Hallo leuke mensen en welkom bij de eerste zwangerschapsupdate hier op mijn blog. Het leek me leuk om jullie maandelijks uitgebreid bij te praten over hoe ik het zwanger zijn ervaar. Vooral omdat ik het zelf zo fijn vind om te schrijven en het me leuk lijkt om dit terug te lezen. Maar ook omdat ik zelf bijzonder weinig heb gelezen voordat ik zwanger werd en mijn zwangerschap toch anders is dan ik me had voorgesteld. Ik ga je nergens voor behoeden, maar vind het wel leuk om mijn verhaal te delen. Zoals ik al zoveel deel met jullie. En misschien heeft iemand er iets aan :D.
Ik ben van plan om iedere maand aan het begin van de maand een update te geven, aan de hand van wat onderwerpen zoals cravings, kwaaltjes, de namen-game en een update van hoe de afgelopen weken waren. Die van vandaag staat in het teken van het 1e trimester en de overgang naar het 2e trimester, in die van januari zal ik terugblikken op zwanger Kerst en NYE vieren, die van feb & maart zijn nader te bepalen en die van april gaat ongetwijfeld over m’n verlof. En daarna… wie zal het zeggen :D. Overigens staat dit natuurlijk allemaal op losse schroeven, want als ik tot nu toe één ding leer van het hele zwanger worden/zwanger zijn, is dat alles anders loopt dan je denkt en dat je je daar totaal aan moet overgeven.
Trimester 2
Wanneer ik dit schrijf zit ik volop in mijn tweede trimester. Ik voel me echt een STUK beter dan een paar weken geleden, je ziet eindelijk een zwangere buik (ik kan hem niet meer intrekken) en ik voel de baby regelmatig schoppen.
Rond week 18 begon je mijn buik te zien; van de een op de andere dag had ik opeens een zwangerschapsbuik. Echt vet! En sinds dien groeit hij ook hard. Yay! Dit is ook het moment dat ik ein-de-lijk wat kilo’s aan het aankomen ben. In het begin van mijn zwangerschap viel ik alleen maar af; van 75.5 naar 74, waar ik heel lang bleef steken en inmiddels ben ik 77 kilo. Nu de buik begint te groeien en mijn eetlust weer goed is, nemen de kilo’s ook toe. En daar ben ik alleen maar heel blij mee <3.
Sinds week 19 voel ik de baby ook trappen, dat is ook écht awesome en heel anders dan ik had verwacht; veel subtieler ofzo. Dat wat men omschrijft als ‘bubbeltjes’ herken ik helemaal niet. Meer een beetje het gevoel van als je je tong tegen je wang drukt zachtjes en snel, en dan dat gevoel aan de buitenkant van je wang. Erg cool.
Zoals je leest, gebeuren er dingen waar ik heel blij mee ben en ik kan ook eindelijk zeggen dat ik er véél positiever in sta. Maar we moeten het even hebben over het concept ‘genieten van je zwangerschap’ en hoe ik heel erg het gevoel had dat dat me compleet door de strot geduwd werd. Ik voelde me in het eerste trimester gewoon niet echt heel fijn en dat heeft toch echt tot ver in week 18 geduurd, voordat dat beter werd. En ik hoopte ONTZETTEND dat het beter werd, omdat je dat van “iedereen” hoort, maar kon mezelf ook echt kwellen met de gedachte dat dit het misschien wel was en ik het zwanger zijn helemaal niet zo leuk zou vinden.
Het concept “zwangerschapsglow” is mij ook echt compleet onbekend. (PS; inmiddels opgelost met gezichtsbruiner uit een potje en highlighter).
Op de een of andere manier had ik toch het idee dat je moet genieten van je zwangerschap en hangt er toch een soort van romantisch idee rondom ‘zwanger zijn’. Natuurlijk ken ik ook wel verhalen van mensen die het niet zo leuk vonden, maar de tendens lijkt toch te zijn dat zwanger zijn iets heel moois is. En dat is het ook, begrijp me niet verkeerd, maar dat betekent niet dat het continu zo ervaren wordt.
Pfoe, wat vond ik het lastig om mezelf in die eerste weken echt HELEMAAL kwijt te raken. Los van dat ik geen energie had om dingen te ondernemen (niks voor mij, ik ben júist heel ondernemend en haal daar heel veel plezier uit), verloor ik ook écht mijn bourgondische kant.
Doordat ik nul zin had in lekker eten en uiteten gaan écht een straf vond; niet zelf kunnen kiezen wat je wil maar beperkt zijn door een menukaart of restaurantconcept, de helft van de kaart niet mogen, overgeleverd zijn aan beperkte frisdrank-keuze waar altijd minder moeite en verhaal in zit dan een lekker glas wijn én dat het eten niet METEEN weg wordt gehaald als je klaar bent (ooooh wat kon ik slecht in de buurt van voedsel zijn zodra ik ‘vol’ zat, haha)). Dit gedrag is echt niets voor mij, voor iemand die juist heel erg houdt van lekker eten en uit eten gaan en samen eten enzo. Maar niets bleef daarvan over.
Daarnaast was ik echt totáál m’n zelf de slingers ophangen-vibe kwijt. Helemaal niet de positieve Leo die ik normaal ben. Ik had er geen energie voor en voelde me gewoon echt niet positief. Alles stond in het teken van ‘mag niet’ en ‘kan niet’ en het lukte me niet écht om dat om te turnen. En dat vond ik voor mezelf heel vervelend (ongezellig zijn is ook voor jezelf niet leuk), maar ook heel erg voor mijn omgeving. Arme Jan, arme vriendinnen. Ik was gewoon echt slecht gezelschap en die gedachte maakte me nóg meer sad. Visieuze cirkel naar beneden dit.
En wat dan echttttt niet helpt, is dat je om je heen hoort ‘geniet van je zwangerschap’ of ‘het wordt wel beter’. HOEZO? WIE ZEGT DAT? Elke zwangerschap is anders! En sowieso; genieten van je zwangerschap? Wat in gódsnaam is dat als je last hebt van rugpijn, misselijk bent continu, veel te moe bent om je voort te bewegen, dat je in een dag niet meer kan doen wat je normaal doet terwijl je wel gewoon verplichtingen hebt (een sociaal leven, werk, mensen die dingen van je verwachten- het is niet alsof je opeens 9 maanden vrij bent van verwachtingen). Nou goed; daar had ik moeite mee.
Rond week 18 ging ik me eindelijk veel minder zwartgallig voelen. Mannnnn wat een verschil. Inmiddels kan ik weer helemaal genieten van kleine dingen, grote dingen, vind ik het niet erg om een beetje rust te pakken en naar m’n lijf te luisteren. Maar ik ben ervan overtuigd dat dit door een hormonale verandering in mijn lijf komt, en dat dit niet een of andere mindset is, terwijl ik dat gevoel wel had toen ik er middenin zat en iedereen me maar vertelde dat ik moest genieten. Je moet het gewoon doen met de hormooncocktail die je lijf je voorschotelt en dat is niet bij iedereen helemaal rozengeur en maneschijn.
Mocht jij ook in deze situatie zitten: ik vond het boek ‘Mamamorfose‘ van Renske de Greef echt een ABSOLUTE aanrader!
Mocht jij iemand in je omgeving hebben die zwanger is: vraag vooral hoe het gaat, wees een luisterend oor, veroordeel niet, plak niet je eigen ervaringen op iemand anders en vraag in plaats van de opmerking ‘geniet van je zwangerschap’ eerder iets als ‘hoe ervaar je het en is het fijn of soms ook niet?’. Die opening had ik fijn gevonden, omdat ik me nu vooral een totale zeur voelde. Ik moest toch blij zijn dat ik eindelijk zwanger was? Dat schuldgevoel kon er ook nog wel bij.
Goed, tot zover de update over hoe ik me tot nu toe voelde. Dan even wat checklists langs van typische zwangerschapstoestanden. Hoe zit het met de kwaaltjes, cravings, weten we al wat het wordt en hoe gaat het met de namen-game?
Kwaaltjes-checklist:
Ik heb tijdens deze zwangerschap meer kwaaltjes gehad dan ik had gedacht en allemaal is het echt priiiiima te doen, maar toch had ik het zelf fijn gevonden om hier wat meer ervaringsverhalen over te lezen of horen in mijn omgeving. Ik ken eigenlijk alleen maar zwangerschappen waarbij er niets aan de hand is óf het echt goed mis is, maar nooit het genuanceerde verhaal er tussenin. Bij mij gaat het namelijk prima, maar er gebeurt wel van alles en ondanks dat het heel dragelijk is, mag je er best van weten.
