden we een hele overzichtelijke taak: we moesten de benedenvloer zo schoon mogelijk krijgen, zodat de asbestmensen die er maandag makkelijk uit kunnen trekken. En dus moesten we alle restjes gips weghalen, veel vegen en zakken vullen met gruis. Twee uur lang – met podcastje op – werkten we ons ‘t zweet in de naad, maar dan heb je ook wat.

We konden er ook echt maar 2 uur over doen, want (Jan had een enorme kater en kon niet wachten om op de bank te liggen en) ik had plannen in Velp, waar vriendin Yoka naartoe verhuisd is in mei dit jaar en ik had de nieuwe woning nog helemaal niet gezien. Op naar Velp!

En dat was fantastisch. Ik was samen met Mikki en we waren helemaal onder de indruk van de nieuwe woning. Wat een fijne plek! Yoka verzorgde – zoals altijd – allemaal lekkere hapjes en het was echt een heerlijke middag. Loved it!

Rond het avondeten reden we weer naar huis en was het tijd voor een avondje op de bank met Expeditie Robinson. En Pinterest badkamers.

En om 10 uur lag ik weer in bed. Ik had tijdens de anderhalf uur durende autorit met Mik bedacht dat ik de drukte alleen maar meester ben als ik m’n tijd slimmer indeel. En dat betekent; als je elke keer aan het einde van de dag in de knoei komt met werk en sociaal leven, dan moet je gewoon wat meer uit je ochtend halen! Dus maandag ging om 7 uur de wekker.

Maandag: dimsumnight met de eetclub
En dat beviel eigenlijk wel. Meteen uit bed en chop chop, aan de slag. Voor vandaag stond op de planning dat ik een hometour moest filmen, zodat die optijd bij de editor is, zodat de video a.s. vrijdag online kan. Eigenlijk zou ik de beelden dit weekend schieten maar ik had er geen tijd voor én het huis was niet aan kant. Dus dat was het eerste dat ik maandagochtend ging fixen. Opruimen geblazen!

Een nieuw bossie voor op tafel.

Om 8 uur stond vervolgens de aannemer op de stoep omdat de asbestmensen vandaag aan de slag gingen in de bouwval, dus brachten we ook weer ff wat tijd daarmee door. En daarna – terwijl ik ook nog even een samenwerking live zette op Instagram – was het tijd om de hometour op te nemen.

En wauw het licht in huis was echt prachtiggggg dus ik denk dat het echt een mooie video gaat worden. Woehoe! <3. Vrijdag online!

Over mooi licht gesproken: aan de achterkant van ons nieuwe huis heb ik ook echtttttt prachtig licht voor selfies, hahaha. En check: de voer is eruit! De asbestmensen waren binnen een paar uur al klaar. Woehoe!

Daarna ging ik verder aan het werk. Ik hield me bezig met twee interieursamenwerkingen, leverde previews aan voor een chipscampagne, schreef een contentvoorstel uit voor een bouwval-samenwerking, was bezig met mails, moest iets regelen voor de techniek van m’n site, schreef het draaiboek voor de derde podcastaflevering van De Verbouwing. Oftewel: mooi druk dagje. Maar ook wel – als ik het zo zelf teruglees -mannnn wat leef ik m’n droom. Dat dít mijn werkdag is; echt ZO geweldig!!!

Rond lunchtijd wist ik tóch even het huis uit te glippen voor een lunchwandeling. Het was wederom mooi zonnig weer en ik had de behoefte om de werkzaamheden van de ochtend even af te sluiten en ruimte in m’n hoofd te wandelen voor weer nieuwe dingen in de middag. En dat hielp wel echt. Nice!

Rond 4 uur stopte ik met werk, want ik hostte vanavond ook nog de eetclub voor 5 vriendinnen. Aan de slag dus! Ik had bedacht dat we een dimsum night zouden doen, waarbij iedereen zelf aan de slag moet met z’n eten. Zo had ik zelf minder voorbereiding aan écht een maaltijd koken en konden we toch gezellig samen eten. En dat was echt een succes.

Kim is de winnaar van de gyoza-wedstrijd. De mijne zagen er echt behoorlijk anders uit dan deze beauties hahaha!

Ik kocht Toko Nina leeg en haalde lekker veel groentes bij de supermarkt, sneed alles en bakte alvast wat er gebakken moest worden en echt om 5 voor 7 verruilde ik m’n joggingbroek-kook-kloffie voor een iets minder slonzige outfit en was ik klaar voor het etentje. En dat was wederom een topavond. Zo cool hoe je random mensen bij elkaar kan zetten door middel van een online oproep voor een eetclub, en dat het dan ook echt klikt. We zijn stuk voor stuk best wel verschillende mensen, maar toch is het zo’n leuke club bij elkaar. Echt vet nice!

Zo; en nu is het dinsdagochtend en heb ik best een overzichtelijke dag voor de boeg. Vandaag staat in het teken van werk en een gevelreiniging, vanavond moet ik sporten en nemen Jan en ik de volgende podcast op en morgen sjees ik in m’n Ford Puma naar Groningen om de verjaardag van m’n zus nog even te vieren, hopelijk kastanjes te zoeken met m’n neefjes in het bos en m’n ouders nog even te zien in Assen. Waar ik kennelijk het hele jaar nog niet ben geweest. HOEZO VLIEGT DE TIJD ZO ERG.

Anyway; ik spreek je vrijdag weer. Zin in! 😀

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!

Geef mijn nieuwste boek cadeau aan jezelf of een zwangere in je omgeving!
Onlangs kwam mijn 6e kookboek uit en dit keer eentje voor baby’s! Gewoon wat mijn baby ‘s avonds eet is een ideaal boek voor jonge ouders met kindjes tussen 4 maanden en 1,5 jaar. Met 50 recepten en heel veel tips en informatie helpt het boek je te starten met vaste voeding voor je kleintje én biedt het inspiratie voor het eerste levensjaar (en net even daarna). Bestel het boek op Bol.com, vraag ernaar in je lokale boekhandel of koop het hier direct bij mijn uitgeverij (dan houd ik er het meeste aan over). En niet vergeten: GEEF HET CADEAU!

2 reacties op “Leo’s leven #71: geweldige wandelroute, asbest verwijderen, m’n eetclub, de eerste burenborrel en DRUKTE

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *