Leo’s leven 252: dubbel-avondeten-week, ballonnenangst, kindertips en koekjes bakken

Goedemorgen zonnestraaltjes! Welkom bij mijn dagboek van dinsdag 22 oktober. Vandaag praat ik je bij over dubbelop avondeten, een chaotische kinderverjaardag, erfelijke ballonnenangst, een fotoshoot in het bos, een gewelllldige speeltuin en lekker brunchen op zaterdag, daten met mezelf bij McDonald’s en waarom ik in godsnaam koekjes stond te bakken op maandagavond. Lees je mee?

Vrijdag:
Vrijdag was een lekkere dag. We begonnen de dag met uitslapen, want ik had het niet zo druk en Morris had zin in een lekker lang ochtendje. Heerlijk!

Daarna ging ik naar yoga. Dit keer bij Blue Birds in Haarlem, omdat mijn yogalerares bij Glow op vakantie was. Dus ik probeerde even een ander lesje en genoot echt intens van een hele goede Yin les om 10.30. Erge aanrader! Wel ben ik zelf van plan om op vrijdag gewoon naar de Mama Core les van Glow te gaan, maar mocht je nog een lekker Yin zoeken: die van Blue Birds dus. Lekker begin van de daggggg!

Daarna wandelde ik naar huis. Het gaat tot nu toe erg goed met m’n iedere dag een stukje wandelen-doel. Yay!

Eenmaal thuis was het tijd om aan het werk te gaan. Ik had niet zo’n drukke dag, dus ik schreef m’n dagboek, beantwoordde wat mails (maar was best goed bij) en verzamelde daarna allemaal nieuwe kleding voor een fotoshoot in het bos.

Voor een samenwerking met Guts & Gusto’s nieuwe najaarscollectie, wilde ik even een beetje in een herfstige setting foto’s maken, maar dat bleek nog een behoorlijke uitdaging. Ik heb heel Haarlem doorgefietst om een plekje te vinden waar het én herfstig was én rustig, zodat ik ongegeneerd mezelf kon fotograferen met een statief. Zelfs na ruim 13 jaar influencings blijft dit ongemakkelijk.

Uiteindelijk vond ik een goede spot in de buurt van de hockeyvelden van Bloemendaal, maar stond ik op zó’n afgelegen plek, dat ik er helemaal de kriebels van kreeg hahaha. Teveel true crime podcasts geluisterd over enge mannen in bosjes (moest ook opeens denken aan een of andere podcast waarbij een meid in de duinen gevonden was) hahaha. Helemaal kut dit, want ik zat mezelf helemaal bang te maken, terwijl ik eigenlijk in echt een prachtig stukje natuur was XD. Helemaal alleen! (Denk ik).

Na de shoot was het mooi geweest en ben ik terug naar huis gefietst met een flinke omweg. Man, wat was het lekker om buiten te zijn <3.

De avonds stond in het teken van twee keer avondeten. Dat is een ding de laatste week. Zo had Jan keurig voor ons drieën een lekker AGV’tje gekookt, waarbij ik letterlijk mijn bord heb afgelikt omdat ik het zo lekker vond, maar rond een uur of 8 kreeg ik weer trek en heb ik – je moet tenslotte zelf de slingers ophangen – nog een kom ramen besteld bij de Ramen Brothers. Godddddd wat was dat lekker.

Dubbel avondeten is een ding deze week en I love het. Dól op avondeten, deze meid.

Zaterdag:
Op zaterdag begon de dag weer zo goed. Het is echt mijn lievelingsactiviteit om op zaterdagochtend buiten de deur te brunchen en het is zo heeeeeerlijk dat dit een prima activiteit met kinderen is. Oh oh oh. Nadat we Morris lekker gedoucht hadden, zijn we op de fiets naar de stad gegaan voor een ontbijtje bij Hare of the dog.

Dat is een van m’n favoriete lunch- en ontbijttentjes van Haarlem. Het zit er nog niet zo lang, maar de kaart is geweldig en de kwaliteit ook écht goed. Bovendien is er een kinderhoek, dus voor entertainment is gezorgd. Helemaal chill.

Ik bestelde de banaanpannenkoekjes met mascarpone en fruit en die waren echt god-de-lijk. Jan had een heerlijke Eggs Benedict en Morris at lekker met ons mee. Mjam!

Daarna gingen we naar een speeltuin om de hoek bij Hare of The Dog. Speeltuin Het Paradijs ligt daar en dat is echt een paradijs voor kids én ouders. Het is helemaal omheind, dus je zit er als ouder best wel chill omdat je kind nergens naartoe kan. Er ligt duizend speelgoed, er zijn schommels, klimtoestellen, bosjes waar ze doorheen kunnen rennen. En voor ouders is het ook een top plek, want er is genoeg zitplek én er is koffie en thee. Van ‘t zomer ga ik nog ff uitvinden of je ook je eigen fles wijn mee mag nemen, want dan zou het cirkeltje wel rond zijn hoor.

Daarna was het tijd om naar huis te gaan, want er kwam een expert langs om de schade op te nemen die we hadden van de lekkage van een paar weken terug. En Morris moest naar bed.

We konden twee uurtjes even lekker op ons gat zitten terwijl Morris lag te tukken. Zo maakte ik een uitgebreide lunch klaar en heb ik zelfs ff in het zonnetje gezeten. Ooooh wat kan de herfst toch mooi zijn. Tot nu toe is hij vrij geweldig, vind je niet?

Na Morris z’n middagdut stapten we in de auto naar Rotterdam. Dit keer niet om te zwaaien naar onze embryo’s, maar voor een kinderverjaardag van vrienden van ons. Kleine Filippa was 2 jaar geworden en dat moest gevierd worden. En dat wérd het. Holymoly, je hebt echt geen idee dat er heel veel kinderen en feest en versiering en muziek en ballonnen en eten en taart achter deze deur schuilgaan:

Het was wel echt een vet gezellige verjaardag. Echt goed georganiseerd <3. Morris was ook veel minder verlegen dat Jan en ik hadden verwacht en ging meteen lekker spelen met allemaal mooi speelgoed. Het enige wat hij DOOD eng vond, waren ballonnen. En specifiek de heliumballon in de vorm van een dolfijn. Of ‘vis’ zoals Morris ‘m noemde. Grote vis.

Maar die ballonnenangst, dat is wel een interessante, want ik heb al mijn hele leven een TOTALE walging van ballonnen. Ik vind het woord typen alleen al echt intens goor, haha. Ja, noem me maar een aansteller, maar GADVER. Niet per se heliumballonnen, maar wel normale. Brrrrr.

Bij mij is het niet per se angst (dat bestaat ook; veel mensen zijn bang voor de onverwachte knal van een ballon), maar bij mij is het echt walging. Ik vind het materiaal vies, het geluid goor, de geur echt onverdraaglijk en het feit dat ze opgeblazen zijn door mensen (en er dus kwijl in geblazen is) noggggg VEEL smeriger dan alles hiervoor. Brrr. Maar goed, we hadden het niet over mij, maar over Morris. Die lijkt dit dus ook te hebben. En ik ben echt NOOIT met hem in de buurt van ballonnen, dus het is geen kopieergedrag van mij. Wonderlijk wel, toch?

Nou goed; verder was het dus een top feestje en rond een uur of 6 gingen we weer naar huis. Ik was de Bob, want sinds de terugplaatsing moet je doen of je zwanger bent (ook al weet je dat dan nog niet en ben je het niet per se), dus Jan mocht in entertainmentmodus. Je zou denken dat zo’n dreumes na een middag vol indrukken en hysterie wel gaat tukken in de auto, maar nee hoor. Niet Morris Tommy.

Eenmaal thuis ploften Jan en ik op de bank, nadat we Morris op bed hadden gelegd. We hadden wel wat avondeten gehad op de verjaardag, maar het was dubbel-avondeten-week, dus natúúrlijk bestelde ik nog een maaltje op thuisbezorgd. En met een maaltje bedoel ik: ik kocht het hele Italiaanse restaurant leeg. Jan wilde pasta, dus Jan kreeg pasta. Ik wilde Scaloppa a la gorgonzola, maar ook frietjes en ook aardappels en ook pizza. Dus ik bestelde alles en het was werkelijk GEWELDIG. We bestelden bij Sorrento en alles was lekker. En het was VEEL, boy o boy. Hier konden we de volgende dag ook nog lekker van eten <3.

Zondag:
Op zondag stond Jans dag in het teken van de halve marathon van Amsterdam. We begonnen de dag echter nog even gezellig met z’n drie met een ontbijtje bij het Kweekcafé in Haarlem Noord. Nog zo’n heerlijke kidsproof plek, waar je als volwassene ook plezier hebt. Mjam!