Momenteel last van: makkelijk een half uur op het toilet zitten puffen, want verstopping schijnt een ding te zijn, rugpijn in m’n onderrug (ik kan echt minder dan anders, terwijl ik echt een mini-buik heb, had verwacht dat dit pas zou komen als je echt 30+ weken bent), ontstoken tandvlees (schijnt erbij te horen), een jeukende moedervlek op m’n rug (de dokter zegt: no worries, je moedervlekken kunnen óók veranderen tijdens een zwangerschap, who knew) en precies nul zin in seks. Wat zeg ik; misschien wel -10.
Cravings:
Waar ik wél veel zin in heb zijn oliebollen. Je weet wel; die vette bollen die ik normaal niet kan luchten of zien. Max één of twee oliebollen eet ik ieder jaar rond Oud & Nieuw. Nu zijn ze al sinds begin december niet aan te slepen (met maagzuur als gevolg, ‘t is wat). Ik maak me oprecht zorgen wanneer de oliebollenkramen verdwenen zijn over twee weken. Maar then again veranderen m’n cravings ook echt waar je bij staat, dus misschien zit ik dan wel weer in een hele andere voedsel-fase.
Koopdrang
Precies NUL. Wel heb ik heel erg zin om het huis af te maken en ben ik daar van alles voor aan het kopen en ondernemen, maar voor de baby heb ik tot nu toe precies één kledingstuk gekocht. Bizar toch? Ik had echt gedacht dat ik vanaf de eerste positieve zwangerschapstest helemaal los zou gaan, maar het voelt allemaal nog zo ver weg? Ik hoop dat deze koopdrang binnenkort wel komt, want tegelijkertijd vliegen de weken aan je voorbij en straks heeft ons kind geen kleren.
“Heb je al een zwangerschapsbroek gevonden die lang genoeg is voor écht lange benen?”
Nee! Wel een fijne legging van Pieces die te kort is en er is een broek van Bykels.nl onderweg. Erg benieuwd of dat wat is. Volgende maand de update!
Het geslacht
Ik wil helemaal geen ding maken van het geslacht van onze baby en genderrevealparty’s zijn dan ook absoluut niet aan ons besteed. Wij weten inmiddels wat ons babytje voor geslacht heeft en je kunt het tussen de regels door (ook in m’n dagboeken) gewoon al lezen (het is geen geheim, maar ik vind het ook geen aankondiging waard). Wat ik er nog over kwijt wilde was vooral dat:
– bakerpraatjes echt TOTALE onzin zijn;
– je idioot bent als je op Instagram reageert onder een foto waar nog níets wordt gezegd over een geslacht o.i.d. en jij al een stempel drukt op een ongeboren kind naar aanleiding van een vaag echo-beeld;
– de nub-theorie voor ons niet opging;
– en wij er HELEMAAL naast zaten qua gevoel, hahaha.
De naam
We zijn er nog niet over uit 😀 De shortlist kent één favoriet en wat mij betreft twee hele goede alternatieven, maar echt zeker zijn we er nog niet van. Tot nu toe blijft de werknaam dus gewoon Baby Sev (van Lucky Number Seven).
Tot zo ver de update! Ik hoop dat jullie het leuk vonden en ik spreek je over een maand weer. Gezellig als je dan meeleest!
Volg mijn leven op Instagram
Daar deel ik dagelijks alles wat ik meemaak in mijn leven. Van stories over thuiswerken, lekker koken, knuffelen met poes Teddy tot verbouwstories, m’n outfit of today en heel veel tips om het leven zelf leuk te maken #zelfdeslingersophangen. Je vindt me als @Lterveld op Insta!
Volg mijn recepten via Facebook
Op Facebook deel ik iedere dag 2 recepten. Zit je zonder inspiratie? I’m your girl! Volg Gewoon wat een studentje’ s avonds eet op Facebook en je zal nooit meer zonder inspiratie zitten!
Anna zegt:
Zooo herkenbaar! Ik ben nu 27 weken zwanger en ben inmiddels aan de situatie gewend (wel enorme last van maagzuur; jeej!), maar ik vond het ook heel lastig dat als je deelt dat je sommige dingen minder leuk vindt, dit niet altijd gehoord/geaccepteerd wordt. Je moet het vooral allemaal heel leuk vinden en je een soort ‘mother earth’ voelen. Goed dat je deze kant ook deelt en fijn dat je je nu beter voelt!
leonie zegt:
Ja PRECIES dat!!