Na een ontbijtje, koffie en een speeltuinsessie, wandelden we weer naar huis. Jan maakte zich klaar voor een recordtijd op de halve van Amsterdam en ik bracht Morris naar bed. Die sliep helaas geen recordtijd, waardoor ik zelf maar heel even op m’n gat kon zitten, maar het is wat het is.

In de middag sleepte ik Morris ff mee naar het tuincentrum om potgrond en graszaad te halen. Je bedenkt wat met zo’n kind hoor. Ik ben blij als ik ergens één boodschap moet doen, omdat dat weer een reden is om een hele onderneming met elkaar op touw te zetten, ipv je thuis te vervelen. Dus: potgrond en graszaad it is.

Daarna zijn we nog even langs vrienden gereden om hun verbouwing te checken en daarna nam ik Morris weer lekker mee naar huis. We ploften samen op de bank en mijn veel te snel groter wordende dreumes trok zelf een lekker dekentje over zich heen, toen we samen op de bank lagen om Paco en de film te lezen. ZO LEKKER <3.

Ik warmde de spaghetti op van de avond ervoor en ruimde daarna het hele huis op, terwijl Mor zich uitstekend zelf vermaakte. Op een bepaald punt zag ik ‘m door de woonkamer lopen met datzelfde dekentje om z’n middel geslagen en ik moet toegeven dat het een ernstige reality check was over hoe ik er zelf vaak bij loop in huis, hahahah. Over kopieergedrag gesproken.

Rond bedtijd kwam Jan thuis, zodat ik ‘s avonds nog even naar Schalkwijk kon voor een Marktplaats-afspraak. Binnenkort gaan Jan en ik namelijk het tuinhuis opruimen. Het doel is dat het helemaal zo’n Pinterest-waardig rommelhok wordt met al het gereedschap aan de muur en dingen in lades en slim opgeborgen. De realiteit is echter dat we maar 2 dagen geblokt hebben – terwijl mijn ouders komen oppassen op Morris – en dat we waarschijnlijk al blij moeten zijn als we in die twee dagen een beetje orde in de chaos hebben geschept, een werkbank hebben gemaakt en een minivliering voor de buitenkussens. Maar dat zien we allemaal binnenkort wel. De Marktplaats-vondst van vanavond was in ieder geval een kastje met lades, zodat we gereedschap en schroeven makkelijk op kunnen bergen.

Daarna ging ik nog even met mezelf op date naar de McDrive. God, wat had ik hier zin in. Het was tenslotte nog steeds dubbel-avondeten-week en ik had pas één bord pasta op, dus tijd om nog even een hamburger, kip 6, een McKroket en een portie frietjes naar binnen te werken. Iets met eten voor twee XD (ik hoop dat dit het excuus is, maar weet het nog steeds niet haha). Maar echt: heeeeeerlijk om even deze me-time te hebben na een dagje in de weer met kind.

Maandag:
Op maandag begon er een nieuwe rustige werkweek, na een zeer roerige nacht. Morris zit weer in een ontwikkelingssprong waardoor hij overdag opeens veel meer brabbelt en hele verhalen zit te vertellen (in een taal die wij nog niet verstaan). En dat betekent dat het in de nacht tijd is om van alles te verwerken en dat kan het best wakker, springend en schaterlachend in het bed van je ouders, right?

We zijn 2,5 uur bezig geweest, van 00:40 tot 03:15. We hebben liedjes gezongen, boekjes voorgelezen, een banaan gegeten, witte bolletjes, met Teddy geknuffeld en als hoogtepunt: overgegooid met een bolletje sokken XD. Iedere keer als we ‘m in bed legden was het krijsen geblazen. Soms keken we het even 5 minuten aan, maar je voelt vaak wel wanneer het echt geen zin heeft en je hem er beter uit kan halen.

Uiteindelijk lukte het me om hem het hele avondritueel opnieuw te laten doen. Zelf naar de badkamer lopen, zelf tanden poetsen (lees: op een tandenborstel met tandpasta sabbelen en daarna de hele kraan leegdrinken, er wordt geen tand of kies aangeraakt), daarna een schone luier, een flesje drinken en nog even één boekje lezen. En toen ging ‘ie wonder boven wonder wel weer slapen. Eindelijk.

‘s Ochtends hadden we de wekker om half 9 en dat was maar goed ook, want iedereen in huis lag nog te tukken rond die tijd. Vind je ‘t gek hahah. Zelf Ted was nog niet wakker en om brokjes aan het vragen, omdat die ook een roerig nachtje had gehad.

Anyway; de maandag was evengoed echt een topdag. Ik heb een rustige werkweek, dus ik had uitgebreid de tijd om m’n week te plannen, ging aan de slag voor een campagne, werkte een plan uit voor een nieuwe samenwerking, publiceerde een reminder voor een kortingscode en ben ‘s middags naar het centrum van Haarlem gewandeld om op een inspirerende plek verder te werken.

Ik ga binnenkort ergens een column schrijven en wilde vandaag alvast wat opzetjes maken. Daarvoor leek het me lekker om op een andere plek dan thuis te zitten, dus ik streek neer bij The Coffee Spot. Fijne werkplek in het centrum.

Na een paar uur was de batterij van m’n laptop leeg en vond ik het wel even mooi geweest. Het was echt heerlijk om even zo rustig en vol aandacht aan iets nieuws te werken. Yes!

Eenmaal thuis dook ik de keuken in om een hele lekkere pasta voor Morris, Jan en mij te koken (dit keer maar 1x avondeten gehad!) en nadat we Morris op bed hadden gelegd, ben ik nóg een keer de keuken in gedoken, maar dit keer om koekjes te bakken. Een zeer atypische bezigheid, want ik kan helemaal niet bakken. Maar je meid had zin in koekjes en toen dacht ik; waarom niet? Bovendien probeer ik wat minder op m’n telefoon te zitten, want boyyyyyy wat ben ik veel uren kwijt aan doelloos scrollen. Dus: even weg achter dat scherm en hup de keuken in. En zo voelde ik me helemaal een eindbaas die het leven heeft uitgevonden; ‘s ochtends thuis aan het werk voor m’n eigen bedrijf, ‘s middags een column schrijven voor een cool blad en ‘s avonds staat ze ook nog heelmaal zen koekjes te bakken. Man man man, die is deze vrouw?

Overigens wil ik dit graag meteen relativeren door te vertellen dat de koekjes uiteraard mislukt waren (althans, ik vond ze heerlijk, maar voor de gemiddelde mens zijn het idiote koekjes want veel te zacht van binnen en ze vielen ongeveer uit elkaar van onbedoelde broosheid) én door even aan te geven dat ik er op insta echt leuk uitzag in m’n jumpsuit, maar in de praktijk (lees: de winkelruiten waar ik langs liep) er toch een soort uitgeputte hobbit langsliep in een slonzig pak met warrig haar en een blik op onweer omdat dat nou eenmaal mijn gezicht in rust is.

Goed; het was een mooi weekend en een heerlijk begin van een nieuwe week.

Inmiddels is het dinsdagochtend en ben ik lekker aan het werk. Vandaag heb ik geen deadline, maar wel leuke werkplannen, dus daar ga ik zo mee verder. Verder heb ik vanavond een date met mezelf en de film over de Noordzee die ik al weken HEEL graag wil zien, morgen is het Morris & Mama-dag en gaan we op kraamvisite in Amsterdam, donderdag ga ik naar de pedi en vrijdag spreek ik jou weer, nádat ik eindelijk weer naar m’n favoriete yogales ben geweest. Tot dan!

Hey Leo, waarom heb je het gezicht van Morris eigenlijk verborgen?
Nou; er zijn best wat mensen die dit dagboek lezen of mij op Instagram volgen en ik vind het een veiliger idee dat die grote massa mensen m’n baby niet kan herkennen. En natuurlijk vind ik het SUPER jammer ook, want het liefst laat ik z’n vrolijke gezichtje de hele dag aan iedereen zien. Maar met veel volgers weet je gewoon niet echt wie er allemaal mee zitten te kijken met welke motieven en dan vind ik het fijner om op deze manier iets meer grip op die situatie te hebben. De eerste drie maandjes mocht iedereen meegenieten en sinds dien is z’n gezichtje online alleen te zien voor mensen die we kennen. Ik hoop op je begrip daarin en vertrouw mij als ik zeg dat onder die geblurde blokjes steeds een HEEL vrolijk kindje verstopt zit :D.

Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, ons fertiliteitstraject, koken, knuffelen met Morris en poes Teddy en DIY projecten in huis, tot m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!