Nina zegt:
Hier ook zwanger, inmiddels 14 weken en tot een week geleden kon ik bijna niks anders dan op de bank liggen of boven de wc hangen, en dan proberen te genieten van je zwangerschap 😵💫. Heel herkenbaar gevoel en fijn dat ik niet de enige ben! Benieuwd naar de volgende update 🙂
leonie zegt:
Hopelijk wordt het beter voor je!!
Eliz zegt:
Wat ook handig is om te bedenken dat die roze wolk ook echt niet aanwezig kan zijn. En dat je je daar gewoon niet op kan instellen, dan kan het alleen maar meevallen 🙂 ik vond het mega irritant dat iedereen zei ‘geniet ervan dat de baby er is’ terwijl het ook gewoon heel hard werken is zonder enige vorm van slaap. Daarvan kan ik wel zeggen dat dat beter wordt 🙂
leonie zegt:
Jaa dat stadium moeten we ook nog ff gaan rocken. Maar zal wel zwaar worden. Thanks voor je comment <3
Janneke zegt:
Wat is dit herkenbaar. Ook weinig zin in alles en vermijd het onderwerp vaak ook om over te praten. Goed om te lezen dat rond de 18 weken iets kan veranderen, hopelijk geldt die voor mij ook. Zo leuk om jouw verhaal te volgen 🤩
leonie zegt:
Ik hoop dat het voor jou ook geldt en zo niet; het zijn ‘maar’ 9 maanden en je gevoelens mogen er zijn!!
Madelaine zegt:
Hoi Leo,
Ik vond zwanger zijn ook ruk. Ik herkende mezelf niet meer, vond de kleding stom, vond de joelende moeders stom en ik was blij dat er een einddatum aan zat. Het hoeft helemaal niet geweldig te zijn. Je weet zelf wel hoe mooi en bijzonder het is, zonder dat het continue een grote punica oase is. Schrijf je dat zo? Geen idee.
Heerlijk dat behang in de babykamer! Vind het zo cool!
leonie zegt:
Thanks voor je fijne comment <3
Yolanda zegt:
Ohh ik zat bij de eerste wel id zwangerschapglow en bij de tweede was ik zo chaggie altijd dat men moeder me wegstuurde🙈 haha lekker je ding doen !! Al die cliches bah
Succes !! Enne leuk die “echte”update. Fijne feesten
leonie zegt:
<3
Saskia zegt:
Zooo herkenbaar! Bij mij is het 10 jaar geleden maar weet nog zo goed hoe ik dit toen ook voelde. Een zwangerschap is heel mooi maar echt niet altijd ‘genieten’. En alvast een heads up: de kraamperiode ook niet. En dat is helemaal prima en normaal. Maar pfoe wat had ik daar graag voorbeelden van gelezen toen. Dus super goed dat je het deelt! 😘💪
leonie zegt:
Thanks voor de waarschuwing alvast 😀
Josien zegt:
Ohh ja zo herkenbaar! En ik ben 183cm en de zwarte legging van de prenatal is mij zelfs nog een stuk te lang! Dus die moettt wel passen. Echt heel fijn ik woon erin (33w nu). En hij is maar 13eu. Top.
leonie zegt:
Ik zal eens kijken….
Elise zegt:
Hoi Leo, wat onwijs herkenbaar wat je schrijft. Stomme zwangerschapsglow en “geniet je wel!” Gedoe terwijl je je gewoon hartstikke beroerd voelt, je half depressief bent en gewoon niet jezelf.
Blij dat je je beter voelt en geniet van je oliebol!
leonie zegt:
Thanks <3
Nicole zegt:
Dit is zoooooo herkenbaar! Ik ben inmiddels ook 18 weken zwanger en ik kan de blauwe wolk ook niet vinden. 😜 Mag ook helemaal niet klagen, maar idd die “kleine” dingetjes worden vaak niet verteld. Haha.
leonie zegt:
Hang in there!!
Eline zegt:
Mocht je oliebollencraving nog niet over zijn als de kraam weer verdwijnt: je kunt oliebollen prima invriezen!
Zo lekker als echt vers worden ze natuurlijk niet meer, maar als je ze dan in de oven (of airfryer kan vast ook) opwarmt zijn ze echt nog wel te eten!
Sabine zegt:
Hahha ja gewoon een voorraad inslaan en invriezen. Of nu van die pakken inslaan om ze vervolgens later zelf te bakken 🙂
leonie zegt:
Thanks voor de tip!!
leonie zegt:
Gewelllldige tip dit. Dank!